Pak Choi: Alles van verzorgen tot oogsten

Pak Choi is ideaal voor de snelle of Aziatische keuken! Hier kom je alles te weten over de herkomst van kool en of je na de bloei nog paksoi kunt eten.

De Pak Choi (Brassicarapa subsp. chinensis) heeft een visuele gelijkenis met de snijbiet (bètavulgaris ssp. vulgaris), waardoor het in de Engelstalige wereld de naam "Chinese snijbiet" heeft gekregen. Als integraal onderdeel van de Aziatische keuken bevinden de belangrijkste teeltgebieden zich voornamelijk in Azië. Daarnaast wordt Pak Choi al een aantal jaren op grotere schaal geteeld in Nederlandse kassen. Maar ook in de volle grond vind je op sommige akkers de bijzondere groenten terug.

Pak Choi: oorsprong en kenmerken

Pak Choi komt uit de Oost-Aziatische regio en wordt daar traditioneel in veel gerechten bereid en in grote hoeveelheden gegeten. Er zijn grotere teeltgebieden in Korea, Japan, Taiwan en China. Bij ons zal het

Aziatische groenten slechts relatief korte tijd gekweekt. In het Duits wordt Pak Choi ook wel Chinese salade, Chinese bladkool of Japanse kool genoemd. In Nederland heet het Paksoi, in het Engels Chinese Snijbiet of Chinese Mosterd. Trouwens, paksoi vertaalt zich als "witte groenten".

Afhankelijk van de variëteit zijn er vormen met witte of lichtgroene, gemakkelijk brekende stengels, evenals rode of groene bladeren en verschillende groeimaten. De lepelvormige bladeren van de plant vormen na verloop van tijd een ronde rozet. In tegenstelling tot Chinese kool (Brassicarapa ssp. pekinensis) de planten vormen geen vaste kop. De smaak van de paksoi is milder, sappiger en aromatischer dan die van de verwante Chinese kool en de typische koolsmaak ontbreekt hier volledig. In tegenstelling tot de meeste andere koolsoorten wordt de Pak Choi in zijn geheel gebruikt, dus het blad en de sappige, lichtgekleurde bladnerven. Als standplaats hebben de Aziatische groenten losse, voedselrijke grond en mild weer nodig. We raden de onze aan voor het kweken in potten en bloembakken Plantura biologische tomaat & groenteaardedie een compostrijke, losse structuur heeft en voedingsstoffen bevat voor de eerste groeifase.

De bloei is bij Groeiende paksoi niet bepaald welkom, want in plaats van bladeren vormt zich een langwerpige stengel met citroengele, kruisvormige bloemen. De bladnerven worden houtachtiger en er kan nauwelijks blad geoogst worden. Pak Choi is een langedagplant, wat betekent dat hij bij daglichtperiodes van meer dan 10 tot 14 uur licht in bloei komt. Lage temperaturen stimuleren ook de bloemvorming. Om dit te voorkomen worden kogelvrije rassen gekweekt en worden de paksoi pas gezaaid als de lengte van de dag na eind juni weer korter wordt, maar het is warm in de zomer. Natuurlijk, zelfs als je paksoi in bloei staat, kun je hem nog steeds oogsten en eten. De bloemen en knoppen van de paksoi zelf zijn eetbaar, ze smaken een beetje heet en pittig. Als alternatief kunt u de bloemen laten staan ​​​​en later zaden oogsten. Meer hierover leest u in het hoofdstuk over het vermeerderen van paksoi.

Pak choi behouden

Pak Choi is vrij gemakkelijk te verzorgen als hij eenmaal op een goede plek staat. De planten hebben echter veel water nodig en moeten daarom in droge zomers goed worden gemulleerd en regelmatig worden bewaterd. Pak Choi heeft voedselrijke grond en veel water nodig om snel te groeien en een goede opbrengst te produceren. We raden een voornamelijk organische langetermijnmeststof aan zoals de onze Plantura biologische tomatenmest. Het granulaat wordt in het oppervlak rond de planten verwerkt en door micro-organismen in de bodem afgebroken. De voedingsstoffen die op deze manier vrijkomen, leveren de Pak Choi twee maanden tot ze klaar zijn om geoogst te worden.

Oogsten, bewaren en conserveren van paksoi

Van augustus tot eind september zijn de planten oogstrijp. Of je snijdt geleidelijk wat bladeren af ​​en van buiten naar binnen, of je oogst de hele plant in één klap. Bloeiende planten kunnen ook geoogst worden, maar dan zijn ze niet meer zo mals, maar licht houtachtig op de stengel. Hele paksoi planten kunnen enkele dagen vochtig worden bewaard in de koelkast. Als de plant en zijn wortels zijn geoogst, kan deze ook enkele weken in de kelder worden bewaard. Hier moeten de wortels met zand worden ingeslagen. Pak Choi mag niet worden ingevroren, want het wordt papperig en smaakt flauw als het later wordt ontdooid.

Pak Choi. verhogen

Vaste zaadsoorten van Pak Choi kunt u zelf in de tuin vermeerderen. Hiervoor heb je natuurlijk bloeiende planten nodig. De Pak Choi bloeit wanneer de jonge planten aan lage temperaturen zijn blootgesteld of wanneer er meer dan 10 tot 14 uur daglicht is. Zaai bijvoorbeeld in mei, of kweek de jonge planten vanaf april buiten. Er moeten dus genoeg planten zijn om te schieten en te bloeien. De eetbare bloemen worden vaak bezocht en bestoven door insecten. Nu worden de typische koolpeulen met zaden gevormd. Als je de paksoi-zaden wilt winnen, moet je wachten tot de peulen bruin en droog zijn. Snijd nu de zaadkoppen af ​​en laat ze in huis een beetje drogen tot ze ritselen. Dan kunnen de zaden uit de peulen worden gehaald als ze nog niet zijn geopend. De ronde zaden worden droog en koel bewaard en kunnen zo'n drie tot vijf jaar ontkiemen.

Ziekten en plagen op Pak Choi

Pak Choi wordt als robuust beschouwd en is nauwelijks vatbaar voor ziekten. de Carbonische hernia het kan echter zeer schadelijk zijn voor de plant. Om deze reden mag kool slechts om de vier tot vijf jaar op dezelfde locatie worden geteeld. We hebben nog geen besmetting gezien met de in onze tuin Kool witte vlinder observeren, ook al zou deze vlinder dit soort kool van tijd tot tijd aanvallen. aarde vlooien kan veel kleine gaatjes in de bladeren missen, de plant verzwakken en het uiterlijk aantasten. Om vlooien te voorkomen, moet de grond altijd licht vochtig worden gehouden, bijvoorbeeld door te mulchen. In speciaalzaken zijn er ook zeer fijnmazige netten die jonge planten beschermen tegen aantasting door vlooien en koolwitte vlooien.

Pak Choi: ingrediënten en gebruik bij het koken

Naast een hoog gehalte aan vitamine B en C bevat Pak Choi bijzonder veel mineralen. Magnesium, calcium, kalium en ijzer komen in grote hoeveelheden voor. Zoals gebruikelijk bij kool bevat de Asian Pak Choi ook secundaire plantaardige stoffen zoals mosterdolie en flavonoïden, die een antimicrobiële werking hebben.

Pak Choi kan rauw en gekookt gegeten worden omdat het veel makkelijker verteerbaar is dan andere koolsoorten. In de woonkeuken kunnen de verse Pak Choi planten rauw bereid worden voor een salade. Pak Choi wordt veel vaker gebruikt als aangebraden, gestoofd of gestoomd bijgerecht bij allerlei gerechten. Over het algemeen wordt het op dezelfde manier bereid als snijbiet of spinazie in de westerse keuken. De paksoi hoeft u maar kort mee te bakken, omdat deze zeer snel uiteenvalt en vitamines verloren gaan. Om ervoor te zorgen dat de vele waardevolle mineralen niet oplossen, mag de Pak Choi alleen indien mogelijk worden geblancheerd.

Pak Choi zijn verkrijgbaar in een groot aantal varianten en kleuren, als mini of baby Pak Choi of met rood blad. Ontdek de diversiteit en leer over de verschillende in ons speciale artikel Pak Choi-variëteiten weten.