Wateraardbei: planten, effect en gebruik

De wateraardbei heeft veel eigenschappen die het een waardevolle plant voor onze tuinen maken. Het kan echter ook verschijnen als een impopulair onkruid in het gazon.

Het is een beetje onopvallend, maar de wateraardbei (Potentilla anserina) komt nogal eens op ons pad. Er is meer aan de plant dan op het eerste gezicht lijkt. De geneeskrachtige plant is gemakkelijk te verzorgen en kan op veel plaatsen groeien. Hier laten we zien hoe je de wateraardbei plant en in de keuken gebruikt.

Wateraardbei: bloem, herkomst en eigenschappen

de wateraardbei (Potentilla anserina) is een van onze inheemse wilde kruiden en is wijdverbreid in de gematigde zone van het noordelijk halfrond. De rozenfamilie (Rosaceae) vind je vaak in onze weilanden, aan de oevers van meren of langs de weg. De meerjarige, kruidachtige plant groeit met zijn lange uitlopers, de zogenaamde uitlopers, kruipend over de grond. Hij wordt dan ook niet bijzonder hoog en bereikt slechts een hoogte tussen 5 en 15 cm. Rozetten van bladeren worden herhaaldelijk gevormd op de roodachtige scheuten en wortelen in de grond. De bladeren zijn geveerd en zeer karakteristiek door hun fijn behaarde, zilverachtige onderzijde. De plant heeft daarom ook andere namen zoals bladzilver, anserine of gans.

De bloeiperiode voor de wateraardbei begint in mei. De vijfvoudige, gele bloemen zijn tot in september te zien. Vermeldenswaard is ook de bijzondere stap- en snijtolerantie en de zouttolerantie van de wateraardbei, waardoor deze bijvoorbeeld goed kan groeien op bermen. Dit, samen met zijn tolerantie voor wateroverlast, maakt het een assertieve plant op locaties die voor veel andere planten problematisch zijn.

Tip: Omdat er veel ondersoorten van de wateraardbei zijn, maakt het tegenwoordig soms ook deel uit van het geslacht voor een beter overzicht Argentinië toegewezen en dus onderscheiden van andere wateraardbeien. Het staat dus ook onder de naam Argentijnse anserina bekend.

planten en verzorgen

komt veel voor Potentilla anserina gevonden in het gazon. Je kunt de wateraardbei ook planten, want deze is ideaal als beloopbare bodembedekker in het bed. Het is ideaal voor natte, verdichte of periodiek vochtige oppervlakken. De standplaats moet halfzon of zonnig zijn, het substraat moet voedingsrijk, vochtig en dicht zijn. De wateraardbei is een indicator van wateroverlast, omdat hij voornamelijk groeit op permanent vochtige grond. Kleirijke leembodems hebben de voorkeur. Aan de andere kant zijn zeer doorlatende ondergronden eerder ongeschikt, maar kunnen ze worden aangepast door veel poedervormige klei op te nemen. De beste manier om grond met arme voedingsstoffen voor te bereiden, is door kunstmest met langzame afgifte in de grond te verwerken. Voor de wateraardbei is die van ons bijvoorbeeld geschikt Plantura organische universele meststof, omdat het alle voedingsstoffen voor de plant brengt en lang meegaat. Door het hoge aandeel biologische ingrediënten wordt ook het bodemleven gestimuleerd. Bijmesten is alleen nodig als de bladeren van de wateraardbei bleek worden of als de plant in een pot groeit.

Als lichtkiemers mogen de zaden van de wateraardbei bij het zaaien slechts één centimeter diep in de grond zitten. Potentilla anserina kan in de herfst buiten worden gezaaid of tussen januari en maart op de vensterbank worden gekweekt. De grond moet gelijkmatig vochtig worden gehouden. Zaailingen verschijnen na 10 tot 21 dagen, die u vervolgens vanaf half mei buiten kunt planten. Als alternatief kunt u kant-en-klare jonge planten kopen. Daarnaast vind je in de directe omgeving wateraardbei als algemeen grasonkruid.

In de zomer moet je de wateraardbei rijkelijk water geven, want de plant houdt van een vochtig substraat. Zelfs als er wateroverlast optreedt, is dit geen probleem voor de wateraardbei. Verdraagt ​​drie of vier droge dagen Potentilla anserina ook zonder problemen.

Tip: Cinquefoil dankt zijn naam vooral aan het feit dat het een hoog stikstofgehalte verdraagt. Het komt vooral veel voor op ganzenweiden, waar via hun uitwerpselen veel stikstof beschikbaar is.

Wateraardbei bestrijden in het gazon?

Vaak, maar niet altijd, worden wateraardbeien ook gevonden in het gazon, waar ze niet gewenst zijn. Maar op wat voor grond groeit wateraardbei? De plant wordt vaak aangetroffen op verdichte, vochtige en soms drassige substraten. Veel andere planten, en vooral het gazon, kunnen deze omstandigheden niet aan. De ganzenvingerkauw kan zich zo verspreiden. Ook getolereerd Potentilla anserina zoute gronden.
Daar Potentilla anserina is met zijn gele bloemen een mooie kleurschakering in het gazon, dient als voederplant voor bijen en zelfs wordt gebruikt in de geneeskunde, is er eigenlijk geen reden om wateraardbei in het gazon te leggen gevecht. Het is ook stevig, daarom is regelmatig op het gazon stappen geen probleem voor de plant.
Als je nog steeds niet met de wateraardbei in de tuin wilt leven, moet je de plant en zijn wortels opgraven. U kunt dan gebruik maken van onze Plantura gazon reparatie herstellen Dit voorkomt dat de wateraardbei zich opnieuw verspreidt en zorgt ervoor dat het gazon er weer mooi en weelderig uitziet. Als alternatief kunt u de grond onaantrekkelijk maken voor de plant. Dit kan bijvoorbeeld door: beluchting respectievelijk. Hier wordt de grond losgemaakt en belucht, wat de wateraardbei zijn locatievoordeel ontneemt.

Oogst, effect en gebruik van wateraardbei

Alle delen van de wateraardbeiplant worden in de keuken gebruikt, maar de wortel is het lekkerst. Je kunt ze bijvoorbeeld in kleine stukjes snijden en bakken en vervolgens op dezelfde manier gebruiken als pastinaak, die ook een vergelijkbare smaak heeft als wateraardbei. De bladeren smaken nogal zuur, maar kunnen net zo goed gebruikt worden in bijvoorbeeld soepen en salades. Ingrediënten in de bladeren zoals flavonoïden en tannines helpen bij spijsverteringsproblemen en geven de wateraardbei zijn helende werking. Een wateraardbei-thee wordt bijvoorbeeld gebruikt bij diarree of maagpijn. Hiervoor heb je ongeveer een theelepel gedroogde bladeren nodig, die je tien tot twaalf minuten in heet water laat trekken.
Om de bladeren van de wateraardbei te oogsten, is de periode voor de bloei tussen mei en augustus ideaal. De wortels worden iets later geoogst, in september.

Is wateraardbei eetbaar of giftig?

Zoals hierboven beschreven is wateraardbei eetbaar en kan het een positief effect hebben op de spijsvertering. Wateraardbei is niet giftig voor mensen of dieren zoals honden, katten of paarden. Niettemin, zoals bij alle geneeskrachtige planten, mag het wilde kruid niet permanent en in grote hoeveelheden worden geconsumeerd moet nemen, anders kan de consumptie van wateraardbei leiden tot bijwerkingen zoals maagpijn komen. Mensen met een prikkelbare maag moeten wateraardbei vermijden.

De rechtopstaande wateraardbei, ook wel tormentil of tormentil genoemd, kan gemakkelijk worden verward met de wateraardbei. De planten zijn nauw verwant en vooral de bloemen lijken erg op elkaar. hoe een? Bloodroot oogsten, planten en verzorgen, kom je te weten in ons artikel.