Zijn lupines giftig? Informatie over Lupinus-soorten voor mens en dier

Lupinen zijn erg populair vanwege hun pretentie en gemak van zorg. In het verleden, meestal alleen op boerderijen te zien, zijn ze nu ook in Duitse tuinen terechtgekomen. Ze imponeren met hun elegante charme en brengen kleur in de tuin. De vaste plant met de botanische naam Lupinus zou echter giftig zijn. Hoe het zich gedraagt ​​en hoe gevaarlijk het eigenlijk is voor mens en dier leest u in de plantengids.

Herken Lupinus

Zodat u weet of u voor een lupine moet staan ​​en, indien nodig, voorzichtig bent, omdat het giftig is, moet je de wolvenboon identificeren, zoals het soms wordt genoemd kan.

optische kenmerken

• Vingerige, lancetvormige bladeren
• kleurrijke bloemen
• Hoogte: tot twee meter
• Groen tot grijsgroen blad, meestal bedekt met zilverachtige haren
• Dichte aar of druivenbloesems
• Tweelippige kelk
• Er ontstaan ​​peulvruchten met gladde of licht ruwe zaadkorrels
• generatieve kenmerken
• Groeit voornamelijk op zonnige, lichte, licht leemachtige grond
• Bloeiperiode: tussen juni en augustus
• Na de bloeiperiode ontwikkelen de zaden zich tot het vroege najaar

Toxiciteit

Zijn lupines giftig?

De vraag kan worden beantwoord met een "voorwaardelijk". Er zijn talloze soorten lupines die een toxiciteit hebben die bij andere niet voorkomt. Dat laatste omvat bijvoorbeeld de zoete lupine. Deze en alle andere niet-giftige Lupinus-soorten zijn speciale rassen. Hierin werd het gif uit de oorspronkelijke plant gekweekt door de bittere stoffen die het bevatte te verwijderen. Deze bitterstoffen bevatten het gif. Lupinesoorten van deze nieuwe rassen worden ook aangeboden voor de extractie van eiwitrijke voedingselementen. De “oude” soort Lupinus polyphyllos, die blauw of geel bloeit, is een van de meest giftige en meest voorkomende soorten.

Bevat gif

De giftige lupine bevat alkaloïden. Dit zijn stoffen die van nature ontstaan. De meegeleverde acotinine leidt tot een bijzonder hoog risico. Dit is een van de gevaarlijkste plantenvergiften. Het is een neurotoxine en heeft onder andere een psychoactieve werking. In het ergste geval kan consumptie leiden tot een levensbedreigende situatie die de dood tot gevolg kan hebben.

Giftige plantendelen

De wolfsboon is niet op alle delen van de plant giftig. Het toxine is "alleen" in de zaden evenals de kruidachtige Rol bevatten. Er zit geen plantengif in de stengels, bloemblaadjes of wortels. Het zit in het plantensap en komt via consumptie of mondcontact in het lichaam/organisme van mens en dier.

Gevaarlijk voor mens en dier

Hoe gevaarlijk giftige lupines zijn, hangt af van verschillende factoren. De toxiciteit varieert van soort tot soort. Ook een plaagplaag of insecten kunnen op korte termijn de gifconcentratie verhogen. Dit komt omdat de plant zich met het gif wil beschermen tegen roofdieren. Als er gevaar is door parasieten of insecten, stijgt het gifniveau automatisch. Als het om de hoeveelheid gaat, is de vuistregel: hoe bitterder de smaak, hoe meer toxine het bevat en er kunnen gevaarlijkere vergiftigingsverschijnselen optreden.

Vergiftiging bij mensen

Als u of uw kinderen per ongeluk kruidachtige bladeren of giftige lupinezaden in hun mond krijgen, is het meestal een natuurlijke reactie om ze onmiddellijk uit te spugen. De bittere smaak triggert meestal de reflex onmiddellijk.
Maar je kunt het ook in je mond doen als je in contact komt met het sap. Uitspugen is hier moeilijker en vaak te laat omdat ook dan een deel in de mond blijft en/of wordt ingeslikt. In de meeste gevallen zijn er echter lichte symptomen van intoxicatie, die als volgt kunnen worden uitgedrukt:

• Algemene rusteloosheid
• Bleekheid van het gezicht
• Zweet
• lichte tremor
• Braaksel

Ernstige vergiftiging

Ernstigere vergiftigingsverschijnselen zijn te verwachten als giftige delen van de plant zijn ingeslikt. Vooral kinderen lopen hier een groot risico omdat het kleine lichaam nog geen robuust, sterk immuunsysteem heeft ontwikkeld.
Het meest giftig zijn de zaden. Zelfs een vrucht met zaden kan levensbedreigend zijn en tot de dood leiden. De eerste tekenen worden uitgedrukt, zoals eerder vermeld, en verdere gevaarlijke reacties van het lichaam kunnen ook worden geactiveerd:

• Hartritmestoornissen
• krampen
• Tekenen van verlamming
• apneu
• Hartstilstand
• Vergiftiging bij dieren

Vergiftiging bij dieren

Wilde dieren tolereren in principe alkaloïden en worden niet blootgesteld aan gezondheidsrisico's door het eten van lupines. Dit is anders voor kleine en grote dieren zoals honden, katten, cavia's, paarden, koeien, schapen en vogels.

Hoog risico op vergiftiging

Deze dieren zijn volgens de Informatie Centrum tegen vergiftigingen in Bonn beduidend vaker last van soms sterke vergiftigingsreacties. Dit is ook waar de meeste sterfgevallen plaatsvinden omdat het eten van lupine vaak niet wordt waargenomen en er daarom geen snelle tegenmaatregelen kunnen worden genomen. Het risico op levensbedreigendheid is vooral hoog voor grazende dieren en huisdieren die langer onbeheerd in de tuin met toegang tot de Lupinus hebben gestaan.
Daarom moet u bij de volgende symptomen vermoeden van vergiftiging, om idealiter tijdig te kunnen reageren:

• Verhoogd hijgen bij honden en katten
• Paarden, koeien, schapen, enz. geluiden tonen bij ademhalen
• Koliek is merkbaar bij rollen en trappen onder de buik
• Verhoogde speekselafscheiding
• Snellere, oppervlakkige ademhaling, te herkennen aan snelle uitstulpingen in de buik
• Vertraagde pupilreactie
• Als het om verlamming gaat, blijft het dier liggen en kan het niet meer worden grootgebracht
• Hartritmestoornissen

Kan leiden tot de dood:

• Oppervlakkige ademhaling met dreigende ademstilstand na symptomen van verlamming
• Hartstilstand

Eerste hulp

In ieder geval als er een vermoeden is van mondcontact en vooral als het gedaan is Neem contact op met een (spoed)arts/dierenarts als er giftige plantendelen zijn ingeslikt uit de lupine set. Hieruit leert u in detail wat u als eerste effectieve maatregel kunt nemen. U dient voor de arts/dierenarts informatie bij de hand te hebben waarmee hij de gezondheidsrisicosituatie beter kan inschatten. U moet, indien mogelijk, de volgende vragen kunnen beantwoorden als informatie voor het interview:

• Hoe lang geleden is het contact/verbruik geweest?
• Wat en hoeveel is er ingeslikt?
• Zijn de eerste symptomen van intoxicatie opgetreden?
• Hoe snel verslechtert de toestand van de getroffen persoon/dier?
• Heb je overgegeven?

Aanbevolen eerste maatregelen

Over het algemeen kun je inwendige vergiftiging tegengaan met houtskooltabletten en veel water of in ieder geval de mogelijke gevolgen van vergiftiging minimaliseren.
Door veel water te drinken, spoelt het plantengif snel vanuit de maag naar de darmen. Daar zorgen de houtskooltabletten ervoor dat ze snel binden. Op deze manier komt er minder toxine in de bloedbaan en kan er minder schade worden aangericht in het lichaam van mens en dier.

Absoluut geen melk

Bij vergiftiging mag geen melk worden gegeven, zoals vaak als advies wordt gesuggereerd. Melk bevat stoffen die snel in de bloedbaan komen en de gifstoffen meenemen op hun reis. Dus met melk kun je de vergiftigingsverschijnselen versnellen en verergeren.

Giftig deel van de plant verwijderen

Als je een giftig plantendeel in je mond hebt en al bent begonnen met slikken, stop er dan mee Inslikproces onmiddellijk en verwijder het voorzichtig met een geschikt "gereedschap" zoals een Pincet. Als u de consumptie bij kinderen of dieren heeft opgemerkt, moet u hier ook controleren of u nog zonder problemen bij het plantendeel in het bovenste keelgebied kunt komen voor verwijdering.
Als het deel van de plant al dieper is, kan alleen een arts met behulp van bepaalde medische behandelingen Instrumenten verwijderen het giftige vreemde lichaam als het nog niet is afgebroken door het maagzuur werd.

Forceer het braken niet

Het is belangrijk dat u in geen geval braken opwekt, omdat dit kan leiden tot ernstige schade aan de slokdarm en in het ergste geval tot verstikking.

Opmerking: Houd er rekening mee dat dit artikel op geen enkele manier een bezoek aan de dokter vervangt. Er is geen garantie dat medische verklaringen correct zijn.
U vindt gedetailleerde informatie over eerste hulp bij vergiftiging en belangrijke informatie over antigifcentra hier.