Wat je hier kunt genieten en bewonderen

De locatie

Het park grenst aan de stad Oranienbaum-Wörlitz. Deze is gelegen in het centrum van Saksen-Anhalt in de wijk Wittenberg.

Bezoekersinformatie

Het park is vrij toegankelijk en het hele jaar geopend.

Er zijn verschillende tarieven voor rondleidingen door het park, tentoonstellingen en bezoeken aan de historische gebouwen.

Verhaal:

Het Wörlitzerpark maakt deel uit van het UNESCO-werelderfgoed “Dessau-Wörlitzer-Gartenreich”. Het park werd gebouwd in de tweede helft van de 18e eeuw. Eeuw onder het bewind van prins Leopold III. Friedrich Franz Hertog van Anhalt creëerde Dessau. De 112,5 hectare grote tuin is een van de eerste en grootste aangelegde parken in Engelse stijl. Tegelijkertijd streefde de faciliteit een educatief mandaat na en was bedoeld om informatie te verstrekken over architectuur, tuinkunst en landbouw.

Het uitgestrekte park is in zijn totaalbeeld buitengewoon goed bewaard gebleven en werd in 2000 opgenomen in het UNESCO-werelderfgoed als onderdeel van het Dessau-Wörlitz Garden Realm.

Omschrijving

Het Wörlitzerpark is bijna uitsluitend omgeven door natuurlijke grenzen. In het noorden scheidt een hoogwaterbeschermingsmuur het van de Elbe, die op dit punt erg breed is. Het dient ook als een omlopend pad van waaruit u kunt genieten van veel van de klassieke zichtlijnen, bijvoorbeeld naar het kasteel, maar ook van unieke uitzichten over het complex.

Het park zelf is opgedeeld in verschillende delen. Om ze allemaal op te sommen zou in dit artikel te ver leiden, daarom willen we ons beperken tot de belangrijkste:

• De tuin van Neumark: Deze is aangelegd door een van de twee belangrijkste tuinmannen op het terrein, Johann Christian Neumark. Er is ook een labyrint dat de verkeerde wegen van het leven zou symboliseren.
• Schoch's tuin: Dit is het deel dat de tweede belangrijke tuinman van het park heeft gemaakt: Johann Leopold Ludwig Schoch de Oude Het herbergt onder andere het Gotische Huis en het Witte Huis Brug.
• Romantisch gedeelte: Dit is gemaakt tussen 1780 en 1790. Kleine, tunnelachtige gangen leiden naar liefdevol ontworpen, afgelegen taferelen zoals de gebedsplaats van de kluizenaar of de grotten onder de tempel van Venus.
• Luisenklippe: Het geeft het uiterlijk van een steile rots die je kunt beklimmen over in de steen uitgehouwen treden.
• Nieuwe lay-out: deze werden vanaf 1790 aangelegd en breidden de Engelse tuin langs de Elbe-muur naar het oosten uit. Het omvat in grotere mate agrarische gebieden en lijkt dus erg genereus.