Oesterplant: alles wat je moet weten over maritieme exoten

Zeevruchten uit de tuin? De oesterplant smaakt bijna zoals zijn naamgenoot. We laten je zien hoe de oesterplant zich bij jou thuis voelt.

De oesterzwam is bij velen bekend, maar de oesterplant? Bijna niemand kent de fijnbladige plant. Vooral in Duitsland blijft de plant een echte zeldzaamheid. Ten onrechte, de oesterplant wacht immers (Mertensia maritima) met allerlei vaardigheden: het smaakt niet alleen verwarrend veel op de zeevruchten met dezelfde naam, het kan ook zonder problemen worden gekweekt. In ons artikel laten we je zien wat de oesterplant nodig heeft om zich prettig te voelen in je tuin.

Oesterplant: wat is het?

De oesterplant komt oorspronkelijk uit de kustgebieden van Noord-Europa, bijvoorbeeld uit Schotland of IJsland. In overeenstemming met het barre klimaat dat daar heerst, is de oesterplant zeer robuust en ook uitstekend bestand tegen de Duitse winter. Ook het uiterlijk is niet te missen: slechts 10 tot 15 cm hoog en vrij vlakgroeiend is het een aantrekkelijke sierplant met zijn blauwgroene, iets zilverkleurige bladeren. De oesterplant is bijzonder mooi als hij in bloei staat: de kleine, blauwe, hangende bloemen zijn er niet zomaar één echte blikvanger, maar droeg er ook toe bij dat de oesterplant tegenwoordig op veel plaatsen in de volksmond bekend staat als "bluebells". verwezen naar Als.

Oesterplant: locatie en bodemvereisten

Gelukkig is de oesterplant vrij gemakkelijk te behagen. Een zonnige of in ieder geval gedeeltelijk beschaduwde plek is voor hen belangrijk. De oesterplant daarentegen houdt van zanderige en humusrijke grond. Bovenal is het belangrijk dat het substraat los en goed doorlatend is voor water - de kleine plant verdraagt ​​​​wateroverlast niet goed. De plant daarentegen doet het dankzij zijn maritieme wortels erg goed op licht zoute grond - dit maakt hem bijzonder gemakkelijk te telen in kustgebieden.

Oesterplant planten

Als je de oesterplant een nieuw thuis wilt geven, heb je in principe twee opties: Enerzijds kan dat je zaait de oesterplant, daarentegen kan de oesterplant vegetatief verdeeld worden vermenigvuldigen. de vegetatieve deling heeft als voordeel dat je direct resultaat ziet en niet eindeloos hoeft te wachten op de eerste zaailingen. De beste tijd om de stekken te planten is in het voorjaar, wanneer de temperaturen nog niet te hoog zijn, maar late vorst niet meer te vrezen is. Er is echter één groot nadeel: je hebt al een oesterplant nodig om nieuwe plantdelen te krijgen. Omdat de fabriek in Duitsland nog relatief onbekend is, is dit vaak een lastige onderneming.

Aan de andere kant is het dankzij internet relatief eenvoudig om aan zaden voor de plant te komen. De zaden kunnen in de herfst in potten of direct op het veld worden gezaaid, maar mogen alleen worden afgedekt met een beetje aarde, omdat ze in het licht ontkiemen. Bovendien hebben de zaden temperaturen van rond de 5°C nodig om zelfs maar te ontkiemen - dus binnenshuis kweken is niet mogelijk. De zaden mogen echter ook niet uitdrogen, daarom moeten ze regelmatig worden bewaterd zonder wateroverlast. Een nadeel van deze methode: de zaden ontkiemen zeer ongelijkmatig en over een lange periode, wat in het begin voor een lelijk beeld in de tuin kan zorgen.

Oesterplanten onderhouden

Eigenlijk is de oesterplant relatief makkelijk te verzorgen, maar een beetje ondersteuning kan de plant niet schaden. Regelmatig snoeien helpt de oesterplant om in vorm te blijven en sterkere stelen te ontwikkelen. De plant ondersteunt ook het verwijderen van vervaagde of overtollige bloemen: hierdoor kan ze haar energie steken in het geheime hoogtepunt, namelijk de intens aromatische bladeren. Anders zal een beetje kunstmest net zo weinig kwaad doen als regelmatig water geven. Hier moet echter op worden gelet: de oesterplant verdraagt ​​​​geen droogte of wateroverlast, dus een zeker instinct is vereist. Een voornamelijk organische langetermijnmeststof zoals de onze wordt aanbevolen als meststof Plantura organische universele meststof.

Oesterplanten in de pot

Ook al voelt de oesterplant zich al snel thuis in de meeste tuinen, toch is de pot vaak een waardevol alternatief. Daar zijn twee belangrijke redenen voor: De oesterplant is een echte slakkenmagneet. De slijmerige beestjes zijn gek op de plant en vallen hem letterlijk aan. In bed lukt het ondanks slak bescherming en Co. nauwelijks om de oesterplant te beschermen tegen de slakken. Een wat hoger geplaatste pot daarentegen stelt een onoverkomelijke muur voor en de slakken maken geen kans meer.

Een andere reden voor potcultuur is dat de oesterplant zich in het bed bijna explosief kan verspreiden. Als de omstandigheden goed zijn, vermeerdert de kleine plant zich snel en efficiënt via uitlopers - andere planten hebben nauwelijks kans en worden verdreven. In een pot daarentegen blijft de oesterplant waar hij hoort.

eet oesterplanten

Natuurlijk kun je de oesterplant niet alleen bekijken, maar ook eten. Van de lente tot de herfst kun je jezelf regelmatig aan de plant helpen. Alleen in de winter kan er niet geoogst worden omdat de bovengrondse delen van de plant afsterven en pas in het volgende voorjaar weer uitlopen. Ook moet je niet overdrijven met de oogst: je moet ongeveer de helft van de bladeren aan de plant laten zitten, anders loop je het risico dood te gaan.

In de keuken zijn de bladeren een ware traktatie. Ze smaken heerlijk intens van zeevruchten en zijn de ideale aanvulling op salades of op brood. De oesterplant smaakt ook uitstekend bij visgerechten. De bladeren mogen echter niet worden gekookt. Want in het hete water verliezen de bladeren niet alleen hun kleur, maar ook hun mooie aroma.

Net als de oesterplant is ook de zeekool (Crambe maritima) een zogenaamde halofyt (zoutplant) en gedijt in kustbodems verrijkt met oplosbare zouten.