inhoudsopgave
- Zijn sleepruimen giftig als ze rauw zijn?
- Zure / bittere smaak
- Adristing
- eetbaarheid
De sleedoorn, door biologen ook wel Prunus Spinosa genoemd, wordt vaak aangetroffen met zijn kenmerkende stekels en diep donkerblauwe bessen en is dan ook bekend. De vruchten van deze wilde pruimensoort waren in het verleden erg populair voor sappen, likeuren en jams en staan de laatste tijd weer volop in de belangstelling. Maar hoe zit het met de bekende wijsheid dat de vrucht van de sleedoorn rauw giftig is en alleen in bewerkte vorm kan worden geconsumeerd?
Zijn sleepruimen giftig als ze rauw zijn?
Allereerst kan deze vraag objectief worden beantwoord met ja. Dit komt doordat de pitten van de sleedoorn, die aan steenfruit kan worden toegeschreven, het waterstofcyanide glycoside amygdaline bevatten, dat na consumptie in het menselijk lichaam toeneemt Blauwzuur wordt omgezet. Op dit punt moet men de zaken echter relativeren, aangezien ook andere pitvruchtenpitten dezelfde stof bevatten. Het amygdalinegehalte van appelzaden of bittere amandelen is aanzienlijk hoger dan dat van sleedoornbessen. Bovendien moet worden benadrukt dat de schil en het vruchtvlees van de sleedoorn deze stof niet bevatten en daarom puur medisch gezien niet giftig en volkomen onschadelijk zijn. Over het algemeen mogen sleedoornbessen niet met hun pitten worden gegeten. Maar zelfs het eten van individuele pitten kan als ongevaarlijk worden beschouwd.
Bij kinderen, vooral peuters, is dat anders. Je organisme is nog niet in staat om het blauwzuur in de benodigde hoeveelheid af te breken. Het gevolg van het eten van sleedoornpitten is dan snel diarree en braken!
Opmerking: Ruwe sleepruimen zijn volkomen ongevaarlijk en niet giftig voor dieren, vooral vogels. Daarom zijn de doornstruiken niet alleen populaire toevluchtsoorden en zelfs broedplaatsen voor vogels, maar ook een belangrijke voedselbron in het begin van de winter.
Zure / bittere smaak
Maar waar komt de algemene en hardnekkige opvatting dat sleepruimen giftig zijn vandaan? Als je vroeg in de herfst een Prunus Spinosa-bes probeert, zal deze vraag zichzelf bijna beantwoorden. Want rauw geconsumeerd hebben de bessen in eerste instantie een zeer zure en soms scherp-bittere smaak. Deze smaak wordt voornamelijk veroorzaakt door het hoge gehalte aan looizuren in de pulp. Terugkijkend op de kwestie van de toxiciteit van de bessen, kan hier worden benadrukt dat de looizuren hebben weliswaar een sterk negatieve invloed op de smaak, maar op geen enkele manier in verband met een mogelijke toxiciteit staat.
Opmerking: Vooral gevoelige mensen kunnen inderdaad reageren op het looizuurgehalte als ze te veel consumeren. In dit geval gaat het echter geenszins om giftige stoffen uit de sleedoorn, maar om een bepaalde gevoeligheid of gevoeligheid van de individuele persoon.
Adristing
Je leest keer op keer dat rauwe sleepruimen zowel een laxerend als samentrekkend effect hebben. Zoals gezegd treedt het laxerende effect alleen op bij zeer gevoelige mensen of bij het consumeren van zeer grote hoeveelheden van de bessen. Hetzelfde geldt voor het samentrekkende effect. In de geneeskunde betekent dit de eigenschap van samentrekking van bloedvaten. Dit effect is vooral van belang voor de medische toepassing van de ingrediënten. Bij het eten van "normale" hoeveelheden hoeft er geen rekening mee te worden gehouden. Omdat de oogst van de sleedoorn erg arbeidsintensief is, zou de maximale hoeveelheid geconsumeerde bessen zichzelf toch moeten reguleren.
eetbaarheid
Toch is er een mogelijkheid om de vrucht van sleedoorn rauw te eten en ervan te genieten. Want als je wacht op de eerste nachtvorst, worden de bessen ineens lekker zonder hun karakteristieke aroma te verliezen. Maar hoe komt dat en gebeurt het altijd als er vorst is?
De verandering in het pulpgehalte wordt eigenlijk veroorzaakt door bevriezing. Want dan worden de looizuren afgebroken en omgezet in suiker. Zo worden aan de ene kant de zure tot bittere tonen verminderd, terwijl de zoetheid tegelijkertijd toeneemt.
Op dit punt moet worden opgemerkt dat de verandering in smaak geen enkel verband houdt met het feit of de bessen giftig zijn. Uiteindelijk maakt de vorst alleen bessen die vooraf rauw gegeten kunnen worden.
tip: Als de vorst maar langzaam komt, kun je de sleedoornbessen een tijdje in de vriezer leggen om de natuurlijke vorst na te bootsen.
Opmerking: Houd er rekening mee dat dit artikel op geen enkele manier een bezoek aan de dokter vervangt. Er is geen garantie dat medische verklaringen correct zijn.
U vindt gedetailleerde informatie over eerste hulp bij vergiftiging en belangrijke informatie over antigifcentra hier.
