Cranberry: planten, verzorgen, oogsten & meer - Plantura

Cranberries zijn niet alleen trendy vanwege hun gezonde vruchten. Ook als bodembedekker zijn ze een blikvanger. We laten zien hoe je ze het beste kunt planten.

Hoewel het al geruime tijd commercieel wordt verbouwd in de VS en Canada, is de cranberry (Vaccinium macrocarpon) heeft pas recentelijk meer bekendheid gekregen in Europa. Geen wonder - het smaakt tenslotte naar de lokale rode bosbes (Vaccinium vitis-idaea) zeer vergelijkbaar. De groeiomstandigheden zijn ook vergelijkbaar, de cranberry behoort immers tot hetzelfde plantengeslacht als de gekweekte blauwe bes (Vaccinium corymbosum) en de bosbes. Wij vertellen je hoe je de omstandigheden in het bos in je tuin kunt nadoen en zelf veenbessen kunt planten.

Veenbessen: herkomst en omschrijving

De veenbessen, die uit het noordoosten van Noord-Amerika komen, danken hun naam aan een kraanvogel (eng. kraan) doet denken aan bloemvorm. Veenbessen vormen ranken en zijn slechts ongeveer 25 cm hoog. Om deze reden worden ze vaak gebruikt als bodembedekker. Ze zien er dan ook geweldig uit met hun prachtige bloemen en rode, zeer gezonde bessen. Veenbessen vormen dichte wortels, ondiep onder de grond. De bladeren van de cranberryplant zijn groenblijvend, voelen een beetje leerachtig en wasachtig aan en veranderen slechts om de paar jaar. In de herfst ontwikkelen zich blad- en bloemknoppen aan de zijscheuten voor het volgende jaar.

Cranberryrassen: een overzicht

In gespecialiseerde tuinwinkels en online boomkwekerijen zijn er talloze soorten cranberry's om uit te kiezen. Wij hebben goede ervaringen met de volgende drie typen en bevelen deze dan ook graag aan:

‚Vroeg zwart‘: Vroegrijp ras met donkerrode tot licht zwartachtige bessen; zeer aromatische, middelgrote vruchten; zeer winterhard

‚Stevens‘: Snelgroeiend en zeer rijk dragend ras; aanbevolen voor drogere bodems en ruwere klimaten

‚Bergman‘: Hoogproductief ras met middelgrote, donkerrode vruchten; groeit plat en vormt veel blad - daarom ideaal als bodembedekker

Veenbessen planten: omstandigheden ter plaatse

Als hun lidmaatschap van de heidefamilie (Ericaceae) suggereert dat veenbessen een voorkeur hebben voor natuurlijke heide. Zand- en veengronden behoren tot de oorspronkelijke leefgebieden van de veenbessen, hoewel ze geen langdurige wateroverlast of droogte tolereren.

Veenbessen houden van zonnige tot enigszins schaduwrijke locaties met een pH van de grond van 5. Alleen bosbodems hebben normaal gesproken zo'n lage pH-waarde. Maar er zijn een paar trucjes die je kunt gebruiken om de tuingrond een beetje aan te zuren, wat inhoudt dat je de pH verlaagt van typisch 6 naar 7 naar 5. Bij zeer kalkrijke grond met een pH van 8 of hoger werken deze trucjes op de lange termijn echter niet. Na verloop van tijd compenseert de grond de verzuring en is onder deze omstandigheden niet meer geschikt voor veenbessen. In tuingronden met een pH-waarde van 7,5 of hoger kan het daarom effectiever zijn om cranberry's in planttroggen of potten met zure rododendrongrond te planten.

tip: Om goede standplaatscondities voor uw cranberry te creëren, kunt u een hoogwaardige biologische bodem gebruiken zoals onze Plantura Biologische universele bodem Meng met zand- en basthumus, dennennaalden, druivenpulp of soortgelijk materiaal.

Hoe bepaal je de pH van je bodem?

• In tuinwinkels kun je zogenaamde pH-meters met een bepaalde stof kopen. Deze stof wordt vermengd met een klein beetje aarde en veroorzaakt een chemische reactie. Vervolgens kunt u met een kleurenkaart de pH-waarde van de geteste grond aflezen.
• Als alternatief kunt u in de apotheek kleine hoeveelheden van tien procent zoutzuur kopen. Als dit met een pipet op een stuk grond wordt gedruppeld, vindt er ook een chemische reactie plaats. Hoe hoger het kalkgehalte van de bodem, dus ook de pH-waarde, hoe meer het borrelt. Als er veel bellen ontstaan, is de grond niet geschikt voor veenbessen. Als er echter geen wordt gevormd, is het zeer geschikt. Licht schuimend onthult dat veenbessen kunnen worden geplant met de juiste grondbewerking.

Om een ​​zinvol resultaat te krijgen en om applicatiefouten uit te sluiten, raden we aan om beide tests op twee tot drie plaatsen op het geplande gebied voor de veenbessen uit te voeren.

De relatief winterharde veenbessen worden doorgaans niet bedreigd door vorst. De planten zijn alleen gevoelig voor vroege vorst in de herfst of late vorst tijdens het kiemen en ontvangen daarom graag een warme bescherming van vlies, gescheurd materiaal of soortgelijke materialen.

Veenbessen planten: instructies

Veenbessen worden geplant in het voorjaar van maart tot mei of in de herfst van september tot half oktober. Voordat u gaat planten, moet u echter eerst de grond voorbereiden. De grond van het gehele te beplanten gebied wordt afgegraven tot een diepte van ongeveer 15 tot 20 cm. Deze grond kan vervolgens worden gebruikt voor andere bedden zoals verhoogde bedden. Het moet worden vervangen omdat het niet zuur genoeg is. Deze 15 tot 20 cm diepe grondlaag is nu bedekt met een mengsel van zand en verrotte bast-mulch of basthumus, rotte compost, naaldstrooisel en zure rododendrongrond vol. Zand wordt toegevoegd in een verhouding van ongeveer 10 procent. Nu is het tijd om te planten. Voor een snelle bodembedekker die onkruid onderdrukt, heeft een plantafstand van 20 tot 30 cm zich bewezen. Veenbessen vormen veel uitlopers en verspreiden zich goed. Dit is nog een reden waarom ze zeer geschikt zijn als bodembedekker.

Na het planten moet u de jonge cranberryplanten overvloedig water geven. Bedek vervolgens de grond met schorsmulch. De afbraak van de bast verzuurt ook de grond. Gebruik echter niet te veel bastmulch, omdat de bacteriën die de bastmulch afbreken stikstof fixeren. In het ergste geval kan dit leiden tot een niet meer optimale stikstoftoevoer bij de cranberry.

Oogst en bewaar veenbessen

De kersenrode bessen, ongeveer 1 tot 2,5 cm groot, worden geoogst van begin september tot eind oktober. Als je de veenbessen niet oogst, zullen ze de plant tot de lente sieren. Maar dat zou zonde zijn, want cranberries bevatten veel jodium en veel vitamines. De bessen zijn vers en kunnen maximaal twee maanden in de koelkast worden bewaard, maar zijn niet geschikt voor consumptie in grote hoeveelheden. Dankzij hun natuurlijke conserveringsmiddelen (bijvoorbeeld benzoëzuur) kunnen veenbessen echter heel goed zonder suiker worden verwerkt tot sappen, compotes, jam en dergelijke.