Grasvlooien in de tuin bestrijden / mensenbeten - wat te doen?

Een grasveld om te relaxen, spelen en ravotten is een onmisbaar onderdeel van de tuinen geworden. Hoe mooi het in de zomer ook is om door het weelderige groen te bewegen, voorzichtigheid is geboden. Niet zelden kan hij ras worden aangetast door kleine zuigende dieren die in de volksmond grasvlooien worden genoemd.

Ook andere termen komen veel voor voor grasvlooien, bijvoorbeeld grasmijt, herfstmijt, gras of aardluis en oogst mijten en hooimijten, omdat deze dieren het vroeger moeilijk maakten voor boeren om te "hooien" hebben. Grasvlooien zijn niet gevaarlijk voor mens, dier of plant in die zin dat ze geen ziektes overdragen. Hun aanwezigheid in de tuin kan echter snel hinderlijk worden. Het ongedierte is twee maanden per jaar tot kattenkwaad uit.

Grasvlooien

Zelfs als deze dieren in de volksmond grasvlooien worden genoemd, zijn ze slechts in hoge mate verwant aan vlooien. Ze behoren echt tot de klasse van spinachtigen, zoals teken. Sommige soorten zijn herbivoren of alleseters, terwijl andere als parasieten en roofdieren leven.

Strikt genomen zijn grasvlooien of mijten oogstmijten (Neotrombicula autumnalis), ook wel herfstmijten genoemd. Het behoort tot de groep van de rennende mijten, met ongeveer 1.000 soorten.

leefgebied

Grasmijten houden van warmte

Ondertussen hebben grasmijten zich over heel Centraal-Europa verspreid. Hun leefgebied is niet beperkt tot gazons, ze leven ook in mossen of mulchbedden. Als ze zich eenmaal in de tuin hebben genesteld, is het voor de hobbytuinier erg moeilijk om van de grasvlooien af ​​te komen. Ze worden meestal veroorzaakt door huisdieren die al zijn geïnfecteerd of door aangevoerde teelaarde geïntroduceerd.

Volwassen grasmijten leven meestal onder het aardoppervlak en op de stengelbasis van grassen en mossen. Ze voeden zich met sap of insecteneieren. Bij hevige regen of vorst trekken ze zich tot 0,5 meter diep in de grond terug. Ze vormen geen gevaar voor mens of dier omdat ze niet bijten, in tegenstelling tot larven. Grasvlooien worden actief in de tuin:

• in de maanden juni tot juli
• zelfs vanaf april als het mooi weer is
• bij temperaturen permanent rond de 10 ° C
• ze zijn het meest actief bij 25°C

Herken grasmijten

Grasvlooien zijn met het blote oog nauwelijks te zien. De eieren worden in de grond gelegd. Na ongeveer vier weken komen de larven uit en migreren plotseling naar het aardoppervlak op zoek naar een geschikte gastheer, waar ze nestelen op de punt van grassprieten.

larven

• 0,2 tot 0,3 mm lang
• Lichaam is grotendeels ovaal
• zes poten hebben, elk met drie klauwen aan het einde
• lichtgeel tot oranjerood van kleur
• sterke kaken hebben om te bijten
• zijn ziekteverwekkers van de zogenaamde trombidiose, ook bekend als "oogstschurft" of "kruisbesziekte"

volwassen grasmijten

• tot 2 mm lang
• roodachtig gekleurd
• smaller achter de schouder
• acht korte poten hebben met aan elk uiteinde twee klauwen
• Lichaam bedekt met dichte haren

Bewijs met papier

Als de aanwezigheid van grasvlooien in het gazon wordt vermoed, kan dit eenvoudig worden opgespoord. Het enige wat je nodig hebt is een vel wit papier. Deze wordt dan op een zonnige en droge zomerdag gewoon op het gazon gezet. Het lichte, reflecterende oppervlak van het papier trekt uiteindelijk de kleine zuignappen aan. Door hun roodachtige lichaam steken ze iets af van het oppervlak.

tip: Hoe kleiner de dieren, hoe groter het aantal dat voorkomt en dus hoe moeilijker het te controleren is.

Ongedierte voor mens en dier

Afhankelijk van het weer komen de parasitaire larven tussen juni en juli uit. je bent bij warm weer zeer mobiel en blijven dan op de punt van grassprieten en ook op hoogtes tot 20 centimeter. Hier wachten ze op een geschikte gastheer, of het nu mensen of dieren zijn. Als je het eenmaal hebt gevonden, dwaal je op je benen totdat de juiste plek is gevonden.

Voorkeursdelen van het lichaam

Ze hebben de neiging vast te komen te zitten in huidplooien bij mensen en in huidgebieden met een dunne en vochtige huid. Ze geven de voorkeur aan de volgende delen van het lichaam:

• Achterkant van de knieën
• enkel
• lumbale regio
• oksels

Bij katten en honden komt een besmetting door grasvlooien vooral voor op:

• Dijbenen
• Buik en borst
• Binnenkant van de oren, punt en wortel van de staart
• Ogen en neus
• Nek en poten (in de tussenruimtes)

Wanneer een grasmijtplaag optreedt, a jeuk tot Huideczeem.

tip: In de eerste plaats zijn huisdieren een voorkeursgastheer voor grasvlooien. De eerste tekenen hier kunnen ernstige jeuk en uitslag zijn. Eigenaren van gezelschapsdieren moeten oppassen voor dit waarschuwingsbord.

Grasmijtbeet

Grasvlooien zijn geen bloedzuigers

In tegenstelling tot vlooien en teken zuigen grasmijten geen bloed. Ze voeden zich met Cel SAP en Lymfevloeistoffen. Na de beet wordt een speciale speekselafscheiding uitgescheiden in de huid van de gastheer. Een grasmijtbeet wordt meestal niet opgemerkt. De monddelen dringen slechts enkele millimeters door in de bovenste huidlaag. Bij mensen duurt het zuigproces enkele uren. Grasvlooien daarentegen blijven meerdere dagen bij de dieren. Daarna vallen ze gewoon op de grond en ontwikkelen zich tot nimfen. Na een vervelling en een verdere rustfase trekken de volwassen grasmijten zich terug in de grond. Uiterlijk na 24 uur is er sprake van hevige jeuk.

Symptomen

Meerdere happen naast elkaar

Grasmijtbeten kunnen gemakkelijk worden aangezien voor vlooien- of bedwantsbeten. Want ook hier zijn er veel kleine hapjes naast elkaar. Mensen kunnen verschillend reageren op deze beten. De symptomen van grasvlooienbeten zijn als volgt:

• kleine rode vlekjes met een diameter van 1 tot 3 millimeter
• soms zo groot als een muggenbeet
• Ernstige jeuk die optreedt na 24 uur, kan enkele dagen tot weken aanhouden
• Soms pustuleuze plekken, tekenen van trombidiose (oogstschurft of herfstbeet)
• gedeeltelijke verschijning van striemen met een krokant oppervlak
• Met vloeistof gevulde bubbels zijn ook mogelijk
• mogelijk ontwikkeling van secundaire infecties

Daarnaast kunnen er soms allergische reacties of huidontstekingen optreden, vooral als de beet gekrabd is. Gevoelige mensen kunnen gemakkelijk met koorts reageren.

Maatregelen bij beten

Voorzichtigheid! niet krabben

Meestal zijn deze beten niet gevaarlijk, omdat ziekten niet worden overgedragen, zoals borreliose bij teken.

Als u echter aan de getroffen gebieden krabt, kan dit leiden tot: allergische reacties en secundaire infecties Streptokokken komen. De bacteriën kunnen gemakkelijk in de lymfevaten doordringen, waardoor een zogenaamd lymfoedeem kan ontstaan. Als er sprake is van uitgebreide zwelling, moet een arts worden geraadpleegd, vooral als het immuunsysteem zwak is. De behandeling zal dan worden gegeven met cortisonezalf, antihistaminica en antibiotica. Hiermee moet rekening worden gehouden tijdens de eerste behandeling:

• Desinfectie van de bites met alcohol 70% is noodzakelijk
• dit doodt ook mijten die nog steeds zuigen
• Vervolgbehandeling met jeukwerende gels en zalven zoals Fenistil of Soventol
• vochtige enveloppen om te koelen
• Hitteschok van elektronische steekgenezer of verwarmd theelepeltje, druk gewoon kort op de beet

tip: Als alternatief kunnen ook zout water, ui en citroensap worden gebruikt.

Preventie en controle

Om grasvlooienbeten in de eerste plaats te voorkomen, moet een plaag tijdens het tuinieren eenvoudig worden voorkomen. Er is niet echt veel voor nodig om dit te doen.

• Vermijden van gazons en weiden bij warm en droog weer,
  voornamelijk waar huisdieren en boerderijdieren zijn
• niet op de grond zitten of liggen
• Draag stevige schoenen (rubberlaarzen), een lange broek en sokken
• Broekspijpen in kousen doen
• douchen na het tuinieren, kleren in de wasmachine doen
• Gebruik van insectenwerende middelen (afschrikmiddelen), werkingsduur vijf uur
• Spuit schoenen, broekspijpen tot kniehoogte en blote huid in met insectenwerende middelen
• Inname van vitamine B-supplementen, waardoor de lichaamsgeur verandert (afschrikking van grasmijten)

Grasvlooien bestrijden in de tuin is prima moeilijk, zo niet hopeloos. Volledige uitroeiing is niet mogelijk. Er zijn geen chemische of biologische middelen die de kleine sukkels kunnen stoppen. Daarom moeten alle inspanningen gericht zijn op de profylaxe en decimering van de dieren door hen hun leefgebied te ontnemen. Er zijn een paar dingen waarmee rekening moet worden gehouden.

• Maai het gazon minstens één keer per week
• Gooi het maaisel weg bij het huisvuil / GFT-bak
• Afstand van gazon tot huis minimaal 2 tot 3 meter zodat mijten niet in huis kunnen migreren
• Geef het gazon regelmatig water als het droog is, grasvlooien trekken zich dan terug in de grond
• Verticale gazons rijk aan mos in de lente
• Composthopen verplaatsen als nestplaats voor muizen (populaire gastheer van grasmijten)
• Eliminatie van alle nestplaatsen van knaagdieren in de hele tuin en ook priëlen
• Calciumcyanamidebemesting begin mei (gazon moet kort gemaaid worden)
• Gebruik van grasmijtenconcentraten (bijvoorbeeld van Neudorff) of neemproducten om de grasmijtenpopulatie te decimeren