Moerbeien planten, snoeien en verzorgen

De exotische moerbeiboom voelt zich steeds meer thuis in onze tuinen. Lees hier alles over het planten, verzorgen en oogsten van moerbeien.

Tot nu toe is de moerbeiboom een ​​zelden geziene metgezel in onze tuinen. De vruchtbare kleine boom produceert massa's zoet fruit en is ook een blikvanger. We presenteren de moerbei in een portret en geven tips over teelt en gebruik.

Moerbeiboom: oorsprong en eigenschappen

Het geslacht van moerbeien (Meer) bestaat uit veel verschillende soorten die vooral in Oost-Azië en Perzië voorkomen. Jij hoort erbij, net als zij lafaard (Ficus carica) en de jackfruitboom (Artocarpus heterophyllus), tot de moerbeifamilie (Moraceae). Moerbeibomen worden al meer dan 4000 jaar in China gekweekt. De vruchtbare fruitboom wordt ook genoemd in het Nieuwe Testament. De witte moerbeiboom (

Morus alba) werd rond 550 na Christus naar het Middellandse Zeegebied gebracht en daar gekweekt. Rond 1700 bereikte de witte moerbei ook Centraal-Europa. Het werd daar echter niet gebruikt vanwege zijn zoete vruchten, maar als voedsel voor de zijderups (Bombyx mori) en dus geplant voor de productie van zijde. Oudere moerbeibomen zijn ook te vinden in het landschap, vooral in Noord-Duitsland. Naast Morus alba er zijn talloze anderen Mulberry soorten en variëteiten, die we u in ons rassenartikel apart willen voorstellen.

Moerbeibomen groeien als middelgrote bomen tot een hoogte van ongeveer 8 tot 10 meter, in uitzonderlijke gevallen tot 15 meter. Op oudere leeftijd is de ronde, dun vertakte kroon van de boom 4 tot 6 meter breed. De bomen kunnen ook meerdere stammen hebben of als struik groeien. Met uitzondering van de dwergmoerbeien hebben moerbeien een sterke groei en groeien ze tot 70 centimeter per jaar. Typisch voor de hele moerbeifamilie is het witachtige melksap dat bij beschadiging ontsnapt en huidirritatie kan veroorzaken. De afwisselende, breed eivormige bladeren van de moerbei zijn groot, meestal gelobd of onverdeeld en tot 20 centimeter lang. Als de moerbeiboom in mei bloeit, verschijnen de lichtgroene, vrij onopvallende hangende katjes. Deze zijn gevoelig voor kou en daardoor bedreigd door late vorst. De vruchten, die tot 10 centimeter lang zijn, rijpen van eind juni tot augustus en vallen in hopen van de bomen. Dit zijn valse bessen, eigenlijk aggregaatnoten, waarvan sommige pitloos zijn. Sommige vruchten van de moerbeiboom lijken op bramen omdat ze een dieppaarse kleur krijgen als ze rijp zijn. Er zijn echter ook rode, roze en roomwitte moerbeivruchten. Ze smaken allemaal extreem zoet en, afhankelijk van de soort, ook aangenaam pittig en zuur.

tip: De bloemen van de moerbeibomen zijn meestal biseksueel en zelfvruchtbaar. Er zijn echter ook alleen puur mannelijke of puur vrouwelijke planten die voor vruchtvorming bij elkaar moeten worden geplant. Unisex-mannelijke planten worden ook aangeboden als "vruchtloze moerbeiboom" of "moerbeiboom zonder fruit".

Moerbeien planten: locatie, tijd en procedure

Moerbeien zijn warmteminnende planten die het liefst een zonnige en beschutte standplaats hebben. Ze zijn aanpasbaar en gedijen het beste op lichtere, voedselrijke en kalkrijke bodems met een hoge pH-waarde. Omdat moerbeibomen goed tegen droogte kunnen, groeien ze ook op armere zandgronden. Enkele moerbeien vragen veel ruimte in de tuin, maar kunnen ook dichter bij elkaar geplant worden als hoge haag. De plantafstand is 3 tot 4 meter in alle richtingen voor enkele bomen en ongeveer 1 tot 1,5 meter voor hagen. De ideale planttijd voor moerbeibomen is in het vroege voorjaar vanaf half maart. Op deze manier worden de jonge planten niet blootgesteld aan dreigende wintervorst en kunnen ze de hele zomer goed doorgroeien.

Doe het volgende bij het planten van moerbeien in de tuin:

• Grond diep losmaken, in zware grond in zand werken en eventueel kalk.
• Graaf een diep plantgat, minimaal 1,5 keer zo groot als de kluit.
• Zet de moerbeiboom erin, vul hem met aarde en druk hem licht aan.
• Bind enkele moerbeien tegen de wind in met twee stokken en kokostouw.
• Vorm een ​​gietrand en geef de eerste zomer regelmatig en goed water.

Als je de moerbeiboom in een emmer wilt houden, gebruik dan laagblijvende dwergmoerbeien. De pot dient in eerste instantie een inhoud te hebben van minimaal 20 liter en voorzien te zijn van een goede waterafvoer en een drainagelaag. Voor de moerbei adviseren wij een voedselrijke, losse potgrond zoals die van ons Plantura biologische universele aarde. Het hoge compostgehalte slaat op betrouwbare wijze vocht op in plaats van aangetast veen, dat schadelijk is voor het klimaat, en geeft het af aan de plantenwortels wanneer dat nodig is.

Verzorging van de moerbeiboom: snoeien, bemesten en Co.

Moerbeien, vooral de zwarte moerbei (Morus nigra), worden door snoei goed verdragen en kunnen daarom als haag of als vormsnoei gebruikt worden en klein gehouden worden. Bij het zwaar snoeien van moerbeien moet er echter rekening mee worden gehouden dat de plant volgend jaar beduidend minder fruit zal produceren. Moerbeihagen worden zo bossig en produceren veel bladeren, maar minder vruchten.

Moerbeien zijn over het algemeen gemakkelijk te verzorgen fruitbomen en verdragen langere perioden van droogte goed. Voorwaarde hiervoor is natuurlijk een goed wortelstelsel. Daarom moet het in de eerste maanden na het planten of in de potcultuur, vooral in de zomer, regelmatig worden bewaterd. Als de moerbeiboom goed is gegroeid, hoeft hij nauwelijks water te krijgen. Bemesting is vooral belangrijk bij sterk vruchtdragende bomen en in potcultuur met een beperkte toevoer van voedingsstoffen. Moerbeien hebben een gemiddelde voedingsbehoefte en moeten aan het begin van het groeiseizoen in april eerst worden gevoed met een langzaam vrijkomende meststof zoals de onze Plantura organische universele meststof, verzorgd te worden. De korrels worden in het oppervlak rond de plant gewerkt en de voedingsstoffen komen langzaam vrij door de bodemorganismen. In juni vindt de bemesting plaats, die de moerbei de rest van het jaar voorziet van essentiële voedingsstoffen zoals stikstof, fosfor en kalium.

Veelvoorkomend ongedierte op moerbeibomen

Over het algemeen zijn moerbeien robuuste planten die zelden worden aangevallen door ziekten.

Af en toe de moerbei krab (Gibberella baccata) Knijp takken af ​​en laat ze afsterven.
Zwarte, rechthoekige vlekken op de bladeren ontstaan ​​door een besmetting met de bacterie Pseudomonas mori. De bladeren van de moerbeiboom dienen als voedsel voor de rupsen van de zijdemot, maar de vraatzuchtige producenten van zijde zijn niet inheems bij ons. Maar ook onze inwonende rupsen en slakken houden van de smaak van verse moerbeibladeren.
In de eerste twee tot drie jaar moeten jonge planten worden beschermd tegen ontbladering met lijmringen en slakkenbescherming.

Is de moerbeiboom winterhard?

Jonge moerbeien zijn buiten de wijnbouwgebieden enigszins gevoelig voor vorst en kou. Vooral de zwarte moerbei, die warmte nodig heeft, moet elk jaar een goede winterbescherming krijgen of als jonge potplant overwinteren in een koel, helder en vorstvrij winterverblijf. Oudere moerbeibomen zijn doorgaans volledig winterhard tot -15 °C. Als jonge takken bij extreem lage temperaturen bevriezen, compenseert de sterke groei van de moerbei het verlies snel.

Vermeerder moerbeiboom

Moerbeien kunnen worden gekweekt uit zaad of worden vermeerderd uit stekken van dezelfde variëteit.

Het zaaien van moerbeizaden gebeurt in het voorjaar op een warme vensterbank. Meng hiervoor een laag-nutriënt potgrond kwart met zand en vul een geschikte zaadcontainer. Moerbeien zijn donkere kiemen, de zaden moeten bedekt zijn met ongeveer 2 cm aarde en vochtig gehouden worden bij ongeveer 20 °C. De eerste zaailingen verschijnen na twee tot vier weken. Wanneer de jonge moerbeien zijn gegroeid en het eerste echte bladpaar verschijnt, moeten de planten verhuizen naar een meer voedselrijk substraat. De zelfgekweekte, koudegevoelige moerbeibomen moet u pas volgend jaar uitplanten. De jonge planten overwinteren binnen op een lichte vensterbank.

Van de jonge, nog groene scheuten van de moerbeiboom worden in de zomer stekken of stokken gesneden met een scherp mes. Deze moeten 10 tot 20 cm lang zijn voor een succesvolle vermeerdering. Eerst worden alle bladeren verwijderd, behalve het bovenste paar bladeren. Mulberry-stekken kunnen worden geworteld in een glas water of worden geplaatst in een voedselarm substraat dat voor de helft is verbeterd met zand. De stekken moeten in fel licht en bij 15 tot 20 °C worden geplaatst en de komende weken goed vochtig worden gehouden. Wanneer de stekken verse bladeren beginnen te vormen, kunt u ze overzetten in potten met potgrond.

Moerbeien oogsten en gebruiken

Moerbeibomen leveren eetbaar fruit en worden al honderden jaren gekweekt in de warme streken van de Middellandse Zee en Azië. de Het oogstseizoen voor moerbeien begint eind juni en duurt tot eind augustus, terwijl de langwerpige aggregaatvruchten de een na de ander rijpen. Kort voordat de eerste moerbeien worden geoogst, moet u een fijnmazig net onder de bomen spannen, omdat volledig rijpe vruchten gewoon van de boom vallen. Ze zijn dan slechts korte tijd houdbaar en moeten snel worden gebruikt of vers worden gegeten. Overigens kunnen de zaden die erin zitten zonder aarzelen worden gegeten. De witte moerbeien smaken zoet en aan de ene kant nogal flauw, de smaak van donkere moerbeien is meestal veel aromatischer, zoetzuur, sappig en braamachtig. De exotische vruchten kunnen worden bewaard in de vorm van moerbeisiroop, jam, moerbeiensap of fruitwijn. Zorgvuldig gedroogde moerbeien kunnen maanden worden bewaard. Naast fructose bevatten de gezonde moerbeien ook antioxidante kleurstoffen, provitamine A, vitamine C en tal van mineralen.

Exotische fruitsoorten zijn trendy en veel kunnen we ook in onze tuinen kweken. Wij presenteren u ongewone vruchten waar je misschien nog nooit van hebt gehoord.