Zo kom je voor altijd van hem af

de essentie in het kort

• Het is verboden om de mol te doden of te vangen. Alleen ontzetting is toegestaan.
• Het is bewezen dat sterk ruikende huismiddeltjes of geluidsoverlast effectief zijn. Vooral regelmaat is belangrijk.
• Mollen nestelen zich in tuinen die een gezonde en soortenrijke bodem bieden. Ze kunnen worden onderscheiden van woelmuizen door de manier waarop ze zijn gebouwd.
• De zoogdieren voeden zich uitsluitend met insecten en fungeren als plaagbestrijders en bodembeluchters. Het zijn geen plagen van planten.

Wetenswaardigheden over molcontrole

Iedereen die van de mol af wil, mag geen willekeurige methoden gebruiken. Het zoogdier staat onder bescherming. Het is niet per se nodig om het dier de tuin uit te jagen. Mollen zorgen voor spannende ervaringen in de natuur en nemen nuttige functies over.

Waarschuwing: het is verboden om mollen te doden

Sinds 1986 is de mol een van de speciaal beschermde soorten die zijn opgenomen in bijlage 1 van de Federale Soortenbeschermingsverordening. Volgens de Federale Natuurbeschermingswet is het verboden deze speciaal beschermde soorten te verwonden of te doden. Afhankelijk van de deelstaat kunnen boetes van verschillende bedragen worden opgelegd als de wet wordt overtreden. De boetes variëren van 10.000 euro in Saarland tot 65.000 euro in Brandenburg.

Een mol mag niet worden gedood!

Kan ik de mol vangen?

Het vangen van zoogdieren is ook strafbaar. In bijzondere gevallen kan een gevangenisstraf worden opgelegd of kunnen de boetes worden verhoogd. Doorslaggevend voor de straf is het soort daad, of de moedervlekken opzettelijk of per ongeluk zijn geschaad en of de methoden regelmatig worden uitgevoerd. Gewone handelingen van het bestrijden van de zoogdieren kunnen leiden tot strafrechtelijke vervolging. Bescherming op grond van de federale natuurbeschermingswet is ook van toepassing op molwelpen. Vergiftiging wordt gelijkgesteld met doden en is ook verboden.

• Voor het gebruik van een levende val is een speciale vergunning vereist
• Shot trap doodt door gasdruk of een mechanische slag
• Gifaas is verboden, net als het inbrengen van giftige gassen in het hol

Wat kan er tegen de mol worden gedaan?

Als u de mol wilt bestrijden, heeft u een ontheffing nodig van de milieuverantwoordelijke. In plaats daarvan moet je proberen de mol weg te jagen. Er zijn verschillende huismiddeltjes die het reuk- en gehoorvermogen van de dieren kunnen verstoren. Een hoge mate van zorgvuldigheid is nodig om de middelen effectief te laten zijn. Geuren in de palen zijn meestal niet voldoende om de tuinbewoner effectief te verdrijven. De gangenstelsels waarin ze zich bij een storing terugtrekken, kunnen enkele honderden meters lang zijn.

Huismiddeltjes

Rechtstreeks in de tunnels geïntroduceerd, jagen sommige natuurlijke middelen de mol uit zijn ondergrondse tunnels. Deze methode kan werken als de mol nog niet stevig in de tuin staat en een willekeurige bezoeker is. Hoe meer gangen je blootlegt en vult met de stoffen, hoe groter de kans op effectieve ontruiming.

De mol afschrikken met boterzuur?

In veel online winkels wordt boterzuur aangeprezen als een effectief middel om moedervlekken te verdrijven. De producten zijn niet altijd goedgekeurd, dus wees voorzichtig. Oude vodden worden gedrenkt in het sterk geconcentreerde zuur en vervolgens in de in- en uitgangen van het tunnelsysteem gestopt. De mol is gevoelig voor de geur en zoekt naar alternatieven. Ondanks deze maatregel kan het zoogdier, vooral in grote tuinen, goede toevluchtsoorden vinden, zodat de heuvels elders ontstaan.

Eigenschappen van boterzuur:

• Vloeibaar en kleurloos bij kamertemperatuur
• sterke onaangename geur, die in sterk geconcentreerde vorm wordt waargenomen door mens en dier
• Het aroma doet denken aan braaksel en ranzige boter
• irriteert de ogen, huid en luchtwegen
• lost niet op in de bodem

Mol storen

Mollen houden helemaal niet van lawaai

De mol is door zijn speciale aanpassingen erg storingsgevoelig. Hij kan geluiden, trillingen en geuren waarnemen, waar je gebruik van kunt maken als het om rouwen gaat. Alle methoden moeten regelmatig maar zorgvuldig worden uitgevoerd, zodat u het dier geen schade toebrengt.

Geluidsoverlast

Harde geluiden schrikken de mol af. Het kan helpen als u houten palen of metalen staven in de terpen slaat en er zo vaak mogelijk met een hamer op tikt. Pas op voor je buren, want zulke klopaanvallen kunnen al snel geluidsoverlast worden.

Geluidsintensieve decoratieve windmolens die continu in bedrijf zijn, kunnen de mol effectief afschrikken. Als het zoogdier een uitgebreid kanalenstelsel heeft ontwikkeld, moet u de maatregel over een groot gebied uitvoeren. Regelmatig maaien van het gazon heeft zich als alternatief bewezen. Hoe luider de grasmaaier, hoe meer de gevoelige dieren worden gestoord.

Ventileer gangen

Zodra er nieuwe hopen aarde ontstaan, moet je ze plat trappen. Maak zoveel mogelijk gangen vrij, want daar houdt het zoogdier ook niet van. Mollen worden beschouwd als luie wezens die zich terugtrekken wanneer ze hun tunnels voortdurend opnieuw moeten openen of sluiten. Een kinderfeestje in de tuin veroorzaakt hevig getrapt, stampend en huppelend, waardoor het gangenstelsel over een groot gebied beschadigd raakt.

buitensluiten

De meest effectieve methode is het leggen van een vloermat inclusief slagboom. Deze moet minimaal 50 centimeter in de aarde reiken en zo fijnmazig mogelijk zijn zodat er geen mol doorheen kan. De vloermat wordt over het gehele oppervlak op dezelfde diepte gelegd. De mol kan eronder tunnels graven. Het komt echter niet meer in de bovenste bodemlagen om de aarde in terpen op te stapelen.

Woelmuis of mol?

In tegenstelling tot mollen vormen woelmuizen een bedreiging voor de gewasopbrengst. Dat heeft te maken met hun voedingsspectrum. Als je woelmuis- en molfoto's vergelijkt, kun je de soort op het eerste gezicht onderscheiden. Moeilijker wordt het als je de oorzaak van een uitgebreid tunnelsysteem in je Tuinaarde willen identificeren. Bekijk zowel de terpen als de gangen hieronder.

Waarom verschijnt de mol in de tuin?

Mollen voelen zich thuis waar ze geschikte leefomstandigheden vinden. Als de zoogdieren in uw tuin blijven verschijnen, geeft dit aan dat de bodem bijzonder rijk is aan voedingsstoffen. De dieren zijn een teken van een gezonde leefomgeving waarin een natuurlijke kringloop is ontstaan.

voedsel

Mollen houden van larven

Mollen zijn meestal insecteneters. Ze graven zich een weg door de aarde op zoek naar voedsel en zwerven door de ondergrondse kanalen. Afhankelijk van het seizoen en de aard van de bodem verblijven de zoogdieren in verschillende bodemzones. Af en toe komen ze ook naar de oppervlakte van de aarde om insecten op te sporen. Als de mol zich in uw tuin heeft genesteld, is dit een teken van een rijke flora van kleine dieren in de bodem.

Wat mollen eten:

• larven en muggenlarven
• Ringwormen en regenwormen
• Insecten, slakken en kevers

Interessante feiten over de mol

Het leven onder de grond vraagt ​​om bijzondere aanpassingen. Met zijn lichaamsbouw is de mol ideaal aangepast aan de bodem als habitat. Hij brengt bijna zijn hele leven in het donker door, want hier zijn hij en zijn kroost beschermd tegen roofdieren en weersomstandigheden. Mollen, hoewel niet blind, hebben andere, meer ontwikkelde waarnemingsorganen.

Overwintert de mol?

De zoogdieren houden er geen Winterslaap. Als ze in koelere streken leven, graven ze tijdens het koude seizoen diepere grondlagen in. Ze bouwen ondergrondse voedselvoorraden op waarmee ze zich in de winter voeden. De Europese mol verzamelt regenwormen in zijn hol. Het bijt de voorste lichaamssegmenten van de wormen af. Dit voorkomt dat de ongewervelde dieren ontsnappen, maar toch leven.

specialisaties

Mollen hebben zeer sterke armspieren en gespecialiseerde graafschoppen

Mollen hebben zeer gespecialiseerde voorpoten die zijn omgevormd tot graafwerktuigen. Je handen zijn naar buiten gedraaid en ontwikkeld in de vorm van een schep. Ze hebben vijf vingers met sterke klauwen. Door de bovenarm te draaien graven de zoogdieren door de grond. Mollen hebben zeer goed ontwikkelde armspieren. Aan de voorkant hebben ze een sikkelvormig bot, wat het graven voor de dieren nog makkelijker maakt.

• ogen: dienen om lichte en donkere contrasten waar te nemen
• oren: bedekt met huidflappen
• snuit: lang en puntig met talrijke snorharen om aardschokken waar te nemen
• gestalte: cilindrisch
• vacht: kort en wollig zonder lijn, voor ongehinderde voor- en achterwaartse beweging

Reproductie

Tussen maart en april paren mollen onder of boven het aardoppervlak. Het is niet ongewoon dat de mannetjes vechten voor het recht om te paren. Het vrouwtje baart haar nakomelingen na een draagtijd van vier weken in het ondergrondse nest.

Zo zien de nesten eruit:

• Nestkamer ligt onder de voedselkanalen
• bekleed met gras en bladeren
• bij een hoge grondwaterstand liggen de nesten onder de zode
• herkenbaar aan de opvallend grote heuvels, de zogenaamde kastelen

Een babymol is naakt en 35 tot 44 millimeter lang na de geboorte. De komende vier tot zes weken wordt hij door de moeder gezoogd. Na ongeveer twee maanden beëindigen de jongen hun nestperiode. Het duurt ongeveer een jaar voordat de dieren geslachtsrijp zijn.

Jachttechnieken

Om bij het voedsel te komen, gebruikt de mol zijn waarneming. Het tunnelsysteem doet denken aan een wijdvertakt spinnenweb. In zijn ketel ligt het dier op de loer om geluiden en trillingen uit alle richtingen waar te kunnen nemen. Zodra de mol insecten, regenwormen of larven waarneemt, snelt hij naar de bron van het geluid.

Tijdens zijn jachttochten worden de tunnelwanden gladgestreken door de dikke vacht. Prooidieren die per ongeluk in de tunnel komen, zullen moeilijker kunnen ontsnappen. 'S Nachts gaat de mol op patrouille, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel.

Kenmerken

De Europese mol, die de wetenschappelijke naam Talpa europaea draagt, behoort tot de mollenfamilie en is onderverdeeld in de insectenetersorde. In Centraal-Europa is hij de enige vertegenwoordiger van zijn familie.

skelet

Mollen hebben een zeer spitse schedel

Het cilindrische lichaam van de moedervlekken bereikt een grootte tussen de tien en 17 centimeter. Ze hebben een staart die twee tot 4,5 inch lang is. De schedel is puntig en zit op een korte nek. Opvallend zijn de armen die ver voor de borst en vlak naast het hoofd liggen. Ze zijn erg kort en volledig ingebouwd in de lichaamscontour. Het gewricht van de elleboog bevindt zich in het schoudergebied. Mollen hebben een gewrichtsachtige verbinding tussen de bovenarm en het sleutelbeen die uniek is bij zoogdieren.

kunstgebit

Mollen hebben een complete set van 44 tanden. Op elke helft van de kaak bevinden zich drie snijtanden, een hoektand, vier premolaren en drie kiezen. De tanden vertonen een aanpassing aan het vleselijke dieet van de moedervlekken. Ze zijn voorzien van spitse knobbels en hebben scherpgerande smeltstrips. De emailstroken zijn in een w-vorm op de achterste kiezen aangebracht.

leefgebied

De mol geeft de voorkeur aan bodems in weilanden en bossen die niet te droog zijn. Zoogdieren zijn ook te vinden in gecultiveerd land. Ze komen voor in de Alpen tot een hoogte van 2.400 meter. De soort koloniseert gematigde streken in Midden- en Oost-Europa. Ze vermijdt zowel koele als mediterrane klimaten.

vijanden

Het zoogdier heeft een aantal natuurlijke vijanden, waarvan de meeste zijn verspreid onder roofvogels. Kerkuilen, buizerds, bosuilen en torenvalken jagen op mollen als ze paren en bovengronds foerageren. Ook vossen, marters en hermelijnen behoren tot de roofdieren. Af en toe worden mollen gedood door honden en katten die hun jachtinstinct verlaten.

Uitweiding

De mens de grootste vijand

Mol als nuttig insect

Molshopen zijn geweldige aarde!

Mollen vervullen belangrijke taken in de bodem. De opgehoopte hopen aarde zien er voor veel hobbytuinders lelijk uit, maar in de tuin zijn ze wel handig. U kunt het substraat voorzichtig verwijderen en mengen met compost en zand. Deze aarde is ideaal voor Bloembakken(€ 149,00 bij Amazon *) en plantenbakken geschikt.

Ongediertebestrijding

De mol heeft een actieve stofwisseling en moet daarom grote hoeveelheden voedsel eten. Elke dag eet het dier een hoeveelheid voedsel die overeenkomt met de helft van zijn lichaamsgewicht. Dat is ongeveer 50 gram per dag. Deze omvatten tal van plagen die ongewenst zijn in de tuin. Zelfs spinnen en muizen komen op zijn menu. De uitgesproken eenling tolereert geen andere mollen of andere bezoekers in zijn gangen buiten de paartijd. Op deze manier blijkt de mol een optimale bescherming te zijn tegen woelmuizen.

Tunnelsysteem

Hoe groot het territorium van een mol is, hangt af van het beschikbare voedsel. Hoe meer insecten in de grond leven, hoe kleiner het tunnelsysteem wordt. De tunnels zijn gemaakt dicht bij het aardoppervlak, met een tunnelsysteem dat wordt bewoond door een mol. Deze bestaat uit een woonkamer en verschillende loop- en jachtpassages.

• Vrouwtjes creëren een tunnelnetwerk over een oppervlakte van 2.000 vierkante meter
• Mannetjes graven doorgangen tot ongeveer 6.000 vierkante meter
• een gangenstelsel kan tot 200 meter lang zijn

De zoogdieren kunnen in 20 minuten tot zes kilogram aarde verplaatsen. Ze maken het substraat los en zorgen ervoor dat de grondlagen worden gemengd. De tuingrond wordt grondig belucht en de ondergrondse gangen werken als een drainagesysteem. Graafwerkzaamheden direct onder het aardoppervlak zijn alleen ongewenst in de moestuin, omdat dit het worteloppervlak van nuttige planten kan blootleggen.

Mol gevonden

Het is verboden om mollen te vangen. U mag de dieren alleen meenemen als ze duidelijk hulp nodig hebben. Dit is het geval bij gewonde en ernstig verzwakte dieren. Neem bij twijfel contact op met een opvangcentrum, de NABU of LBV voordat u een beslissing neemt.

Een baby gevonden?

Als een babymol niet in zijn hol is, is er iets mis

Het is uiterst onwaarschijnlijk dat u een hulpeloze babymol zult zien. Een babymol is volledig haarloos en vertrouwt op de zorg van zijn moeder. Ze hebben drie tot acht weken nodig om hun ondergrondse nest te verlaten. Op dit punt is de jonge mol al helemaal behaard en kan hij zelfstandig overleven. Actie is alleen nodig als de moedervlek zichtbaar ziek of verzwakt is.

Herken tekenen van ziekte

Controleer het dier op mogelijke parasieten zoals vliegeneieren of maden. Deze moeten volledig worden verzameld met een pincet. Gebruik geen spot-ons. Het dier heeft ook hulp nodig als het vermagerd of uitgedroogd is. Bij uitgedroogde dieren blijft de nekplooi na het uittrekken achter en keert niet terug naar zijn oorspronkelijke positie.

Eerste hulp

Onderkoelde jonge dieren moeten worden opgewarmd omdat hun koude lichaam niet kan verteren. Doe het dier in een door jou voorziene box met handdoeken en een warmwaterkruik of een kersenpitkussen. Roodlichtlampen zijn niet geschikt omdat het kleine lichaam ook uitdroogt. Geef de mol dan wat honing of glucosewater om hem kracht te geven. Uitgedroogde dieren krijgen elke tien minuten een paar druppels van een elektrolytoplossing op hun lippen.

Bereiding van de elektrolytoplossing:

• 0,5 tl zout
• 3 theelepels glucose
• 5 dl gekookt water

voeden

Als de jonge dieren weer op krachten zijn, kunnen ze tijdelijk in een box met onbemeste grond en gras worden geplaatst. Maak de doos donkerder en zorg voor een hoge luchtvochtigheid. Bied de dierlijke insecten aan die in eerste instantie dood of gepureerd worden geserveerd. Later vind je bijenmades, pissebedden, krekels of voer regenwormen levend. Door de hoge stofwisseling hebben de dieren veel voedsel nodig. De hoeveelheid moet de helft van uw lichaamsgewicht per dag zijn.

blootleggen

Zoek een geschikte plaats om hem uit te zetten in een loof- of gemengd bos. Weiden, weilanden en tuinen zijn ideaal. Waterige bodems of te zure ondergronden zijn even ongeschikt als steenachtige ondergronden. Je kunt de mol een vliegende start geven door een klein gaatje in de ondergrond te graven en het dier daarin te plaatsen.

Veel Gestelde Vragen

Hoe kan de mol ondergronds overleven?

Fysiologisch is de aardbewoner perfect aangepast aan het leven in het substraat. Het bloed van moedervlekken heeft een zeer hoog hemoglobinegehalte. Zoogdieren kunnen grotere hoeveelheden zuurstof in hun bloed binden, zodat ze niet constant naar het aardoppervlak hoeven te kruipen. Om ervoor te zorgen dat er toch voldoende lucht is, maken mollen ventilatieopeningen.

Wat eet een mol?

De zoogdieren behoren tot de groep van insecteneters en minachten plantaardig voedsel. Ze voeden zich voornamelijk met volwassen kevers en tweevleugelige vogels, evenals hun larven en regenwormen. Spinnen worden ook gevangen. Kleinere gewervelde dieren zoals muizen en hagedissen worden slechts in uitzonderlijke gevallen gegeten.

Hoe laat graaft de mol?

Als ondergronds zoogdier heeft de mol geen onderscheidend ritme dat afhankelijk is van het tijdstip van de dag. Zijn activiteit is verdeeld in slaap- en waakfasen. Gewoonlijk strekken de waakfasen zich uit over de ochtend, middag en middernacht. Tijdens deze fasen is de mol ongeveer vier tot vijf uur actief. Hij zwerft door zijn gangen op zoek naar voedsel en breidt zo nodig zijn tunnelsysteem uit.

Hoe oud wordt de mol?

De Europese mol wordt maximaal drie tot vier jaar en maximaal vijf jaar. In de meeste gevallen worden de dieren niet ouder dan een jaar. Dieren van drie tot vier jaar oud worden zelden gevonden. Het hoogste sterftecijfer is onder pups die het nest verlaten als ze twee maanden oud zijn.

Hoe diep graaft een mol?

Mollen leggen hun tunnelsysteem meestal net onder het aardoppervlak, maar niet te dicht bij graszode Bij. Het grootste deel van het hol bevindt zich niet meer dan tien tot 20 centimeter onder het hoofdwortelgebied. In de winter trekken ze zich terug naar diepere lagen van de aarde en leven tot een meter diep in de aarde.

Hoe graaft een mol?

De zoogdieren hebben schopvormige voorpoten, met hun krachtige klauwen wordt het substraat verwijderd. Op deze manier kunnen ze 30 centimeter per minuut reizen en een uitgebreid loopsysteem ontwikkelen. Het overtollige materiaal wordt met kop en romp omhooggeduwd, zodat er terpen op het aardoppervlak ontstaan.