Pak Choi: alles van verzorgen tot oogsten

Pak Choi is ideaal voor de snelle of Aziatische keuken! Hier leer je alles over de herkomst van kool en of je na de bloei nog paksoi kunt eten.

De paksoi (Brassicarapa subsp. chinensis) heeft een visuele gelijkenis met snijbiet (bètavulgaris ssp. vulgaris), die het ook de naam "Chinese snijbiet" gaf in Engelssprekende landen. Als integraal onderdeel van de Aziatische keuken bevinden de belangrijkste teeltgebieden zich voornamelijk in Azië. Daarnaast wordt Pak Choi al enkele jaren op grotere schaal geteeld in Nederlandse kassen. Maar ook buiten vind je op sommige velden de bijzondere groenten.

Paksoi: herkomst en kenmerken

Pak Choi komt uit Oost-Azië, waar het traditioneel in veel gerechten wordt bereid en in grote hoeveelheden wordt gegeten. Er zijn grotere teeltgebieden in Korea, Japan, Taiwan en China. Bij ons zal het

Aziatische groenten slechts relatief korte tijd gekweekt. In het Duits wordt Pak Choi ook wel Chinese salade, Chinese bladkool of Japanse kool genoemd. In Nederland heet het Paksoi, in het Engels Chinese Snijbiet of Chinese Mosterd. Vertaald betekent paksoi "witte groenten".

Afhankelijk van de variëteit zijn er vormen met witte of lichtgroene, gemakkelijk brekende stengels, evenals rode of groene bladeren en verschillende groeimaten. De lepelvormige bladeren van de plant vormen na verloop van tijd een ronde rozet. In tegenstelling tot Chinese kool (Brassicarapa ssp. pekinensis) de planten vormen geen vaste kop. De smaak van Pak Choi is milder, sappiger en aromatischer dan die van de verwante Chinese kool, en de typische koolsmaak ontbreekt hier volledig. In tegenstelling tot de meeste andere koolsoorten wordt de Pak Choi in zijn geheel gebruikt, dus het blad en de sappige, lichtgekleurde bladnerven. Als standplaats heeft de Aziatische groente een losse, voedselrijke grond en mild weer nodig. Voor het kweken in potten en bloembakken raden wij de onze aan Plantura biologische tomaat & groenteaarde, die een compostrijke, losse structuur heeft en voedingsstoffen bevat voor de eerste groeifase.

De bloem is bij Groeiende paksoi niet bepaald welkom, want in plaats van bladeren ontwikkelt zich een langwerpige stengel met citroengele, kruisvormige bloemen. De nerven van de bladeren worden houtachtig en er kunnen nauwelijks bladeren worden geoogst. Paksoi is een langedagplant, wat betekent dat er bij daglicht van meer dan 10 tot 14 uur licht bloeit. Lage temperaturen bevorderen ook de bloei. Om dit te voorkomen worden er boutbestendige rassen gekweekt en wordt de paksoi pas gezaaid als de lengte van de dag na eind juni weer korter wordt, maar het zomers warm is. Natuurlijk, zelfs als je paksoi in bloei staat, kun je hem nog steeds oogsten en eten. De bloemen en knoppen van de paksoi zelf zijn eetbaar, ze smaken een beetje heet en pittig. Als alternatief kunt u de bloemen laten staan ​​en de zaden later oogsten. Meer hierover leest u in de paragraaf over het vermeerderen van paksoi.

Zorg voor de paksoi

Paksoi is vrij gemakkelijk te verzorgen als hij eenmaal op een goede locatie staat. De planten hebben echter veel water nodig en moeten daarom in droge zomers goed worden gemulleerd en regelmatig worden bewaterd. Pak Choi heeft voedingsrijke grond en veel water nodig om snel te groeien en een goede opbrengst te produceren. We raden een voornamelijk organische meststof met langzame afgifte aan, zoals de onze Plantura biologische tomatenmest. De korrels worden in het oppervlak rond de planten verwerkt en in de bodem afgebroken door micro-organismen. De voedingsstoffen die op deze manier vrijkomen, leveren de Pak Choi twee maanden totdat deze klaar is voor de oogst.

Oogsten, bewaren en bewaren van Pak Choi

Van augustus tot eind september zijn de planten oogstrijp. Of je snijdt geleidelijk een paar bladeren af ​​en van buiten naar binnen, of je oogst de hele plant in één klap. Bloeiende planten kunnen ook geoogst worden, maar dan zijn ze niet meer zo mals, maar licht houtachtig op de stengel. Hele paksoi-planten zijn in de koelkast een paar dagen houdbaar, vochtig verpakt. Als je de plant inclusief wortels oogst, kan deze ook enkele weken in de kelder worden bewaard. Hier moet de wortel met zand worden ingeslagen. Paksoi moet je niet invriezen, want dan wordt hij papperig en smaakt hij flauw als hij later wordt ontdooid.

Verhoog paksoi

Zaadvaste variëteiten van Pak Choi kunnen zelfs in de tuin worden vermeerderd. Hiervoor heb je natuurlijk bloeiende planten nodig. Pak Choi bloeit wanneer de jonge planten zijn blootgesteld aan lage temperaturen of wanneer er meer dan 10 tot 14 uur daglicht is. Zaai bijvoorbeeld in mei, of kweek de jonge plantjes vanaf april onbeschermd buiten. Dit zou ervoor moeten zorgen dat er voldoende planten kunnen schieten en bloeien. De eetbare bloemen worden vaak bezocht en bestoven door insecten. Nu vormen zich de peulen met zaden die typerend zijn voor koolplanten. Als je de Pak Choi-zaden wilt krijgen, moet je wachten tot de peulen bruin en droog zijn. Snijd nu de zaadjes af en laat ze in huis drogen tot ze ritselen. Dan kunnen de zaden uit de peulen worden gehaald als ze nog niet zijn geopend. Droog en koel bewaard, zijn de ronde zaden zo'n drie tot vijf jaar kiemkrachtig.

Ziekten en plagen op Pak Choi

Pak Choi wordt beschouwd als robuust en nauwelijks vatbaar voor ziekten. de Clubwortel het kan echter erg zwaar zijn voor de plant. Om deze reden mag kool slechts om de vier tot vijf jaar op dezelfde locatie worden geteeld. In onze tuin konden we geen plaag vinden met de Koolwit observeren, zelfs als wordt gezegd dat deze vlinder dit soort kool van tijd tot tijd teistert. vlooienkevers kan de bladeren veel kleine gaatjes geven, de plant verzwakken en het uiterlijk bederven. Om vlooienkevers te voorkomen, moet de grond altijd licht vochtig worden gehouden, bijvoorbeeld door te mulchen. Ook zijn er zeer fijnmazige netten in speciaalzaken die jonge planten beschermen tegen aantasting door vlooienkevers en koolwitjes.

Pak Choi: ingrediënten en gebruik in de keuken

Naast een hoog gehalte aan vitamine B en C bevat paksoi bijzonder veel mineralen. Magnesium, calcium, kalium en ijzer komen in grote hoeveelheden voor. Zoals gebruikelijk bij kool bevat de Asian Pak Choi ook secundaire plantaardige stoffen zoals mosterdolie en flavonoïden, die een antimicrobiële werking hebben.

Pak Choi kan rauw of gekookt worden gegeten omdat het veel gemakkelijker te verteren is dan andere koolsoorten. In de keuken thuis kunnen de verse Pak Choi planten rauw in salades worden bereid. Pak Choi wordt veel vaker gebruikt als gefrituurd, gestoofd of gestoomd bijgerecht bij allerlei gerechten. Over het algemeen wordt het in de westerse keuken op dezelfde manier bereid als snijbiet of spinazie. De paksoi moet je maar kort sauteren, omdat hij heel snel uiteenvalt en vitamines verloren gaan. Om te voorkomen dat de vele waardevolle mineralen vrijkomen, mag de Pak Choi alleen indien mogelijk geblancheerd worden.

Paksoi is verkrijgbaar in een groot aantal varianten en kleuren, als mini of baby paksoi of met rood blad. Ontdek de variëteit en leer over de verschillende in ons speciale artikel Paksoi-variëteiten weten.