Rode biet: herkomst, bloei, variëteiten en teelt

Rode biet is een van de gezondste groenten, smaakt heerlijk en is veelzijdig in de keuken. We geven tips over kweken, oogsten en bewaren.

Rode biet (Beta vulgaris subsp. vulgaris) of rode biet is een gecultiveerde vorm van biet. Je ziet de nauwe verwantschap met de suikerbiet, met de snijbiet maar niet zo snel. De oorsprong ligt vermoedelijk in het Middellandse Zeegebied. Rode biet verspreidde zich snel van Italië naar Centraal-Europa. Regionale namen zijn Randen (Zwitserland), Rahner (Oostenrijk & Beieren) en rode biet of rode biet (Engelstalige landen).

De biet is een tweejarige plant. In het eerste jaar worden bladeren en rapen gevormd. Pas in het volgende jaar vormt zich een bloemstengel tot anderhalve meter hoog. Zowel de biet als de bladeren kunnen gegeten worden.

Rode biet: zo kweek je het in je eigen tuin

Bieten kunnen een zeer gemakkelijke en lonende groente zijn om te verbouwen. Met een beetje voorbereiding van de grond, matige bemesting en water geven op droge dagen, kun je tonnen smakelijke en gezonde rode biet oogsten in je eigen tuin.

De zaden moeten vanaf april naar voren worden gehaald en vanaf mei direct buiten worden geplant. Hier zet je de zaden het beste op een afstand van 5 - 7 cm en een diepte van 2 - 3 cm. De planten worden uitgeprikt op een hoogte van ongeveer 10 cm. Bij planten die direct in het veld worden gezaaid, blijven de sterkste staan. Grotere en meer groeikrachtige rassen hebben een onderlinge afstand van 25 cm nodig; kleinere "babybieten" minder.

Rode biet kan zich aanpassen aan bijna elke tuingrond. Ook verdraagt ​​hij zandgrond en grond met een hoge pH-waarde. Omdat de biet wordt gevormd door een verdikking onder de zaadlobben, is het normaal dat de meeste biet boven de grond staat.
Voor alle balkonliefhebbers en terrasbezitters: ook hier lukt de teelt zonder veel moeite. Er moet een hoge bloempot worden gebruikt, zogenaamde babybieten kunnen ook in een bloembak op de balkonreling worden gekweekt. Rode biet staat het liefst op een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke plek. De grond moet altijd licht vochtig worden gehouden, wat vooral belangrijk is bij het kweken in pot.

Je moet voorzichtig zijn met bemesten. Rode biet heeft veel kalium nodig, maar verdraagt ​​geen overbemesting met stikstof. Bij bemesting moet een kaliumrijke en stikstofarme meststof worden gebruikt. Onze kaliumrijke voldoet aan deze eisen Organische tomatenmest uitstekend. Daarnaast zorgt het voor een gezond bodemleven en heeft het een effect van drie maanden op de lange termijn.

Zie ons artikel voor stapsgewijze instructies Rode biet kweken: zaaien, verzorgen en oogsten.

Oogsten & bewaren van rode biet

Babybieten zijn na 8-12 weken oogstrijp; grotere cultivars hebben tussen de 10 en 13 weken nodig. Afhankelijk van het ras wegen de bieten tussen de 40 en meer dan 500 g. De bieten moeten voor de eerste nachtvorst worden geoogst. Afhankelijk van het gebruik kunnen de bieten ook eerder worden gebruikt, omdat de bieten dan meestal wat malser en milder van smaak zijn.

De bieten kunnen het beste direct in de grond worden bewaard. De overige bieten mogen daarom pas kort voor de eerste nachtvorst worden geoogst. Hiervoor wordt eerst de grond voorzichtig losgemaakt en worden de bieten langzaam aan de stelen uit de grond getrokken. Het is belangrijk dat de schaal en wortel niet worden beschadigd, omdat beschadigde gebieden een toegangspoort tot rot kunnen zijn.

De gekweekte bieten kunnen enkele weken in de koelkast worden bewaard. De beste manier om de bieten te bewaren is in licht vochtig zand en een koele kelder.

Rode bietrassen

Vergeleken met het aanbod in de supermarkt is de diversiteit van deze biet verrassend: hij verschilt in vorm, maat, kleur, patroon en gebruik.

De constante en dieprode toon en de verschillende kleurvariëteiten van de biet zijn te danken aan de constante inspanning van de kwekers. Naast rode biet zijn er rassen met wit, geel, goudgeel, oranje en roze vruchtvlees en rassen met een geringd patroon. de gele bieten en hun speciale kenmerken tijdens de teelt en verzorging worden in dit speciale artikel aan u gepresenteerd.

Een gedetailleerd overzicht van rassen vindt u hier: Rode bietrassen: het juiste ras kiezen om te telen.

• Egyptische platte ronde: donkerrood vruchtvlees; Ringen gedeeltelijk zichtbaar. Oude variëteit die al sinds de 19e eeuw bestaat. Eeuw gecultiveerd en gewaardeerd.
• lawines: Witte huid en vruchtvlees met gemakkelijk herkenbare ringen. Avalanche is bijzonder mild van smaak en heeft geen aardse nasmaak. Lawine wordt vaak rauw verwerkt en geconsumeerd.
• Stoutmoedigheid (F1): hoogproductieve biet met geel vruchtvlees en sinaasappelschil. De smaak is bijzonder mild en zoeter dan roodvlezige soorten.
• Chioggia: genoemd naar de gelijknamige Italiaanse stad. De schil is roze tot lichtpaars, vergelijkbaar met radijs. Als de bieten horizontaal worden verdeeld, worden de afwisselende witte en rode ringen zichtbaar. Een echte eyecatcher in elke salade. Syn.: Tonda di Chioggia.
• Gouden burpees: kleine ronde raap met geel vruchtvlees (gekruld) en intens oranje schil. Zeer productief, best zoet en vooral populair in de keuken omdat Golden Burpees niet "bloeden" bij het snijden.

• Monalisa: kleine rapen, vroege rijping en geschikt voor het balkon (“babybieten”). Vooral populair vanwege de uitstekende smaak.
• Monica: ronde rapen met rood vruchtvlees die niet gescheiden hoeven te worden. Dit is een van de redenen waarom Monika een goede "Baby Beets"-variëteit is.
• Moulin Rouge: eenkernige variëteit die na zaai niet verenkeld hoeft te worden; bolvormige en dieprode bieten.
• Pablo: Ras met relatief kleine bolvormige bieten; rood vruchtvlees, ringloos en sappig; Pablo is vroegrijp en geschikt voor op het balkon.
• rode bal: ronde bietjes met dieprood vruchtvlees; zeer productief en gemakkelijk op te slaan; mals vlees en goede smaak.

ziekten en plagen

Rode biet is een dankbare groente. Het is winterhard en wordt zelden aangevallen door plagen en ziekten. Kleine zaailingen moeten aan het begin vooraan staan naaktslakken te beschermen. Als de bladeren zijn aangetast door een ziekte, gaan ze niet naar de compost, maar worden ze bij het restafval weggegooid.

Ingrediënten & Keuken

Betanine is verantwoordelijk voor de dieprode kleur van bieten. Veel antioxidanten, een hoog gehalte aan vitamine B, ijzer en kalium en andere mineralen maken rode biet tot een hoeksteen van een gezonde voeding. Rode biet helpt mensen met een ijzertekort. Bovendien zou het een gunstig effect hebben op de baarmoeder. Vanwege het verhoogde oxaalzuurgehalte mag rode biet (zoals rabarber bijvoorbeeld) alleen in zeer kleine hoeveelheden worden geconsumeerd door mensen met nierproblemen.

De smaak van de rode biet is zoet en aromatisch. Sommigen schrijven een aardse noot toe aan rode biet. Hobbytuinders die er zo over denken, moeten de volgende keer babybieten pakken en er vers en ongekookt van genieten. Want deze kleine rapen zijn fijner en milder van smaak. In het algemeen kunnen met name jonge en kleine rapen ook rauw gegeten worden.

Naast het gebruik in salades of als gekookte bijgerecht bij hartige gerechten, kan de rode biet ook op een zoetzure manier worden gepekeld. De jonge bladeren van sommige soorten worden toegevoegd aan pittige salades, terwijl grotere en oudere bladeren kunnen worden bereid zoals spinazie of snijbiet.

ander gebruik

Vroeger werd het intense rood van de biet gebruikt om textiel te verven. Wees daarom altijd voorzichtig bij het verwerken van de bieten en voorkom dat het sap op de blanken spat. Bietensap wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt als natuurlijke voedingskleurstof (E162). Naast mensen zijn ook dieren dol op de smakelijke rapen. Niet erg mooi gekweekte en misvormde exemplaren kunnen aan geiten en varkens worden gevoerd.