Kervelbieten: Teelt en verzorging van de oude groente

De kervelbiet is een inheemse maar bijna vergeten groentesoort. We presenteren de aromatische knol en geven tips voor het kweken van kervelbieten.

Een weinig bekende knolgewas is de kervel (Chaerophyllum bulbosum), die vanwege zijn zeldzaamheid en zeer bijzondere smaak als delicatesse wordt bereid. In dit artikel leer je alles over kervel en het kweken ervan in je eigen tuin.

Kervelbiet: oorsprong en eigenschappen

De kervelbiet is een tegenwoordig bijna vergeten groente, die ook wel bekend staat onder de namen knolkervel, nappenpeen of knolkalfsgewas. In het Engels staan ​​ze bekend als kervel met raapwortel, in Frankrijk als cerfeuil tubereux. De eerste schriftelijke vermelding van de knolkervel was in 1601. Het werd toen al aangeboden op de Weense groentemarkten. De kervel behoort tot de schermbloemen (

Apiaceae), gewoon zo pastinaak (Pastinaca sativa) en de wortel (Daucus carota). Het is inheems in Centraal-Europa, maar er is ook een Siberische kervel met een gele schil. De wilde kervel komt ook verspreid voor op vochtige weilanden in Duitsland en Oostenrijk. Onze lokale plantaardige kervel ontwikkelt tot tien centimeter lange, stompe en verdikte wortels, die van buiten lichtbruin en van binnen witgeel zijn. Het blad is fijn geveerd en doet sterk denken aan wortelbladeren. De smaak van rauwe kervel is pastinaakachtig, knapperig en sappig. Maar pas tijdens het koken ontvouwt het zijn unieke, sterke smaak van kastanjes, waardoor het hart van geliefden sneller gaat kloppen.

Kweek kervel

Kervelbiet is niet gemakkelijk te telen, daarom wordt het niet commercieel geteeld. Het is bewaard gebleven in gewasverenigingen en in moestuinen als hobbygroente. De kervelbiet is een vorstkiemer, wat betekent dat hij in de herfst wordt gezaaid en, dankzij de koude winter, het volgende voorjaar ontkiemt. Tussen augustus en oktober worden de zaden direct in het bed gezaaid, met een rijafstand van 20 centimeter. Helaas is de kiemkracht vaak niet bijzonder hoog, daarom kun je beter dichter zaaien dan bij bijvoorbeeld wortelen.

Kervel verzorgen

De verzorging van de kervel is hetzelfde als bij pastinaak, wortel en Co. In het voorjaar moet de grond tijdens en na altijd goed van water voorzien voor het ontkiemen, omdat de rapen niet tegen droogte kunnen en anders gedijen nauwelijks. Na ontkieming in het voorjaar worden de zaailingen gescheiden tot 3 tot 5 centimeter. De dikke wortels van de middelvoedende kervelbiet nemen vooral stikstof en kalium op uit de bodem. Een bemesting met een overwegend organische lange termijn meststof, zoals de onze Plantura biologische tomatenmest, vult de voedingsvoorraad van de bodem aan en beschermt het bodemleven. De plantaardige korrels worden licht in de grond rond het gewas gewerkt en vochtig gehouden. De aanwezige voedingsstoffen worden dan gelijkmatig verdeeld over een periode van twee maanden en voorzien de bolvormige kalfskop van alle essentiële mineralen. Helaas is de kervel niet erg concurrerend met andere planten en moet daarom regelmatig onkruidvrij worden gemaakt.

Voortplanting van knolachtige kalfstruma

Als je de kervelbiet zelf wilt vermeerderen, moet je de plant twee keer overwinteren: een keer als zaadje in de volle grond en het volgende jaar als wortel. Want net als de meeste schermbloemen is het een tweejarige plant die, zoals de naam doet, pas in het tweede levensjaar bloeit, zaden produceert en uiteindelijk sterft. In het voorjaar ontwikkelen de tweejaarlijkse kervelbieten snel langwerpige bloeiende scheuten, met bovenaan een scherm dat wacht op gretige bestuivers. Voor de vermeerdering is het essentieel om meerdere bloeiende kervelbieten naast elkaar te hebben, zodat er later veel zaden geoogst kunnen worden. De nu bruine, licht gebogen zaden zijn in de nazomer klaar voor de oogst. Om dit te doen kun je het beste het hele scherm afsnijden en goed laten drogen totdat de zaden gemakkelijk los kunnen komen. Idealiter zaai je direct na de zaadoogst opnieuw, omdat de zaden van de kervel snel hun kiemkracht verliezen en al snel weer ondergronds zouden moeten zijn. Als de zaden zeer goed gedroogd zijn, kan de kiemkracht worden vergroot door ze in te vriezen.

Oogsten en gebruik van kervelbiet

De rapen worden in juli geoogst, zodra het blad volledig vergeeld is. Je kunt de wortels ook in de grond laten tot de herfst, maar muizen houden ook van de unieke smaak van kervelbieten en zullen ze graag en gul opeten. In de kelder worden de geoogste rapen zonder bladeren in nat zand gewikkeld en ongeveer twee maanden bewaard. Alleen zo krijgt de kervelbiet zijn volle aromatische smaak. De bolvormige kalfskop is ideaal geschild voor soepen en gemengd met aardappelen voor een smakelijke puree. Het fijne kastanjearoma komt ook goed tot zijn recht in risotto's en stoofschotels.

Stel jij jezelf ook jaarlijks de vraag, waar welke groentesoort zijn plaats in de tuin moet krijgen en wie goed kan opschieten met welke buurman op welke locatie? EEN Groenteteeltplan kan bij al deze vragen helpen. We laten u zien hoe u dit zonder problemen kunt doen.