Postelein: Teelt en gebruik van winterpostelein

Postelein, ook wel bekend onder namen als winterpostelein of winterpostelein, is een van de minder bekende groenten voor de winter. Bij ons leer je het gewone bordkruid telen, te oogsten en te gebruiken.

Vooral in de koude wintermaanden is het genot van verse groenten uit eigen tuin het grootst. De Postelein (Claytonia), ook wel bordkool genoemd, kan worden gebruikt als knapperige salade of als gekookte groenten. Naast het wijdverbreide bordkruid (Claytonia perfoliata) zijn ook in de handel verkrijgbaar zaden van het Siberische plaatkruid (Claytonia sibirica), kunnen beide planten in gelijke mate worden gekweekt en gebruikt. We leggen je alles uit over het kweken en verzorgen van wintergroenten.

Postelein: herkomst, smaak en kenmerken

Bij het zoeken naar verse wintergroenten kom je al snel op de Postelein (Claytonia perfoliata), die oorspronkelijk afkomstig is uit de berg- en kustgebieden van de Noord-Amerikaanse westkust, maar al vele jaren als neofiet naar ons is geëmigreerd. Afhankelijk van de regio is de eenjarige kruidachtige plant ook te vinden onder de namen winterpostelein, winterpostelein, Cuba-spinazie of als algemeen bordkruid. De Postelein behoort tot het geslacht van de plaatkruiden (Claytonia) en maakt dus deel uit van de familie van voorjaarskruiden (Monitaceae).

De winterharde Postelein wordt slechts ongeveer 30 cm hoog en vormt vlezige bladeren die zich uitstrekken vanuit een basale bladrozet. Dankzij het licht sappige blad kan de Postelein kortere droogteperiodes onbeschadigd doorstaan. De lagere, oudere bladeren zijn langgesteeld, terwijl de jongere bladeren in paren aan elkaar groeien en de stengel omsluiten. Zo worden ze het onderscheidende en unique selling point van de Posteleins. Tegelijkertijd lijken de overgroeide bladeren op een plaat die op de stengel onder de bloeiwijze groeit. Ze gaven de Postelein de gebruikelijke naam "Plaatkruid". Tussen februari en mei, soms tot ver in juni, bloeit de Postelein met witte of discreet roze bloemtrossen van 5 tot 40 afzonderlijke bloemen. De bloemen bestuiven zichzelf en vormen kleine zaadjes, die de Postelein gebruikt om het volgende jaar te verspreiden en te ontkiemen.

De smaak van de rauwe Posteleins doet denken aan veldsla (Valerianella locusta), hoewel het aroma minder intens is. Als de bladeren gaar zijn, smaken ze naar spinazie (Spinacia oleracea) vergelijkbaar - een verrijking voor de frisse, huiselijke keuken in de winter.

Hoe verschillen postelein en postelein? Vanwege de naam die hetzelfde klinkt, de Postelein met de postelein (Portulaca oleracea) van het geslacht postelein (Portulaca) uit de posteleinfamilie (Portulaceae) kan worden verward. Postelein wordt ook wel zomerpostelein genoemd. Puur visueel verschillen de planten echter aanzienlijk: postelein vormt geen rozet van bladeren en bloemen geel terwijl Postelein is een unique selling point in de flora dankzij de plaatvormige bladeren op de stelen bezit. Het gebruik van beide planten is vergelijkbaar: beide kunnen worden gebruikt als wintergroenten en salades en werden in het verleden in de geneeskunde gebruikt.

Postelein teelt: zaaien, standplaats en co

Posteleins kunnen meestal zonder problemen worden gekweekt, omdat het een vrij weinig veeleisende plant is. Een gedeeltelijk beschaduwde standplaats, waar het in ieder geval matig warm is, is het beste. De Postelein groeit van nature op voedselrijke, zandgrond met een goede watervoorziening en weinig zout. Hij neemt ze niet goed op. Het kan ook op het balkon of in een emmer worden gekweekt, omdat het wortelstelsel van de Postelein erg ondiep is. Een humusrijke, losse grond die water goed kan vasthouden, maar niet snel dichtslibt, is zowel geschikt als plantensubstraat in het bed als in de kuip. Voor het zaaien kan een beetje compost of potgrond aan de grond worden toegevoegd om de plant overal in de vegetatie van voedingsstoffen te voorzien. De onze is bijvoorbeeld een uitstekende basis Plantura biologische tomaten- en groenteaardedie door het hoge aandeel compost een langzaam vrijkomende nutriënteninhoud heeft. Dankzij de kokospulp die erin zit, is de organische bodem in staat om langdurig water op te slaan en ter beschikking te stellen aan de plant. Daarnaast wordt onze tomaten- en groentegrond geheel zonder gebruik van turf geproduceerd, wat CO-reductie oplevert₂ vermindert en beschermt het milieu.

Omdat de postelein een koude stimulus nodig heeft om te ontkiemen, is dit de beste tijd voor hen Zaaien tussen september en maartzolang de temperaturen onder de 12°C zijn. de de ideale kiemtemperatuur is 8 tot 12°C. Het zaaien kan in ca. 1 cm diepe goten, waarbij de zaden vrij dicht gezaaid kunnen worden met een afstand van ca. 5 cm. EEN Rijafstand van 10 tot 15 cm is volledig voldoende voor de functie. De eerste Postelein-zaden ontkiemen na twee tot drie weken, afhankelijk van het weer.

Belangrijke verzorgingsmaatregelen voor winterpostelein

De winterpostelein is een van de slecht etende planten en heeft voor zijn groei maar weinig voedingsstoffen nodig, waardoor extra bemesting overbodig is. Winterpostelein kan zich gezond en krachtig ontwikkelen, zeker als er voor het zaaien wat compost of potgrond is bijgemengd. De winterpostelein is vanwege het ondiepe wortelgestel gevoelig voor droogte, daarom is een constante toevoer van water en regelmatig water geven erg belangrijk. Als u ongecontroleerde reproductie van winterpostelein wilt voorkomen, moet u de bloemen regelmatig afsnijden voordat de zaden rijpen.

Oogsten en bewaren van winterpost

De eerste bladeren zijn zes tot acht weken na het zaaien rijp en kunnen worden geoogst. Het is belangrijk om de bladeren met een scherp mes hoger dan 2 cm boven de grond af te snijden. Dit beschermt de plant en stimuleert tegelijkertijd de vorming van nieuw blad, waardoor meerdere oogsten mogelijk zijn. De oogsttijd van Winterpostelein is tussen oktober en april en is afhankelijk van het moment van zaaien.

De winterpostelein kan het beste vers worden gegeten, omdat hij niet lang kan worden bewaard. De gesneden bladeren kunnen losjes in een kom en afgedekt worden met een vochtige doek en ongeveer zes tot acht dagen in de koelkast worden bewaard.

Postelein: ingrediënten en gebruik

Je kunt Postelein rauw en gekookt eten. De plant is bijna volledig te gebruiken: De jonge bladeren, stengels en bloemen smaken rauw heerlijk het beste, terwijl de wortels en oudere bladeren heerlijk zijn als ze worden gekookt, omdat ze een licht bittere smaak hebben als ze rauw zijn hebben. Vooral de Postelein-salade is populair.

Naast een hoog gehalte aan vitamine C bevat Postelein veel magnesium, kalium en ijzer, wat het uitermate gezond maakt. In tegenstelling tot andere slaplanten zijn er bij Postelein geen problemen door de hoge nitraatopname. Postelein werd al gebruikt als voedsel- en medicinale plant door de Indianen en andere inheemse volkeren. Het werd gebruikt als kompres voor reuma en oogpijn, of als sap als remedie tegen verlies van eetlust.

Wil je komende winter meer groenten uit eigen tuin? Lees dan ook ons ​​artikel over De haverwortel kweken en verzorgen.