Witte kool: een gezond kruid met een lange geschiedenis

Witte kool levert veel gezonde voedingsstoffen en vitale stoffen. Informatie over herkomst, teelt, oogst en bewaring vindt u hier.

witte kool (Brassica oleracea convar. hoofdletter var. Alba) is diep geworteld in de menselijke geschiedenis. Onderzoekers ruziën over het eerste bewijs van gezonde kool. Wat zeker is, is dat de plant al in de 7e stond Het werd in de 19e eeuw verwerkt tot kimchi, een Zuid-Koreaanse hartige vorm van zuurkool. Het eerste Duitse bewijs van witte kool is een illustratie van Leonhart Fuchs uit de 16e eeuw. Eeuw. Kort daarna erkenden zeevarenden de waarde van het kruid en namen het mee als proviand op lange reizen. In de vorm van zuurkool is witte kool niet alleen gemakkelijk te bewaren, maar behoudt hij ook grotendeels zijn vitamine C-gehalte, dat zeevarenden beschermde tegen scheurbuik. Tijdens de twee wereldoorlogen ontwikkelde de term "Krauts" zich in het Engels als etnophaulisme voor de Duitsers.

Witte kool stamt, net als de meeste andere koolsoorten, af van wilde kool, die nog in zijn oorspronkelijke vorm groeit aan de kusten van Frankrijk, Ierland en Engeland. Wie graag witte kool gebruikt in de keuken en een tuin heeft, kan het lekkere en gezonde kruid gemakkelijk zelf kweken.

Synoniemen: witte kool, sluitkool, witte kool (CH)

Zo kweek je het in je tuin

Witte kool wordt onderverdeeld in verschillende categorieën. Er zijn vroege, medium en laat rijpende variëteiten. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen rassen voor de versmarkt en industriële verwerking.

Witte kool is vrij aanpasbaar qua standplaats. Hij gedijt het beste op een zonnige tot halfschaduwrijke plaats, houdt van losse tot licht leemachtige grond en heeft als vertegenwoordiger van de zware eters een voorkeur voor voedselrijke grond. Slechte tuingrond kan voor het uitplanten worden verbeterd met compost. Hier verhoogt compost niet alleen het voedingsgehalte, maar ook het vermogen van de bodem om water op te slaan. Voor de bemesting is een voedingsrijke organische meststof met een langdurig effect zoals die van ons aan te raden Plantura biologische tomatenmest, die witte kool drie maanden lang van alle noodzakelijke voedingsstoffen voorziet.

Het kiezen van de juiste variëteit is belangrijk. Vroege rassen zijn bijzonder geschikt voor verse consumptie, terwijl late rassen vaak weken houdbaar zijn. Hobbytuinders met een koele kelder mogen zich gelukkig prijzen. Omdat de koolkoppen ondersteboven kunnen worden opgehangen met hun stengels en wortels. Als de temperatuur en luchtvochtigheid goed zijn, kunnen koolkoppen van goede bewaarrassen tot begin februari worden bewaard.

De vroege vogel vangt de worm geldt ook voor een succesvolle wittekoolteelt: Als u de witte kool vroeg wilt oogsten (meestal aan het begin van de juli), moet je in februari zaaien, hetzij op je eigen lichte vensterbank of buiten onder een glazen koepel (bijv. omgekeerde glazen pot). De planten die op de vensterbank staan ​​kunnen begin april in de voorbereide grond geplant worden. Bij strenge vorst moeten de jonge planten echter worden beschermd. Middelgrote en late soorten kunnen in mei uitgeplant worden. In gebieden met een zeer gunstig klimaat kan eind juli en augustus ook kool gezaaid worden.

Onder een beschermfolie overwintert u het beste tot het voorjaar, dan kunnen de jonge groenten geoogst worden en gebruikt worden in salades of als bijgerecht. Op dit moment hebben de planten echter nog geen goede kop ontwikkeld. Maar een slimme truc kan helpen: vrij dicht zaaien met een afstand van 25-35 cm tussen de Planten is het begin, in het voorjaar moet elke tweede plant als bladgroente geoogst worden. De overige planten hebben dan voldoende ruimte om een ​​goede koolkop te ontwikkelen.
Bij een traditionele ontmanteling wordt ook de afstand gekozen in functie van het groeipotentieel van het ras. Compactere variëteiten nemen genoegen met een afstand tussen de planten van 40 cm, latere en zeer krachtige variëteiten kunnen tot 80 cm nodig hebben. De rijenafstand is 60 tot 100 cm.

Tijdens de groeifase moet je af en toe de grond rond de plant losmaken met een schoffel. Witte kool is een van de zogenaamde hakplanten, die het heel goed doen als de grond regelmatig wordt losgemaakt. Als het droog is, moet het regelmatig worden bewaterd. De groei kan elke drie tot vier weken worden ondersteund met een stikstof- en kaliumrijke meststof. Overvoeren leidt echter al snel tot verminderde ziekteresistentie en een zwavelachtige smaak.

Nog meer informatie over de teelt vind je hier: Witte kool telen: zaai-, verzorgings- en oogsttijd.

Witte koolsoorten

Een uitgebreid overzicht van rassen vindt u hier: Witte kool: de juiste rassen kiezen om te telen.

• Bacalan Gross: vroeg ras uit Spanje met grote en ovale koolkoppen; golvende bladranden, bijzonder goed van aroma.
• domarna: populair ras voor industriële teelt; zware ronde koppen. Het ras is bijzonder resistent tegen ziekten en wordt vooral gebruikt voor de productie van zuurkool.
• Equatoria (F1): middelvroeg ras met halfplatte kroppen en een aangenaam mild aroma. Door zijn grootte en textuur is hij bijzonder geschikt voor koolwraps.
• Filderkool: middelmatig tot laat rijpend ras met stevige spitskoolkroppen. Filderkool is een traditionele Zwabische variëteit met fijne en aromatische bladeren, die bijzonder geschikt is voor salades en fijne zuurkool; goed kan worden bewaard.
• Holstein schotel: zeer groeikrachtig en grootbloemig ras met een platte, ronde kop. Ondanks de late rijping is het ras slecht houdbaar en dient het direct na de oogst verwerkt te worden; smaken erg goed.
• Krautkaiser: laat rijpend ras met uniforme, platte, ronde en zeer grote koolkoppen; een goede bewaarvariëteit met een gewicht tot 5 kg.
• Leeuwen (F1): laatrijpe rassen voor bewaring met ronde en mooi groene kroppen; hoge ziekteresistentie (bijv. tripstolerantie); In een rassenvergelijking van LVG Erfurt behaalde het ras Lion het beste resultaat in de categorie "late wittekoolrassen voor de versmarkt".
• Marner Lagerwei: laatrijpe en dicht opeengepakte kool; zeer grote kroppen met goede smaak; Dit traditionele ras heeft ook de bijnaam "vaste kool" gekregen vanwege zijn uitstekende bewaareigenschappen.
• matsumo: vroeg ras met platte ronde kroppen; Door het malse en smakelijke blad is het bijzonder geschikt voor rauwe groenten zoals koolsalade; kan slechts korte tijd worden bewaard.

De witte kool kan vanaf juli geoogst worden

Vroege rassen kunnen al in juli worden geoogst als ze op tijd worden gezaaid, en latere rassen kunnen tot ver in de winter worden geoogst. Alleen de temperatuur mag niet onder de -4°C komen. Een belangrijke regel is: hoe later de kool geoogst wordt, hoe langer hij bewaard kan worden.
Na de oogst mag er gedurende ten minste vier jaar geen koolsoort op dezelfde locatie worden gekweekt. Dit is absoluut noodzakelijk om ziekten te voorkomen.

Gebruik en ingrediënten

Witte kool is rijk aan belangrijke stoffen. Naast het hoge vitamine C-gehalte biedt deze koolsoort ook veel mineralen (ijzer, magnesium, kalium, etc.). Daarnaast bevat witte kool antibiotische stoffen die micro-organismen afremmen, wat onder andere de goede houdbaarheid verklaart.

Voor verwerking moeten de stengel en de buitenste bladeren worden verwijderd. Deze hebben meestal een hoog nitraatgehalte. Witte kool kan niet alleen rauw in salades gegeten worden, maar ook als smaakvolle begeleider van hartige gerechten zoals gebraad, worst of Kassler als zuurkool. De kool is ook zeer geschikt als ingrediënt voor ovengroenten.

De gerechten op smaak brengen met een beetje karwij helpt tegen de winderigheid waar veel mensen bang voor zijn. Dit heeft een spijsverteringseffect. Ook het bemesten met stikstof moet voorzichtig zijn, aangezien dit absoluut niet bevorderlijk is voor een goede spijsvertering en ook een lichte zwavelgeur veroorzaakt tijdens het koken.

ziekten en plagen

Witte kool heeft ook te kampen met de plagen en ziekten die typisch zijn voor koolsoorten. Inclusief: Koolwit, witte vlieg, en de Clubwortel.