Sterhyacint: planten, verzorging & variëteiten

De mooie sneeuwglanzende bloemen ontvouwen hun pracht al in februari. We introduceren de bolplant en geven tips over het kiezen van een ras en het planten van sterhyacinten.

De sterhyacint (Scilla, Syn. Chionodoxa) is een vruchtbare, sierlijk bloeiende bolgewas. Het behoort tot de vroege bloeiers. Hier komt u alles te weten over de Schneeglanz-soorten, beplanting en verzorging.

Sneeuwglans: bloeitijd en eigenschappen

Sterhyacinten waren van hun eigen soort Chionodoxa binnen de onderfamilie Scilloideae in de aspergefamilie (Asparagaceae). Nu zullen ze squills (Scilla) toegewezen, maar de oude soortnaam is nog steeds de meest voorkomende. De soorten komen uit het Middellandse Zeegebied van Griekenland via Cyprus naar Turkije en groeien daar in de bergen op een hoogte van meer dan 2000 m. Wilde populaties zijn nu ook te vinden in Centraal-Europa, Noord-Amerika en de gematigde zones van Azië.

Hoe heet de sterhyacint? De sterhyacint wordt ook wel snow shine of snow pride genoemd. Deze synoniemen komen uit het Engels, waar de sterhyacint wordt aangeduid als "Glory of the Snow". Achter de naam knikkende sterhyacint zit echter de Siberische squill (Scilla siberica).

De meerjarige, kruidachtige bloeiende planten bereiken een hoogte van 5 - 35 cm. De ondergrondse ronde tot eivormige bollen ter grootte van een hazelnoot vormen vaak talrijke dochterbollen, wat de belangrijkste manier is waarop de sterhyacinten zich verspreiden. Ze ontkiemen wanneer de sneeuw smelt en vormen twee lineaire tot langwerpige bladeren per bol. Snow Glory bloeit tussen februari en april. De stervormige bloemen staan ​​in losse trossen bij elkaar op bladloze, gladde stelen. Ze bestaan ​​uit zes bloembladen die wit, roze of blauw gekleurd zijn.

Is Snowglow bijvriendelijk? Bijen, hommels en andere insecten bezoeken graag de vroege voedselbronnen omdat de sterhyacinten meer nectar en stuifmeel leveren.

Na bestuiving vormen zich driedelige capsulevruchten met zwarte, bolvormige tot elliptische zaden. Deze zijn voorzien van een voedend aanhangsel, het elaiosoom. Deze suiker-, vet- en eiwitrijke zaadverpakking trekt mieren aan, die zich eraan voeden. Vervolgens gooien ze de zaden weg op hun stortplaats buiten het hol. Daar vinden de sterhyacinten optimale omstandigheden, zoals voedselrijke, kruimelige substraten en bescherming tegen ongedierte. Na zes tot acht weken bloei en zaadrijpheid trekken Snowglow-planten zich terug in de grond, overleven de zomer ondergronds en sterven de bladeren af.

De mooiste sneeuwglans soorten en soorten

Er zijn verschillende soorten sterhyacinten. Voor de moestuin is er de gewone sterhyacint (Scilla luciliae, Syn. Chionodoxa luciliae), de donkere sterhyacint (Scilla sardensis, Syn. Chionodoxa sardensis) en de grote of ongebreidelde sterhyacint (Scilla forbesii, Syn. Chionodoxa forbesii).

De verschillende soorten sterhyacinten zijn goed te onderscheiden door bloemkleur, aantal en groeihoogte. De gewone sterhyacint vormt één tot twee bloemen per bloeiwijze en wordt 15 cm hoog. De grote sterhyacint daarentegen heeft vier tot twaalf bloemen per bloemstengel en wordt gemiddeld tot 35 cm hoog. Als laatste introduceren we de wilde donkere sterhyacint.

• Scilla luciliae 'Alba': Historische, witte besneeuwde variëteit uit 1885 met een hoogte van 5 - 15 cm. De bloeiperiode is tussen maart en april.
• Scilla forbesii 'Blauwe Reus': Gloeiende sneeuw tot 35 cm hoog en hemelsblauwe bloemen met een wit hart.
• Scilla forbesii'Roze Reus': Fijne roze sneeuwvlokbloemen, tot 35 cm hoog. De bloei van de aantrekkelijke variëteit begint in maart.

• Scilla luciliae'Rozen Koningin': Sterhyacint met talrijke donkerroze bloemen met een licht hart. de Chionodoxa luciliae 'Rose Queen' wordt ongeveer 15 cm hoog.
• Scilla luciliae'Violet Schoonheid': Sterhyacint met zeldzame paarse bloemkleur. Hij bloeit vanaf half maart en wordt tot 15 cm hoog.
• Donkere sterhyacint (Scilla sardensis): Wilde vorm van de sterhyacint zonder rasaanduiding of kweekverwerking. De 5 - 15 cm hoge planten zijn fijner en kleiner dan Scilla luciliae en vormen aanzienlijk meer bloemen in diep gentiaanblauw.

Plant sterhyacint: locatie, tijd en procedure

Sterhyacinten geven de voorkeur aan humusrijke, losse grond op warme, zonnige plaatsen. Ze kunnen goed overweg met de meeste tuingronden zolang er geen wateroverlast is. Het planten vindt plaats tussen september en november, zodat de eerste bloemen in het volgende voorjaar verschijnen.

Sterhyacinten worden in grotere groepen van 10-20 geplant om een ​​dichte bloei te krijgen. De plantafstand tussen de afzonderlijke bollen moet 5 - 10 cm zijn. De plantdiepte is ongeveer 10 cm. Armere en zware grond kan worden behandeld met rijpe compost, zand en potgrond zoals de onze voordat ze in de herfst worden geplant Plantura biologische potgrond opgenomen worden. Het turfvrije, voedselrijke substraat is ook ideaal voor plantenbakken en potsneeuw. Bovendien moet ongewenst onkruid vóór het planten uit het bed worden verwijderd. De uien worden met een handschep gestoken en vervolgens licht bewaterd.

In één oogopslag: sterhyacinten planten

• Standplaats: Warm en zonnig, humusrijke, losse grond, geen wateroverlast
• Planttijd: september tot november
• Voorbereiding: voedingsarme en zware grond verbeteren, onkruid verwijderen
• Gebruik een handschop, plant groepen van 10-20 bollen 5-10 cm uit elkaar
• Plantdiepte: ongeveer 10 cm
• Licht water geven

Combineer sneeuwglans: Sneeuwglansbollen worden traditioneel als onderbeplanting onder bomen of hagen geplant. In combinatie met een geelbloeiende forsythia (Forsythia) of toverhazelaar (toverhazelaar) de blauwe Schneeglanz-variëteiten zijn bijzonder mooi, terwijl de witte en roze variëteiten goed staan ​​onder bomen en struiken magnolia (magnolia) of winter sneeuwbal (Viburnum x bodnantense). Jij mag ook meedoen sneeuwklokje (Galanthus), krokus (Krokus), druifjes (Muscari) of vroeg narcissen (Narcissen) kunnen samen worden geplant om kleurrijke bloementapijten te creëren.

De sterhyacinten verspreiden zich in de tuin door zelf te zaaien en dochterbollen S luciliae verspreidt minder dan S forbesii, waardoor het ook geschikt is voor kleine aanplant in rotstuinen en onder bomen.

De juiste zorg

Sterhyacinten zijn gemakkelijk te verzorgen en hoeven ook na het planten niet gesnoeid te worden. De voedingsbehoefte van de onderhoudsvriendelijke vroege bloeiers is middelhoog. Op lichte zandgronden kan de toevoer van nutriënten dus na enkele jaren uitgeput zijn. Een tekort aan voedingsstoffen is allereerst te herkennen aan verminderde bloeibereidheid of vroegtijdige vergeling van de bladeren. Een overwegend organische langetermijnmeststof zoals de onze Plantura biologische bloemenmest kan vanaf maart los over het gewas worden verdeeld als de grond vorstvrij is of bij het verpotten in plantenbakken. De diervrije mestkorrels geven weken en maanden langzaam en voorzichtig de voedingsstoffen vrij die ze bevatten. Dit voorkomt effectief uitloging en overbemesting.

Snowglow in de pot, die binnenshuis wordt gekweekt, moet regelmatig worden bewaterd. In de zomer gaan de planten in het appartement ook in hun bollen. De sterhyacint wordt vervolgens buiten geplant of binnen gehouden voor een herbloei volgende winter. Een goede plek voor de Snow Gloss bol om de bloei vanaf het najaar te stimuleren is de koelkast. Zorg ervoor dat de uien niet te vochtig zijn of gaan rotten. Na ongeveer acht weken kan de sterhyacint dan op een lichte en koele plaats worden gezet. Na een beetje water geven begint het wortelgroei en scheutvorming. Na ongeveer een week wennen, kun je de plantenbak dan in de warme woonkamer brengen.

De Schneestolz-uien zijn winterhard tot onder de -25 °C en hebben geen winterbescherming nodig. Je kunt jaren op dezelfde plek blijven. Vermeerdering vindt plaats via dochterbollen, die eind juli worden opgegraven nadat de plant is uitgebloeid en teruggetrokken en gebruikt op een geschikte locatie of bewaard in een droge, koele ruimte tot ze getransplanteerd zijn zullen.

Is sneeuwwitje giftig?

Zoals veel aspergeplanten is de sterhyacint giftig. Overmatige consumptie van de plantendelen kan leiden tot braken, misselijkheid en andere vergiftigingsverschijnselen. De bollen moeten tot het planten buiten het bereik van huisdieren en kinderen worden bewaard. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat dieren buiten op de planten eten en zichzelf vergiftigen, omdat ze van nature de bollen en groene delen vermijden.

Een verwante voorjaarsbloeier is de hyacint (Hyacinthus). In het profiel presenteren we de uienplant en de mooiste soorten.