Is de wilde appel geschikt voor consumptie?

fruit

Na de bloeiperiode, die loopt van april tot mei, ontwikkelt de wilde appel vruchten. De appels rijpen vanaf september en hebben een licht verschrompelde buitenschil die geelgroen of soms rood is. Ze zijn veel kleiner dan gecultiveerde appels en bereiken een diameter tussen de twee en vier centimeter.

De appels bevatten grote hoeveelheden looizuren en smaken daardoor erg zuur en zuur. Het vruchtvlees is stevig en heeft een houtachtige consistentie, daarom werd de soort krabappel genoemd. De zaden bevatten kleine hoeveelheden amygdaline. Als ze worden gekauwd, kan waterstofcyanide vrijkomen.

Giftige werking van waterstofcyanide:

• Hoofdpijn en duizeligheid
• Misselijkheid en overgeven
• is dodelijk in grote hoeveelheden

verhaal

De wilde appel heeft een millennia-oude gebruikstraditie. Al in 5.000 v.Chr Chr. de vruchten van de kleine boom worden geoogst en verder verwerkt. Romeinen en Grieken gebruikten appels om wijn te maken. in de 17e In de 19e eeuw dienden de zure vruchten als basis voor de productie van bier.

Wilde appel vandaag

Vanwege hun bittere smaak mogen wilde appels niet rauw worden geconsumeerd. Het hoge pectinegehalte maakt de vruchten tot het ideale ingrediënt voor natuurlijke appelmoes. Ze geven de puree een dikkere consistentie dan gecultiveerde appels en kunnen worden gebruikt om gelei of fruitpasta te maken.

Naast pectine en looizuren bevatten de vruchten vitamine A, B en C, evenals fructose en sporenelementen. De smaak van de appels is variabel en afhankelijk van de locatie. Talloze variëteiten hebben zich in de natuur ontwikkeld, aangezien de wilde appel kruist met gekweekte appels. Daarom verschilt de grootte van de vruchten in sommige gevallen ook aanzienlijk.

Wilde appelgelei met lavendel:

• Snijd een kilo krabappels in stukjes
• Breng aan de kook met twee takjes lavendel in 1,5 liter water
• zeef na een uur koken de vloeistof door een doek
• Voeg 450 g suiker toe per 600 ml vloeistof
• Laat acht tot tien minuten sudderen