Witte kool: gezond kruid met een lange geschiedenis

Witte kool levert veel gezonde voedingsstoffen en vitale stoffen. Informatie over herkomst, teelt, oogst en bewaring vindt u hier.

Witte kool (Brassica oleracea convar. hoofdletter var. alba) is diep verankerd in de menselijke geschiedenis. Onderzoekers discussiëren over het eerste bewijs van de gezonde koolsoort. Wat zeker is, is dat de plant al in de 7e staat Het werd in de 19e eeuw verwerkt tot kimchi, een Zuid-Koreaanse hartige vorm van zuurkool. Het eerste Duitse bewijs van witte kool is een illustratie van Leonhart Fuchs uit de 16e eeuw. Eeuw. Kort daarna erkenden zeelieden de waarde van het kruid en namen het mee als proviand op lange reizen. In de vorm van zuurkool is witte kool niet alleen gemakkelijk te bewaren, maar behoudt hij ook grotendeels zijn vitamine C-gehalte, dat zeelieden beschermde tegen de ziekte scheurbuik. Tijdens de twee wereldoorlogen ontwikkelde de term "Krauts" zich in het Engels als etnophaulisme voor de Duitsers.

Zoals de meeste andere koolsoorten, wordt witte kool afgeleid van wilde kool, die in zijn oorspronkelijke vorm nog steeds groeit aan de kusten van Frankrijk, Ierland en Engeland. Wie graag witte kool gebruikt in de keuken en een tuin heeft, kan de lekkere en gezonde kool gemakkelijk zelf kweken.

Synoniemen: witte kool, sluitkool, witte kool (CH)

Zo kan het in je tuin worden gekweekt

Witte kool wordt onderverdeeld in verschillende categorieën. Er zijn vroege, medium en laat rijpende variëteiten. Ook wordt onderscheid gemaakt tussen rassen voor de versmarkt en industriële verwerking.

Witte kool is vrij aanpasbaar qua standplaats. Hij gedijt goed op een zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde plaats, houdt van losse tot licht leemachtige grond en heeft als vertegenwoordiger van de zware eters een voorkeur voor voedselrijke grond. Magere tuingrond kan voor het uitplanten worden aangevuld met compost. Hier verhoogt compost niet alleen het voedingsgehalte, maar ook het vermogen van de bodem om water op te slaan. Voor de bemesting wordt een voedingsrijke organische meststof met langetermijneffecten zoals de onze aanbevolen Plantura biologische tomatenmest, die witte kool drie maanden lang van alle voedingsstoffen voorziet die hij nodig heeft.

Het is belangrijk om de juiste variëteit te kiezen. Vroege rassen zijn bijzonder geschikt voor verse consumptie, terwijl latere rassen vaak wekenlang kunnen worden bewaard. Hobbytuinders met een koele kelder mogen zich gelukkig prijzen. Omdat de koolkoppen ondersteboven kunnen worden opgehangen met de stengel en wortels. Als de temperatuur en luchtvochtigheid goed zijn, kunnen koolkoppen van goede bewaarrassen worden bewaard tot begin februari.

De vroege vogel vangt de worm, is het motto van een succesvolle wittekoolteelt: Wil je de witte kool vroeg oogsten (meestal aan het begin van de juli), moet je in februari zaaien, ofwel op je eigen lichte vensterbank of direct buiten onder een glazen koepel (bijv. omgekeerde glazen pot). De planten die op de vensterbank staan ​​kunnen begin april in de voorbereide grond geplant worden. Bij strenge vorst moeten de jonge planten echter worden beschermd. Middelgrote en late rassen kunnen in mei geplant worden. In klimatologisch gunstige gebieden kan ook eind juli en augustus kool worden gezaaid.

U kunt het beste onder een beschermfolie overwinteren tot het voorjaar, wanneer de jonge groenten geoogst kunnen worden en gebruikt kunnen worden in salades of als bijgerecht. Op dit moment hebben de planten echter nog geen goede kop gevormd. Maar een slimme truc kan helpen: een zeer dichte zaai met 25-35cm afstand tussen de Het planten is het begin, in het voorjaar moet elke tweede plant als bladgroente worden geoogst. De overige planten hebben dan genoeg ruimte om een ​​echte kruidenkop te ontwikkelen.
In de traditionele mijnbouw wordt de afstand dienovereenkomstig gekozen, afhankelijk van het groeivermogen van het ras. Compactere soorten nemen genoegen met een afstand tussen de planten van 40 cm, latere en zeer groeikrachtige soorten kunnen tot 80 cm nodig hebben. De rijenafstand is 60 tot 100 cm.

Tijdens de groeifase moet de grond rond de plant af en toe met een schoffel worden losgemaakt. Witte kool is een van de zogenaamde hakplanten, waarvoor regelmatig losmaken van de grond heel goed is. Als het droog is, moet het regelmatig worden bewaterd. Elke drie tot vier weken kan de groei worden ondersteund met een stikstof- en kaliumrijke meststof. Overbemesting leidt echter al snel tot verminderde ziekteresistentie en een zwavelachtige smaak.

Nog meer informatie over de teelt vind je hier: Witte kool telen: zaai-, verzorgings- en oogsttijd.

Witte koolsoorten

Een uitgebreid overzicht van rassen vind je hier: Witte kool: de juiste rassen kiezen om te telen.

• Bacalan Gross: vroeg ras uit Spanje met grote en ovale koolkoppen; golvende bladranden, vooral goed in aroma.
• Domarna: populair ras voor industriële teelt; ronde koppen met zwaar gewicht. Het ras is bijzonder robuust tegen ziekten en wordt vooral gebruikt voor de productie van zuurkool.
• Equatoria (F1): medium vroege variëteit met halfplatte kroppen en een aangenaam mild aroma. Door zijn grootte en textuur is hij bijzonder geschikt voor koolwraps.
• Filderkool: medium tot laat rijpende variëteit met stevige en spitse kroppen. Filderkool is een traditionele Zwabische variëteit met fijne en aromatische bladeren, die bijzonder geschikt is voor salades en fijne zuurkool; goed kan worden bewaard.
• Holsteiner Schotel: zeer groeikrachtig en grootbloemig ras met een platte, ronde kop. Ondanks de late rijpheid is het ras moeilijk te bewaren en dient het direct na de oogst verwerkt te worden; zeer goede smaak.
• Krautkaiser: laat rijpend ras met uniforme, platronde en zeer grote koolkoppen; een goede bewaarvariëteit met een gewicht tot 5 kg.
• Leeuw (F1): laatrijpe pilsvariëteiten met ronde en mooie groene kroppen; hoge ziekteresistentie (bijv. tripstolerantie); Lion-variëteit behaalde het beste resultaat in een rassenvergelijking door LVG Erfurt in de categorie “late wittekoolrassen voor de versmarkt”.
• Marner Lagerwei: laat rijpende en dicht opeengepakte boerenkool; zeer grote hoofden met goede smaak; Dit traditionele ras kreeg ook de bijnaam "vaste kool" vanwege zijn uitstekende bewaareigenschappen.
• Matsumo: vroeg ras met platronde kroppen; Door het malse en smakelijke blad is het bijzonder geschikt voor rauwe groenten zoals koolsalade; kan slechts korte tijd worden bewaard.

De kool kan vanaf juli geoogst worden

Bij tijdige zaai kunnen vroege rassen al in juli worden geoogst en latere rassen in de winter. Alleen de temperatuur mag niet onder de -4 ° C komen. Een belangrijke regel is: hoe later de kool geoogst wordt, hoe langer hij bewaard kan worden.
Na de oogst mag er gedurende ten minste vier jaar geen kool meer op dezelfde locatie worden geteeld. Dit is absoluut noodzakelijk om ziekte te voorkomen.

Gebruik en ingrediënten

Witte kool is rijk aan belangrijke stoffen. Naast het hoge vitamine C-gehalte biedt deze koolsoort ook veel mineralen (ijzer, magnesium, kalium, etc.). Witte kool bevat ook antibiotische actieve ingrediënten die micro-organismen remmen, wat onder andere de goede houdbaarheid verklaart.

Voor verwerking moeten de stengel en de buitenste bladeren worden verwijderd. Deze hebben meestal een hoog nitraatgehalte. Witte kool kan niet alleen rauw gegeten worden in salades, maar kan ook als zuurkool gebruikt worden als smaakvolle begeleider van hartige gerechten zoals gebraad, worstjes of gerookt varkensvlees. Kool is ook zeer geschikt als ingrediënt voor ovengroenten.

Tegen de door veel mensen gevreesde winderigheid helpt het om de gerechten op smaak te brengen met een beetje karwijzaad. Dit heeft een spijsverteringseffect. Gebruik ook stikstof als voorzichtige meststof, aangezien dit absoluut niet bevorderlijk is voor een goede spijsvertering en ook een lichte zwavelgeur veroorzaakt tijdens het koken.

Ziekten en plagen

De witte kool heeft ook te kampen met de plagen en ziekten die typisch zijn voor koolsoorten. Inclusief: Kool witte vlinder, witte vlieg, en de Carbonische hernia.