Berglaurier, laurierroos, Kalmia latifolia

De berglaurier wordt zelden in de tuinen thuis gezien. Kalmia latifolia komt ook niet veel voor als kuipplant. En dat ondanks het feit dat ze van april tot juni prachtige bloemen geeft. De struik uit de heidefamilie is ook niet veeleisend om voor te zorgen. Alleen de locatie moet zorgvuldig worden overwogen. De plant groeit langzaam en bereikt een hoogte van ongeveer een meter. Daarom is hij ook geschikt voor kleine siertuinen. Het wordt ook zelden aangevallen door plagen en gelukkig komen ziekten zeer zelden voor. Dus wat is de vangst? De berglaurier is zeer giftig. Zijn gif is dodelijk voor dieren en mensen. De laurier past niet in huishoudens met kleine kinderen of in huishoudens met huisdieren of boerderijdieren. Voor de bewuste plantenliefhebber is het echter een echte aanwinst.

Plaats

Wat de ligging betreft, stelt de berglaurier weinig eisen. Hij staat het liefst op een zonnige plek, maar is ook blij met een lichte en gedeeltelijk beschaduwde standplaats. De plant is winterhard maar gevoelig voor late voorjaarsvorst. Omdat de struik erg langzaam groeit, heeft hij niet veel ruimte nodig. Daarom is hij ook geschikt voor kleine siertuinen. Hij kan solitair of in een haag worden geplant. Dan moet de plantafstand ongeveer de helft van de groeibreedte zijn. En houd er rekening mee dat het jaren duurt voordat de haag een behoorlijke hoogte heeft bereikt om als privacyscherm te fungeren.

• ligging in de volle zon is ideaal
• geen sterke middagzon
• beschut tegen de wind
• winterhard en bosbestendig

vloer

Net als bij de ligging stelt de berglaurier geen hoge eisen aan de bodem. De grond moet in de eerste plaats doorlatend en los zijn. De plant houdt niet van kalkrijke bodems.

• vochtige, humusrijke grond
• neutraal tot licht zuur
• los en doorlatend
• Zware grond losmaken, mengen met zand of kleine steentjes
• Ook zware gronden worden voorzien van humus

zorg

De berglaurier is gemakkelijk te verzorgen. Als het tevreden is met de grond en de locatie, zal het zonder veel moeite groeien, maar heel langzaam. Hij groeit tussen de 10 en 30 centimeter per jaar. De moeilijkste taak bij het verzorgen ervan is het vinden van een ideale plek voor de laurierroos. De enige taak voor de tuinman is om ervoor te zorgen dat er voldoende water is.

planten

De laurierroos is niet vorstgevoelig. Het kan buiten of in potten in de tuin worden gekweekt. Voor het uitplanten moet een vorstvrije dag in de herfst of het voorjaar worden gekozen. De ideale maat voor het plantgat is twee keer zo groot als de kluit. Om de laurierroos een goede start te geven, meng je de uitgegraven grond met humus, compost of rotte bladeren. Aan zware grond moet een beetje zand worden toegevoegd.

• Uitplanten tussen september en mei
• Maak de grond goed los
• Voorzie slecht doorlatende bodems van een drainagelaag (grind of aardewerkscherven)
• Geef de plant goed water voor het planten
• Vorm de gietrand rond de plant
• De schenkrand loopt naar het midden toe
• waterput

Emmercultuur

Net als bij uitplanten in de tuin moet er bij het kweken in potten op worden gelet dat het substraat goed los en doorlatend is. Het beste is een drainagelaag op de bodem van de plantenbak. sinds de Laurierboom Gedijt zeer slecht in kalkrijke grond, zou het beste moeten zijn voor emmercultuur rododendron-Aarde kan worden gebruikt. De kluit moet voldoende ruimte hebben in de planter. Nogmaals, twee keer zo groot als de baal is ideaal. Nadat de plant op zijn plaats staat, moet deze goed worden bewaterd.

water geven

Nadat de struik is geplant, is extra water geven afhankelijk van de temperatuur en het weer. De laurierroos verdraagt ​​kortere droogteperiodes vrij goed. Als het echter niet genoeg regent, is hulp nodig. Extra water geven vindt plaats wanneer het oppervlak van de grond droog is. Een laag schorsmulch rond de laurierroos houdt vocht vast en voorkomt dat de grond te snel uitdroogt.

Bij de teelt als kuipplant mag het substraat niet uitdrogen. Hier moet de grond gelijkmatig vochtig worden gehouden. De berglaurier kunt u het beste water geven met regen- of kalkvrij water. Wateroverlast moet echter worden vermeden.

Bevruchten

Een geplante berglaurier moet eenmaal per jaar worden bemest om te versterken of hun groei stimuleren. De beste tijd hiervoor is de lente. Als de plant op een voedselarme grond staat, mag hij best vaker worden bemest. In de basis geldt echter het volgende: minder is meer.

• organische mest zoals compost of hoornkrullen
• als alternatief bastmulch

Verpotten

Door de trage groei hoeft de struik niet elk jaar verpot te worden. Als de wortels uit de kuip steken, moet de plant worden verplaatst naar een nieuwe, grotere plantenbak. Omdat de laurier de voorkeur geeft aan een humusrijke, doorlatende ondergrond, dient deze om de twee jaar te worden vernieuwd. Het is belangrijk dat er bij het verpotten weer een drainagelaag ontstaat en dat de plantenbak is voorzien van drainagegaten. Beide maatregelen zijn geweldig om wateroverlast te voorkomen.

Snee

Omdat de laurier langzaam groeit, hoeft hij niet regelmatig te worden gesnoeid, maar wordt hij goed verdragen door te snoeien. Je kunt het in het voorjaar uitdunnen en de scheuten regelmatig inkorten. Dit stimuleert de plant om bossiger te worden.

Om dit te doen, snijdt u vooral jonge:

• Planten net achter een naar buiten gericht oog
• Volledige bezuiniging niet nodig
• verwijder zwakke scheuten
• Verwijder verkeerd groeiende scheuten
• Uitdunnen is mogelijk, maar zelden nodig

Verwelkte bloemen moeten worden verwijderd. Het ziet er niet alleen mooier uit, het stimuleert de struik ook om meer bloemen te ontwikkelen. Als het verwelkte niet wordt verwijderd, zet de laurierroos zijn kracht in zaadvorming en ontwikkelt daardoor minder bloemen.

Vanwege hun toxiciteit moeten alle afgesneden delen van de plant, d.w.z. scheuten, bladeren en verwelkte bloemen, onmiddellijk en veilig worden verwijderd. Bij werkzaamheden aan de plant zelf dienen beslist handschoenen gedragen te worden en mag oog- en mondbescherming niet ontbreken. Oudere planten hebben de neiging om het lagere gebied af te werpen. Om de kale plekken te verbergen, kunnen lage worden gebruikt Vaste planten onder de struik worden geplant, zoals vergeet-mij-nietjes of paarse bellen.

Toxiciteit

Alle delen van de berglaurierplant zijn zeer giftig voor mens en dier. De bladeren van de berglaurier bevatten een bijzonder hoge hoeveelheid gif. Ze kunnen zelfs dodelijk zijn voor mens en dier. In zijn thuisland, de VS, sterven jaarlijks veel schapen omdat ze aan de plant hebben geknabbeld. Daarom wordt het daar ook wel "Lambkill" genoemd.

Bij het werken met de plant mogen, zoals reeds vermeld, handschoenen in geen geval achterwege blijven. Het dragen van mond- en oogbescherming wordt ook aanbevolen. De plant is niet geschikt voor gezinshuishoudens met kleine kinderen of huishoudens met dieren. Vergiftiging komt niet alleen voor bij honden en katten, maar ook bij boerderijdieren en zelfs paarden. Het gif in de berglaurier is Acetylandromedol. Symptomen van het actieve ingrediënt zijn misselijkheid, braken, diarree, duizeligheid. Bovendien is er verhoogde speekselvloed. In ernstige gevallen kan het gif het hart vertragen en tot ademhalingsverlamming leiden.

Zelfs huidcontact met de laurier kan jeuk, roodheid en een branderig gevoel veroorzaken. Het gif van de bes is ook aanwezig in de honing. Daarom mag de honing niet worden geconsumeerd. Het is echter niet giftig voor bijen. Omdat het gif van de plant tot de dood kan leiden, mag er geen risico worden genomen, zelfs niet met niet-giftige berglaurier, die soms in winkels wordt aangeboden. Laat dus ook bij deze planten de nodige voorzorgsmaatregelen niet achterwege.

Overwinteren

De laurier is winterhard en zeer vorstbestendig. Alleen planten die op ruige plekken zijn geplant, hebben bescherming tegen de kou nodig. Jonge planten moeten ook de eerste winters worden beschermd. Hiervoor zijn dennentakken of kreupelhout geschikt. Als de struik op een winderige en koude plek in de tuin staat, moet deze uit voorzorg worden beschermd met een vlies.

Overwinteren als kuipplant

De berglaurier heeft geen winterverblijf nodig. Met een beetje hulp overleeft hij zonder problemen de Duitse winter op het balkon of terras. Het is belangrijk dat de kluit niet doorvriest in de emmer. Om dit te doen, omsluit je de plantenbak met een vlies, jute of folie. Om ervoor te zorgen dat er geen kou uit de grond kan doordringen, is het raadzaam om de plant op een piepschuim of houten blok te plaatsen.

Vermenigvuldigen

Bessen kunnen in principe worden vermeerderd door stekken of zaden. Beide vormen zijn echter niet erg veelbelovend. Stekken schieten zelden wortel en vermeerdering met zaden werkt alleen in wilde vormen. Aangezien je in de handel bijna alleen gekweekte vormen krijgt, is deze vorm van vermeerdering voor de hobbytuinier niet nodig. De enige vorm van vermeerdering die succesvol kan zijn, is die van bodemdaling.

• Graaf een kanaal voor de geselecteerde shoot
• trek de niet verhoute scheut het riool in
• bedekken met voldoende maar niet te veel aarde
• Het puntje van de shoot moet nog uitgekeken worden
• Als de scheut wordt verzwaard met stenen of andere gewichten, behoudt hij zijn nieuwe positie
• regelmatig water geven om wortelvorming te stimuleren

Als het neerlaatapparaat erg koppig is, kan het met eenvoudig gereedschap "gedwongen" worden om op de grond te blijven. Je kunt hem op de grond houden met haringen van je kampeerspullen of een nietje.

Ziekten

Ziekten en Ongedierte

Ziekten en plagen komen zeer zelden voor in berglaurier. Omdat het giftig is, smaakt het ook niet bijzonder goed voor ongedierte. Incidentele voedingssporen van rupsen of kevers zijn natuurlijke kenmerken van plagen. Deze komen echter in geringe mate voor, zodat tegenmaatregelen in de meeste gevallen niet absoluut noodzakelijk zijn.

wijnstok snuitkever

Helaas smaken de wortels van de laurierroos goed voor de larven van de zwarte snuitkever. Dit kan leiden tot de dood van de plant. Mocht u de gevreesde kever ontdekken - gemakkelijk te herkennen aan zijn slurf - neem dan onmiddellijk passende tegenmaatregelen.

Bladvlekkenziekte

Als het om ziekten gaat, is de berglaurier gevoelig voor wat bekend staat als bladvlekkenziekte. Het vormt geen serieuze bedreiging voor de laurierroos, maar het ziet er niet mooi uit. Als de plant ziekteverschijnselen vertoont, is dat meestal te wijten aan zorgfouten. Als er te veel kunstmest is, vormt zich necrose op de bladranden. Donkere locaties of wateroverlast leiden tot verwelkende, hangende scheuten en in het ergste geval tot wortelrot. Als de groenblijvende bladeren in de winter lelijke, bruine vlekken krijgen, krijgen ze teveel winterzon en/of teveel koude windstoten. Kies daarom de locatie op basis van zomer- en winteromstandigheden.