Lente-uitjes snijden, vermeerderen & verzorgen

click fraud protection

Lente-uitjes zijn onderhoudsvriendelijke groenten die bijna het hele jaar door geoogst kunnen worden. We presenteren de lente-uitjes in een profiel en geven tips voor een goede verzorging.

Lente-ui bloeit
De lente-ui of winterhaagui kan als eenjarige of als meerjarige groente worden gekweekt [Foto: Frank Bach / Shutterstock.com]

De lente-ui (Allium fistulosum) is een groentesoort die vooral in Azië wijdverbreid en populair is. In dit artikel leest u hoe u bij ons de meerjarige uienplant succesvol kunt opkweken en verzorgen.

inhoud

  • Lente-uitjes: herkomst en kenmerken
  • Verschillen tussen lente-uitjes, lente-uitjes & Co.
  • Goede zorg
    • Water geven en bemesten
    • Snijd de lente-uitjes
    • Veel voorkomende plagen en ziekten
  • Zijn lente-uitjes winterhard?
  • Vermeerder lente-uitjes

Lente-uitjes: herkomst en kenmerken

De bosui wordt ook wel de winterhaagui of bosui genoemd. Het behoort tot de grote familie van de Amaryllis-familie (Amaryllidaceae), meer bepaald tot de onderfamilie van de prei-familie (Allioideae). De winterhaagui komt oorspronkelijk uit Azië, waar hij dankzij zijn winterhardheid vanuit Rusland Centraal-Europa bereikte. Naar verluidt werd de lente-ui al 2000 jaar voor Christus in China verbouwd. Tot op de dag van vandaag is de bosui daar de belangrijkste uienplant. Het wordt zelfs gebruikt als geneeskrachtig kruid in de traditionele Chinese geneeskunde. In Europa wordt deze bolplant gebruikt als meerjarige winterhaag. Ondertussen wordt in Azië de plant als bosui gekweekt en in zijn geheel geoogst. Een selectie van de beste

Lente-ui soorten Zie voor meerjarige of eenjarige teelt ons speciale artikel.

De winterhaagbol groeit uit tot een 50 - 80 cm hoge, meerjarige en klonterige plant. Het buisvormige blad is gras tot donkergroen van kleur en kan het hele jaar door worden geoogst. Aan de basis vormt de bosui geen echte, ronde bewaarui. In plaats daarvan gaat de langwerpige ui direct over in het blad en vormt zo een cilindrische schacht die, afhankelijk van de variëteit, wit of roodroze van kleur is. In het tweede jaar bloeit de lente-ui tussen juni en augustus. Het is net zo eetbaar als de rest van de plant. De ronde bloeiwijzen van de lente-ui bestaan ​​uit vele losse bloemen, die aan het uiteinde tronen op een buisvormige bloemstengel. Allerlei insecten, vooral bijen (Apis), bezig met het bestuiven van de bloemen in de zomer. Na bestuiving ontstaan ​​talrijke, afgeplatte en gerimpelde zwarte tot donkerbruin-grijze zaden. Deze zitten in capsules met drie compartimenten, die droog worden als ze rijp zijn en scheuren, zodat de zaden eruit vallen.

Winterui bloemen
De bloemen van de lente-uitjes worden vaak bezocht door bijen en andere insecten [Foto: Roman_Efimovich / Shutterstock.com]

Verschillen tussen lente-uitjes, lente-uitjes & Co.

Omdat er vaak veel synoniemen zijn voor de prei- en uienfamilie, is het soms niet helemaal duidelijk om welke soort het gaat. De belangrijkste vertegenwoordigers van de Allioideae naast de lente-ui zijn die Keuken ui (Allium cepa), de bieslook (Allium schoenoprasum), knoflook (Allium sativum) en prei (Allium ampeloprasum).

Prei en lente-uitjes zien er hetzelfde uit, maar er is één duidelijke Verschil: De prei vormt afgeplatte in plaats van buisvormige bladeren en een aanzienlijk dikkere Kofferbak van. De naam lente-ui is slechts een synoniem voor Allium fistulosum, want de bosui wordt net als de prei in zijn geheel geoogst.

Bij de keuze van het ras kan het al snel tot verwarring leiden, omdat keukenuien, die pas heel laat een echte bewaarui vormen, ook als "lenteui" geteeld kunnen worden. Deze variëteiten van de soort Allium cepa worden in een vroeg stadium volledig als jonge ui geoogst. Ze zijn niet winterhard en vormen geen nest met dochterplanten. Zo'n eyrie is een verzameling van vele genetisch identieke plantenscheuten, waarbij elke scheut een zelfstandige plant kan vormen. De bosui daarentegen kan geen dikke ui vormen. De lichte, typische, cilindrische verdikking blijft. Meer wetenswaardigheden over Differentiatie van de bolgewassen U vindt hier.

Een bosje lente-uitjes
Lente-uitjes hebben buisvormige bladeren en een lange steel in plaats van een ui [Foto: Maly Designer / Shutterstock.com]

Goede zorg

Bij de Groene uien kweken Naast optimale standplaatscondities en correct planten of zaaien, dient ook aandacht te worden besteed aan onderhoud. We presenteren de belangrijkste maatregelen.

Water geven en bemesten

Als het om de watervoorziening gaat, is de bosui niet bijzonder veeleisend, mits de standplaats goed is. Vers gezaaide of geplante lente-uitjes hebben echter regelmatig water nodig totdat ze een voldoende groot wortelstelsel hebben gevormd. Vermijd in ieder geval wateroverlast. Zelfs meerjarige, reeds gevestigde planten moeten in hete zomers worden bewaterd.

Uienplanten zoals bosuien behoren tot de middelgrote tot lage eters. Een bemesting in het voorjaar met rijpe compost of een voornamelijk organische langetermijnmest zoals de onze Plantura biologische tomatenmest, is meestal voldoende voor het hele jaar. Het granulaat wordt rond de plantentrossen verspreid en in het oppervlak verwerkt. Bodemorganismen geven de voedingsstoffen in de loop van weken zacht en gelijkmatig af. Een overbemesting of bodemverontreiniging, zoals die bij minerale meststoffen ontstaat snel, wordt dus effectief vermeden. Als u uw lente-uitjes alleen als eenjarige teelt, wordt de meststof direct bij het zaaien of planten van vroege jonge planten toegevoegd.

Snijd de lente-uitjes

Lente-uitjes mogen alleen worden gesneden als u de bladeren oogst of om zelfzaaien te voorkomen. Belangrijk bij de De lente-uitjes oogsten is dat je ze niet te diep snijdt. Het groeicentrum van de plant moet behouden blijven, zodat deze weer kan ontkiemen. Laat bij het snijden van de lente-uitjes minimaal 5 cm van de stengel vrij. Een andere reden om de lente-uitjes te snijden is om ze te zaaien. Dit komt omdat de rijpe zaden gemakkelijk naar beneden vallen en zaailingen vormen. Om dit te voorkomen, moet u na de bloei begin augustus de bloeiwijzen met een snoeischaar of een mes helemaal onderaan uitknippen.

Veel voorkomende plagen en ziekten

Winterhaagbollen zijn robuuste en veerkrachtige bolgewassen. Ze worden zelden aangevallen door ziekten of plagen. Als het vocht echter aanhoudt, kan er af en toe valse meeldauw optreden.Valse meeldauw vernietiger) verschijnen. De uienvlieg (Delia atiqua) kan grotere schade veroorzaken. Vermijd verse compost, omdat dit de aantasting door uienvliegen vergroot. De beste preventie is er één Gemengde cultuur met schermbloemen (Apiaceae) zoals Wortels (Daucus carota) of Pastinaak (Pastinaca sativa).

Zijn lente-uitjes winterhard?

De meeste beschikbare soorten lente-ui zijn winterhard. Sommige Aziatische lente-uisoorten hebben echter veel meer warmte nodig. Let bij het kopen op de winterhardheid of het gebruik van het betreffende ras, want niet-winterharde worden vaak alleen aanbevolen voor eenjarige teelt. Gevoeligere Aziatische variëteiten moeten ofwel worden overwinterd in een beschutte kas of polytunnel of buiten met een beschermende laag mulch gemaakt van bladeren om ze tegen vorst te beschermen.

Vermeerder lente-uitjes

Om lente-uitjes te vermenigvuldigen, moeten de planten minimaal twee jaar worden gekweekt, omdat bloeiwijzen zich pas in het tweede jaar vormen. Kies in het najaar vier tot vijf gezonde, sterke planten of een bosje waarvan je het volgende jaar zaden wilt ontvangen. Omdat bosuien kunnen kruisen met keukenuien, dient er een plantafstand van 200 meter te zijn tussen bloeiende uien en andere bosuisoorten. Dit is de enige manier om echte lente-ui zaden te oogsten. De winterhaagbollen bloeien tussen juni en augustus en vormen dan tal van zaden. In onze klimaten rijpen ze tot ongeveer eind augustus en vallen dan gemakkelijk uit de bloeiwijze. Daarom moet je de zaadkoppen oogsten wanneer de schutbladen bruin worden. De eerste zwarte zaden zijn dan al zichtbaar. Om zaden te verzamelen, leg je een zak over de zaadstandaard, buig je deze naar beneden en snijd je de stengel af. Eventuele zaden die eruit vallen worden direct opgevangen. In huis bij kamertemperatuur dienen de zaaddozen in een doos of iets dergelijks luchtig te drogen, waardoor de meeste zaden er al uit vallen. Uienzaden zijn ongeveer één tot twee jaar houdbaar als ze op een droge, donkere en koele plaats worden bewaard.

tip: Bij zelfgeplukte bosuizaden kunnen er veel dove, d.w.z. niet-kiemende zaden zijn. Deze kunnen gemakkelijk worden uitgefilterd in een kom met water terwijl ze naar boven drijven. De resterende zaden moeten dan goed worden gedroogd voordat ze worden opgeslagen.

Groene uien kweken
Bosuien kunnen worden gesplitst [Foto: Vanatchanan / Shutterstock.com]

Naast zaadvermeerdering kunnen lente-uitjes ook worden vermeerderd door de stengels te verdelen. De winterhaagui vormt een klomp die in de herfst of het voorjaar verdeeld kan worden. Om het te verdelen, graaf je het volledig uit en verdeel je het voorzichtig met de hand in stukken van geschikte grootte zonder de wortels te beschadigen. De planten worden vervolgens op een geschikte locatie geplaatst en bewaterd. Een klomp mag maar liefst drie scheuten hebben, zodat hij weer veilig kan groeien.

de Multi-ui (Allium x proliferum respectievelijk Allium cepa var. viviparum) produceert jonge bollen in plaats van bloemen. We introduceren de nieuwsgierige uienplant en geven tips voor een succesvolle teelt.