Plant, verzorg en gebruik meidoorn

Of het nu gaat om een ​​meidoornboom of een decoratieve meidoornhaag - het veelzijdige geslacht Crataegus heeft een plaats in elke tuin. Kom alles te weten over de eigenschappen, eisen en aanplant van meidoorns.

Meidoorns zijn een verscheidenheid aan bomen of struiken die een belangrijke voedselbron zijn voor insecten, zoogdieren en vogels. We geven je het genre Crataegus en geven belangrijk advies over het planten, verzorgen en gebruiken van meidoorns.

Meidoorn: bloei, kenmerken en herkomst

Het geslacht meidoorn (Crataegus) bevat ongeveer 1200 soorten, waarvan ongeveer 90 in Eurazië en 1100 in Noord-Amerika. De naam komt van het Griekse "krataigos", wat "hard" of "stevig" betekent en waarschijnlijk verwijst naar het hout van de meidoorn. Alle meidoornsoorten behoren tot de rozenfamilie (Rosaceae).

Afhankelijk van de soort groeit de meidoorn als boom of struik met doornige scheuten. Door het diepe wortelstelsel en het ruwe blad kunnen de meidoorns zelfs gedijen bij hitte, droogte en lage luchtvochtigheid. Qua locatie zijn de rozenplanten over het algemeen uiterst aanpasbaar en niet veeleisend. De bladeren van de meidoorn zijn enkelvoudig, getand of gelobd en krijgen soms een prachtige herfstkleur in felgele en oranje tinten. De witte, roze of rode bloemen van de meidoorn zijn gegroepeerd in trossen of pluimen.

De overvloedige nectar die in de bloeiperiode van mei tot juni wordt geproduceerd, is buitengewoon waardevol voor de wereld van de huisinsecten. De vruchten die vanaf september rijpen worden vaak "meidoornbessen" genoemd, maar horen thuis als appels (Malus) tot pitvruchten en vormen zogenaamde follikelvruchten. Vogels en zoogdieren eten de rijke meidoornsnippers tijdens het koude seizoen. Een overzicht van de meest bekende Meidoorn soorten krijg je in ons speciale artikel.

Meidoorn planten: locatie, planttijd en co

De grote diversiteit aan meidoornsoorten brengt natuurlijk ook een breed scala aan behoeften met zich mee. Voor de meidoornsoorten die hier geteeld mogen worden gelden echter de volgende standplaatseisen: Meidoornstruiken of kleine bomen zijn aanpasbaar en verdragen vele grondsoorten en standplaatsen. Ze geven de voorkeur aan middelzware, voedselrijke, kalkrijke en diepe, droge tot frisse grond. Ook magere, drogere en stenige standplaatsen op zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde standplaatsen worden getolereerd. Bij het kiezen van planten moet men er rekening mee houden dat oudere en grotere meidoorns niet goed groeien. Standaard meidoornstengels worden vaak aangeboden, maar gedijen zelden goed na verplanten en ontwikkelen slechts heel langzaam een ​​voldoende wortelstelsel. Met een jaarlijkse groei van 25 tot 30 cm ontwikkelen zelfs klein verplante heesters zich snel en vormen door de jaren heen een statig bos.

De ideale planttijd voor meidoorns is in de late herfst tussen oktober en eind november en in het vroege voorjaar voordat de bladeren in maart beginnen te schieten. Als de meidoorn in een enkele positie wordt geplaatst, moet aan alle kanten een afstand van twee tot drie meter worden aangehouden. Plant je meidoorn als haag, dan is de plantafstand met 40 tot 60 cm veel kleiner, waardoor er dichte struiken ontstaan. Bij bijna natuurlijk bloeiende hagen kan de afstand echter ook aanzienlijk groter zijn. Zodra de juiste locatie voor de meidoorn is geselecteerd, is het tijd om te planten:

• Graaf een groot plantgat, minimaal 1,5 keer zo groot als de kluit.
• Afgegraven grond met wat rijpe compost of Plantura biologische bodemactivator verbeteren, meng beide goed.
• Zet de meidoorn in het plantgat, vul aan met grondmengsel en druk stevig aan.
• Vorm de schenkrand en geef de meidoorn goed water.
• Bij hoge stammen dient een stabiele boomverbinding, bestaande uit minimaal twee boompalen, te worden aangebracht. Dit dient om kantelen te voorkomen en om de baal in de grond te stabiliseren. Zo groeit de meidoorn beter.

De belangrijkste onderhoudsmaatregelen

Meidoorns zijn over het algemeen gemakkelijk te verzorgen, maar ook zij hebben baat bij kleine details.

Bemest en water meidoorn

Meidoorns hebben een lage tot gemiddelde voedingsbehoefte. Een dosis rijpe compost of voornamelijk organische langetermijnmest, zoals die van ons, toegepast in het voorjaar Plantura organische universele meststof, is meestal voldoende voor het hele jaar. Op arme locaties en na zware snoei moeten aparte voedingsstoffen worden toegevoegd.

Goed gegroeide meidoorns hoeven niet meer te worden bewaterd, alleen de vers gezette heesters moeten de eerste weken en de eerste zomer regelmatig van water worden voorzien.

Meidoorn knippen

Meidoorns zijn heel gemakkelijk te snoeien, ze herstellen snel, zelfs na zwaar snoeien en ontkiemen betrouwbaar vers. Hierdoor kunnen ze in goede conditie gehouden worden en in hoogte en breedte worden gesnoeid zonder dat dit op lange termijn schade aan de planten veroorzaakt. De robuuste planten kunnen ook als meidoornbonsai gekweekt worden. U hoeft meidoorns niet in heggen of alleen te snoeien als er voldoende ruimte is.

Ziekten en plagen

Vergelijkbaar met appel en peer (Pyrus communis) de verwante meidoorns kunnen ook worden aangetast door tal van fruitboomziekten. Deze omvatten de meldingsplichtige bacterievuur die levensbedreigend is voor de plant (Erwinia amylovora), de Fruitboom kanker (Neonectria galligena), echte meeldauw (Erysiphaceae), Roestziektes en bladvlekken door Septoria. Zoals ongedierte is bladluizen (Aphidoidea), Webmotten (Yponomeutidae), de kersenwesp (Caliroa cerasi), de blauwe zeef (Zeuzera pyrina) en de meidoorngalmug (Dasineura crataegi) opgemerkt.

Vermeerder meidoorn

Meidoorns kunnen worden vermeerderd via zaden, stekken en bodemdaling.

Naar de Voortplanting via zaden de pitten van de vruchten kunnen worden gebruikt. De eetbare meidoornvruchten hebben meestal één tot drie pitten, die direct na de oogst moeten worden uitgewassen en van het vruchtvlees worden gescheiden. als Koude kiem ze hebben een koude periode van een week nodig, die de kiemrust van de meidoornzaden afbreekt. Als je de zaden in november of december in de tuin zaait, is de kans groot dat ze het komende voorjaar gaan ontkiemen.

Ongeveer 10 cm lang Stekken in de zomer gesneden uit de verse, zachte scheuten. Verwijder nu alle bladeren behalve de punt en steek ze diep in een voedselarme potgrond waarvan de helft is bijgevuld met zand. De stekken worden in het licht en bij 15 tot 20 ° C geplaatst en moeten de komende weken altijd vochtig worden gehouden.

Echte vermeerdering werkt het beste via Zinklood. Hiervoor wordt in het najaar een bladloze scheut naar de grond gebracht en bijvoorbeeld met behulp van een draad ondergronds gefixeerd. Alleen het topje van de scheut steekt nog uit, terwijl langs de ingegraven scheut nieuwe wortels worden gevormd. In het volgende najaar zijn er voldoende wortels gevormd en kan de scheut van de moederplant worden gescheiden en opnieuw worden getransplanteerd. Meidoorns kunnen zich op deze manier ook alleen vermenigvuldigen. Maar wil je binnenkort een andere plant, dan kun je op deze manier het proces versnellen.

Is meidoorn giftig?

Meidoorns zijn niet giftig, hun bladeren, bloemen en vruchten worden gebruikt in de volksgeneeskunde. De vruchten van de meidoorn kunnen rauw worden gegeten en vormen geen risico voor mens of dier.

Meidoorn: geneeskrachtige eigenschappen en gebruik van de vrucht

De oogsttijd voor de meidoornvruchten begint tussen september en oktober, afhankelijk van de soort. De rijpe, dan meestal bloemige vruchten kunnen meestal tot in december worden geoogst. Vogels en kleine zoogdieren gebruiken de talrijke vruchten als wintervoedsel. De gemakkelijkste manier om ze als een zittende bundel af te knippen, is door een snoeischaar te gebruiken. De smaak van meidoornvruchten is - althans bij onze gedomesticeerde soorten - meestal zoet, flauw en bloemig. Ze werden daarom vaak alleen geconsumeerd in tijden van nood en worden verder gebruikt in de kruidengeneeskunde.

Grootbloemige en smakelijke soorten zoals de azarole doorn (Crataegus azarolus), zijn het beste voor oogsten en verwerken. De appelachtige zoetzure vruchten kunnen worden gekonfijt of verwerkt tot sap en jam. Van het fruit worden ook gebak, zoete most en meidoornschnaps gemaakt. In de volksgeneeskunde worden meidoornthee of tincturen gemaakt van gedroogde bladeren, bloemen en fruit gebruikt voor cardiovasculaire problemen. De aanwezige flavonoïden en procyanines zijn belangrijke ingrediënten van de meidoorn voor de conventionele geneeskunde. In de vorm van tabletten, capsules of vruchtensap kan meidoorn de bloeddruk verlagen Bevordert de doorbloeding van de hartspier en veroorzaakt klachten bij bijvoorbeeld beginnend hartfalen Hartkloppingen, verlichten.

Een andere belangrijke fruitboom voor wilde hagen is de sleedoorn (Prunus spinosa). We laten je kennismaken met de doornige grote struik en geven je tips over het planten, oogsten en gebruiken van sleedoornvruchten.