Urine als meststof: nuttig of gewoon walgelijk?

Is humaan ureum geschikt voor het bemesten van planten? Hier leest u wat er voor en tegen bemesting met urine is.

Vier dingen zijn essentieel om een ​​plant te laten groeien: licht, water, CO₂ en voedingsstoffen. De belangrijkste voedingsstoffen zijn stikstof, fosfaat en kalium. Deze voedingselementen worden meestal in de vorm van kunstmest ter beschikking gesteld aan de planten in het veld. Kan dat niet ook natuurlijker? In dit artikel gaan we in op de vraag of onze urine geschikt is als meststof.

Voor kunstmest is enorm veel energie nodig, zodat bijvoorbeeld stikstof uit de lucht wordt omgezet in een vorm die door planten kan worden gebruikt. Daarom is het gebruik van minerale kunstmest niet bepaald goed voor het milieu. De gedachte om onze planten simpelweg van menselijke urine te voorzien, klinkt natuurlijk niet erg smakelijk. De vraag is echter niet absurd, we bemesten onze planten immers met de resten van vogels en koeien (guano en drijfmest). Waarom dan niet ook met onze urine?

Kan menselijke urine als meststof worden gebruikt?

De menselijke urine heeft een centrale taak in ons lichaam - het verwijderen van metabolische afvalproducten. Bovenal komen de afbraakproducten van eiwitten uit ons lichaam in de vorm van ureum in de urine. Ureum bestaat voor bijna 50% uit stikstof en is daarom een ​​extreem geconcentreerde stikstofmeststof. Zelfs onze kunstmest kan het vandaag de dag niet bijbenen.

Om de hoeveelheid stikstof te illustreren, volgt hier een voorbeeld: Een volwassen persoon produceert 20 g ureum per dag. Met deze hoeveelheid kon meer dan 3 kg tomaten worden geproduceerd. Toegepast op de hele Duitse bevolking en berekend over het hele jaar, zou dat 9 miljoen ton tomaten zijn! Naast het zeer hoge stikstofgehalte bevat menselijke urine ook veel fosfaat, kalium en calcium. Als we menselijke urine alleen beoordelen op basis van de voedingsstoffen die relevant zijn voor planten, zou het verdund een perfecte meststof zijn.

Gevaren van bemesting met menselijke urine

Helaas is het niet zo eenvoudig om met onze urine te bevruchten. Omdat het gebruik ervan vele gevaren met zich meebrengt - enerzijds voor de bemeste plant, maar ook voor ons. Allereerst is er een heel banaal probleem: zodra de urine onze blaas heeft verlaten, wordt deze aangevallen door miljoenen en miljoenen bacteriën. Hierdoor komt ammoniak vrij en ontstaat de penetrante, onsmakelijke urinegeur. Ook de veronderstelling dat menselijke urine kiemvrij is, is onjuist. Als je met urine bemest, komen bacteriën altijd bij de bemeste planten. We kunnen echter niet met zekerheid zeggen of deze bacteriën gevaarlijk zijn.

Met de urine kunnen medicijnresten en andere lelijke stoffen natuurlijk ook in de grond van de bemeste plant terechtkomen. Dit kan ook tafelzout zijn, want afhankelijk van hoe we eten, kan de urine ook een niet onaanzienlijke hoeveelheid zout bevatten. Zoals we weten, houden de meeste planten helemaal niet van zout en zijn ze snel geneigd om het tijdelijke te zegenen in geval van een overdosis. Een ander belangrijk punt is de pH van urine. De meeste planten geven de voorkeur aan een pH tussen 5,5 en 7,0. In onze urine kan de pH-waarde echter sterk schommelen tussen 4,6 en 7,5 (dagelijks). De pH van 4,6 kan zo'n moerasplanten aanspreken rododendron, maar de meeste andere planten zullen deze pH niet permanent aankunnen.

Urine als meststof: potentieel voor de toekomst

Samenvattend kan gesteld worden dat onze urine niet per se geschikt is om planten blijvend te bemesten. Maar evenmin mag het beeld ontstaan ​​dat elke tuinplant direct doodgaat zodra iemand zich ervan heeft verlost. We zien in de toekomst een groot potentieel in menselijke urine als de voedingsrijke meststof wordt voorbereid voordat deze wordt gebruikt. Ziektekiemen kunnen worden gedood en ongewenste stoffen zoals keukenzout kunnen relatief eenvoudig worden verwijderd. Er wordt al onderzoek gedaan naar urinebehandelingssystemen, zodat menselijke urine op grote schaal als waardevolle meststof kan worden gebruikt. Dit zou het gebruik van kunstmest kunnen verminderen, wat zou betekenen dat het milieu in zijn geheel sterk zou worden beschermd.

Alternatief voor urine als meststof

Omdat we het momenteel niet aanraden om je eigen urine als meststof in de tuin te gebruiken, bieden we hieronder een alternatief aan. Ons Plantura organische meststof van voornamelijk biologische grondstoffen, voorzie je planten langdurig van natuurlijke voedingsstoffen. Ze zijn daarom perfect voor hoveniers met een bewustzijn van duurzaamheid.