Mosterdplant: bloeitijd, oogst en opslag

Mosterd zie je het vaakst op grote velden groeien, maar het kan ook heel decoratief en nuttig zijn in je eigen tuin. Welke soorten mosterd er zijn en hoe je de mosterd moet verzorgen, lees je hier.

Mosterd heeft een lange geschiedenis en wordt al duizenden jaren als specerij gebruikt en in de middeleeuwen ook als medicinale plant. Tegenwoordig wordt het steeds populairder in huistuinen. Dit artikel geeft een overzicht van verschillende soorten mosterd, hoe mosterd in de tuin wordt gekweekt en hoe je mosterdzaad kunt gebruiken.

Mosterdplant: oorsprong en eigenschappen

Als de velden in de herfst geel bloeien, groeit daar de populaire mosterd. We gebruiken voornamelijk witte en bruine mosterd (Sinapis Alba en

Brassicajuncea) gekweekt, de zwarte mosterd (Brassica nigra), wordt daarentegen nauwelijks agrarisch verbouwd vanwege de moeilijkheid van mechanisch oogsten. Strikt botanisch gezien zijn bruine en zwarte mosterd helemaal geen "echte" mosterd, omdat beide planten niet tot het mosterdgeslacht behoren (Sinapis) Bij.

De mooie gele mosterdbloemen lijken op die van de koolzaad verwarrend vergelijkbaar. Beide planten behoren tot de kruisbloemige familie (Brassicaceae), maar verschillen in bloeitijd, geur en gebruik. Als de mosterd in mei wordt gezaaid of vanaf februari op de vensterbank wordt voorgekiemd, bloeit hij tussen juni en september en kan hij als sierbloem gebruikt worden.

De oorsprong van mosterd is waarschijnlijk India. Bij opgravingen zijn daar resten gevonden van teelten die dateren van rond 1800 voor Christus. Chr. komen. Op het Europese continent werd mosterd voor het eerst gebruikt in een recept voor mosterdpasta dat dateert uit het oude Rome rond 100 na Christus. Chr. genoemd. Samen met mierikswortel is mosterd de eerste hete specerij in Europa en zelfs ouder dan peper en chili. Vooral zwarte mosterd zou in de middeleeuwen een helende werking hebben: het zou de bloedsomloop bevorderen, pijn kalmeren en ontstekingsremmend werken.

Maar hoe ziet de mosterdplant eruit? De witte mosterd wordt 30 tot 70 cm hoog, de bruine 120 cm, terwijl de zwarte mosterd wel 200 cm hoog kan worden. Wat opvalt aan het eenjarige kruid is de hoekige stengel die aan de bovenkant vertakt en ruwe bladeren vormt. Bovendien zijn de mosterdbladeren verdeeld in een bladsteel en een eivormig blad (dit is het bladoppervlak). De rand is meestal glad tot licht gekarteld. De mosterdbloesem ontwikkelt vier bloembladen en zes meeldraden - er is nauwelijks een visueel verschil tussen de bloesems van koolzaad en mosterd. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk is daarom de bloeitijd: terwijl koolzaad in het voorjaar bloeit, zijn mosterdbloemen alleen te zien in de late zomer tot de herfst.

De mosterdbloemen zijn hermafrodiet en kunnen zichzelf bestuiven, waardoor ze geen andere plant nodig hebben als stuifmeeldonor. Bestuiving vindt plaats door wind of door insecten, die de bloem graag bezoeken. Mosterd vormt een diepwortelend wortelstelsel en is daarom zeer geschikt voor het losmaken van grond, als tussengewas of als groenbemester. De zaden worden gevormd in peulen en zijn ongeveer zo groot als een erwt. Je kunt ze heel gebruiken, ze tot poeder vermalen of ze gebruiken om de beroemde kruidenpasta, de tafelmosterd, te maken.

Soorten en variëteiten van mosterd

Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen witte, bruine en zwarte mosterd:

• Witte Mosterd (Sinapis Alba): Ook wel gele mosterd genoemd vanwege de intens gele bloemen. Het vormt 4 tot 8 zaden per peul, de zaden zijn wit tot lichtgeel met een milde smaak.

• Bruine Mosterd (Brassicajuncea): Ook bekend als Indiase of Chinese mosterd. Het vormt 6 tot 15 zaden per peul, die donker tot lichtbruin zijn. Het gebruik van mosterdolie is in Azië nog gebruikelijk, maar is vanwege de lage opbrengst vervangen door koolzaad. Bruine mosterd wordt voornamelijk gebruikt in Dijon-mosterd. Hij heeft een scherpe smaak. Een interessant ras is 'Rouge Métis', dat een ingesneden roodpaars blad heeft en daardoor bijzonder decoratief is in salades. En ook de variant 'Southern Giant Curled', de Krause-mosterd, is een echte aanrader: het vormt zeer grote bladeren die in salades, op brood of gekookt als spinazie gebruikt kunnen worden.

• Zwarte Mosterd (Brassica nigra): Wordt zelden mosterdkool genoemd. Het vormt 4 tot 10 zaden per peul, die donkerbruin of grijs tot zwart van kleur zijn. Wat opvalt is een overwegend behaarde, zwarte steel die naar boven toe blauw kleurt. Zwarte mosterd wordt niet commercieel geteeld omdat de peulen heel dicht bij de stengel zitten en daarom niet gemakkelijk machinaal kunnen worden geoogst. Hij heeft een scherpe smaak.

Mosterd kweken in de tuin

Wie in hun eigen tuin mosterd planten wenst vereist een zonnige of in ieder geval gedeeltelijk beschaduwde standplaats. Voor de groei heeft een humusrijke, kalkrijke grond de voorkeur. De teelt van mosterd is mogelijk in gemengde teelt met bijna alle andere soorten groenten, alleen andere kruisbloemige planten zoals bloemkool(Brassica oleracea var. botrytis) of broccoli (Brassica oleracea var. italiaans) moet worden vermeden. Daarnaast is het belangrijk dat een plant van de familie niet op zijn vroegst na vier jaar terugkeert Brassicaceae op dezelfde locatie worden gekweekt, anders kunnen ziekten worden overgedragen.

Mosterd is een zeer weinig veeleisende plant tijdens de vegetatieve fase. Als het op een goed gevoede locatie wordt gekweekt, is regelmatig water geven voldoende. Als je mosterd gebruikt als vanggewas of om de bodemstructuur te verbeteren, gebeurt dit meestal op minder goede locaties.
Hier wordt aanbevolen om de planten te voorzien van extra voedingsstoffen in de vorm van bemesting. Hierdoor kunnen ze hun volledige kracht ontwikkelen en de bodem verbeteren. Extra bemesting van de mosterd op een slechte standplaats zorgt ervoor dat deze beter groeit, de voedingsstoffen opgeslagen in al zijn plantenorganen en geeft ze weer vrij wanneer ze rotten op de compost of direct op het bed geeft. Door de goede groei van de mosterdplanten wordt koolstof gefixeerd en kan na rotting als humus worden gebruikt.

Zo is onze voornamelijk organische meststof geschikt als meststof Plantura organische universele meststof. Dit voorziet de plant niet alleen van ideale voedingsstoffen, maar ondersteunt ook een actief bodemleven. Aangezien mosterd een eenjarige plant is, sterft deze in de herfst af en is dus niet winterhard. Als de rijpe zaden niet worden geoogst, zullen ze het volgende jaar natuurlijk weer ontkiemen.

Mosterd oogsten: timing en procedure

De eerste bladeren kunnen al drie weken na ontkieming worden geoogst. Deze smaken heerlijk als toevoeging aan een frisse salade.In de Indiase keuken worden spinazie-achtige groenten vaak gekookt van het mosterdgroen. Naarmate de bladeren ouder worden, worden ze bitter en smaken ze niet meer zo lekker. Zodra de mosterd begint te bloeien, moet je het oogsten van de bladeren volledig vermijden. Op deze manier kan de plant al zijn energie steken in de vorming van bloemen en peulen en hoeft hij geen nieuw blad te ontwikkelen.

De mosterdpeulen zijn klaar om te oogsten zodra ze droog zijn. Dit gebeurt meestal in september of oktober. Als de peulen rammelen als je ze schudt, zijn ze droog genoeg. Ze kunnen gemakkelijk met de hand uit de plant worden verwijderd, daarna moeten ze worden geopend en de korrels worden verwijderd. Bij een grote oogst is het makkelijker om de verzamelde peulen in een zak te doen en er met je hand of een deegroller op te tikken om de mosterdzaadjes los te maken. Deze kunnen er dan gemakkelijk uitgezocht worden.

Mosterd bewaren en bewaren

De geoogste mosterdzaadjes kunnen vervolgens worden gedroogd. Het is voldoende om ze op een stuk krant te leggen en ze ongeveer vier weken op kamertemperatuur en met goede ventilatie te laten staan. Leg je de krant met de mosterdzaadjes op de verwarming, dan is hij nog sneller droog. De korrels kunnen dan heel bewaard worden op een donkere, droge plaats of vermalen worden tot mosterdpoeder. Ze zijn dan geschikt als toevoeging aan ingemaakte groenten zoals augurken of als specerij voor vlees en groenten. Als alternatief voor het drogen kunnen de mosterdzaadjes ook direct tot mosterdpasta worden verwerkt.

ingrediënten van mosterd

Al in de Middeleeuwen werd mosterd overwogen geneeskrachtige plant, wat vooral te danken is aan de ingrediënten. De verschillende soorten bestaan ​​voor zo'n 20-30 procent uit mosterdolie, die veel gezonde, onverzadigde vetzuren bevat. Bovendien bevat mosterd een hoog eiwitgehalte (ongeveer 28 procent). De glycosiden die het bevat zijn verantwoordelijk voor de scherpte van de mosterd. Deze verschillen in wit en bruin, of zwarte mosterd. De scherpe smaak ontwikkelt zich echter pas wanneer de glycosiden worden afgebroken en reageren met een enzym. Daarom, als je een mosterdzaadje kauwt, smaakt het eerst zoet en nootachtig en wordt het na een tijdje pittig.

Gemeenschappelijk mosterdongedierte

Mosterd is een zeer robuuste plant en heeft nauwelijks te maken met ongedierte. Net als andere kruisbloemige groenten kunnen ze echter droog zijn vlooienkevers problematisch worden. Als preventieve maatregel helpt het echter om vroegtijdig onkruid te verwijderen, de planten regelmatig water te geven en de grond permanent vochtig te houden met een laag mulch.
de witte vlinderdas, ook wel de kaswittevlieg genoemd, is goed te bestrijden met nuttige insecten. Het volstaat om de tuin aantrekkelijk te maken voor nuttige insecten, bijvoorbeeld met insectenhotels en een bloemenweide. Dit helpt niet alleen de mosterd, maar je hele tuin.

Zoals eerder vermeld is mosterd ideaal als groenbemester. In een artikel hebben we handige tips en andere opties groenbemester in de herfst voor u samengesteld.