Marjolein: Kruidig ​​aroma uit eigen tuin

Marjolein kan op veel manieren worden gebruikt als een krachtige specerij in de keuken. Hier is alles wat je moet weten over het kruid.

Marjolein (Origanum majorana) is een munt (Lamiaceae), die nauw verwant is aan de oregano is (Origanum vulgare). Er zijn echter enkele eigenschappen die de Marjolein verschilt van het klassieke pizzakruid. Hoewel oregano meerdere jaren kan worden gekweekt vanwege zijn uitgebreide winterhardheid, verlaat de marjolein meestal de tuin voordat de koude temperaturen. Het kruid, afkomstig uit Klein-Azië, vond al in een vroeg stadium zijn weg naar Centraal-Europa. Voor de Grieken symboliseerde marjolein geluk en werd het gebruikt als een ketting voor pasgetrouwden. In de Middeleeuwen kreeg het kruid niet alleen helende eigenschappen voor maagkwalen en wonden, maar ook voor psychische klachten en taalstoornissen. In dit land wordt het ook wel worstkool genoemd, omdat het in veel worstrecepten als klassieke smaakcomponent wordt gebruikt. In onze streken zijn de temperaturen echter meestal niet bevorderlijk voor een overwinteringsteelt. Al het andere waarmee rekening moet worden gehouden bij het kweken van marjolein wordt hieronder in detail uitgelegd, zodat niets een rijke oogst in de weg staat.

Teelt: marjolein in eigen tuin

Plaats

Volgens zijn oorspronkelijke oorsprong (Cyprus en Anatolië) geeft de marjolein de voorkeur aan zonnige locaties. Zoals bij de meeste kruiden uit meer mediterrane streken, moet de grond goed gedraineerd zijn. Als de grond te zwaar is (leem, klei), is het raadzaam om deze los te maken met zand of puimsteen. Een bijzondere kruidengrond zoals onze turfvrije Plantura is ideaal Biologische kruiden & zaaigrond. Regelmatige toevoeging van organisch materiaal zoals compost of mest aan het begin van het jaar kan ook helpen om zware gronden los te maken.
In onze gids voor de Het kweken van marjolein vind je alle belangrijke tips en trucs voor je kruidenbed.

Vermenigvuldiging

Marjolein kan snel en gemakkelijk worden vermeerderd door te zaaien. U kunt dit het beste doen door de zaailingen in de voorcultuur op de vensterbank te kweken en vervolgens (vanaf half mei) buiten te planten of in potten in de tuin te zetten. De maand maart is hiervoor het meest geschikt als zaaidatum. Als de zaden toch buiten geplant moeten worden, kunnen vorstgerelateerde storingen optreden als de zaden half mei voor de ijsheiligen in het bed worden uitgestrooid. De kieming vindt relatief snel plaats na 15 tot 20 dagen wanneer de temperatuur constant rond de 18°C ​​is. Er moet ook worden opgemerkt dat marjolein een lichte kiem is. Druk de zaden daarom alleen aan en bedek ze niet met substraat. Dit kan de kieming aanzienlijk vertragen of zelfs helemaal voorkomen.

Water geven en bemesten

Marjolein wordt over het algemeen gebruikt om periodes te drogen. Een gelijkmatige en goede watervoorziening bevordert echter de groei. Vooral in de jonge plantfase in de Potten kweken op de vensterbank, vermijd uitdroging van de ondergrond. Aan de andere kant mag er geen wateroverlast optreden, wat op zijn beurt de infectie met levensbedreigende wortelschimmels bevordert.

Als de planten in het bed worden geplant, zijn naast de voorbewerking voornamelijk organische meststoffen zoals onze Plantura nodig Organische universele meststof of van compost in het voorjaar, niet bemesten.

Behouden

Marjolein is verder relatief gemakkelijk te verzorgen. Met de oogstsnede kan een mooie groeiwijze overeind worden gehouden. Als de kruiden in ons deel van de wereld voor meerdere jaren worden gekweekt, moet daar bij de keuze van het ras rekening mee worden gehouden. De winterharde variëteiten zijn echter meestal veel minder intens van aroma.

Meer interessante feiten, zoals jij Op de juiste manier voor marjolein zorgen, vindt u hier.

Marjolein: variëteiten en hun eigenschappen

De oorspronkelijke vorm van marjolein is min of meer winterhard, maar het aroma is relatief zwak. Daarom worden er in dit land meestal meer intensief smakende rassen geteeld, maar deze mogen niet op bed worden overwinterd. We laten u kennismaken met verschillende soorten met hun karakteristieke eigenschappen:

• ‚Duitse marjolein‘: Opvallende langwerpige bloeiwijze in de vorm van een oor; minder sterke vorming van bladmassa.
• ‚Franse marjolein‘: Hoogproductief en sterk vertakkend met een korte, compacte bloeiwijze.
• ‚niet-Joods‘: Vaste plant maar vorstgevoelig; goed geschikt om te drogen.
• ‚Italiaanse marjolein‘: Robuust ras met een sterk aroma en relatief donker blad.
• ‚Marjolaine‘: Eenjarig, maar goed geschikt voor de teelt in potten.
• ‚Tetrata‘: Vroegrijp ras met donkergroen blad.

Uiteindelijk is er voor elke tuin wel een geschikt ras te vinden dat recht doet aan de evenwichtsoefening tussen de twee eisen aroma-intensiteit en winterhardheid.

Marjolein: oogsten en bewaren

Bij het oogsten van marjolein is de timing cruciaal. Als de bloemen worden geoogst voor of aan het begin van de energieverslindende formatie, kan het beste gehalte aan aromatische essentiële oliën worden bereikt. De marjolein bloeit van juni tot september, zodat de hoofdoogst begin juni moet zijn. De scheuten worden ongeveer 10 cm boven het aardoppervlak afgesneden. Dit bevordert de vertakking van de plant en er blijft wat bladmassa over om energie op te wekken. De sierbloei wordt natuurlijk aanzienlijk vertraagd wanneer de hele plant wordt geoogst. Marjolein is een zeer snelgroeiend kruid: drie maanden na het zaaien kun je rijkelijk oogsten.

Naast het vers geoogste gebruik van marjolein is het kruid ook ideaal om te bewaren. De bladeren kunnen eenvoudig worden ingevroren na het haakje. Afhankelijk van je behoefte kun je het hele jaar door uit je eigen voorraad eten met bijna geen verlies van aroma. Als kleine verliezen in smaakintensiteit kunnen worden getolereerd, is het drogen van de hele scheuten ook een adequate conserveringsmethode. Na twee weken op een droge plaats te hebben gehangen, kunnen de marjoleinblaadjes, die vervolgens worden gestript en hermetisch afgesloten, enkele jaren worden gebruikt. Verder kan er heel gemakkelijk een marjoleinolie worden geproduceerd. De verse scheuten worden eenvoudig in een bak met olijfolie geplaatst. De aromatische kruidenolie kan vervolgens worden gebruikt voor saladedressings of om te frituren.

Gebruik van marjolein

De karakteristieke geur van marjolein is erg populair in de keuken. Vooral bij de bereiding van vleesspecialiteiten is het onmisbaar. Het wordt niet voor niets ook wel worstkool genoemd. Afhankelijk van de variëteit en het tijdstip van oogsten, moet marjolein voorzichtig worden gebruikt vanwege de soms enorme smaak. Naast vleesgerechten past hij ook uitstekend bij aardappelen en stevige stoofschotels. Hij is ook lid van wat waarschijnlijk de meest bekende kruidenpotpourris van de "Provençaalse kruiden" is.
Marjolein is niet alleen lekker in de keuken, maar heeft ook bewezen een geneeskrachtig kruid te zijn. Als zalf bevordert het de wondgenezing, als thee helpt het bij maagklachten en verkoudheid. Het gebruik van marjolein voor medicinale doeleinden mag echter niet langer dan twee weken per keer worden uitgevoerd. Anders kan hoofdpijn worden veroorzaakt door de intense essentiële oliën.

Ook al mist de marjolein in de winter standvastigheid - de kruiden en kruiden verdienen toch meer dan een plekje in het bed of in de pot op het terras.

meer over het onderwerp Oogst en opslag van marjolein zie dit artikel.