Zimmerlinde ∗ De 10 beste verzorgingstips en soorten

oorsprong

De meest voorkomende soort van het geslacht in dit land Kamer lindeboom, de Sparrmannia africana, verraadt het al: de plant komt oorspronkelijk van het Afrikaanse continent. De Duitse naam “Kapländische Zimmerlinde” suggereert dit ook.

Ze was al in de 18e In de 19e eeuw ontdekt door de Zweedse arts en botanicus Anders Sparrmann en geïntroduceerd in Europa. Zijn naam is vereeuwigd in de botanische naam van de plant. Later was het Carl von Linné junior, de zoon van de beroemde Zweedse botanicus en natuuronderzoeker met dezelfde naam, die het geslacht beschreef en vestigde.

Als plant uit het Afrikaanse zuiden is de kamerlindeboom aangepast aan een lichte, matig vochtige en relatief koele leefomgeving. In tegenstelling tot veel andere kamerplanten uit Afrika die in dit land worden gekweekt, is hun oorspronkelijke omgeving niet tropisch. Een kamercultuur het hele jaar door kan zonder problemen worden bereikt.

Oorsprong in trefwoorden:

• Lindeboom komt uit Zuid-Afrika
• Oorspronkelijke habitat vrij koel, matig vochtig en helder
• Ontdekt en geïntroduceerd in Europa door Anders Sparrmann
• Beschreven door Carl von Linné jr.

groei

De habitus van de Sparrmannia, die tot de kaasjeskruidfamilie behoort, is struikachtig tot boomachtig. Met zijn wijd vertakte scheuten vormt hij een sterk uitpuilende kroon over een min of meer geprononceerde stam. In haar thuisland kan de lindeboom tot 7 m hoog worden, maar in de lokale kamercultuur is ze tevreden liever met een maximum van 3 meter, vanwege de lagere lichttoevoer en de herhaaldelijk benodigde Snee.

Overzicht groeikenmerken:

• Struik tot boomachtige gewoonte
• Ontwikkelt wijd vertakte, vegende kroon
• Kan in de oorspronkelijke habitat tot 7 m hoog worden, hier slechts 3 m

bladeren

De bladeren van de Sparrmannia zijn de belangrijkste factor achter de Duitse triviale naam "Zimmerlinde". Want met hun grote, hartvormige uiterlijk en hun lichtgroene kleur doen ze eigenlijk duidelijk denken aan de bladeren van echte lindebomen.

Maar als je goed kijkt, zie je een paar verschillen: Allereerst is de bladcontour in Met gevorderde leeftijd wordt de voorrand gemarkeerd door hoekige uitstulpingen - zo'n vorm is te zien geen lindeboom. Bovendien is de oppervlaktestructuur van de lindeboom vanwege hun licht opstaande nerven golvender, niet zo fijn en glad dan lindebladeren. Niettemin hebben ze een delicate consistentie en zijn ze dicht behaard.

De bladranden zijn getand. Over het algemeen kunnen de bladeren een indrukwekkende lengte en breedte bereiken van maximaal 20 centimeter. De stelen zijn ook ongeveer even lang.

Blade eigenschappen in het kort:

• Hartvormige, grote oppervlaktevorm die doet denken aan lindebladeren
• Met puntige, voorste uitstulpingen op oudere leeftijd
• Licht groene kleur
• Licht golvende oppervlaktestructuur, dicht behaard
• Tot 20 cm lang en breed

bloesems

Als u de kamerlinde doorgaans op een koele plaats kweekt en in het voorjaar niet terugsnoeit, kunt u in de winter- en lentemaanden zeer mooie bloemen verwachten. Ze tonen zich met fijne, witte bloembladen en een grote, dooiergele en roestbruin gekleurde struik met vele, lange meeldraden. De afzonderlijke bloemen, die bij het openen rechtop staan, staan ​​samen in grote bloemschermen.

Overzicht bloemeigenschappen:

• Laat meer zien met koele teelt en gematigde snoei
• Groot, mooi uiterlijk met witte bloembladen en dooiergeelbruine bosjes meeldraden
• Samen staan ​​in grote bloemschermen

Wanneer is de bloeitijd?

De enkele bloemen van de kamerlinde hebben een relatief korte verblijftijd - de gehele bloeiperiode is des te langer. In ieder geval van november tot mei kunnen er op de bloemschermen steeds weer nieuwe bloemen opengaan. Door ze na de bloei consequent af te knippen, stimuleer je hun regeneratie. Bij permanent koele teelt kan de kamerlinde het hele jaar door bloeien.

Noteren:

• Bloeitijd van de enkele bloemen slechts kort
• Algehele lange bloeiperiode: van november tot mei of het hele jaar door

fruit

Als u regelmatig binnen- en buitenlucht in uw huis ververst en dienovereenkomstig genoeg insecten kunnen je kamer bezoeken lindeboom, er is een kans voor de bloemen om te bestuiven hoger. Het streven naar vruchtvorming is vooral handig als je van plan bent om te vermeerderen met je eigen zaden.

De vruchten hebben een capsuleachtige vorm en zijn ingesloten in een stekelige schil, die eigenlijk wordt gebruikt voor het strippen en verder transport door dieren.

Welke locatie is geschikt?

Volgens zijn woonplaats aan de Zuid-Afrikaanse kust geeft de Sparrmannia de voorkeur aan een relatief koele en luchtige standplaats voor kamerplanten. Ze geeft de voorkeur aan 15 tot 18°C ​​- als je het thuis altijd gezellig en warm wilt hebben, kan het hier een beetje rommelig worden. Om in dit geval echter niet zonder de imposante sierbladplant te hoeven stellen, kan ook een plaats in het trappenhuis worden overwogen.

Sparrmannia wil graag veel licht, maar geen direct zonlicht. Sta dus op een vensterbank op het oosten of westen, schaduw deze indien mogelijk met andere planten of een lichte stof.

In de zomer kunt u de lindeboom ook buiten zetten.

De luchtvochtigheid moet relatief hoog zijn.

Locatievereisten in één oogopslag:

• Helder, maar zonder direct zonlicht
• Vrij koel: 15-18 ° C
• Vrij hoge luchtvochtigheid

Welke grond heeft de plant nodig?

De voedingsbehoefte van de Sparrmannia is gemiddeld. Het is het beste om ze in een mengsel van normaal te doen Potgrond en een kleine hoeveelheid rijpe compost en/of een handvol Hoornkrullen.(€ 32,93 bij Amazon *) Een beetje losmaken met zand is ook aan te raden.

Het is ook mogelijk om het in de Hydrocultuur met een grondloos substraat Uitgezette klei(€ 16,36 bij Amazon *) en een permanent watervoedend voetenbad. Vooral voor kantoren of voor mensen die onregelmatig thuis zijn kan deze variant een uitkomst zijn.

De lindeboom water geven

Als het om water gaat, heeft de kamerlinde veel aandacht nodig. Degenen die niet willen blijven water geven, doen er goed aan hydrocultuur te gebruiken. Vooral tijdens de hoofdvegetatiefase in de lente en de zomermaanden moet je ze veel water geven. Desalniettemin moet wateroverlast worden vermeden - zorg er dus voor dat de substraatbaal altijd goed is gedroogd voordat u water geeft en dat er geen water permanent in de schotel blijft staan. De vochtminnende kamerlinde is geenszins vies van een occasionele bui van de waterverspreider.

In de winter de watergift een beetje verminderen.

Noteren:

• Kamerlindeboom relatief dorstig
• Heeft regelmatig, overvloedig water nodig
• Vermijd echter wateroverlast
• Sproeien is goed voor haar
• Minder water in de winter

Bemest de lindeboom op de juiste manier

Vanwege de aanzienlijke voedingsbehoefte kan het geen kwaad om de lindeboom tijdens zijn groeifase regelmatig te bedekken bevruchten. Gebruik gewoon een universele vloeibare meststof die u elke twee weken aan het gietwater toevoegt. Bij het oppotten moet het substraat worden verrijkt met organische permanente mest in de vorm van compost en hoornkrullen.

Tijdens de winterstop de extra bemesting verminderen tot maximaal eens in de drie weken of helemaal stoppen.

Bemestingsadviezen in het kort:

• Regelmatige bemesting van de lindeboom is zinvol vanwege de relatief hoge voedingsbehoefte
• Vloeibare meststof elke 2 weken in zomer en herfst
• Permanente toevoer van voedingsstoffen door compost / hoornkrullen in het substraat
• In de winter elke 3 weken bemesten of helemaal niet

Snijd de lindeboom correct

De uitgestrekte sparrmannia moet regelmatig worden gesnoeid als het op de lange termijn niet de hele kamer in beslag neemt. Het is echter niet overdreven compatibel met snijden. Alleen al om deze reden is het raadzaam om te wachten tot de plant een weelderige grootte en breedte heeft bereikt voordat u gaat snoeien, in plaats van deze regelmatig een beetje in te korten. Ook omdat hij veel uitbundiger bloeit als hij niet constant gestoord wordt door snoei, moet je afzien van het jaarlijks inkorten van de scheuten.

De regel is: radicale snoei, als het vanwege ruimtegebrek moet, anders alleen uitgebloeide bloemen wegknippen. De radicale snoei moet in de winter worden gedaan.
Lees verder

Overwinteren

De Sparrmannia kan in principe het hele jaar op dezelfde standplaats staan, mits de omstandigheden zo passend mogelijk zijn voor de soort. Dat wil zeggen: vrij koel, beneden de levensstandaard, zo helder mogelijk zonder direct zonlicht en een goede luchtvochtigheid.

De wintermaanden hebben vaak een paar veranderingen in de zorg nodig. U moet dus zowel water geven als bemesten merkbaar verminderen.
Lees verder

Vermeerder kamer linde

De gemakkelijkste manier om een ​​lindeboom te vermeerderen is door stekken. Maar ook de zaaien is mogelijk.

Stekken

Met deze methode snijdt u kopstekken af ​​met een lengte van ongeveer 15 centimeter vanaf het bovenste kruingebied. Maak het onderste gedeelte royaal vrij van bladeren. U kunt de stekken eenvoudig in water of in een Groeiend substraat(€ 12,99 bij Amazon *) gemaakt van turf en zand, die je dan regelmatig vochtig moet houden. U moet de stek op een warme, lichte plaats plaatsen, beschermd tegen direct zonlicht.

Zaadteelt

Als alternatief kunt u een lindeboom uit zaden laten groeien. Als je moederplant vruchten heeft ontwikkeld, kun je je eigen zaden gebruiken, maar sommige zijn ook verkrijgbaar in speciaalzaken. De zaden worden eerst minimaal 6 uur in water geweekt voordat ze in plantenbakken worden gebruikt Potgrond en dek af met wat zand. Voor een gelijkmatig vochtig en beschermd microklimaat kunt u de plantenbakken het beste afdekken met folie. De zaden hebben veel licht en warmte nodig voor ontkieming, rond de 25°C is ideaal.

De zaailingen zouden na ongeveer twee weken moeten verschijnen. Til vervolgens de folie op om de jonge plantjes lucht te geven en trek ze uit tot een grootte van ongeveer 5 centimeter. Dan kunnen ze geprikt worden.
Lees verder

uitloper

Zie paragraaf “Vermeerdering - Stekken”.
Lees verder

Ziekten

Gelukkig wordt de linde niet vaak aangetast door ziekten en plagen. In plaats daarvan zijn zorgfouten verantwoordelijk voor eventuele zwakke punten, zoals een te donkere locatie of wateroverlast. In het laatste geval kan wortelrot of schimmel ontstaan, wat de plant aangeeft met gele en vallende bladeren. In dit geval moet de kluit grondig worden schoongemaakt en in een vers substraat worden geplaatst.
Lees verder

Ongedierte

De linde wil niet te warm en droog staan. Dat kan natuurlijk gebeuren in een verwarmde ruimte. In dat geval wordt het vatbaarder voor bekende hitte- en droogteminnende plagen zoals de witte vlieg en schaal of wolluizen.

De beste manier om een ​​wittevliegplaag aan te pakken is door middel van kleverige gele tabletten. Schaalinsecten en wolluizen kun je het beste bestrijden door ze machinaal af te vegen en vervolgens te besproeien met een mengsel van alcohol, kwarkzeep en water.

tip

Vanwege de uitgestrekte groei is het raadzaam om de lindeboom in een grote kleibak te plaatsen. Zo zorg je voor voldoende stabiliteit. Bovendien hoef je niet zo vaak te verpotten.

soorten

Van de in totaal zo'n 7 verschillende soorten van het geslacht Sparrmannia is alleen Sparrmannia africana, de Kaapse linde, in dit land echt relevant. Uit deze soort zijn enkele soorten cultivars voortgekomen, die qua uiterlijk nogal van elkaar verschillen. Je hebt dus een selectie die niet al te overvloedig in aantal is, maar behoorlijk gevarieerd. De meest bekende soorten zijn de S. A. Variegata, de S. A. Flore Pleno en de S. A. Nana.

Sparrmannia africana Variegata

Het bijzondere aan dit ras is de witachtige schakering van de bladeren. Het verschijnt in een nogal onregelmatige structuur op het duidelijk geaderde blad, wat zeker minder aantrekkelijk zal zijn voor liefhebbers van symmetrie. Liefhebbers van buitengewone bladdecoratiefenomenen zijn dat nog meer. De bladeren hebben een hartvorm die minstens drie keer, zo niet vijf keer puntig is - in het laatste geval doet hun contour bijna meer denken aan esdoornbladeren dan aan lindebladeren.

Afhankelijk van de koelte van de standplaats kan het ras het hele jaar door witte bloemen met een geel-roodbruin hart vertonen.

Kortom, de s. A. Variegata tot circa 3,50 m hoog en groeit zeer bossig.

Sparrmannia africana Flore Pleno

De naam van dit ras verraadt al wat er zo bijzonder aan is: De bloemen zijn dubbel en verschijnen meestal in de lente- en zomermaanden in grote, fijn gestructureerde, gevederde hemisferen met talrijke witte bloembladen, die in het midden dooiergeel en oudroze worden overgaan. Dit maakt het zeker de mooiste van de kamerlindensoorten.

Het blad verlaat het toneel voor de weelderige bloemen en toont zich in een eenvoudig, licht mat groen en met een contour die op verschillende punten uitpuilt. De nerven zijn iets fijner dan die van de S. A. Variegata kunnen op hoge leeftijd en bij het bereiken van een bepaalde grootte gemakkelijk over de stengel hangen.

Dit. A. In tegenstelling tot haar soortgenoten wil Flore Pleno graag in de zon staan. De snelgroeiende plant kan 3 of 4 m hoog en 2 tot 4 m breed worden.

Sparrmannia africana Nana

Dit. A. Nana is een dwergvariëteit. Het is daarom bijzonder geschikt voor liefhebbers van kamerlinde die geen ingrijpende snoei willen uitvoeren om de plant permanent in de kamer te kunnen houden. De ongevulde bloemen zijn wit en kunnen het hele jaar door verschijnen.