Witte affodill, Asphodelus albus

Witte affodilla wordt zelden in tuinen gevonden als sierplant. De kruidachtige plant uit de Affodill-familie is gemakkelijk te verzorgen. De affodill is onlangs beroemd geworden door de Harry Potter-verhalen. Daar is het de basissubstantie van de drank van de levende doden. Deze verbinding is geen pure uitvinding. Het gaat terug tot de Griekse mythologie. In Europa staat de plant onder natuurbescherming.

zorg

Witte affodill is een ongecompliceerde plant. Als de grond goed is, kan het zonder kunstmest en water. Met de juiste zorg kan Affodill tien jaar of zelfs ouder worden.

Affodill ontwikkelt zijn bloemen op individuele stelen van de bladrozet. Als de stelen vervaagd zijn, moeten ze worden teruggeknipt tot aan de onderste rozet. Zorg ervoor dat de rozet niet beschadigd is. Verdorde bladeren moet je ook verwijderen, maar ook hier niet te diep snoeien om het ontluikende gebied niet te beschadigen.

betekenis

De betekenis van de affodill gaat terug tot de oudheid. In die tijd werd het beschouwd als een rouwplant en was bedoeld om de overgang naar het dodenrijk voor de overledene te vergemakkelijken. In Zuid-Europa wordt deze traditie nog steeds op een bepaalde manier voortgezet. Witte affodilla is een populaire begraafplaatsplant in deze regio's. Vroeger werd het ook op graven geplant. In die tijd waren de zetmeelrijke knollen een soort voedsel voor de doden.

De affodilla is van bijzonder belang op het eiland Corsica. Op Allerheiligen worden de bloemstengels afgesneden en geweekt in olijfolie. De geweekte stengels worden vervolgens rond de graven geplaatst en in brand gestoken. Ze branden niet meteen op, maar beginnen te gloeien als een fakkel. Vanwege deze eigenschap werden de droge stengels in sommige regio's zelfs gebruikt als fakkels voor verlichting.

Aangezien Asphodelus albus wordt vermeden door grazend vee, wordt het vaak gevonden in begraasde weiden. Dit beeld voor de ogen leidde de schrijver Homerus in de oudheid naar het heersende gebied van de god van de dode Hades als Asphodelenwiese, want volgens de mythe gedijt de plant wonderbaarlijk, zelfs in de woestenij van het dodenrijk doelwit.

geneeskrachtige plant

Asphodelus albus wordt al sinds de middeleeuwen als medicinale plant gebruikt. De eerste teelt dateert uit 1596. Witte affodill heeft dikke, vlezige wortels. De wortelstokuitlopers kruipen over het oppervlak. In de natuurgeneeskunde worden de gedroogde wortels tot poeder vermalen. Het poeder wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt om huidziekten en waterretentie tegen te gaan.

De gekookte wortels van Affodill helpen bij spijsverteringsstoornissen en maagzweren. Aan de Affodill wordt ook een uitdrogend, nierstimulerend en diuretisch effect toegeschreven. Vanwege de lichte toxiciteit is het echter beter om het niet inwendig te gebruiken. Bovendien mag het daarom tegenwoordig niet meer als voedsel worden gebruikt. Over het algemeen wordt Affodill tegenwoordig niet langer als eetbaar beschouwd. De wortels van de affodill worden industrieel gebruikt voor lijmen en voor de productie van ethanol.

Plaats

In zijn Zuid-Europese thuisland groeit witte affodill in open terrein. Bergweiden of kaal gras, maar ook rotsachtig terrein begroeid met gras behoren tot zijn favoriete locaties in de natuur. Ook Asphodelus albus verdraagt ​​de hoogte goed. Het groeit tot een hoogte van 2.000 meter. Daarom zijn de Alpinum, de rotstuin of de kruidachtige borders bijzonder geschikt voor de teelt. Maar je kunt hem ook aan de rand van bomen zetten.

• Lichtbehoefte: volle zon of halfschaduw
• hitte tolerant
• warm en beschermd
• geen wateroverlast
• heeft vorstbescherming nodig
• Huismuur of stenen muur
• geschikt voor rotstuinen, alpinum
• Visueel ziet witte affodill er het beste uit als een specimenplant tegen een donkere achtergrond

vloer

Asphodelus albus kan goed overweg met voedselarme gronden, zolang ze maar droog en waterdoorlatend zijn.

• kalkachtige ondergrond
• leemachtige - zandgrond
• pH-waarde 8 tot 10

planten

Containerplanten kunnen worden geplant van maart tot juni en van september tot november. Indien meerdere planten naast elkaar worden geplaatst dient de plantafstand minimaal 50 cm te zijn zodat de individuele planten zich goed kunnen ontwikkelen.

Water geven en bemesten

Affodill is inheems in gebieden die nogal droog zijn. Daarom hoeft het niet extra te worden gegoten of bemest. Integendeel, wateroverlast moet worden vermeden door een doorlatende grond te gebruiken.

Snee

Affodill vereist geen speciale snit. De plant kan in het voorjaar gesnoeid worden, maar hoeft niet.

oogst

Van de Affodill wordt alleen de bewaarwortel geoogst. Dit is eetbaar. De zetmeelrijke knollen vormden in de oudheid een belangrijke voedselbron. Omdat ze de bittere stoffen verliezen bij het braden of koken, waren de knollen een ideaal voedsel. De knollen werden geroosterd en gemengd met vijgen voor een eenvoudig gerecht. De knollen werden ook gebruikt om brood te bakken. Tegenwoordig worden de knollen niet meer als voedsel gezien. Bovendien staat de plant in Europa onder natuurbescherming, dus je moet het sowieso doen zonder de knollen te oogsten.

Toxiciteit

Asphodelus albus is licht giftig behalve de knollen. Het wordt dus op weiden achtergelaten door koeien en schapen. Om deze reden wordt het tegenwoordig alleen uitwendig als medicinale plant gebruikt en wordt het niet meer geconsumeerd.

Overwinteren

Van de talrijke soorten van de Affodilla-familie is alleen de Witte Affodilla bestand tegen de Duitse winters. Maar zelfs het is niet helemaal winterhard en heeft vorstbescherming nodig. Na verloop van tijd raakt het echter gewend aan onze winters en overleeft het zonder vorstbescherming.

• Beschermen tegen winterse nattigheid
• Bladeren afsnijden
• Jonge planten tegen vorst beschermen

Witte affodilla overwintert als klein, grijsgroen bladrozet. Zorg ervoor dat de grond in de winter droog blijft.

Vermenigvuldigen

Witte affodill is een zeer sociale plant. In weilanden vormt hij vaak groepen die geleidelijk de hele wei bevolken.

zaden

Zaden voor vermeerdering kunnen worden gehaald uit de eivormige capsulevruchten of worden gekocht bij speciaalzaken. Affodill is een koude kiem. Voortplanting met zaden is ook vervelend. Het kan tot twee jaar duren voordat de zaden ontkiemen.

afdeling

Witte bladluis kan in het voorjaar vegetatief worden vermeerderd door te delen. Dit kan echter moeilijk zijn, omdat de vlezige wortels van de vaste plant erg moeilijk te verdelen zijn.

Ziekten

Ziekten en plagen

Ziekten of plagen komen normaal gesproken niet voor bij Affodill.