Hondenkamille ∗ De 10 beste verzorgingstips en soorten

oorsprong

Het geslacht van de hondenkamille, Latijnse anthemis, komt met in totaal ongeveer 100 soorten voor, voornamelijk in Midden- en Zuid-Europa. Afhankelijk van de soort variëren hun verspreidingsgebieden van Noord-Europa tot met name zuidoostelijke gebieden zoals Griekenland, Turkije, Israël en Noord-Afrika.

Hier in Duitsland koloniseert de zuinige vaste plant bij voorkeur steenachtige, ruige gebieden, bermen, dammen en droge weiden. Het is dan ook aangepast aan niet echt luxueuze habitats, wat ook tot uiting komt in zijn zeer ongevoelig karakter. Hierdoor heeft het niet veel aandacht nodig in de tuincultuur en kan het zelfs minder ervaren tuinbezitters een mooi bloemboeket geven.

groei

Kamilles groeien ofwel als eenjarige, kruidachtige planten of als vaste planten met lichte verhouting. Afhankelijk van de soort worden ze zo'n 20 tot 50 centimeter hoog. Hun habitus wordt gekenmerkt door de grote, getextureerde bladeren op de stengels en de bekerbloemen die typisch zijn voor de madeliefjesfamilie.

bladeren

De bladeren van hondenkamille hechten zich afwisselend aan de harige stengels die vertakken en een dubbel geveerde vorm hebben. De langwerpige, lineair-lancetvormige enkele blaadjes op de blaadjes hebben een fijn getande rand. Meestal is het blad grijs-medium groen van kleur.

bloesems

Als een madeliefjesfamilie is de Honden kamille ook de karakteristieke, komvormige bloeiwijzen van ongeveer 2 ½ tot 4 centimeter in diameter. Ze staan ​​afzonderlijk aan de uiteinden van de stengels en hebben een halfronde, soms iets verhoogde kop. De krans van bloembladen is meerlagig, de afzonderlijke blaadjes zijn huidgerand, stomp en ongeveer een halve centimeter tot een volledige centimeter lang. Afhankelijk van de soort zijn de bloemen heldergeel tot lichtgeel of roomwit van kleur. De bloeiperiode is meestal tussen juni en september. De bloemenpracht is enorm en zeker bij continue reiniging ontstaan ​​er altijd nieuwe bloemen.

De bloemen zijn rijk aan stuifmeel en nectar en zijn populair bij bijen en andere nuttige insecten. In dit opzicht is het ook aan te raden om hondenkamille in de tuin te halen voor een natuurlijk tuinbiologisch evenwicht.

De bloemen van de kamille van de verver hebben nog een bijzondere eigenschap die in hun naam verankerd is. Ze bevatten een intense, gele kleurstof die vroeger voornamelijk werd gebruikt om textiel te verven.

Overzicht bloemeigenschappen:

• Typische komvormige bloemen van ca. 2 ½ tot 4 cm in diameter
• Enkel
• Gelaagde krans van bloemblaadjes
• Gele tot roomwitte kleur
• Lange bloeiperiode tussen juni en september
• Waardevolle insectenweide

fruit

Na de bloei vormen kamille langwerpige, cilindrische tot kegelvormige vruchten met een hoekige doorsnede. In de vrucht worden talloze zaden gevormd, waardoor de kamille van de hond zich effectief zaait. Op deze manier stelt ze, ondanks de vrij beperkte levensduur van de individuele planten, haar bestaan ​​op een zeer betrouwbare manier veilig.

Plaats

De hondenkamilles worden vaak bij ons in de natuur gevonden en worden verraden door hun voorkeuren Vestigingsgebieden hebben al hun locatievereisten - die over het algemeen niet bijzonder veeleisend zijn zijn. Het groeit meestal waar andere planten geen voet hebben (resp. geen wortels) - op steenachtige bouwplaatsen of op spoordijken, voelt ze Hondenkamille kan heel goed en kan van deze anders nogal sombere gebieden een vreugdevol leven maken Geef verf.

Over het algemeen houdt hondenkamille van arme, zanderige tot rotsachtige bodems met weinig voedingsstoffen. Iedereen met een steen Tuinaarde heeft anders moeite om iets te laten bloeien, vindt een dankbare koper in hondenkamille. Het enige waar ze veel van wil is zonlicht. Wat ze echter niet wil weten, is wateroverlast. Dus leemachtige, waterkerende grond is helemaal niets voor hen. Bovenal kan vorst in de winter gevaarlijk voor haar zijn.

Omdat hij van steenachtige grond houdt, is de hondenkamille ideaal voor het aanleggen van rotstuinen. Als u een beetje bloemkleur en een huiselijke, eenvoudige charme in uw rotstuin wilt brengen, is de Anthemis een aanrader. Sommige soorten vormen ook zeer dichte kussenpopulaties zodat ze als kleurrijke bodembedekker kunnen functioneren.

Locatievereisten in één oogopslag:

• Over het algemeen niet veeleisend
• Geeft de voorkeur aan zanderige tot steenachtige, arme gronden
• Ongunstig: waterkerende, leemachtige bodems
• Houdt van de zon
• Zeer geschikt voor rotstuinen

Plantafstand

Als u hondenkamille in een gebied in het bed wilt planten, hangt de plantafstand af van het type en de variëteit die u hebt gekozen. De vele varianten bereiken iets verschillende groottes en vormen soms lossere en soms dichtere klonten. Voor kleinere en meer los verspreide soorten, zoals de zilverachtige bergkamille, moet je je houden aan ongeveer 9 tot 12 planten per m². Grotere soorten zoals de kamille van de tuinverver die in dichte bosjes groeien, hebben minder exemplaren nodig, ongeveer 4-5 per m².

Over het algemeen geldt ook: hoe uitgebreider je beplantingsplan, hoe meer planten je moet planten.

Snee

Om de hondenkamille een vitaliserende boost te geven, is het raadzaam om ze na de bloei, dus rond eind september, terug te snoeien. Zo kunnen ze wat energie verzamelen voor de winter. Dode bloemen moet je altijd snel afknippen, zodat ze weer kunnen groeien.

Kamilles blijven lang bloeien, zelfs nadat de hele plant is afgedekt. Dit maakt ze ideaal als snijbloem voor boeketten.

Noteren:

• Versterkende kuur door snoeien na de hoofdbloei - voorbereiding op de winter
• Reinig dode bloemen continu
• Gaat ook erg lang mee als snijbloem

Hardy

Kortom, de meeste meerjarige kamilles zijn winterhard. Ze kunnen dus zonder problemen permanent in de volle grond geplant worden en hoeven niet in het najaar in huis te worden gehaald. Als de temperatuur erg hoog is en de grond niet zo doorlatend is, moet je de planten beschermen door ze te bedekken met dennentakken of een jute.

In de pot

Je kunt ook hondenkamille kweken in een kuip. Zodat u de goedgehumeurde bloemen op het balkon of terras kunt krijgen - en ook met hen bruisende bezoekers die ook voor een zomerse flair zorgen en ook eventuele naburige planten bestuiven kan.

Als je een hondenkamille in de pot houdt, moet je wat voorzichtiger en hechter omgaan met de verzorging. Hier is bijvoorbeeld regelmatig, zo niet bijzonder uitgebreid, water geven noodzakelijk. Geef alleen voldoende water zodat de kluit niet volledig uitdroogt. Een mengsel van normaal is geschikt als ondergrond Potgrond en een goede hoeveelheid zand.

water geven

Hondenkamille heeft in de regel geen aparte watertoevoer nodig. Over het algemeen vindt ze het nogal droog. Als je haar echter in de emmer houdt, moet je haar regelmatig wat water geven. Zorg er echter voor dat de ondergrond goed ontwaterd is en dat er geen wateroverlast kan ontstaan.

Bevruchten

Voor kamille is geen speciale meststof nodig - aangezien het is aangepast aan arme gronden, moeten extra voedingsstoffen worden vermeden. In het geval van een emmercultuur, als u een weelderige bloei op prijs stelt, kunt u, indien nodig, wat mest op basis van kalium en fosfor toevoegen - maar zeer spaarzaam en in lage doses.

Vermenigvuldigen

De hondenkamille zorgt zelf voor zijn bestaan. Bovendien vormt het meestal zaden in overvloed, waarmee het zich vermenigvuldigt. Als je specifiek een hondenkamille wilt reproduceren, kun je de zaden gebruiken of de plug-methode gebruiken.

Zaadvoortplanting

Het is het beste om zaden te verzamelen van de vruchten van je huidige kamille-populatie die eind september of begin oktober is gerijpt. Deze kun je het beste in de winter bewaren. Zet ze in de lente in plantenbakken Potgronddie je licht en relatief warm plaatst. Het is het beste om ze gelijkmatig vochtig te houden onder folie totdat ze ontkiemen.

Stekken

Hondenkamille kan ook gemakkelijk worden vermeerderd met stekken. Deze methode is niet zo tijdrovend en is vooral mogelijk tijdens de gehele hoofdvegetatiefase. Snijd eenvoudig een jonge maar goed ontwikkelde scheut van de moederplant af met een scherp mes. Je kunt het in één laten wortelen Groeiend substraat(€ 12,99 bij Amazon *) of gewoon in een waterglas.

Ziekten

Kamilles zijn niet alleen heel gemakkelijk te verzorgen vanwege hun weinig veeleisende locatie, water en voedingsstoffen, ze zijn ook vrijwel immuun voor elke ziekte. Zelfs slakken laten ze meestal met rust.

Giftig

De echte kamille wordt al duizenden jaren gewaardeerd als medicinale plant, zowel uitwendig als Intern voor kalmerende, ontstekingsremmende, desinfectie-, anticonvulsieve en spijsverteringshulp benut. Helaas kan kamille deze gunstige effecten niet bieden. Integendeel - het is zelfs licht giftig. Wees daarom voorzichtig bij het verzamelen om verwisselingen te voorkomen. Sommige soorten hondenkamille lijken erg op echte kamille. Het is echter heel eenvoudig om verwarring te voorkomen.

Advies tegen verwarring

Duidelijke onderscheidende kenmerken zijn enerzijds de geur: als de typische kamillegeur ontbreekt en hooguit een kruidachtige, vage geur kan worden waargenomen, je hebt geen echte kamille voor de Neus. Daarentegen hebben hondenkamille, in tegenstelling tot echte kamille, geen holle, maar een gevulde bloembasis.

Echte kamille heeft meestal ook licht hangende bloembladen die niet licht gekarteld zijn zoals die van de hondenkamille. Echte kamille is ook veel zeldzamer dan de soort kamille.

De schadelijke stof in kamille bij honden is het sesquiterpene lacton anthecotulide. Het veroorzaakt allergie-achtige reacties zoals huidirritatie bij intensief huidcontact en bij overmatige consumptie zwelling van de slijmvliezen en irritatie van de luchtwegen. Maar er is geen doodsgevaar.

Noteren:

• In tegenstelling tot echte kamille is hondenkamille licht giftig
• Bevat sesquiterpeen lacton anthecotulide
• Veroorzaakt huidirritatie, zwelling en irritatie van de luchtwegen
• Geen levensgevaar

hond

Er is ook een klein risico op vergiftiging voor honden vanwege de sesquiterpene lacton anthecotulide - maar dit is vanwege de deze viervoeters hebben meestal een lage drang om planten te eten en de concentratie van de stof in de plant is niet erg hoog verwaarloosbaar.

soorten

Een deel van de kamillesoorten voor honden voor in de tuin en het balkon is nu verkrijgbaar in speciaalzaken. Qua fokkerij is echter maar een fractie van de vele verschillende soorten vertegenwoordigd. De meest voorkomende soorten zijn de hondenkamille van de verver, de Karpatische hondenkamille of de bergkamille.

Dyer's kamille

De kamille van de verver, botanisch Anthemis tinctoria, is op zijn beurt onderverdeeld in verschillende ondersoorten. De ondersoort Anthemis tinctoria tinctoria is de meest voorkomende voor de tuinbouw - de algemene naam is daarom ook kamille van de tuinverver. Van deze ondersoort is bijvoorbeeld de variëteit Dwarf Form bijzonder populair.

* Dwergvorm *:
De kamille 'Dwarf Form' van de tuinverver wordt gekenmerkt door zijn rijke, goudgele bloemen, die met een relatief grote, plaatvormige kop van zo'n 5-10 centimeter doorsnee zeer decoratief werken. De bloemen verschijnen vanaf juni en verrukken tot september met hun kleurrijke, vrolijke pracht. De kamille van de tuinverver is bijzonder aantrekkelijk vanwege de aromatische geur, die ongebruikelijk is voor de kamille van een hond.

De overvloed aan stuifmeel en nectar is ook een zeer positief kenmerk van deze variëteit - door het te planten kunt u welkome nuttige insecten aantrekken en de biodiversiteit van uw tuin vergroten.

De plant wordt ongeveer 25 tot 40 cm hoog en vertoont een bossige, dichte, klonterige groeiwijze. Hierdoor is de kamille van de tuinverver ook bijzonder geschikt als kussenvormende bodembedekker, vooral voor rotstuinbeplanting.

Lettergreep bergkamille

De zilverachtige bergkamille, botanisch Anthemis marshalliana, afkomstig uit Klein-Azië, verschilt qua bloemkleur nauwelijks van de tuinververskamille. De bloemen zijn ook diep goudgeel en hebben ook een zeer vergelijkbare morfologie met een wat meer komvormige vorm. Bovendien zijn ze met slechts 4 cm in diameter aanzienlijk kleiner. Ze verschijnen iets eerder in het jaar, namelijk in mei, en houden aan tot juli. De zilverachtige bergkamille is ook waardevol Bijenweide.

De totale planthoogte ligt ook iets achter bij de kamille van de tuinverver, zo'n 20 tot 30 centimeter.

De bijzondere charme waaraan de soort zijn naam dankt, is het zilvergroene blad, dat in rozetten is gerangschikt en een delicate elegantie uitstraalt. De structureel interessante, zilvergroene glans van bladeren kan een mooi accent leggen, vooral in boeketten, waarvoor de soort ook zeer geschikt is vanwege zijn snijcompatibele bloemen.

Karpatische hond kamille

De Karpatische hondenkamille, botanisch Anthemis carpatica, heeft ook de mooie bijnaam 'Karpatische sneeuw'. Dit is geen toeval, want het beschrijft enerzijds hun oorsprong uit de hoogten van de Karpaten en anderzijds hun uiterlijk volledig in al zijn eigenschappen: hij bloeit werkelijk in puur sneeuwwit met een dooiergele stamper en vormt dichte, lage Bekleding. Als gevolg hiervan zien de ermee beplante gebieden eruit alsof ze pas zijn ingesneeuwd.

De bloemen hebben een vrij klein formaat van ongeveer 5 cm in diameter, maar ze zijn des te talrijker en dus tapijtvormend. Ze verschijnen vanaf mei, maar blijven helaas maar tot juni. Het fijn geveerde blad is lichtgroen

Deze soort wordt slechts ongeveer 10 tot 25 cm hoog en tot 20 of 30 cm breed.