Wilde rozensoorten: De 20 mooiste wilde rozen

Trouw aan hun naam, wilde rozen zijn extreem robuust en verleiden met een heerlijke geur. We laten je kennismaken met de 20 mooiste wilde rozensoorten.

het geslacht van rozen (roze) kan terugkijken op een lange geschiedenis van veredeling, waaruit veel verschillende rassen zijn voortgekomen. De oorsprong van dit succesverhaal werd gevormd door de heerlijk geurende maar extreem stekelige wilde rozen die in vele delen van de wereld groeien. Net als bij andere rozenplanten (Rosaceae) - bijvoorbeeld met appel (Malus x domestica), Kers (Prunus avium & Prunus cerasus) of Mispel (Mespilus germanica) - de originele vijfdelige bloem is heel duidelijk te zien in de wilde rozen. Hieruit ontwikkelen zich later voedzame rozenbottels. Daarom zijn wilde rozen niet alleen zeer gewild bij tuinders, maar ook bij insecten en vogels. De lage onderhoudsbehoefte en hoge ziekteresistentie spreken in het voordeel van het planten van een wilde roos in de tuin. De weinig veeleisende, krachtige planten zijn ook geschikt voor het bevestigen van hellingen en taluds, maar ook voor het planten van een windscherm of vogelhaag. Half- en dubbelgegroeide rozenrassen daarentegen zijn vaak niet meer vruchtbaar en kunnen vaak niet overtuigen met hun robuustheid.

Wilde rozen zijn er in veel verschillende kleuren en vormen - het is niet zo eenvoudig om een ​​soort te kiezen. In onderstaande lijst geven we een overzicht van de 20 bekendste en mooiste wilde rozensoorten en hun eigenschappen.

Asroos (Rosa blanda)

Deze grootbloemige, rozerode wilde roos komt uit het oosten van Noord-Amerika en heeft bijna geen doorns. Hij wordt zo'n 300 cm hoog en net zo breed als hij oud is. De bloeiperiode van de tot 6 cm grote bloemen loopt van juni tot juli. De esroos houdt van vochtige, zonnige en steenachtige standplaatsen met een neutrale tot sterk alkalische pH-waarde.

Hondsroos (Rosa Canina)

De hondsroos is een inheemse wilde roos met komvormige, witroze bloemen en een lichte geur, die in de herfst scharlakenrode rozenbottels vormt. De winterharde, hitte- en droogtetolerante hondsroos bloeit van eind mei tot juli. Het heeft een opgaande groei tot 300 cm met gewelfde, overhangende, sterk stekelige scheuten. De hondsroos is niet veeleisend qua standplaats, hij groeit alleen slecht op drassige bodems. Het gedijt ook op voedselarme en droge grond met een zwak zure tot alkalische pH. Goed gedraineerde, droge tot frisse en diepe humuslocaties hebben de voorkeur.

Weideroos / zandroos (Roze Carolina)

De weideroos wordt ook wel de Carolina-roos genoemd omdat hij uit het oosten van Noord-Amerika komt. De kleine wilde roos is slechts 100 cm hoog en vertoont dunne, rechte stekels aan de rechtopstaande scheuten. De bloeiperiode van de roze bloemen loopt van juli tot augustus. Hij vertoont in de herfst oranjerood tot geel blad en vormt veel uitlopers, ideaal voor het vastzetten van taluds. De optimale standplaats voor de weideroos is matig droog tot vochtig met een sterk zure tot neutrale pH-waarde.

Wigbladroos (Rosa elliptica)

Rosa elliptica komt uit Midden-Europa en komt daar voor in de uitlopers van de Alpen. Nauw verwant aan Rosa rubiginosa, deelt de wigbladroos ook de appelgeur van de bladeren mee. De lichtroze bloemen van de wilde roos vormen in de herfst - na de bloeiperiode van juni tot juli - langwerpige rozenbottels. De stekelige wigbladroos wordt tot 200 cm hoog en houdt van zonnige, stenige en kalkrijke standplaatsen.

Azijn Roos (Rosa gallica)

De azijnroos of apothekersroos is thuis in loofbossen en op droge weilanden in Midden- en Zuid-Europa. Het is een oude nuttige plant uit de Romeinse tijd - van de azijnroos werd azijn, rozenwater of olie gemaakt. De roze wilde roos, die bloeit van juni tot juli, heeft een sterke geur. Hij groeit bossig rechtop met overhangende scheuten tot 120 cm hoog. De azijnroos houdt van humusrijke, goed doorlatende grond, verdraagt ​​schaduw en vertoont een goede bladgezondheid. Het is ook geschikt om in potten te planten.

Snoek roos (Rosa glauca)

Deze inheemse wilde roos staat ook wel bekend als de roodbladige roos en vertoont vanaf juni komvormige, licht rozerode tot paarsrode bloemen en later een sterk fruitige hang. Het blad van de bossige rechtopstaande roos glinstert blauwachtig in de zomer. Hij bereikt een hoogte van 150 tot 250 cm, is robuust en onderhoudsvriendelijk. Rosa glauca geeft de voorkeur aan goed doorlatende, droge tot matig vochtige grond. De snoekroos is een wilde roos die trouw is aan zijn standplaats en geen uitlopers vormt.

Chinese gouden roos (Rosa Hugonis)

De Chinese goudroos is een van de zeldzame gele wilde rozen. Hij komt uit China en bloeit al in mei. In de herfst sieren zwarte en rode rozenbottels de plant. Het groeit breed bossig, overhangend en bereikt een hoogte tot 200 cm. De Chinese gouden roos houdt van diepe, voedselrijke, matig droge tot vochtige bodems. Door zijn oorsprong is hij slechts gedeeltelijk winterhard en heeft hij bescherming nodig in koude winters.

Kaneel roos (Rosa majalis)

De kaneelroos is een inheemse wilde rozensoort met kaneelkleurige, stekelige scheuten en een hoogte tot 150 cm. Van mei tot juni vormt hij licht geurende, donkerroze bloemen en later grote bolvormige rozenbottels. De kaneelroos gedijt goed op verse tot natte gronden met een hoge toevoer van voedingsstoffen en is extreem winterhard.

Kleinbloemige roos (Rosa mirantha)

De kleinbloemige roos is een zeldzame, inheemse klimroos met kleine, lichtroze tot witachtige bloemen en een bijzondere geur. In de herfst zijn dieprode vruchten bolvormig tot ovaal van vorm. De wilde roos groeit dicht bossig en rechtopstaand met overhangende scheuten. Hij wordt tot 350 cm hoog, is niet veeleisend, wintervast en ook geschikt voor arme en rotsachtige locaties.

Zachte roos (Rosa Mollis)

De zachte roos komt veel voor in Centraal-Europa en Klein-Azië. Van juni tot juli verschijnen op de zachte roos zachtroze bloemen van 5 cm groot. Het zachte, harige, jonge blad is gelijknamig aan de 100 tot 150 cm hoge wilde struikroos, die dunne, rechte stekels heeft. De Soft Rose is niet veeleisend van de grond, maar gedijt het beste op een zonnige plek.

Mandarijnroos (Rosa moyesii)

Deze roodbloeiende wilde roos wordt ook wel de rood getufte roos genoemd en is van Chinese oorsprong. Hij inspireert met zijn talrijke bloedrode bloemen en opvallende meeldraden. De bloei begint in juni en in de herfst worden flesvormige rozenbottels gevormd. De winterharde mandarijnroos kenmerkt zich door een wijd uitlopende groei en hoogtes tot 200 cm. Het groeit het beste op zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke locaties met goed doorlatende en voedselrijke bodems.

Getufte roos / veelbloemige roos (Roze multiflora)

De getufte roos is een winterharde, witte wilde roos die voorkomt in Japan, Korea en China en heeft talrijke bloemen in pluimen. Hij ruikt sterk naar honing als hij bloeit tussen juni en juli en vormt rozenbottels ter grootte van een erwt. De wilde roos wordt gemiddeld tot 300 cm hoog. Hij kan echter tot 500 cm klimmen en vormt gewelfde, overhangende, slanke, licht stekelige tot onversterkte scheuten. De getufte roos houdt van goed doorlatende grond met een zure tot neutrale pH-waarde. Op kalkrijke bodems is er echter een ijzertekort in de vorm van vergeling (chlorose) van de jonge bladeren.

Glans roos (Rosa nitida)

Dit type roos komt uit het oosten van Noord-Amerika. De glansroos is een lage wilde roos met een hoogte van slechts 80 cm en sterke uitlopers. Het is daarom zeer geschikt voor het bevestigen van taluds. Het glanzende, donkergroene blad gaf de wilde roos haar naam. De kleine bloemen schitteren in felroze van juni tot juli. De ideale standplaats voor de glanzende roos is zonnig, matig droog tot vochtig, met een pH-waarde van zuur tot neutraal. Als in Roze multiflora IJzergebrekschlorose ontwikkelt zich snel op kalkrijke bodems.

Alpenhondroos (Rosa pendulina)

De licht geurende wilde roos wordt ook wel de hangende fruitroos genoemd en vertoont een compacte groei tot 200 cm hoogte met nauwelijks stekelige, overhangende scheuten. De insectvriendelijke bloemen zijn diep paarsroze, later worden flesvormige rode rozenbottels gevormd. De robuuste wilde rozensoort groeit ook op grotere hoogte, is robuust, niet veeleisend qua standplaats en extreem winterhard. Er zijn al enkele soorten uit deze soort geselecteerd, zoals ‘Plena’, ‘Harstadt’ of ‘Mount Everest’.

Duinroos (Rosa pimpinellifolia)

De inheemse, witbloeiende wilde roos wordt tot 100 cm hoog en vormt stekelige uitlopers. De één centimeter grote rozenbottels zijn opvallend zwartbruin van kleur. De duinroos is een van de meest robuuste wilde rozen die niet tegen hitte, droogte, vorst of blijvende wind kan. De weinig veeleisende duinroos houdt van kalkrijke standplaatsen met een neutrale tot sterk alkalische pH-waarde op droge tot frisse en voedselarme gronden.

Wijnroos (Rosa rubiginosa)

Het is ook bekend als de Schotse hekroos, maar komt ook veel voor in heel Duitsland. De wilde roos heeft eenvoudige, komvormige bloemen in een licht karmijnroze met donkere nerven. De bladeren ruiken sterk naar appel en wijn. De wijnroos vertoont een dichte, opgaande groei met licht overhangende scheuten tot 350 cm hoogte. De scheuten zijn zwaar gestekeld, maar de wijnroos vormt geen uitlopers. De Schotse schuttingroos groeit het liefst op neutrale tot zeer kalkrijke en droge gronden.

Aardappelroos (Rosa rugosa)

Deze winterharde, robuuste wilde roos maakt grote, geurende bloemen. Er zijn verschillende varianten van de Rosa rugosa met paarse tot roze of witte bloemen. Hij bloeit lang, van juni tot oktober. In de herfst ontstaan ​​er 2,5 cm grote, platronde rozenbottels met een appelachtige smaak. De aardappelroos groeit rechtop tot 180 cm hoog en vormt uitlopers. De plant stelt weinig eisen aan de standplaats, hij gedijt zelfs op nutriëntarme zandgronden. Alleen de pH-waarde moet worden overwogen, want als het calciumgehalte te hoog is, treedt chlorose door ijzertekort op.

Schitterende rozenbottelroos (Rosa sweginzowii)

De prachtige rozenbottelroos is een oude Chinese wilde roos met eenvoudige, middelgrote bloemen in karmijnrood tot rozerood die bloeien vanaf juni. Bijzonder opvallend zijn de langwerpige oranje rozenbottels, die tot vijf centimeter lang kunnen worden. De sterk gestekelde, robuuste, prachtige rozenbottelroos heeft een overhangende groei van maximaal 250 cm hoog. Het geeft de voorkeur aan diepe, goed doorlatende en voedselrijke bodems die nooit volledig uitdrogen.

Appelroos (Rosa villosa)

Een andere inheemse wilde roos is de appelroos. Het is een geurige wilde roos met dieproze bloemen en bladeren, en dat is precies hoe Rosa rubiginosa ruikt naar appel. De 2,5 cm grote, uitbundige rozenbottels van de appelroos behoren tot de grootste van alle wilde rozen. Ze kunnen lang voor de eerste nachtvorst worden geoogst en verwerkt tot smakelijke jam. De appelroos geeft de voorkeur aan doorlatende, stenige en voedselrijke bodems met een hoog kalkgehalte. Ook in halfschaduw groeit hij goed, dus geschikt voor onderbeplanting van hoge struiken en bosranden.

Virginiaanse roos (Rosa Virginiana)

Vaak verward met de Carolina-roos, is het een aparte soort die zijn oorsprong vindt in het oosten van Noord-Amerika. De roze bloemen van vijf centimeter hebben een geurige geur en bloeien eind juli tot augustus. De winterharde Virginiaanse roos vormt uitlopers en wordt ongeveer 150 cm hoog en breed. Het gedijt op alle matig droge tot frisse locaties tussen zure en neutrale pH.

Na de bloei produceren wilde rozen vruchten die rijk zijn aan vitamines, de rozenbottels. In ons speciale artikel over Rozenbottelrozen planten ontdek alles wat u moet weten over uw behoeften en zorgmaatregelen.