Pioenroos ∗ De 10 beste plant- en verzorgingstips

Oorsprong en distributie

Pioenrozen, ook wel pioenrozen genoemd naar hun Latijnse naam Paeonia, zijn het enige geslacht van de pioenrozenfamilie (Paeoniaceae). Er zijn struikachtige en meerjarige pioenen, al is alleen de eerste variant houtachtig. Meerjarige pioenen daarentegen sterven in de winter bovengronds af, om in het volgende voorjaar weer te ontkiemen.

Ongeacht welke van de in totaal 32 soorten het is: Pioenrozen komen uitsluitend voor op het noordelijk halfrond, maar op bijna alle delen van de wereld met uitzondering van het noordpoolgebied. Met uitzondering van twee soorten pioenrozen, zijn alle andere inheems in Europa en Azië, met meerjarige pioenen zoals de gewone

Pioen (Paeonia officinalis) is inheems in de bergachtige streken van Zuid-Europa. Struik of Boompioenen (Paeonia Suffruticosa hybriden) en nobele pioenen (Paeonia lactiflora hybriden) komen daarentegen uit China en worden daar al meer dan 2000 jaar gekweekt.

De wilde soorten van de huidige culturele hybriden gedijen voornamelijk in lichte bergbossen en in de ruige steppegebieden van de gematigde en subtropische klimaatzones.

gebruik maken van

In Europa is de gewone of boerenpioen een van de oudste tuinplanten. Niet alleen de eenvoudige, maar ook de dubbele variëteiten met hun veelal roze tot donkerrode bloemen worden al eeuwenlang gekweekt. Traditioneel is deze meerjarige pioen met de prachtigeKraanvogel (Geranium x magnificum) en de (Alchemilla mollis) samen geplant, voornamelijk in de voortuin of in het bloemperk. Hij kan ook als gezelschapsplant worden gebruikt, bijvoorbeeld langs het hoofdpad naar de toegangsdeur.

De lactiflora-hybriden die al vroeg uit Azië zijn geïmporteerd, kunnen daarentegen - net als anderen Heesterpioenen - zeer goed te gebruiken in Aziatische tuinen, bijvoorbeeld in combinatie met hosta's (Hosta) of bamboe. Mooi lijkt op Privacybescherming geplant bamboebos vergezeld van verschillende pioenrozen op de voorgrond.

Die van de Aziatische steppen is perfect voor droge en zonnige locaties Netpioen (Paeonia tenuifolia), best geïsoleerd in een stenen of grindtuin komen voor vergelding.

Uiterlijk en gestalte

Alle pioenrozen zijn meerjarige, bladverliezende planten die bij goede verzorging tientallen jaren op dezelfde standplaats kunnen blijven staan. De vorm en hoogte van de groei hangen grotendeels af van of het een struik of een kruidachtige pioen is.

Heesterpioenen vormen tot 200 centimeter lange, houtachtige scheuten die merkbaar dik zijn. De opgaande struiken vertakken echter slechts weinig en groeien ook heel langzaam. Meerjarige pioenen daarentegen bereiken een maximale hoogte van zo'n 60 tot 100 centimeter en blijven daardoor beduidend kleiner. Dit is niet verwonderlijk, aangezien deze soorten elk jaar in het voorjaar opnieuw ontkiemen en anders overwinteren in knolachtige bewaarwortels (de zogenaamde wortelstokken) dicht bij het aardoppervlak.

De relatief jonge Itoh-hybriden, kruisingen van struik- en meerjarige pioenen, ontwikkelen een vrij kruidachtige, maar sterke groei en grotere bloemen.

bladeren

Meerjarige pioenrozen ontkiemen in het voorjaar met opvallende, donkerrode scheuten, waaruit de beide sterke komen Bloemstengels evenals de lange bladstelen met de grote, afwisselend gerangschikte en oneven geveerde bladeren ontwikkelen. Struikpioenen daarentegen hebben meestal dubbelgeveerd en licht tot blauwgroen blad dat ook afwisselend gerangschikt is.

Bloesems en bloeiperiode

De zeer grote bloemen, bij sommige soorten meer dan 20 centimeter, staan ​​altijd aan het uiteinde van de lange, dikke bloemstelen. Uiterlijk lijken ze op rozenblaadjes en kunnen ze enkel, half of vol zijn. Overigens ontwikkelen de grootste bloemhoofdjes struikachtige pioenen.

De bloemkleuren variëren meestal tussen verschillende roze en rode tinten, maar er zijn ook wit- of geelbloeiende soorten. De bloemen van sommige soorten hebben ook een intense geur, daarom worden de gedroogde bloembladen van deze pioenen vaak gebruikt voor potpourri's.

De meeste soorten bloeien in het voorjaar of in de vroege zomer tussen mei en juni, maar slechts voor een paar weken.

fruit

Pioenen zijn dol op vlinders, hommels en andere insecten die ook de grote bloemen bevruchten. Dan vormen zich grote follikels, die tijdens het rijpen in de herfst opengaan en donkere zaden tot een centimeter groot onthullen. De vruchten met de glanzende zaden kunnen zonder problemen aan de plant blijven zitten, vooral omdat het de plant ook buiten de bloeiperiode een aantrekkelijk en interessant uiterlijk geeft.

Toxiciteit

De pioen wordt al sinds de oudheid in de natuurgeneeskunde gebruikt. Wortels, bloembladen en zaden zouden krampen moeten helpen verlichten, evenals darmproblemen en jicht. Zelfs vandaag de dag kent de homeopathie de wortels van de pioenroos als middel tegen aambeien. In hoeverre deze remedies daadwerkelijk effectief zijn, is natuurlijk een andere zaak.

Soms worden de delicate bloemblaadjes van de pioenrozen ook aanbevolen voor de bereiding en decoratie van salades, smoothies, desserts en andere gerechten. Wees echter voorzichtig, want alle delen van de plant bevatten giftige glycosiden en alkaloïden, die in grote hoeveelheden kunnen leiden tot typische vergiftigingsverschijnselen. Deze omvatten maag- en darmkrampen, misselijkheid, braken en diarree.

Pioenrozen zijn slechts licht giftig voor de mens, hoewel vergiftigingsverschijnselen al dan niet kunnen optreden vanwege de individuele tolerantiedrempel - iedereen reageert hier anders. Aan de andere kant is voorzichtigheid geboden bij kleine kinderen en huisdieren, aangezien deze kleiner zijn en daardoor de toxiciteitsdrempel lager is. Voor honden zijn pioenen zelfs geclassificeerd als zeer giftig.

Welke locatie is geschikt?

De meeste pioenen en soorten houden van een standplaats in de volle zon, wat vooral belangrijk is voor de kruidpioenen. Struikpioenen daarentegen voelen zich ook prettig op een lichte, deels schaduwrijke plek, mits ze 's middags en 's avonds worden blootgesteld aan direct zonlicht.

Pioenrozen zijn overigens niet geschikt om onder bomen of hoge struiken te planten, omdat de Planten kunnen door hun diepe wortelstelsel niet tegen wortel- en concurrentiedruk kan.
Lees verder

vloer

Gezien de aard van de grond zijn pioenen niet veeleisend. De grond hoeft niet te humusrijk te zijn en de planten voelen ook aan alsof ze in leem zitten of zandgronden - op voorwaarde dat ze diep, goed gedraineerd en vers zijn nat. Alleen wateroverlast en een hoge grondwaterstand zijn ongeschikt voor pioenrozen, omdat schimmelinfecties en rot onder invloed van constant vocht onvermijdelijke gevolgen zijn. Droogte daarentegen wordt goed verdragen omdat de bewaarwortel vocht kan opslaan.

Maak voor het planten de grond goed en vooral diep los. De dikke wortels graven tot anderhalve of zelfs twee meter diep, daarom mag de grond op de plantplaats niet te zwaar of te stevig zijn. Een zware, wateropslag Tuinaarde kan worden verbeterd met grof zand en fijne kiezelstenen.

Potcultuur

Pioenrozen kunnen goed worden gekweekt in voldoende grote plantenbakken die een goede drainage en veel grond vereisen. Een mengsel van conventionele substraten is geschikt als substraat Potgrond, grof zand en Kleikorrels. Kies brede en diepe vaten zodat er voldoende ruimte is voor het dichte netwerk van wortels. Houd er ook rekening mee dat heesterpioenen in de loop der jaren tot zo'n 200 centimeter hoog kunnen worden en ook in de breedte veel ruimte innemen. Deze planten hebben daarom ook in een containercultuur veel ruimte om zich heen nodig, daarom is een klein balkon niet erg geschikt.

Naast de regelmatige toevoer van water en voedingsstoffen moet ook worden gezorgd voor een vorstvrije overwintering. Meerjarige pioenrozen kunnen het beste op een koele en vorstvrije plaats overwinteren, eventueel in de kelder of garage. De bewaarwortel kan door de geringe hoeveelheid substraat niet voldoende tegen de kou worden beschermd en heeft daarom ondersteuning nodig.

Pioen op de juiste manier planten

Bij vaste- en heesterpioenen is er een groot verschil qua beplanting: heesterpioenen dienen zo plat mogelijk in de grond te worden geplaatst, terwijl heesterpioenen zo diep mogelijk dienen te staan. Daar zijn goede redenen voor: terwijl te diep geplante vaste planten alleen bladeren krijgen en geen bloemen, sterven te ondiepe heesters na enkele jaren af. De struikachtige groeiende soorten worden vaak op de kruidpioenen geënt, daarom moet de entpunt tussen de vijf en tien centimeter diep worden begraven. Dit is de enige manier voor de heesterpioen om zijn eigen wortels te ontwikkelen - als hij dat niet kan omdat de aanplant te ondiep is, zal de rijst na een tijdje afvallen.

Graaf de plantgaten ongeveer twee schoplengtes diep en met een diameter van minimaal 60 centimeter. Verbeter leemachtige grond met grof zand, kleikorrels of grind, terwijl zandgrond wordt verbeterd met compost. Maak de bodem van het plantgat voorzichtig los en breng indien nodig een drainagelaag aan - bijvoorbeeld gemaakt van kiezels en zand.

Wat is de beste tijd om te planten?

De beste tijd om pioenrozen te planten is de vroege herfst tussen september en half oktober. Op dit moment gaan de planten al in winterslaap. De grond en het weer zijn echter nog steeds warm genoeg om de wortels voor het koude seizoen te laten groeien. In het najaar aangeplante pioenen altijd afdekken met kreupelhout om ze tegen vorst te beschermen, want de jonge planten krijgen hun winterbescherming pas na een paar jaar staan. Als alternatief kan het planten ook in het voorjaar worden uitgevoerd.

De juiste plantafstand

Meerjarige pioenen hebben een plantafstand nodig van gemiddeld 80 centimeter, waarbij grootgroeiende soorten soms met 100 centimeter ruimte naar de naburige plant moeten worden geplaatst. Struikpioenen worden beduidend groter en hebben daardoor meer ruimte nodig: afhankelijk van de soort en variëteit laten staan tussen 120 en 150 centimeter ruimte, hoewel deze varianten het best tot hun recht komen als solitaires komen.

De pioen water geven

Af en toe water geven kan nodig zijn, vooral in het eerste jaar na aanplant en op droge zandgronden en tijdens langere periodes van droogte in de zomer. In de regel is extra water geven echter niet nodig, omdat de planten door hun uitgebreide wortelstelsel voor zichzelf kunnen zorgen. Alleen exemplaren die in potten worden gekweekt, zijn afhankelijk van een regelmatige watervoorziening.

Pioen op de juiste manier bemesten

Geplante pioenrozen hoeven in principe niet te worden bemest, omdat de soorten slechte eters zijn en daarom slechts een lage voedingsbehoefte hebben. Te veel kunstmest - vooral op stikstof gebaseerde meststoffen - kan de planten zelfs verzwakken, waardoor ziekten en plagen worden bedreigd. Gebruik meststoffen die fosfaat en kalium bevatten, die indien nodig in het voorjaar worden toegepast. Hoornkrullen(€ 32,93 bij Amazon *) en mest zijn niet geschikt voor de bemesting van pioenrozen en ook compost is slechts voorwaardelijk geschikt.

Snijd de pioen op de juiste manier

Snij tussen oktober en november de kruidpioenen net boven de grond, wanneer de stelen langzaam bruin worden en verdrogen. Struikpioenen daarentegen hoeven in principe niet gesnoeid te worden, ze groeien ook zo mooi weelderig en verharen niet. Alleen bij strenge, zeer ijzige winters kunnen twijgen terugvriezen die je in het voorjaar na het ontluiken wegknipt. Het is echter essentieel dat u wacht tot de knoppen verschijnen, zodat u niet per ongeluk ook levende, bloemvormende knoppen verwijdert. Verwelkte bloemhoofdjes kunnen, maar hoeven niet, worden afgeknipt. Deze maatregel heeft alleen zin om bedreigde pioenen te beschermen tegen (hernieuwde) schimmelinfecties.

pioen vermeerderen

Kruidachtige pioenrozen kunnen gemakkelijk worden vermeerderd door ze te delen. Dupliceren is moeilijker bij de heesterpioenen, omdat deze op de wortelstukken van de heesterpioenen moeten worden geënt. De tuinman omschrijft dit proces als verpleegkundige vermeerdering, waarbij de vaste plant als verpleegkundige de struik verzorgt totdat deze zijn eigen wortels heeft ontwikkeld. Als dit te ingewikkeld voor je is, kun je ook licht houtachtige verzinkingen proberen. Verder is de vermeerdering natuurlijk ook mogelijk via zaden, maar vervelend en beladen met vele foutenbronnen.

Ziekten en plagen

Pioenrozen zijn erg gevoelig voor schimmelziekten, die vooral ontstaan ​​door een te stikstofrijke bemesting en/of op voedselrijke bodems. De zogenaamde pioenroos botrytis (grijze schimmel), die vooral voorkomt bij exemplaren op humusrijke gronden, komt veel voor.

Soorten en variëteiten

Wereldwijd zijn er zo'n 40 verschillende soorten pioenrozen, die niet alleen verschillen in groeivorm, maar ook in vorming en kleur van hun bloemen. Er zijn talloze soorten, waarvan de meeste bloeien in de kleuren roze, rood en wit. Enkele van de mooiste varianten voor in de tuin zijn bijvoorbeeld deze:

• 'Karl Rosenfield': Paeonia lactiflora, paarsrood, dubbelbloemig, oud ras
• 'Sarah Bernhardt': Paeonia lactiflora, lichtroze, dubbele bloemen, oude soort
• 'Alba Plena': Paeonia officinalis, wit, dubbele bloemen
• 'Cora Louise': Itoh-hybride, roomwitte bloemen met een paars-roodachtige basisvlek, halfdubbel
• 'Garden Treasure': Itoh-hybride, bloemen lichtgeel met rode basale vlekken, semi-dubbel
• 'Bartzella': Itoh-hybride, citroengele bloemen, semi-dubbel
• 'Otto Froebel': Paeonia peregrina, eenvoudige, roze bloemen
• 'Sunshine': Paeonia peregrina, eenvoudige, rode bloemen
• 'Carina': Hybride, halfgevulde, rode bloemen
• 'Candy Stripe': Paeonia lactiflora, opvallende, veelkleurige bloemen: wit met paarse strepen, dubbel