Het perenras 'Schweizerhose' wordt vaak een waaierras genoemd. Wij vertellen je de reden hiervan en wat je allemaal kunt doen met deze bijzondere peer.
Het eerste dat opvalt is de Schweizerhose 'peer met zijn gestreepte huid. Door zijn uiterlijk is hij vooral populair als sierpeer. Je vindt dit ras niet in de teelt of in de supermarktdisplay. Door zijn robuustheid en hoge sierwaarde is het ras geschikt als blikvanger in de huistuin.
inhoud
- Peer 'Schweizerhose': profiel
- Schweizerslang: geschiedenis en oorsprong
- Uiterlijk, smaak en eigenschappen van de peer ‘Schweizerhose’
- Schweizerslangpeer: teelt en verzorging
- De Zwitserse broek oogsten en gebruiken
Peer 'Schweizerhose': profiel
| synoniemen | Vroege meloenpeer, komkommerpeer, Zwitserse bergamot |
| fruit | Middelgroot; gele, groene en rode strepen |
| smaak | Redelijk goed, sappig en zoet |
| Opbrengst | Gemiddeld hoog, fluctuerend |
| Oogst tijd | Vanaf september |
| Rijp om van te genieten | Eind oktober tot november |
| Houdbaarheid | Tot eind december |
| groei | In het begin sterk, later medium sterk |
| klimaat | Breed te telen, warme locaties verbeteren de vruchtkwaliteit |
| Ziekten en plagen | Niet bekend |
Schweizerslang: geschiedenis en oorsprong
De 'Schweizerhose' werd al in 1800 meerdere keren genoemd in Zwitserland en men gelooft dat de oorsprong zelfs teruggaat tot de 17e eeuw. Ga terug naar de eeuw. Verschillende aannames suggereren dat dit ras al zo'n 400 jaar oud is en dat het een mutatie is van de 'Long Autumn Pear' uit Frankrijk. Mutatie kan er ook voor zorgen dat bij andere perenrassen andere strepen verschijnen, maar deze verdwijnen vaak weer door omgekeerde mutatie - maar niet bij de 'Schweizerhose'. Hun speciale naam ‘Swiss Pants’ komt van de gestreepte broek van de Zwitserse Garde in het Vaticaan. De variëteit Schweizerhose, die zeldzaam is geworden, is in het afgelopen decennium opnieuw van een paar bomen vermeerderd met overheidsgelden. Hierdoor is hij nu steeds meer verkrijgbaar en werd hij in 2011 zelfs verkozen tot perenras van het jaar in Zwitserland.
Uiterlijk, smaak en eigenschappen van de peer ‘Schweizerhose’
Het meest opvallende aan de 'Schweizerhose'-peer is zeker zijn vrucht. Deze zijn klein tot middelgroot en bolvormig. Hun eigenlijk lichtgroene schil is voorzien van geelgroene of rode verticale strepen. Deze strepen lopen van de stengel tot aan de kelk. Daarnaast zijn fijne afpelpunten zichtbaar. Het vruchtvlees is zeer fijncellig en sappig. De smaak van 'Schweizerhosen' wordt door fijnproevers eerder alleen als voldoende goed beoordeeld - bij deze vrucht staat het uiterlijk meer op de voorgrond dan de smaak. Door de opvallende strepen en de schilpunten komt de ‘Schweizerhose’ peer graag als decoratie in huis en wordt niet direct als tafelpeer geconsumeerd. Bij dit ras staat de sierwaarde op de voorgrond.
Tip: Niet alleen de vrucht, maar ook het jonge hout van de ‘Schweizerhose’ is in de lengte gestreept.
Schweizerslangpeer: teelt en verzorging
De groei van de boom van de ‘Schweizerhose’ is in het begin sterk, later slechts matig sterk. Dit vormt een vrij middelgrote en matig vertakte kroon met dunne scheuten. Een regelmatige snit in de jeugd is noodzakelijk voor de opbouw van de kroon. Bij oudere bomen kan een sterkere taps toelopende snede van de kroon nodig zijn.
De peer van Schweizerhose is niet veeleisend en veerkrachtig in termen van zijn locatie. Het kan tot middelgrote hoogten worden gekweekt, maar heeft hier een beschutte locatie nodig. Als ‘Schweizerhose’ echter op mildere of warme locaties wordt geteeld, heeft dit een positief effect op de smaak van het fruit. Dit kan dan ook zoeter en aromatischer zijn dan op koelere locaties. Dit ras heeft ook geen speciale bodemeisen en kan daarom zowel op normale als op leem- of zandgronden worden gekweekt.
De meest voorkomende opvoedingsvormen voor de peer 'Schweizerhose' zijn halfstam en hoge stam. Hij is ook geschikt voor de tuin in een latwerk of als struikboom. Door de verfijning op eerder slecht groeiende substraten zoals ‘Pyrodwarf®’ kan de ‘Schweizerhose’ ook in kleinere tuinen worden gekweekt. Het is ook mogelijk om kweepeer als basis te gebruiken, bijvoorbeeld de zwakke kweepeer C.
De witte bloesems van de Schweizerhose ’peer zijn dan tussen april en mei te zien. De ‘Willems Christus’ komen als bestuivers, "Conferentie" en 'Clapps Darling' in kwestie. De opbrengsten van de ‘Schweizerhose’ zijn middelhoog en fluctueren jaarlijks.
De peer van Schweizerhose wordt over het algemeen niet aangetast door plagen of ziekten, omdat het ras als zeer robuust wordt beschouwd of in ieder geval niet bekend is als vatbaar.
De Zwitserse broek oogsten en gebruiken
De peer 'Schweizerhose' is een herfstpeer en rijpt tussen september en oktober. De vruchten zitten tot kort voor de oogst vast, maar vallen dan en moeten dus op tijd geoogst worden. Na de oogst zijn de peren enkele weken houdbaar - maar rechtstreeks van de boom smaakt de peer het lekkerst. Als je de peer 'Schweizerhose' niet meteen wilt eten, kun je hem ook tot sap verwerken of als leuke decoratie gebruiken.
Zoals jij in de tuin Plant een perenboom en waar u op moet letten, leest u bij ons.
