Slaapmuis herkennen: geluiden, uitwerpselen en sporen

Zelfs als de slaapmuizen schattige knaagdieren zijn, kunnen ze snel een echte overlast in huis worden. Als u grotere schade wilt voorkomen, doet u er goed aan deze weg te rijden. Ze mogen echter niet worden gedood, de dieren, die fundamenteel worden bedreigd, worden per soort beschermd. Daarom is het erg belangrijk om slaapmuizen te herkennen. Verwarring met andere knaagdieren, die bestreden kan worden met gif of met vallen, is relatief eenvoudig.

Herken slaapmuis

De slaapmuis, wiens zoölogische naam Glis glis is, is een knaagdier dat vaag doet denken aan een eekhoorn. Zijn natuurlijke habitat is dichte loofbossen met veel ondergroei. Deze ondergroei biedt hen de nodige bescherming tegen kou, nattigheid en roofdieren. De dieren bouwen daar meestal ook hun nest. Om te overwinteren creëren ze gangen in de bosbodem, waar ze ongeveer zeven maanden per jaar verblijven. Het probleem is dat de natuurlijke habitat van de slaapmuis krimpt. Het wordt onder meer bedreigd door de decennialange trend naar monoculturen in onze bossen. Als gevolg hiervan gaan de dieren op zoek naar alternatieve leefgebieden. De uitstekende klimmers dringen vaak door in

Dakspanten van gebouwen. Daar wachten hen bijna ideale leefomstandigheden. De toegang is meestal via openingen in het dak vanwege het ontwerp. Nesten hebben de voorkeur in de isolatie of in het isolatiemateriaal.

Opmerking: Glis glis wordt niet langer acuut met uitsterven bedreigd, maar staat nog steeds onder soortbescherming. Daarom mag hij niet worden gedood, maar moet hij verbannen zullen.

Verschijning

Zoals eerder vermeld, hebben de slaapmuizen een zekere gelijkenis met eekhoorns. Het meest opvallende kenmerk is ongetwijfeld zijn lange, borstelige staart. Het lichaam zelf kan het beste worden omschreven als muisachtig. Behalve door hun staart verschillen ze van muizen vooral door hun grote, uitpuilende ogen. Het lichaam van een slaapmuis is ongeveer twaalf tot 19 cm lang, de staartlengte varieert van tien tot 15 cm. De vacht van de dieren is meestal grijs of grijs bruin. Het wordt geelachtig wit aan de onderkant van het lichaam. Wie het knaagdier daadwerkelijk te zien krijgt, zal het meestal relatief gemakkelijk kunnen identificeren aan de hand van de staart. De kans is echter veel groter dat u sporen en resten aantreft zoals uitwerpselen of urine. Of je een slaapmuis bent is meestal te herkennen aan vreemde geluiden in de buurt van de dakconstructie en aan flinke beschadigingen aan het isolatiemateriaal.

Geluiden

In de meeste gevallen zijn het geluiden die in eerste instantie niet precies kunnen worden herkend, die erop wijzen dat er zich een glis glis in huis heeft genesteld. Deze geluiden kunnen afkomstig zijn van de dieren die rondlopen en knagen of rechtstreeks van hen komen. De knaagdieren communiceren met elkaar door tjilpende, tjilpende geluiden die kunnen doen denken aan fluiten of piepen. Ze uiten deze geluiden tot 100 keer achter elkaar. Als ze gestoord worden in hun activiteiten of als er dreigend gevaar is, reageren ze met ratelende, bijna zoemende geluiden, die ook dienen als waarschuwing voor hun medemensen. Omdat relmuizen meestal in groepen leven, kan de zeer normale communicatie tussen de dieren een zekere ergernis worden.

sporen

De aanwezigheid van een slaapmuis in huis blijkt meestal heel snel door bepaalde sporen en erfenissen. Deze kunnen afkomstig zijn van andere knaagdieren zoals muizen of ratten, maar ze komen wel in contact met de hierboven beschreven geluid, is de kans zeer groot dat het daadwerkelijk slaapmuizen zijn handelingen. De volgende sporen en erfenissen zijn typerend:

• kleine, zwarte uitwerpselen uitwerpselen die overal verspreid liggen
• sterk ruikende plassen urine
• Tekenen van knagen aan kabels en bekleding
• geknaagde fruitresten
• gescheurde stukken isolatie
• mogelijk al rottende slakken, eieren of jonge vogels
• zwaar aangevreten stukken hout of afgekloven balken
• Voetafdrukken in het stof

De slaapmuis heeft een zeer uitgesproken knagende drive, dat is de reden waarom knaagsporen relatief vaak voorkomen. Er kunnen heel eenvoudig pootsporen aan worden toegewezen omdat er geen klauwen in de afdrukken te zien zijn. Dit is wat ze onderscheidt van muizen of ratten. Daarnaast zijn zowel de voorpoten als de achterpoten altijd naast elkaar te vinden. Als er ineens veel zacht materiaal op zolder ligt dat geschikt is voor nestbouw is dit ook een duidelijke indicatie. Het nest zelf is meestal goed verborgen en kan meestal alleen per ongeluk worden gevonden. Grote kans dat het in de isolatielaag van het dak zit.

Opmerking: Om welke knaagdierplaag het precies gaat, kan alleen door een verdelger of verdelger worden vastgesteld. zoek een gecertificeerde ongediertebestrijder. Bij een vermoeden moet hij eigenlijk gebeld worden, aangezien pogingen om van het knaagdier af te komen meestal mislukken.

Schade

Met alle begrip voor de dieren moet de relmuizen beslist worden verdreven. Dit komt omdat ze aanzienlijke schade kunnen aanrichten. Zo neemt het risico op brand aanzienlijk toe als hoogspanningsleidingen door hen worden opgevreten. Door aangevreten dakisolatie kan vocht binnendringen, wat op zijn beurt het bouwweefsel beschadigt. Een zeer onaangename ongedierteplaag is ook mogelijk. De reden hiervoor zijn rottende dieren die de knaagdieren als prooi binnenbrachten. Het is waar dat de slaapmuizen duidelijk de voorkeur geven aan fruit en zaden als voedsel. Ze minachten echter geen slakken, insecten, eieren of zelfs jonge vogels.