Dille kweken: planten, verzorgen & Co.

Dille is populair bij visgerechten en augurken. Hier leest u waar u op moet letten bij het kweken van komkommerkruiden in bedden of potten.

dille (Anethum graveolens) heeft een lange traditie in teelt en gebruik als specerij en ook als medicinale plant. Meer dan 5000 jaar geleden werden de schermbloemen (Apiaceae) speciaal in Europa gebruikt en gekweekt voor de verfijning van gerechten. Niet alleen de tender shoot tips kunnen in de keuken gebruikt worden. Als de eenjarige plant mag bloeien, kan de desinfecterende dilleolie worden verkregen uit de zaden van de dille. Maar voordat je zo ver komt in cultivatie, zijn er een paar dingen die je moet overwegen.

Dille kweken - stap voor stap

1. Plaats: Je kunt dille zowel in een bed als in een pot kweken. Welke variant je ook kiest, het komkommerkruid staat altijd het liefst op een zonnig plekje. De grond mag echter niet te compact en nat zijn. Bij het kweken in het tuinbed is een leemachtige grond met een bepaalde hoeveelheid zand of grind daarom voordelig voor de afwatering. In de pot moet een los, doorlatend substraat worden gekozen, dat toch een zeker watervasthoudend vermogen heeft. de
   Plantura biologische kruiden- en zaadcompost is hiervoor ideaal. Het schip moet ook hoog genoeg zijn. Dit komt omdat dille een diepe penwortel vormt. Hier moet je ook op letten bij het kiezen van het ras. In de regel wordt er uitdrukkelijk op gewezen of er sprake is van een Dille variëteit bijzonder geschikt voor potcultuur. Vanwege sommige ziekten is het raadzaam om dille niet jaar in jaar uit op dezelfde locatie te kweken. Een teeltonderbreking van vier jaar is aan te raden, om de vervelende bodemziektes geen kans te geven.
   
   
2. Voortplanting: Dille wordt alleen vermeerderd door te zaaien. De zaden kunnen vanaf april direct buiten worden toegepast. Jonge planten kunnen vanaf maart ook binnen geprefereerd worden en vanaf mei uitgeplant met groeivoorsprong. Het kiemproces van het eenjarige kruid duurt ongeveer drie weken bij temperaturen rond de 15°C. Hoewel de dille een lichtkiemer is, moeten de zaden in het open veld worden afgedekt met een dunne laag substraat om ze in het open veld tegen de wind te beschermen. Zet de zaden ook niet te dicht bij elkaar. Op deze manier bespaart u uzelf de werkstap van het uitdunnen van zaailingen die te dicht bij elkaar staan.

1. Water geven en bemesten: Dille houdt er niet van als het vochtgehalte aan de wortels te wisselvallig is. Als de plant te veel water krijgt, zal een schimmelaanval niet lang op zich laten wachten. En een constant samenspel tussen droge woestijn en nat veen is niet bevorderlijk voor de succesvolle teelt van het komkommerkruid. Het is daarom raadzaam om een ​​gelijkmatige en eerder beperkte watertoevoer te hebben. Als het om voedingsstoffen gaat, is dille erg zuinig. Het is daarom voldoende om de planten één keer per jaar te bemesten, bijvoorbeeld met de Plantura organische universele meststof.
   
2. Zorg: Eigenlijk is er niet veel om rekening mee te houden bij het verzorgen van de dille. Maar een paar vervelende plantenziekten en plagen kunnen het plan dwarsbomen. Virussen kunnen leiden tot groeiachterstand. De aangetaste planten kunnen alleen met grote zorg van de stand worden verwijderd, zo mogelijk zonder andere planten met de zieken aan te raken. In de wortelruimte bevinden zich schadelijke aaltjessoorten en bovengrondse mineervliegen en bladluizen dierlijk ongedierte. Ongewenst Nematoden zijn moeilijk te bestrijden. Naast chemische middelen kan het gebruik van nuttige insecten tegen collega's op het aardoppervlak nuttig zijn. U hoeft zich dus geen zorgen te maken over de oogst door residuen van bestrijdingsmiddelen. Direct nadat de zaden zijn ontkiemd, kan de zogenaamde opkomstziekte de populatie massaal decimeren. Verschillende paddenstoelen zorgen ervoor dat de kleine plantjes plotseling omvallen. Ook hier kan alleen uitsorteren en hygiëne of een poging om te kijken of bestrijdingsmiddelen de onaangetaste zaailingen kunnen redden, helpen. Nadat de zaailingen de kritieke periode hebben overleefd en groeien, kunnen ze nog steeds worden vervangen door vertegenwoordigers van het schimmelgeslacht Fusarium om daar te worden achtervolgd en uitgerekt. Deze nare bodembewoners zijn ook de reden waarom je volgend jaar niet op dezelfde plek dille moet kweken.
   Omdat de zaailingen van de dille zich zeer langzaam ontwikkelen, is het verwijderen van wilde kruiden aan de orde van de dag. Dit is absoluut noodzakelijk zodat ze de dille niet overwoekeren en voedingsstoffen en water stelen.
3. Oogst: De jonge, verse scheuttoppen van de dille worden geoogst. Tijdens de teelt kan continu worden geoogst. Als de plant een hoogte van 30 cm heeft bereikt, is het raadzaam om voor de bloei de hele plant te oogsten en te verwerken. De dille kan echter ook tot bloei worden gebracht, die tussen mei en oktober verschijnt, afhankelijk van de zaaidatum. Dille zaait zichzelf ter plaatse en zou volgend jaar weer op zijn plaats groeien. En in sommige gevallen worden ook de zaden en bloeiwijzen gebruikt (zie: Oogsten, bewaren en gebruiken van dille).
4. Opslag: De grootste aromaopbrengst wordt ook verkregen met dille bij direct gebruik, vers geoogst. Bij bewaring rond het vriespunt en een relatief hoge luchtvochtigheid blijft dille tot drie weken vers zonder smaakverlies. Echter, net als elk ander kruid, kunnen de tips worden gedroogd en duurzaam worden gemaakt. Het is ook mogelijk om de vers geoogste malse scheuten direct in te vriezen en naar behoefte het hele jaar door te verwijderen.

Ben jij ook een fervent hobby dillekweker? Deel dan je ervaring met ons!

Vorige berichten