Druivenhyacint: bloei, vermeerdering en toxiciteit

De intens blauwe bloemen van de druif hyacint zorgen in het voorjaar voor opvallende kleuraccenten in tuinen. Ze kunnen in scène worden gezet met andere vroege bloeiers.

De druifhyacint (Muscari) is een weinig veeleisende en gemakkelijk te verzorgen plant. Er is ook een grote verscheidenheid aan Druivenhyacint variëteiten en soorten, waaronder bepaalde varianten ook zeer geschikt zijn voor verwildering. Lees hieronder meer over de eigenschappen van deze bolvormige vaste plant.

Druivenhyacint: profiel, bloem en herkomst

De druif staat onder andere bekend als parelhyacint, boerenjongen en bergman. Het behoort tot de aspergefamilie (Asparagaceae) en is een meerjarige kruidachtige plant. De boerenjongen wordt tot de geophyten gerekend vanwege de vorming van een bol, die dient als een duurzaam orgaan. Inheemse gebieden van de licht giftige parelhyacint zijn in Europa, Zuidwest-Azië en Noord-Afrika. De vroege bloeiers zijn inheems en worden beschouwd als een hoog tot normaal risico, daarom worden ze speciaal beschermd en mogen ze bijvoorbeeld niet worden opgegraven. Ze groeien van nature in grote, gazonachtige stands op schaduwrijke tot zonnige locaties, en geven de voorkeur aan droge tot vochtige, kalkrijke grond.

Met uitzonderingen zoals de loofhyacint (Muscari latifolium), die slechts één blad heeft, vormen de uiengeofyten meestal 2 tot 7 basale, smalle bladeren. Deze zijn licht vlezig en hebben parallelle bladnerven, zoals gebruikelijk is bij eenzaadlobbigen. Veel bloemen staan ​​in een eindstandige tros op de 15 tot 25 cm hoge bloemstengel. De meestal blauwe of witte schutbladen zijn sterk aan elkaar versmolten en vormen een soort kan. De bovenste bloemen in de tros zijn meestal kleiner, minder gekleurd en ook steriel. Na de bevruchting ontwikkelen zich drievleugelige capsulevruchten uit de bloemen, die zwarte, bolvormige zaden bevatten.

Wanneer bloeit de druif? De bloeitijd van druivenhyacint varieert enigszins van soort tot soort. De eerste bloemen verschijnen meestal in maart of april en de laatste in mei.

Zijn druifjes bijenvriendelijk? Hun nectar- en stuifmeelwaarden zijn niet bijzonder hoog - maar de druif is vooral waardevol als inheemse plant, omdat inheemse insecten eraan zijn aangepast. Metselbijen zijn bijvoorbeeld frequente bezoekers van de bloemen en genieten van de nectar.

Is de parelhyacint giftig? de giftigheid vanMuscari is geclassificeerd als zwak omdat, volgens het Vergiftigingen Informatie Centrum, milde vergiftiging mogelijk is. Consumptie van grotere hoeveelheden wordt sterk afgeraden. Welke vergiftigingsverschijnselen bij mens en dier kunnen optreden, leest u in het vervolg van het artikel.

Winterhardheid van Muscari

Door de voldoende winterhardheid blijven de bollen van de boerenjongens het hele jaar in de grond. De meeste beschikbare parelhyacintsoorten zijn ingedeeld in winterhardheidszone Z4 en kunnen daardoor temperaturen tot rond de -34 °C weerstaan. Een meer delicate uitzondering is de Aucher-druifhyacint (Muscari aucheri): Het is toegewezen aan zone Z6 en is daarom slechts winterhard tot maximaal -23 °C. als de Muscari worden gekweekt in plantenbakken, moet worden gekozen voor een beschermd winterverblijf, ongeacht de soort, die slechts iets onder nul ervaart.

Tip: Bij het planten van druivenhyacinten in containers moet worden gezorgd voor een doorlatend, los en humusrijk substraat. Hiervoor is een hoogwaardige potgrond, zoals die van ons, aan te raden Plantura biologische potgrond. Deze bevat al gemalen geëxpandeerde klei voor een betere doorlaatbaarheid, evenals compost en voornamelijk organische mest voor een langdurige, langzaam stromende toevoer van voedingsstoffen.

Kweek druivenhyacinten

Het vermeerderen van de druif is op geschikte locaties vaak niet eens nodig, omdat hij daar zelf grotere voorraden vormt. Over het algemeen verloopt de vermeerdering via dochterbollen of zaaien, met uitzondering van onze inheemse kleine druifjes (Muscari botryoides) - het vormt slechts schaarse dochterbollen en wordt daarom alleen vermeerderd door zaaien. Opgemerkt moet worden dat de geplante bollen zich sneller ontwikkelen en eerder bloeien dan de zaadvermeerderde exemplaren.

dochter uien
Voor een effectieve en kansrijke vermeerdering via dochterbollen moeten deze in het najaar van de moederbol worden gescheiden. Ze worden dan weer op de gewenste locatie gebruikt en worden net als de moederplanten verzorgd. Om geen fouten te maken, leest u meer over het planten en verzorgen van druivenhyacinten in ons artikel over verzending.

zaaien
De druif behoort tot de koude kiemen. Daarom hebben de zaden gedurende enkele weken temperaturen rond 0 ° C nodig om te kunnen ontkiemen. Om deze reden moeten ze direct buiten worden gezaaid of in potten buiten in de herfst of lente. Bedek de zaden licht met aarde en houd ze vochtig. De jonge planten kunnen er 2 tot 3 jaar over doen voordat ze voor het eerst bloeien - daarom vereist deze vermeerderingsmethode veel meer geduld.

Tip: Kieming vindt vaak ongelijk plaats. Daarom is het zinvol om de potten, waarin niets te zien is, voor langere tijd te laten staan.

Vernietig ongebreidelde druivenhyacinten

Om te voorkomen dat de parelhyacinten zich ongewenst verspreiden, moeten de uitgebloeide bloeiwijzen beslist worden verwijderd om te voorkomen dat de zaden rijpen en zaaien. Een andere maatregel om de woekerende vroege bloeiers volledig te verwijderen, is het grondig opgraven van de bollen. Als de bolgewassen niet de kans krijgen zich wijd te verspreiden, kan men overwegen ze in bloembakken te kweken. Maar dit probleem kan ook worden vermeden door een soort te kiezen die over het algemeen minder vatbaar is voor ongebreidelde groei en zich niet vegetatief verspreidt. De kleine druif bijvoorbeeld is hiervoor geschikt.

Zijn druivenhyacinten giftig?

Parelhyacinten zijn nauwelijks giftig en behoren tot de veiligste planten voor in de tuin. Ze veroorzaken bij de overgrote meerderheid van mensen en dieren geen vergiftiging. Lichte vergiftigingsverschijnselen kunnen alleen optreden bij overmatige consumptie. De flavonoïden en anthocyanines die het bevat, kunnen mogelijk leiden tot vergiftiging, aangezien uit onderzoek is gebleken dat sommige mensen gevoelig zijn voor deze groepen plantaardige stoffen. Dit vereist echter een regelmatige inname van relevante hoeveelheden. Over het algemeen worden flavonoïden en anthocyanines echter als gunstig voor de gezondheid beschouwd.
Als een persoon veel druivenhyacinten heeft gegeten, kan dit leiden tot gastro-intestinale problemen. Dit effect wordt groter naarmate de aangedane persoon kleiner is. Gevoelige mensen ervaren bij huidcontact lichte irritatie zoals jeuk of roodheid. Vooral kinderen en baby's moeten worden ontmoedigd om de plantendelen te eten.
Druivenhyacint is ook slechts licht giftig voor huisdieren zoals katten en honden. Als ze grote hoeveelheden hebben ingenomen, kunnen braken, diarree, problemen met de bloedsomloop en apathie worden verwacht. In ieder geval mag je na het eten van delen van de druivenhyacintplant niet overgeven, omdat de plant de slijmvliezen irriteert. Een glas plat water, thee of sap en symptomatische behandeling van de symptomen zijn meestal voldoende maatregelen.

Als je nu zin ​​hebt om meer aan je bed toe te voegen vroege bloeiers laat je inspireren door een overzicht van de 15 mooiste vroegbloeiende bloemen in ons speciale artikel.