Zo kom je van de rupsen af

de essentie in het kort

• De koolwitte vlinder legt haar eieren op koolplanten en andere kruisbloemige planten. Ook al Oost-Indische kers in gevaar.
• De rupsen eten zowel de bladeren als de eigenlijke planten kaal en richten grote schade aan.
• Gerichte preventie is het meest effectief, bijvoorbeeld door middel van gewasbeschermingsnetten en het regelmatig verzamelen van eieren en rupsen.
• Zelfs sterk geurende planten, geplaatst in een gemengde cultuur tussen bedreigde planten, zorgen ervoor dat de vlinder geen eieren legt.

Herken koolwitte vlinder

"De" koolwitte vlinder bestaat niet, omdat het gaat om twee verschillende soorten uit de witte familie (lat. Pieridae). De grote koolwitte vlinder (lat. Pieris brassicae) heeft een witgele kleur en legt zijn eieren meestal in klauwen van maximaal 200 stuks. De geelgroene en zwartgevlekte rupsen kunnen wel vijf centimeter lang worden. De kleine koolwitte vlinder (lat. Pieris rapae) is niet noodzakelijk kleiner dan zijn "grote" familielid, maar kan door enkele andere kenmerken van hen worden onderscheiden. Deze soort legt één voor één zijn eitjes en de lichtgroene rupsen blijven met een lengte tot 3,5 centimeter wat kleiner.

In dit artikel leer je hoe je de twee soorten koolwitte vlinder kunt herkennen en onderscheiden. Ook informeren wij u over het leven van vlinders, want kennis hiervan en de daaruit voortvloeiende preventie is de beste bescherming voor uw koolfamilie. Je moet uiterlijk actief zijn als je in het voorjaar de eerste nachtvlinders door de tuin ziet zoemen - daarna duurt het niet lang of het krioelt van de vraatzuchtige rupsen en de eerste voedingsschade is zichtbaar zullen.

Kleine of grote koolwitte vlinder? overeenkomsten en verschillen

De kleine koolwitte vlinder komt iets vaker voor dan de grote koolwitte vlinder

De verschillen tussen de grote en de kleine koolwitte vlinder zijn niet bijzonder groot, vooral niet zoals ze zijn dezelfde waardplanten bezetten, dezelfde schade aanrichten en ze ook op dezelfde manier onder controle houden zullen. De kleine koolwitte vlinder komt net wat vaker voor omdat hij minder gespecialiseerd is en daardoor een breder scala aan voedingsgewassen tot zijn beschikking heeft. Het volgende overzicht laat zien hoe u onderscheid kunt maken tussen de twee soorten koolwitte vlinder.

Levenscyclus

Afhankelijk van het weer vliegen de eerste koolwitten al in maart. De eerste keer dat de koolwitte vlinder eieren legt in april, legt de soort een tweede keer in juli. Als er voldoende voedsel is en als het weer (warm en droog) goed is, leggen de motten nog een of twee klauwen. De grote koolwitte vlinder legt meestal tussen mei en juni haar eieren voor het eerst. Deze soort legt grotere legsels, maar minder vaak.

De rupsen komen ongeveer drie tot vier weken nadat ze eieren hebben gelegd uit en beginnen meteen te eten. Terwijl de rupsen van de grote koolwitte vlinder vooral de bladeren eten, knagen die van de kleine koolwitte vlinder zich ook een weg naar binnen, het zogenaamde hart, van de koolfamilie. De kleine diertjes laten tal van sporen van uitwerpselen achter, waardoor de plantjes gaan rotten en dus oneetbaar worden. Na nog eens vier weken verpoppen de rupsen en komen dan uit als vlinders. De grootste schade wordt meestal aangericht in de maanden juni en juli.

Schadebeeld

De eieren en rupsen van de twee soorten koolwitte vlinders zijn vrij gemakkelijk te herkennen, vooral de eerste ofwel afzonderlijk (kleine koolwitte vlinder) of in grotere klauwen (grote koolwitte vlinder) aan de onderkant van de Bladeren. Direct na het uitkomen beginnen de rupsen te eten, waarbij ze vooral de bladeren verslinden:

• De bladeren zijn gecorrodeerd
• alleen het bladskelet blijft over
• de eigenlijke kool wordt ook gegeten
• de rupsen van de kleine koolwitte vlinder eten hun weg naar binnen
• Rupsen en eieren zijn duidelijk zichtbaar op de planten
• talrijke groenachtige sporen van uitwerpselen

Koolwitte rupsen zijn zeer vraatzuchtig en kunnen in zeer korte tijd de hele kooloogst vernietigen.

Uitweiding

Deze plagen komen ook voor op kool

Hoe de koolwitte vlinder te voorkomen?

Beschermnetten zorgen ervoor dat de vlinder zijn eitjes niet op de plant legt

Door gerichte preventie heeft u de grootste kans om schade door rupsen aan koolplanten en andere kruisbloemigen te voorkomen. Dit omvat vooral de volgende maatregelen:

• Controleer vanaf april regelmatig bedreigde planten op eitjes en rupsen
• Eieren verwijderen, rupsen verzamelen
• Vernietig rupsen of laat ze los op een meer geschikte plaats
• Bedek bedreigde planten met gewasbeschermingsnetten
• (alternatief) tomatenplanten en andere sterk geurende planten tussen kool zetten
• geschikt zijn b.v. B. veel kruiden zoals tijm, pepermunt, salie, anijs of bijvoet
• heel goed, bijvoorbeeld als bedrand
• Plantbedden met helemaal geen gemengde gewassen

Houd je tuin goed in de lucht, zeker tussen april en juli oog en controleer de koolfamilie nog meer als je witte vlinders ziet. Zoek vooral aan de onderkant van de bladeren naar koppelingen en rupsen en verwijder beide.

Gewasbeschermingsnetten

Voordat de eerste koolwitjes vliegen, moet je de bedden bij de koolfamilie (en natuurlijk bij andere bedreigde planten) afdekken met zogenaamde kweeknetten. Deze bieden niet alleen goedkope en effectieve bescherming tegen koolwitjes, maar ook tegen tal van andere tuinplagen. De netten blijven de hele teelt op de bedden, maar je moet altijd zorgen voor voldoende ruimte onder de afdekking - met name koolplanten worden behoorlijk hoog.

De belangrijkste tips voor een succesvol gebruik van cultuurbeschermingsnetten:

• Gebruik netten die zo fijnmazig mogelijk zijn - maximaal twee millimeter in diameter
• Gebruik intacte netten, mogen geen gaten hebben
• direct na het planten of zaaien aanscherpen
• NS. H. zo vroeg mogelijk in april
• Vermijd mazen in de wet, graaf daarom de randen van het net de grond in
• en verzwaren met stenen

Helaas vindt menig vindingrijke koolwitte vlinder soms nog een maas in de wet, hoe goed deze ook verborgen is. Controleer daarom ook regelmatig bedekte planten en verzamel ze indien nodig.

Gemengde cultuur en vruchtwisseling

Een van de beste manieren om koolwitjes niet per se weg te houden, maar de schade zo klein mogelijk te houden, is met gemengde culturen. Dit betekent dat je verschillende groenten en kruiden in één bed plant in plaats van een hele oppervlakte vol kool en andere kruisbloemige planten. In verband met kool, met name sterk ruikende planten zoals

• tomaten
• selderij
• uien
• Prei
• Tagetes
• tijm
• verstandig
• rozemarijn
• basilicum
• koriander
• of bijvoet

voor een socialisatie. Koolwitte vlinders kunnen (hopelijk) in de war raken door de verschillende geur en kunnen de koolplanten ertussen niet vinden. Ook liguster, ouderling of boerenwormkruid zijn erg goed voor verdedigingsdoeleinden.

Met betrekking tot Gewasrotatie Het is belangrijk op te merken dat kruisbloemige planten niet elk jaar op hetzelfde bed worden gekweekt. In plaats daarvan moet u de gebieden veranderen en pas na vier jaar terugkeren naar dit bed met kool en Co. Goede voorgaande teelten voor koolrabi, bloemkool, broccoli, etc. omvatten erwten, bonen, suikermaïs en selderij. Vruchtwisseling is belangrijk om de populatie koolwitte vlinders zoveel mogelijk in bedwang te houden - de poppen overwinteren graag in de buurt van voormalige koolplantages.

Hoe effectief een mengteelt met tomaten kan zijn of soms niet, laat deze video zien.

Wees koolwitjes te slim af

Koolwitte vlinders kunnen naar verluidt worden verhinderd om hun eieren op de Koolplanten neerleggen: Plaats eenvoudig grotere, witte tussen en op de bedreigde planten Eierschalen. De vrouwelijke koolwitte vlinder die op zoek is naar een geschikte legplaats denkt nu dat andere soortgenoten op dit punt hun eieren zouden leggen en zoekt daarom een ​​andere plaats. Of deze methode nu werkt of niet, u kunt het uitproberen. U zult echter waarschijnlijk regelmatig de eierschalen moeten bijvullen, omdat de motten uiteindelijk de herfst in vliegen en dan ook eieren leggen.

Mulchen tegen de koolwitte vlinder

Sommige tuinders beweren dat koolwitjes kunnen worden afgeschrikt om eieren te leggen met sterk ruikende of giftige mulchmaterialen. U kunt hiervoor verse tomatenscheuten gebruiken, die u eenvoudig tussen de koolplanten of heggen van ligusterhagen plaatst. Dit zou vooral moeten helpen tegen de tweede generatie van de vlinder, die rond half juli vliegt. Op dit punt moet ook de haag worden gesnoeid. Plaats de heggenschaar eenvoudig als een Hakselhout(€ 239,00 bij Amazon *) tussen de bedreigde koolplanten en laat het daar rotten.

Bestrijd koolwitte vlinder effectief

Het is het meest effectief om de koolwitte vlinder te verzamelen

Soms helpen echter alle voorzorgsmaatregelen niet en moet je de aanwezige rupsen bestrijden. Het is belangrijk de dieren op te halen zodra ze worden ontdekt en anders passende tegenmaatregelen te nemen. Als je even wacht, zal de vlinderpopulatie en daarmee het aantal vraatzuchtige rupsen snel toenemen. Koolwitte vlinders doorlopen ongeveer twee tot vier generaties in één groeiseizoen en planten zich daarom zeer snel voort. Dit moet worden voorkomen.

Zijn er effectieve huismiddeltjes?

Afgezien van de al geschetste opties, zijn er geen echt effectieve huismiddeltjes om de koolwitte vlinder te bestrijden. Alleen een mest gemaakt van boerenwormkruid of alsem, gebruikt als spray, vertoont een bepaald effect. Deze middelen zijn echter ook meer een preventieve maatregel, omdat reeds aanwezige eitjes of rupsen niet worden gedood of verdreven. Besproei de gefermenteerde bouillon daarom indien mogelijk zo vroeg mogelijk in de lente en herhaal de toepassing met regelmatige tussenpozen tot juli.

Biologische controlemethoden

Het is echter veel effectiever om te vertrouwen op natuurlijke vijanden. De typische nuttige insecten zoals zangvogels en spitsmuizen zijn echter niet zo dol op koolwitte rupsen - ze smaken gewoon niet lekker. In plaats daarvan zou je Parasitaire wespen(€ 69,90 bij Amazon *) van de soorten Cotesia glomerata of Trichogramma brassicae, die vaak worden gebruikt in de biologische landbouw. Deze soorten parasiteren verschillende rupsen, waaronder de koolwitte vlinder. Dat betekent dat Parasitaire wespen leggen hun eieren op de rupsen. Nadat de larven zijn uitgekomen, dienen de rupsen ze als voedsel.

Diverse loopkevers en roofkevers eten ook graag rupsen, daarom moet u voor hen geschikte schuilplaatsen in de tuin inrichten. Deze voelen goed aan onder bodembedekkers, maar ook in stapels dood hout, bladeren en stenen. Een slim gepositioneerde Insectenhotel(€ 11,33 bij Amazon *) evenals talrijke schermbloemige planten trekken andere nuttige insecten aan, die niet alleen het koolwitje, maar ook ander ongedierte in toom houden.

Uitweiding

Is de koolwitte vlinder giftig?

Handen af: chemische bestrijdingsmiddelen

Hoewel sommige chemische middelen die effectief zijn tegen koolwitjes zijn goedgekeurd voor de moestuin, kan geen van hen met een gerust geweten worden aanbevolen. Velen van hen bestrijden niet alleen ongedierte, maar ook belangrijke nuttige insecten - dit geldt vooral voor de insecticiden die de werkzame stof azadirachtine uit de neemboom bevatten. Anderen zijn gebaseerd op de werking van cyhalotrin, dat op zijn beurt ook bijen doodt.

Met het gebruik van zo'n middel kun je misschien de koolwitjes en hun rupsen bestrijden, maar maak je zorgen tegelijkertijd ook voor het afsterven van de nuttige insecten en zo het biologisch evenwicht brengen door elkaar. Als gevolg hiervan zijn er geen nuttige insecten - die op hun beurt andere plagen de kans geven om zich te verspreiden. Als je weer een chemische stof gebruikt om het tegen te gaan, ontstaat er een giftige vicieuze cirkel. Daarom: Het is beter om te vertrouwen op gerichte preventie en effectieve (niet-toxische) biologische methoden.

Veel Gestelde Vragen

Zijn er naast de koolwitte vlinder nog andere kleine witte vlinders?

De karstwitte vlinder lijkt erg op de koolwitte vlinder

Naast de grote en de kleine koolwitte vlinder zijn er in Duitsland nog andere witte soorten, waarvan sommige ook erg op elkaar lijken en daardoor gemakkelijk met elkaar verward kunnen worden. Dit geldt vooral voor de zeer kleine karstwitte vlinder met een spanwijdte tussen 40 en 46 millimeter (lat. Pieris mannii), die voornamelijk inheems is in Zuid-Europa tot Zuidwest-Duitsland.

Een naast familielid is ook de groene aderwit of koolzaadwit (lat. Pieris napi), die iets groter is met een spanwijdte van ongeveer 50 millimeter en zich voornamelijk voedt met koolzaadplanten. Wat minder bekend is, is dat soorten als de opvallende poolvlinder (lat. Anthocharis cardamines), de zeldzame postillon (lat. Colias croceus) en de meer algemene zwavelvlinder (lat. Gonepteryx rhamni) tot de familie van blanken (lat. Pieridae) behoren.

Hoe oud wordt een koolwitte vlinder?

Koolwitte vlinders leven maar kort: het rupsstadium duurt ongeveer vier weken, waarna de dieren verpoppen. De laatste generatie van een jaar overwintert zelfs als pop en komt pas in het volgende voorjaar als afgewerkte vlinder uit de cocon. De volwassen motten hebben dan een levensverwachting van ongeveer twee maanden.

Hoe overwinteren koolwitten?

Volwassen koolwitjes overwinteren helemaal niet, maar sterven uiterlijk in de herfst af. Alleen de laatste generatie rupsen, die in de nazomer of De herfst verpopt, overleeft het koude seizoen als pop en komt pas in het volgende voorjaar uit de cocon. Deze jonge motten vestigen uiteindelijk de nieuwe generaties en beginnen heel vroeg in het jaar - van april of april. Mei - met het leggen van eieren. De overwinteringsplaatsen bevinden zich vaak op beschutte plaatsen één tot drie meter boven de grond, waarbij vooral hekken en muren populair zijn.

Is de koolwitte vlinder ook giftig voor mensen?

In feite zijn zowel rupsen als volwassen motten niet bijzonder populair bij vogels. Omdat de dieren zich voeden met koolwas en daardoor grote hoeveelheden mosterdolie in hun lichaam opslaan, zijn ze gewoon niet lekker voor vogels en andere potentiële roofdieren. Voor ons mensen daarentegen zijn noch rupsen noch motten op enigerlei wijze giftig, we houden immers ook van koolplanten en hun hete mosterdolie.