Moerasspirea planten, verzorgen en oogsten

Moerasspirea is een oude geneeskrachtige plant en een populaire bloeiende plant in de moestuin. Bij ons kunt u meer te weten komen over het filigrane kruid en zijn eisen in de tuin.

In de zomer verleidt de zoete geur van moerasspirea alle zintuigen en de filigrane bladeren en bloemen inspireren elk kruidachtig bed. We laten je kennismaken met de vaste plant en geven je tips over het kiezen van een ras, het planten en verzorgen van moerasspirea.

Moerasspirea: herkomst en kenmerken

De malse, meestal witbloeiende moerasspirea (Filipendula) is een wilde plant afkomstig uit Europa tot Klein-Azië en Noord-Amerika. Voor aanplant in de eigen moestuin is gekozen voor rassen met grotere bloemen of betere teelteigenschappen. Het kruid, dat tot de rozenfamilie (Rosaceae) behoort, is bekend onder talloze namen. Het wordt onder andere Weidegeitenbaard, Weidekoningin, Geißripp of Johanniswedel genoemd.

Moerasspirea werd door de Kelten al als geneeskrachtig kruid beschouwd vanwege zijn helende eigenschappen. De zoete en amandelachtige geurende en eetbare bloemen van de moerasspirea werden vroeger op bruiloften voor het bruidspaar uitgestrooid. in de 19e In de 19e eeuw was het voor het eerst mogelijk om salicylzuur, de werkzame stof in aspirine, te extraheren uit moerasspirea. Het is waar dat de oude medicinale plant nooit het actieve ingrediënt voor het medicijn, de vorige naam, heeft gedoneerd Spiraea ulmanaria maar was de naamgenoot van de aspirine.

De moerasspirea is een vaste plant tot twee meter hoog, dus het groeit kruidachtig en meerjarig. Moerasspirea vormt zijn geveerde bladeren op lange, roodgekleurde stelen. Bij onze inheemse soorten, de echte of de grote moerasspirea (Filipendula ulmaria), doet de vorm van de afzonderlijke bladeren denken aan iepenbladeren (Ulmus). Hier komt de soortnaam vandaan. Aan het uiteinde van de lange steel vormen zich in het voorjaar talrijke bloemknoppen in grote pluimen. Als moerasspirea in bloei staat van juni tot augustus, bloeien deze roomwit. Hun zoete geur en het rijke aanbod aan stuifmeel trekken tal van bestuivers aan, zoals bijen, zweefvliegen en kleine soorten kevers die op de kleine bloemetjes rondscharrelen. Andere soorten moerasspirea produceren ook roze bloemen - hierover meer in de volgende paragraaf. Na de bloei vormen zich veel kleine, schroefachtige, halvemaanvormige zaden, die donkerbruin worden naarmate de zaden rijpen.

Opmerking over het gevaar voor verwarring: De echte moerasspirea is makkelijk met de kleine moerasspirea (Filipendula vulgaris) verward zijn. Er is ook een zekere overeenkomst, vooral met de bladeren van de moerasspirea, in de bosgeitenbaard (Aruncus dioicus). Beide planten bevatten giftige waterstofcyanideglycosiden in hun ruwe staat en mogen daarom niet worden gegeten of op een andere manier worden bereid. De kleine moerasspirea heeft veel grotere bloemen dan de echte moerasspirea. De zaden kunnen ook worden gebruikt om de twee te onderscheiden: de gedraaide, gedraaide, gebogen zaden van de echte moerasspirea zijn gemakkelijk te onderscheiden van de rechte noten van de kleine moerasspirea.

De belangrijkste moerasspirea-soort

Moerasspirea komt bij verschillende soorten voor in onze tuinen, waarbij vooral verschillen in vorm en kleur van de bloemen, maar ook in bladvorm en groeihoogte opvallen. Beide soorten zijn inheems bij ons Filipendula ulmaria en Filipendula vulgaris. We laten je kennismaken met de belangrijkste soorten moerasspirea:

• Echte moerasspirea (Filipendula ulmaria): Kan tot 120 cm hoog worden en bloeit van juni tot augustus. Alleen de echte moerasspirea wordt als geneeskrachtig kruid gebruikt.
• Kleine moerasspirea (Filipendula vulgaris): Wordt slechts 40 cm hoog en bloeit van juni tot juli. De bloemen zijn veel groter dan die van de andere soorten.
• Roze moerasspirea (Filipendula rubra) bereikt een hoogte van maximaal 150 cm en valt vooral op door zijn roze en rood gekleurde bloemenpluimen. De bloeiperiode duurt van juli tot augustus.
• Reus Spierstaude (Filipendula camtschatica): Kan een hoogte bereiken van meer dan 200 cm en vormt grote, berenklauwachtige bladeren. Ze komt uit Japan en Oost-Siberië.

Moerasspirea planten

De ideale standplaats voor moerasspirea is een halfschaduw tot zonnige standplaats. De grond moet voedingsrijk en vochtig tot nat zijn en, indien mogelijk, nooit volledig uitdrogen. Moerasspirea voelt zich al snel thuis in de buurt van beekjes en vijvers.

Zoals bij de meeste vaste planten, is de late herfst van oktober tot november of het vroege voorjaar in maart een ideale tijd voor het planten van moerasspirea.

Maak hiervoor eerst de grond breed los. Dan wordt er wat compost of een voornamelijk organische slow-release meststof zoals de onze gebruikt Plantura organische universele meststof, opgenomen. Daarna worden de moerasspireaplanten in de grond gezet, rondom goed aangedrukt en krachtig uitgegoten.
Meestal worden twee tot drie moerasspireaplanten in kleine groepjes bij elkaar geplant - dit ziet er bijzonder aantrekkelijk uit en komt overeen met de natuurlijke gezelligheid van de plant. De plantafstand tot de aangrenzende planten moet minimaal 45 cm zijn.

Een jaarlijkse bemesting voorziet uw moerasspirea op betrouwbare wijze van alle belangrijke voedingsstoffen op normale bodems. Op armere en zanderige gronden dient bij het planten ruimschoots gebruik gemaakt te worden van goede potgrond adviseren zodat het moerasspirea voldoende vochtig is en de ondergrond voldoende voedingsstoffen opslaat kan. Een turfvrije en voedselrijke aarde zoals de onze Plantura biologische universele aarde is hiervoor bij uitstek geschikt. Moerasspirea is winterhard tot -40°C en kan dus veilig zonder bescherming in de winterslaap worden uitgezet.

Moerasspirea planten in één oogopslag:

• Gedeeltelijk schaduwrijke tot zonnige standplaats met voedselrijke en vochtige tot natte grond.
• Planttijd in de late herfst of het vroege voorjaar.
• Maak de grond breed los en verbeter deze met compost of langdurige mest.
• Moerasspirea planten, goed aandrukken en water geven.
• Plant in kleine groepjes van twee tot drie planten.
• Afstand van 45 cm tot aangrenzende planten.
• Jaarlijkse bemesting voor nutriëntenvoorziening.

Verzorging van moerasspirea

Moerasspirea is een gemakkelijk te verzorgen bloeiende plant die meestal alleen in droge zomers water krijgt. In het najaar kan de plant worden teruggesnoeid nadat de bovengrondse delen van de plant zijn afgestorven. De dode bladeren dienen ook als winterbescherming voor de plant in strenge winters en kunnen ook een winterverblijf bieden voor insecten. Als het echter om visuele redenen wordt ingekort, kunnen de bladeren als maaisel op het bed blijven.

Zo nu en dan wordt de moerasspirea vervangen door een roestzwam (Triphragmium ulmariae), die aan de onderzijde van het blad roodoranje sporenbedden vormt. Zieke bladeren moeten worden verwijderd om verdere besmetting te verminderen. Bij gezonde en goed gevoede planten vormt de roestschimmel echter nauwelijks een bedreiging voor moerasspirea.

Vermeerder moerasspirea

In de tuin zaait de moerasspirea meestal zelf en kan zich zo in het bed verspreiden. Als dit te ongericht of zelfs vervelend lijkt, kun je de moerasspireazaden, die in de herfst bruin worden, samen met de hele bloempluim afknippen. Gelukkig blijven de zaden lang aan de scheut plakken en vallen ze niet gemakkelijk op de grond. Als u de moerasspirea zelf wilt zaaien, kunt u de zaden direct op de gewenste plek planten of ze in huis drogen en vervolgens op een koele en droge plaats bewaren. In november of februari kunnen de koudkiemende zaden dan direct op het bedoppervlak worden gezaaid. Let op een zaaidiepte van slechts 0,5 cm en een plantafstand van circa 35 tot 40 cm. De zaden hebben wekenlang koele temperaturen nodig om te ontkiemen en mogen gedurende deze tijd nooit uitdrogen.

Een goed alternatief voor het zaaien van moerasspirea is het splijten van een bestaande onderstam in het vroege voor- of najaar. Met behulp van een schop prik je een deel van de kluit uit en verplant je deze ergens anders. Als het verplanten in het voorjaar plaatsvindt, moet het water de eerste weken goed worden bewaterd, zodat de moerasspirea snel verse wortels vormt.

Oogst, geneeskrachtige eigenschappen en gebruik van moerasspirea

Medicinale bloemen worden voornamelijk gebruikt in de geneeskunde. De bladeren van echte moerasspirea worden veel minder vaak verwerkt. De oogsttijd voor moerasspireabloemen loopt van juni tot juli voordat de zaden zich ontwikkelen. Knip hiervoor hele bloempluimen af ​​en droog ze voorzichtig op een droge, goed geventileerde plaats zonder direct zonlicht. Het is het beste om vroeg in de ochtend te oogsten en voordat de bloemen volledig open zijn, omdat dan het gehalte aan effectieve ingrediënten in moerasspirea het hoogst is. Volledig gedroogde bloemen bewaar je het best droog en luchtdicht, maar ook koel en donker. Dit is de beste manier om de ingrediënten te bewaren. De droge moerasspirea bloemen zijn ongeveer een jaar houdbaar.

Moerasspirea wordt gebruikt om verkoudheid te verlichten, maar ook bij blaas- en nierproblemen. De aanwezige flavonoïden, tannines en salicylzuurcomponenten hebben ook een verzachtend effect op maagpijn en bevorderen de wondgenezing. De bloemen worden dan ook in verschillende mengsels aangeboden als moerasspireathee. Een tinctuur van moerasspirea gemaakt met alcohol werkt uitwendig tegen hoofdpijn en lichte spanning. Mensen die gevoelig zijn voor salicylzuur moeten echter moerasspirea volledig vermijden. De geurende bloemen worden ook gebruikt in verschillende recepten voor moerasspirea, waar ze worden gebruikt om jam, gelei en moerasspirea-siroop op smaak te brengen.

Opmerking: Echte moerasspirea is niet giftig, maar zoals bij alle geneeskrachtige planten is er een maximale dagelijkse dosis die niet overschreden mag worden. Meer dan de aanbevolen 2,5 tot 3,5 gram moerasspireabloemen per dag kan leiden tot maagklachten en misselijkheid.

Een andere inheemse wilde plant die al duizenden jaren in de geneeskunde wordt gebruikt en die ook tientallen hommels in uw tuin aantrekt, is deze Smeerwortel. We geven tips over het planten, verzorgen en oogsten van de vaste struik.