Teunisbloem: planten, verzorgen en gebruiken van de bloem

De gewone teunisbloem met zijn prachtige bloemen zorgt voor opschudding in de tuin. We onthullen waar u op moet letten bij het planten en verzorgen en introduceren verschillende gebruiksmogelijkheden.

's Avonds, als de schemering valt, wordt de gewone teunisbloem (Oenothera biennis) hun glans laten schijnen. Pas dan bloeien de felgele bloemen en geven de duisternis een nieuwe glans. Maar maak je geen zorgen, de volgende ochtend zie je de bloemen zelfs in het licht.

Teunisbloem: oorsprong en kenmerken

Ook al lijkt de gewone teunisbloem geheel tot de inheemse flora te behoren, het is een immigrant. Pas in de 17e In de 19e eeuw werd de vaste plant als sierplant vanuit Noord-Amerika naar Europa gebracht. Maar het bleef niet plakken aan borders en tuinhekken en veroverde al snel Europa buiten de bloemperken. Andere vertegenwoordigers van het geslacht van teunisbloem (

Oenothera) deden hetzelfde of werden gecreëerd door kruising en al snel verrijkten talrijke teunisbloemsoorten de Europese flora.

De gewone teunisbloem is zeker niet onopvallend. Zoals gewoonlijk torenhoog, bereikt hij hoogtes tussen 80 en 180 centimeter. En onder de grond ziet het er niet anders uit, want de vlezige penwortel kan zo diep worden als de plant hoog is. In het eerste jaar is de tweejarige plant echter vrij onopvallend. De lange, lancetvormige bladeren zijn aanvankelijk in een rozet op de grond gerangschikt. Pas in het komende jaar ontkiemt de hoofdscheut, aan het uiteinde waarvan vanaf juni een lange bloeiwijze verschijnt. Geleidelijk, van onder naar boven, bloeien de felgele en geurige bloemen. Ze trekken talrijke soorten zwermers (vlinderfamilies) aan: vooral de duivenstaart is het bekijken waard (Macroglossum stellatarum), die er bijna uitziet als een kleine kolibrie.

De mooiste soorten teunisbloem

De gewone teunisbloem is eigenlijk slechts een van de vele. Samen met zo'n 200 andere soorten behoort hij tot het geslacht van de teunisbloem. In Europa komen ongeveer 30 soorten voor. De gewone teunisbloem is waarschijnlijk de bekendste onder hen en wordt meestal de teunisbloem bij uitstek genoemd. Maar er zijn nog enkele andere interessante vertegenwoordigers van het teunisbloemgeslacht:

• Rode beker teunisbloem (Oenothera glazioviana): Deze soort is wijdverspreid en kan een hoogte bereiken van 2 m. De bloemen zijn iets groter dan die van de rest van de teunisbloem. Het belangrijkste verschil zit hem echter in de rode knoppen en de rood gestippelde stengel van de plant.
• Struikvormige of roodstammige teunisbloem(Oenothera fruticosa / Oenothera tetragona): Hoewel de bloemen van dit type teunisbloem in het typische teunisbloemgeel stralen, is de groei van de struikachtige teunisbloem niet recht en rechtopstaand, maar vertakt. De bloemstelen bereiken een hoogte tot 70 cm.
• Roze tapijt teunisbloemof witte teunisbloem (Oenothera speciosa): Het uiterlijk van de roze teunisbloem is totaal anders. Hun groei is niet rechtop, maar kussenvormend. Hun maximale grootte wordt dus ook bij 30 cm bereikt. De bloemen gaan van witachtig naar roze. Helaas heeft deze soort een sterke drang om zich te verspreiden.
• Gestoffeerde Evening Primrose of Missouri Evening Primrose (Oenothera macrocarpa): Deze soort wordt niet hoger dan 30 cm en is perfect voor aanplant in rotstuinen. Daar vormt het een dicht bloementapijt met zijn grote gele bloemen.

Teunisbloem planten

Je kunt teunisbloem kopen als jonge plant of in de vorm van zaden. Potplanten kunt u van de lente tot de zomer planten. De planten zijn winterhard, maar mogen niet aan vrieskou worden blootgesteld aangezien ze waarschijnlijk in een kas zijn gekweekt.

De perfecte locatie voor teunisbloem

Hoewel de teunisbloem ongelooflijk divers is, geven alle soorten die hier worden gevonden op de een of andere manier de voorkeur aan hetzelfde. Buiten tuinen en plantages komt de wilde teunisbloem vooral voor waar andere planten het moeilijk hebben. Ze koloniseren grindbanken, spoordijken en braakliggende gronden evenals oude steengroeven. Omdat teunisbloem dol is op zand- en voedselarme grond, zit er idealiter ook wat kalk in. En daarbij mag de zon niet ontbreken. De plant kan nog wel tegen halfschaduw. Wel is het belangrijk dat de standplaats in de winter uitdroogt en niet vochtig is.

Zo plant je teunisbloem goed

Je kunt je teunisbloem zowel in een emmer doen als buiten. Als u meerdere exemplaren plant, moet u ervoor zorgen dat er voldoende plantafstand is van ongeveer 30 centimeter voor grote soorten zoals de gewone teunisbloem. Hierdoor blijft de bouillon goed geventileerd en maken champignons geen kans.

Omdat teunisbloem diepe wortels heeft, moet je bij het planten in potten zeker een diepe plantenbak gebruiken. Het substraat daarin moet voor een groot deel uit zand bestaan. U kunt bijvoorbeeld normale tuingrond mengen met 30 tot 50 procent zand.

• Kies een diepe plantenbak
• Voor substraat meng tuinaarde met minimaal 30% zand
• Let op de plantafstand in het veld

Teunisbloem onderhouden: dit moet in acht worden genomen

Teunisbloem is extreem veerkrachtig. Niet voor niets maakten ze zich zo snel de Europese wildernis eigen. In ieder geval hebben de niet veeleisende planten geen kunstmest nodig. En je kunt jezelf grotendeels water geven, want zelfs langdurige droogte heeft geen invloed op de plant. Alleen bij de struikachtige teunisbloem loont het de moeite om een ​​handje te helpen, want krachtig snoeien in de herfst of tegen het einde van de winter stimuleert een vroege bloei.

Teunisbloem kweken: tips voor zaaien en co

Teunisbloem produceert een ongelooflijk aantal extreem kleine zaden. Dus als je de vruchtbare plant niet ineens overal in de tuin wilt aantreffen, moet je de afgeknipte bloeiwijzen niet op de compost gooien.

Maar teunisbloem zaaien is heel eenvoudig. Als u wilt dat de plant alleen als eenjarige gedijt, is het raadzaam om vroeg, eind april of begin mei, te zaaien. Teunisbloem die in juli of augustus wordt gezaaid, bloeit daarentegen pas het volgende jaar.

Houd er bij het zaaien rekening mee dat teunisbloem licht ontkiemt. Bedek de zaden daarom niet of bedek ze niet met heel weinig aarde. De eerste zaailingen verschijnen na ongeveer 12 tot 16 dagen.

Als de plant eenmaal is gevestigd en kan rijpen, zal deze betrouwbaar zaaien en zorgen voor verse nakomelingen.

Vermeerdering van teunisbloem: de belangrijkste punten in het kort:

• Teunisbloem produceert talrijke zaden
• Zaaien in april/mei of juli/augustus
• Lichte ziektekiemen

Is teunisbloem giftig?

Teunisbloem is zeker niet giftig. Integendeel: de meest uiteenlopende delen van de gewone teunisbloem kunnen zelfs als groente gegeten worden. Ook vanuit de natuurgeneeskunde zijn er tal van toepassingen.

Gebruik van teunisbloem

Avondkaarsen zijn niet alleen opvallende kleuraccenten en mooie componenten in je eigen vaste plantenbed, ze trekken ook talloze motten en hommels aan. Om deze reden is de teunisbloem een ​​uitstekende weide voor vlinders.

De gewone teunisbloem is niet alleen een genot voor de kleurrijke insecten. Ook jij kunt de plant met al je zintuigen waarnemen. De vlezige penwortel kan bijvoorbeeld in de herfst worden geoogst en verwerkt tot heerlijke wortelgroenten. In het voorjaar zijn de verse bladeren echter ideaal voor salades en spinazie. Het hoogtepunt in de zomer zijn de eetbare, felgele bloemen, die salades en gerechten kunnen versieren en er betoverend uitzien in zelfgemaakte ijsblokjes.

Maar dat niet alleen, want de olie uit teunisbloemzaden heeft een kalmerende en ontstekingsremmende werking op de geïrriteerde huid. Roos, een droge huid en zelfs neurodermitis kunnen allemaal op deze manier worden verlicht. Van de olie van de teunisbloem kunnen uitstekende natuurlijke cosmetica worden gemaakt.

De thee van gedroogde bladeren daarentegen kan maag- en spijsverteringsproblemen tegengaan. Teunisbloempreparaten zijn zelfs bedoeld om stemmingswisselingen, agressiviteit en andere tekenen die veel vrouwen voelen vóór hun menstruatie tegen te gaan.