Τύποι οξιάς από Α-Ω: Λίστα με εικόνες

Οι οξιές (Fagus) από την οικογένεια της οξιάς έχουν μεγάλη περιοχή εξάπλωσης. Από τα έντεκα περίπου είδη, ωστόσο, μόνο δύο είναι αυτοφυή στην Ευρώπη, η κοινή οξιά (Fagus sylvatica) και η ανατολίτικη οξιά (Fagus orientalis). Στα γερμανικά δάση είναι τα πιο κοινά φυλλοβόλα δέντρα. Σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή οξιά και τη χάλκινη οξιά, η οξιά, η οξιά και η οξιά λυκίσκου δεν είναι οξιές, ακόμα κι αν το όνομά τους υποδηλώνει διαφορετικά. Ανήκουν στην οικογένεια της σημύδας ή της σημύδας. Οικογένεια οξιάς.

Καθορίστε την κράτηση

• Οι οξιές είναι ένα από τα λεγόμενα περιδερμικά δέντρα
• Δέντρα που δεν σχηματίζουν φλοιό ή σχηματίζουν φλοιό μόνο όταν γεράσουν
• Φυλλοβόλα δέντρα με ύψος έως 40 m
• Ο φλοιός είναι ασημί-γκρι και λείος
• Τα φύλλα είναι επιμήκη-ωοειδή, μυτερά προς οξυτενή
• Το χρώμα των φύλλων είναι πράσινο, με εξαίρεση τη χάλκινη οξιά
• Χάλκινη οξιά, μετάλλαξη της ευρωπαϊκής οξιάς με κοκκινωπά φύλλα
• Οι οξιές έχουν θηλυκά και αρσενικά άνθη (μονόοικα)
• Άνθη και καρποί μετά από 10-15 χρόνια το νωρίτερο
• Λουλούδια μάλλον δυσδιάκριτα

Σε αυτή τη χώρα εκτιμώνται κυρίως λόγω της ιδιαίτερης σκληρότητας του ξύλου, γι' αυτό και συγκαταλέγονται στα πιο σημαντικά Ξυλεία ανήκω. Οφείλουν τη δημοτικότητά τους στους τριγωνικούς, καφέ καστανούς καρπούς τους, τις λεγόμενες οξιές. Περιέχουν έως και 50% λάδι, γι' αυτό και χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λαδιού. Ωστόσο, η κύρια χρήση είναι στη χρήση του ξύλου. Ακόμα κι αν όλα τα είδη οξιάς μοιάζουν πολύ στην εμφάνιση, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα αναμφισβήτητα χαρακτηριστικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναγνώριση κάθε μεμονωμένου είδους οξιάς.

Βιβλίο από το Α - Ε

Αμερικάνικη οξιά (Fagus grandifolia)

• Αναπτύσσεται ως δέντρο μεσαίου μεγέθους
• Ύψος έως 30 m
• Σχηματίζει μια απλωμένη προς στρογγυλή και πυκνή κορώνα
• Τα φύλλα έχουν μήκος 5-12 cm, πλάτος έως 7 cm
• Η επάνω επιφάνεια του φύλλου είναι γυαλιστερή γαλαζοπράσινη, αλλά η κάτω είναι πιο ανοιχτή
• Οδοντωτά περιθώρια φύλλων
• Μίσχος μόνο 3-8 mm
• Τα φύλλα γίνονται πορτοκαλοκίτρινα έως καφέ το φθινόπωρο
• Φυσική περιοχή στην ανατολική και βόρεια Κεντρική Αμερική
• Στη Βόρεια Αμερική, ωστόσο, είναι το μόνο φυσικό είδος οξιάς

Κινέζικη οξιά (Fagus sinensis)

• Φτάνει σε ύψη έως και 25 m
• Η ανάπτυξη είναι μάλλον λεπτή, με μια ωραία χτισμένη κορώνα
• Ιθαγενής στο βόρειο Βιετνάμ καθώς και στη νότια και κεντρική Κίνα
• Τα φύλλα έχουν μήκος 9-15 cm
• Τα περιθώρια των φύλλων είναι οδοντωτά και διογκωμένα
• Οι μίσχοι των φύλλων έχουν μήκος 1,0-3,5 cm
• Οι κορυφές των φύλλων είναι φρέσκο ​​πράσινο, λείες και γυαλιστερές
• Γαλαζοπράσινες κάτω πλευρές, λεπτές και πυκνά τριχωτές
• Χρώμα φθινοπώρου και μετά πορτοκαλοκίτρινο

Οξιά Englers (Fagus engleriana)

• Ιθαγενής στη νότια και ανατολική Κίνα
• Αναπτύσσεται σε ύψος 15 έως 25 m
• Τα φύλλα με μίσχους είναι γαλαζοπράσινα και μήκους 4-9 cm
• Τα φύλλα γίνονται πορτοκαλοκίτρινα το φθινόπωρο
• Οι κάτω πλευρές των φύλλων εκτός από τις μεταξένιες τριχωτές φλέβες, λείο
• Ο χρόνος ανθοφορίας είναι από τον Απρίλιο έως τον Μάιο
• Οι μικρές γατούλες τείνουν να είναι δυσδιάκριτες

Βιβλίο από το G - K

Γυαλιστερή οξιά (Fagus lucida)

• Ιθαγενής σε αρκετές επαρχίες στην ανατολική και νότια Κίνα
• Φτάνει σε ύψη μεταξύ 20 και 25 m
• Τα γυαλιστερά πράσινα φύλλα έχουν μήκος 5-10 cm
• Τα περιθώρια των φύλλων ελαφρώς οδοντωτά
• Φύλλα λεία και άτριχα με εξαίρεση το μεταξένιο τριχωτό κύριο νεύρο
• Οι μίσχοι των φύλλων έχουν μήκος έως 2 cm
• Νεαρά φύλλα απολαμβάνονται με μέτρο, βρώσιμα
• Έχουν ένα μάλλον ήπιο άρωμα

υπόδειξη: Το αλεύρι αλέθεται από τα ξερά οξιά για να γίνει ψωμί. Ψητά χρησιμοποιούνται επίσης ως υποκατάστατο του καφέ και φρέσκα για την παραγωγή λαδιού.

Ιαπωνική οξιά (Fagus japonica)

• Γνωστή και ως Ιαπωνική μπλε οξιά
• Η φυσική περιοχή βρίσκεται στην Ιαπωνία
• Αναπτύσσεται κυρίως ως πολύκλωνο δέντρο με ύψος έως 25 m
• Οι νεαροί βλαστοί ως επί το πλείστον λείοι
• Το όνομα «μπλε οξιά» αναφέρεται στο γαλαζωπό χρώμα των φύλλων
• Φύλλα 5-9 cm μήκος και 2,5-4,5 cm πλάτος
• Τα περιθώρια των φύλλων είναι ελαφρώς οδοντωτά έως ολόκληρα
• Οι επάνω πλευρές των φύλλων είναι γαλαζοπράσινες
• Οι κάτω πλευρές είναι κιτρινοπράσινες
• Ο μίσχος των φύλλων έχει μήκος περίπου 1 cm
• Καλλιεργείται κυρίως ως καλλωπιστικό ξύλο

Οξιά οδοντωτή (Fagus crenata)

• Η οδοντωτή οξιά είναι επίσης εγγενής στην Ιαπωνία
• Φτάνει εκεί σε μεγαλοπρεπές μέγεθος έως και 35 μ
• Σπάνια συναντάται στην Κεντρική Ευρώπη
• Σχηματίζει μια πυκνή κορυφή δέντρου με σκούρα πράσινα φύλλα
• Τα φύλλα έχουν κυματιστή, οδοντωτή άκρη
• Το φθινοπωρινό χρώμα των φύλλων είναι χρυσοκαφέ
• Στο φυσικό τους σπίτι σχεδιάζονται κυρίως ως μπονσάι
• Το σχέδιο μπονσάι είναι πολύ σημαντικό εκεί

υπόδειξη: Οι σπόροι της οδοντωτής οξιάς καβουρδίζονται και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο του καφέ ή για την παραγωγή λαδιού.

Βιβλίο από το O - T

Ανατολίτικη οξιά (Fagus orientalis)

• Φυσικό σπίτι είναι η Μικρά Ασία, τα Ανατολικά Βαλκάνια, ο Καύκασος ​​και το Βόρειο Ιράν
• Αναπτύσσεται μέχρι τα 40 m
• Πυκνή, κωνική κορώνα με ανερχόμενα κλαδιά
• Πολύ γρήγορη ανάπτυξη τα πρώτα χρόνια
• Βλασταίνει 2-3 εβδομάδες νωρίτερα από το Fagus sylvatica
• Τα φύλλα έχουν μήκος 6-12 cm
• Ο μίσχος έχει μήκος 0,5-1,5 cm και έχει μεταξένιες τρίχες
• Οι κορυφές των φύλλων είναι λείες, σκούρο μπλε-πράσινο και ανοιχτό κιτρινοπράσινο φλέβες
• Τα περιθώρια των φύλλων είναι λεπτά τριχωτά, ολόκληρα, κυματιστά ή με κυματοειδή εσοχή
• Αξιοσημείωτα μεγάλα μπουμπούκια
• Πάνω από όλα χρησιμοποιείται το ξύλο

Κοινή οξιά (Fagus sylvatica)

• Το μόνο είδος οξιάς ιθαγενές στη Γερμανία
• Μπορεί να φτάσει σε ύψη 20-30 m
• Μεγαλώνει σε μεγάλη ηλικία περίπου 250 ετών
• Το όνομα δεν αναφέρεται στο χρώμα των φύλλων
• Καθοριστικός παράγοντας όμως ήταν το ελαφρώς κοκκινωπό λαμπερό χρώμα του ξύλου
• Τα φύλλα έχουν μήκος έως 10 cm και πλάτος 5 cm
• Τα περιθώρια των φύλλων είναι κυματιστά
• Φύλλα γυαλιστερά σκούρα πράσινα από τον Μάιο έως τον Ιούλιο
• Γίνεται καφέ από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο
• Ο μίσχος έχει μήκος 1,0-1,5 cm
• Τα λουλούδια εμφανίζονται ταυτόχρονα με τα φύλλα
• Η χάλκινη οξιά, το γαύρο και η φτέρη κόκκινη οξιά είναι καλλωπιστικά είδη του Fagus sylvatica

Ταϊβανέζικη οξιά (Fagus hayatae)

• Η φυσική πατρίδα της ταϊβανέζικης οξιάς είναι η Κίνα
• Συγκεκριμένα, οι επαρχίες Sichuan και Zhejiang είναι αυτόχθονες
• Αναπτύσσεται εκεί σε περιοχές κορυφής με φυλλοβόλα δάση και σε βουνοπλαγιές
• Μπορεί να φτάσει σε ύψος έως και 20 m
• Ο γαλαζωπός χρωματισμός των φύλλων και του ξύλου, ωστόσο, είναι σπάνιος
• Ωστόσο, καλλιεργείται κυρίως ως καλλωπιστικό ξύλο
• Τα φύλλα έχουν μήκος 3-7 cm, οι άκρες οδοντωτές και διογκωμένες
• Νεαρά φύλλα με μεταξένιες τρίχες πάνω και κάτω

Παρόμοια ονομασμένα γένη

Η καρφίτσα, η οξιά λυκίσκου και η ψευδοοξιά δεν είναι οξιές. Η καρφίτσα και η οξιά λυκίσκου είναι μεταξύ των Φυτά σημύδας και τα εικονικά βιβλία στο γένος των Οικογένεια οξιάς. Αλλά και εδώ υπάρχουν χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν ξεκάθαρα αυτά τα δέντρα από τις πραγματικές οξιές.

Γαύρος

(Carpinus)

• Οι κορνίδες μοιάζουν σε σύγχυση με τις πραγματικές οξιές
• Ωστόσο, οι κύριες διαφορές είναι στη φύση των φύλλων και στο μέγεθος των δέντρων
• Επιτύχετε ύψη ανάπτυξης το πολύ 25 m
• Οι κορμοί είναι συχνά στραβά, καφέ και αισθητά ραγισμένοι
• Η πυκνή διακλαδισμένη κορώνα είναι αρχικά κωνική
• Τα γαμήλια γίνονται πιο στρογγυλεμένα και επεκτατικά με την ηλικία
• Φύλλα πολύ πιο χονδροειδή, έντονα αυλακωμένα και διπλά οδοντωτά
• Το κάτω μέρος των φύλλων των νεαρών φύλλων είναι μεταξένιο τριχωτό, αλλά αργότερα λείο

Λυκίσκος οξιάς

(Ostrya)

• Οι οξιές λυκίσκου φτάνουν σε ύψος έως και 15 μέτρα
• Συνήθως ως μεγάλος θάμνος με μονή έως πολύκλωνα ή δέντρο με φαρδύ στέμμα ύψους 20 μέτρων
• Ο φλοιός είναι ένας φλοιός σκοτεινής κλίμακας
• Τα φύλλα έχουν μήκος 5-12 cm, ελλειπτικά έως οβάλ, διπλά οδοντωτά
• Το όνομα προέρχεται από τα φρούτα που μοιάζουν με λυκίσκο

Ψεύτικη οξιά

(Nothofagus)

• Οι ψεύτικες οξιές είναι συνήθως αειθαλείς
• Μερικά είδη είναι φυλλοβόλα, δύο είδη είναι ημιαειθαλής
• Συχνά αναπτύσσονται στη μία πλευρά ή σε ελαφριά γωνία
• Συχνά πολυστέλεχος με κλαδιά ψαροκόκαλου
• Το στέμμα είναι κάπως περίεργο, στριμμένο ή κωνικό
• Τα φύλλα συνήθως είναι πολύ κυματιστά
• Αναδίδει ένα φρέσκο, πικάντικο άρωμα όταν αναβλύζει την άνοιξη
• Ύψος ανάπτυξης έως και 12 m είναι δυνατό στον κήπο