De herontdekking van de wijngaardperzik
De kleinfruitige wijngaardperziken maken al eeuwenlang deel uit van het landschap van veel Duitse wijnbouwgebieden. Naast de bloedperziken, die worden gekenmerkt door een rode schil en rood vruchtvlees, zijn er ook witte en roodvezelige varianten. De teelt van deze gespecialiseerde Perzikvariëteiten Het is echter rond het midden van de 20e Sterk afgenomen in de 19e eeuw, maar sinds enkele jaren nieuw leven ingeblazen om redenen van landschapsbehoud.
lees ook
- Rode wijngaardperzik - een bijna uitgestorven zeldzaamheid uit de Moezelregio
- Traditie uit Andalusië: Olijven van de variëteit "Hojiblanca"
- Sappige perziken uit eigen tuin - perzikseizoen tussen juli en augustus
Wijngaardperziken hebben veel warmte nodig
Door eeuwen van fokken, de inheemse wijngaard perziken zoals B. de rode wijngaardperzik aangepast aan de typische klimatologische omstandigheden van de wijnbouwgebieden. Om deze reden zal zo'n perzik maar in één wijnbouwgebied gedijen. Wijngaard perziken
- veel zon nodig
- zijn extreem warmteminnend
- en een beschermde locatie nodig.
De bloemen van deze perziksoort verschijnen heel vroeg: de felroze tot donkerroze bloemen gaan al half maart open. Tegelijkertijd zijn ze erg vorstgevoelig en vriezen ze dood bij nachtvorst. In tegenstelling tot het vroege begin van de bloei, rijpen de vruchten erg laat: wijngaardperziken zijn meestal op zijn vroegst in september eetbaar - sommige soorten zelfs later. Daarom rijpt deze perzik niet op meer noordelijke locaties.
Sterke, relatief kleine boom
Wijngaardperzikbomen zijn stevig, maar niet bijzonder hoog. In ruil daarvoor ontwikkelen ze zeer fijne vertakkingen en een groot aantal bloemen en dus ook vruchten. De perzik is zelfvruchtbaar. De kleine tot middelgrote vruchten zijn - afhankelijk van de variëteit - groen tot felrood als ze rijp zijn. Hun schaal is erg stevig en heeft dikke haren. De pulp is ook stevig. De perziken zijn aromatisch, maar veel minder zoet dan anders bekend is van perziken. Wijngaardperziken zijn geschikt voor verse consumptie (verwijder vooraf de schil!), Maar vooral voor het maken van compotes, jam, fruitbrandewijn of likeuren.
Wijngaardperziken hebben lichte grond nodig
Deze perziksoort gedijt alleen op lichte, losse grond. Lössbodems of met humus zandgronden zijn perfect voor de teelt. Daarentegen zijn zware, leemachtige gronden minder geschikt. Heb wijngaardperziken een zeer hoge voedingsbehoefte, vooral stikstof. Het zal gewoon zijn jaarlijkse verfijningen geplant, omdat oudere jonge bomen niet voldoende ontkiemen of Wortels ontwikkelen.
tips & trucs
Vlak voor de perzikoogst moet je de boom laten "dorsten", d.w.z. H. verminder de watergift. Te veel water op dit punt zal het fruit en daarmee de smaak verdunnen.
