Duitse koolsoorten van A-Z

Kohl is weer sociaal acceptabel geworden. Lange tijd op de culinaire bank gestaan ​​als stinkende groente voor de armen, is kool nu erg populair bij jong en oud. Koolgroenten zijn rijk aan vitamines, laag in calorieën en hebben een hartige smaak. Voor driekwart van de koolgroenten in Duitsland is de teelt een thuiswedstrijd met een navenant gunstige CO2-balans. Maak kennis met klassieke en moderne koolsoorten van A-Z. Deze 50 koolsoorten spreken Duits.

Koolsoorten en variëteiten van A - Z

bloemkool

Kool, bloemkool (Brassica oleracea convar. botrytis var. botrytis)

Bloemkool verdient een plekje in de moestuin. De machtige kool bestaat uit kleine, witte roosjes, gescheiden door uiterst delicate bladeren, omgeven door een sterke, oneetbare stengel. Kool wordt als typisch Duits beschouwd omdat het in de middeleeuwen al populair was in cottage-tuinen. De hovenier is geïnteresseerd in het vermogen om in het eerste jaar de begeerde bloeiwijzen te vormen, die als milde groente op het bord belanden. De volgende selectie benoemt historische en moderne premiumrassen:

• Balak: beste medium vroege winterbloemkoolsoort
• Neckarperle: historisch ras met zuivere witte koolbloemen en een lange oogsttijd
• Erfurt-dwerg: vroegrijp ras met oogsttijd vanaf juli
• Graffiti: modern met felpaarse koppen en een fijne smaak
• Herfstreuzen: klassiek met enorme, witte bloemen
• Leceref: traditionele bloemkool voor de zomerteelt

Bloemkool wil als zware eter een voedselrijke, frisse tot vochtige grond. Een zonnige, warme standplaats bevordert de groei en gewasopbrengst.

Boerenkool

Bruine kool, boerenkool (Brassica oleracea convar. acephala var. sabellica)

Boerenkool wordt een culinair hoogtepunt wanneer het wordt geoogst na de eerste nachtvorst. Een lange rijpingstijd en vrieskou van minimaal één nacht zijn nodig om het zetmeel in de weelderig groene, gekrulde bladeren om te zetten in suiker. Wie graag klassiek en zoet en aromatisch eet, moet dus geduld hebben tot de populaire wintergroenten geoogst zijn. De hartige koolgroenten worden traditioneel geserveerd met aardappelen, gerookt varkensvlees of braadworst. Maar boerenkool is al lang niet meer weg te denken uit de moderne keuken, dus er zijn nu ook boerenkoolchips of smoothies met boerenkool. Boerenkool is een van de soorten die botanisch nauw verwant is aan wilde kool en geen typische kool? formulier. De heerlijke wintergroenten komen al sinds de 16e uit Duitsland Eeuw, zodat hoveniers kunnen terugvallen op een breed scala aan variëteiten, zoals de volgende lijst documenteert:

• Altmärker bruine kool: groen-bruin-paarse boerenkool, populaire historische variëteiten
• Halfhoge groene krul: klassiek met brede, sterk gekrulde bladeren
• Holter Palme: gevestigde, Oost-Friese lokale variëteit, nieuw ontdekt voor boerenkoolteelt
• Leeuwerikongen: lang, slank gekruld blad, halfhoog en goed winterhard met een lange oogsttijd
• Laaggroene Krauser: nieuw in het rassenaanbod voor de teelt in de kuip
• Scarlet: palmachtig, donkergroen, later dieprood blad, modern en trendy
• Boerenkool, Oost-Friese palm: liefdesras met donkergroen, grofbladig blad

De zwaar consumerende koolgroenten willen een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke standplaats. De perfecte randvoorwaarden worden geboden door een voedselrijke, humusrijke en kalkrijke bodem met een pH-waarde van 5,5 tot 7,5.

Koolraap

Rode biet (Brassica oleraceae var. gongyloden)

Koolrabi is op het eerste gezicht niet te identificeren als koolgroente, omdat de ronde knol weinig gemeen heeft met typische kool. In feite zijn noch bloemen noch bladeren geschikt voor consumptie. Het is de bovengrondse, verdikte hoofdstam waaraan we de fijn smeltende smaak van koolrabi groenten te danken hebben. De naam stamraap komt dan ook veel voor in Zuid-Duitsland. De kleur is echter niet beperkt tot klassiek wit. Want afhankelijk van het ras komt koolrabi in lichtgroen, paars of blauwrood op het menu:

• Blaro: blauw bolvormig, modern en kogelvrij
• Blauer Speck: een historische zeldzaamheid herontdekt voor particuliere teelt
• Express Forcer: klinkt internationaal, maar is Duits, snelgroeiend en oogstklaar vanaf augustus
• Lanro: Premium ras voor teelt in de kas en onder folie vanaf februari
• Olivia: lichtgroene tot witte biologische koolrabi met de beste eigenschappen voor de natuurlijke moestuin
• Superschmelz: populaire, witte klassieker met een delicaat smeltende smaak

Huistuinders reserveren een zonnige, niet te warme plek voor koolrabi in de moestuin. De koolsoort gedijt als middeneter in elke goede tuingrond. Regelmatige bemesting met compost en hoornkrullen optimaliseert de oogstopbrengst.

spruitjes

Spruitkool (Brassica oleraceae var. gemmifera)

Spruitjes zijn relatief nieuw voor een koolgroente, omdat de eerste rassen nog geen 100 jaar geleden werden geteeld. De heerlijke roosjes gedijen op lange stelen en worden individueel met de hand geplukt. Overigens is deze kool een van de soorten die temperaturen rond het vriespunt nodig hebben om hun onmiskenbare smaak te ontwikkelen. Voor de perfecte bereiding worden de kleine koolkopjes kort geblancheerd in gezouten water, omdat de roosjes vast tot aan de bite geserveerd moeten worden. De volgende variëteiten zijn binnenlands en populair:

• Blauwe boerenkool: oud ras met blauwviolette roosjes
• Crispus: vroeg rijpend, boutbestendig, resistent tegen Kohl's hernia
• Diabolo: de duivel onder de spruitjes met een oogsttijd van september tot februari
• Groninger: krachtige spruiten voor oogst aan het begin van de winter
• Hild's ideaal: grote, stevige roosjes, klaar voor de oogst voor de eerste nachtvorst
• Nelson: stevige suikerrijke variëteit voor oogst in september en oktober
• Roodnerf: laat ras voor winteroogst

Spruitjes vinden de ideale standplaatsomstandigheden op een zonnige locatie met leemachtige tuingrond. Een pH-waarde van 6,0 tot 7,5 en een luchtige plantafstand van 45 tot 60 centimeter bevorderen de vitaliteit en voorkomen ziektes. Bij het telen van spruitjes en alle andere koolsoorten is het belangrijk om de gewassen af ​​te wisselen om koolhernia te voorkomen.

rode kool

Rode kool, rode kool, blauwe kool (Brassica oleracea convar. hoofdletter var. rubra)

Het roodharige icoon onder de lokale groenten is een van de meest populaire Wintergroenten. Alleen bij rode kool zijn stevige vleesgerechten zoals gebraden gans, wildgoulash of sauerbraten een culinair genot. De huistuinier heeft dan ook een vaste plek gereserveerd voor het kleine broertje van de witte kool in de moestuin. De blauw-violette bladeren zijn lekker gekookt, gekookt, gestoomd of net zo vers als een salade. Rode kool is inheems in Duitsland sinds het prille begin van de groenteteelt. De volgende selectie van rassen kan u helpen bij het vinden van uw persoonlijke favoriete rode kool:

• Amarant: middelgroot ras dat vroeg rijpt, oogstklaar vanaf half juni
• Granaat: snelgroeiend, klassiek bewezen ras, ideaal voor regio's met een kort groeiseizoen
• Herfstrood: traditionele rode kool uit de boerderij en kloostertuinen uit de middeleeuwen
• Marner Lagerrot: oude rode kool met uitstekende houdbaarheid
• Tinty: moderne variant met spitse, rode kroppen en 300 tot 1000 gram, ideaal voor de kleine tuin

Rode kool ontplooit zich optimaal op de zonnige plek in de moestuin met verse aarde. Idealiter wordt het bed in de herfst van het voorgaande jaar verrijkt met compost of groenbemester, om de zware gebruiker de beste startvoorwaarden te bieden.

witte kool

Witte kool, kappes (Brassica oleracea convar. hoofdletter var. alba)

Witte kool wordt voornamelijk verwerkt tot zuurkool en dient als basisingrediënt van ons nationale gerecht "Eisbein met zuurkool". Sinds de 12e In de 19e eeuw bleek zuurkool lekkerder Vitamine leverancier nuttig en is vandaag de dag nog steeds te vinden op alle menu's voor huisgemaakte gerechten. Vers bereide witte kool prikkelt ook de zintuigen als salade of groente. De enorme teeltgebieden in Noord-Duitsland, waar jaarlijks bijna 80 miljoen kroppen kool (witte kool, rode kool en savooiekool) worden geoogst, getuigen van zijn populariteit.

Het gedijt in de vruchtbare Fildern-vlakte bij Stuttgart kool, de fijnere variant van witte kool met malser blad en een even mildere smaak. In het volgende lijstje vind je bekende witte- en spitskoolsoorten:

• Brunswijyker: populaire herfstwitte kool, platte ronde kroppen, beste verwerkingskwaliteit
• Dithmarscher witte kool: vroegste soort, stevige, sappige groene kroppen
• Filderkraut: Zwabische specialiteit, ideaal voor het bereiden van koolrolletjes
• Marner Lagerweiss: beproefd bewaarras voor witte kool dat lang groen blijft
• Premstättner patroon: geliefde soorten uit het zadenarchief van Noah's Ark, hoge ronde, stevige kop

In de moestuin gedijt witte kool in al zijn glorie op een zonnige standplaats met voedzame, frisse, vochtige grond. Organische meststoffen, zoals compost of basthumus, dekken volledig de hoge nutriëntenbehoefte. Door de vloer te veel te besproeien met brandnetelmest wordt ook effectief een aantasting door koolwitjes voorkomen. Witte kool is een van de koolsoorten die minder vatbaar is voor de gevreesde koolhernia.

Savoy

(Brassica oleracea convar. hoofdletter var. sabauda)

Savooikool is een van de Sluitkool, Groente van het Jaar 2006, en is nauw verwant aan witte en rode kool. Huistuinders met een voorliefde voor natuurminnende, streekgebonden huisgemaakte keuken integreren het kooltriumviraat in het beplantingsplan voor de moestuin. Want ook in het bed is savooiekool een sieraad met zijn losse, ronde en decoratief gekrulde kroppen. Liefhebbers van kool hebben de keuze tussen statige herfst- en winterrassen met een uitgesproken koolsmaak, waarmee pittige stoofschotels en stoofschotels kunnen worden getoverd. Vrienden van de milde, delicate keuken kiezen echter meestal voor vroege, lichtgroene hartige variëteiten.

• Alaska: topras met middelgrote kroppen, beste winterbonen voor de eigen teelt
• Goldvital: geelgroene, zachte boterkool, lang open tijdvenster voor de oogst van juli tot oktober
• Resultaat: klassiek, middelgroot, frisgroen tot donkergroen, verbetering van de aloude Bamberg Wirsings
• Voorbode 3: vroegste savooiekoolsoort, kan eind maart worden gezaaid en vanaf juli geoogst
• Vertus 2: Topras voor hartige savooiekool met oogsttijd vanaf september
• Western: biologisch ras voor de late oogst van september tot ver in de winter
• Wirosa F1: bewezen in de particuliere en commerciële savooikoolteelt, donkergroene, fijngekrulde koolkoppen

Huistuinders brengen een rijke savooikooloogst binnen wanneer de koolgroenten op een zonnige, voedselrijke locatie worden geplant. Een voorkweek met uien en prei voorkomt natuurlijk een infectie met clubhoofden.

Wilde kool

Groentekool (Brassica oleracea)

De stamvader van inheemse koolsoorten mag niet ontbreken in deze selectie. In Duitsland is wilde kool alleen inheems in Helgoland, omdat de primitieve koolgroenten een zeeklimaat aan de kust bevorderen. Zijn middelste naam Cliff kool verwijst naar deze locatievoorkeur. De gecultiveerde vormen van wilde kool, waarvan de Duitse variëteiten ook in deze lijst te vinden zijn, zijn geschikt voor de menselijke smaak. De teelt van de puur wilde soorten is vooral interessant voor hoveniers die kleine dieren houden. Want voederkool, ook wel Westfaalse voorkool genoemd, gedijt goed als winterharde en lommerrijke veevoederplant. Dankzij een robuuste vorstbestendigheid tot -15°C kan hoogstelige wilde kool de hele winter geplukt worden.