Beukensoorten van A-Z: Lijst met foto's

inhoudsopgave

Bepaal boeking
Boek van A - E
Boek bij G - K
Boek bij O - T
Gelijkaardige benoemde genera
Haagbeuk
Hop beuken
valse beuken

Beuken (Fagus) uit de beukenfamilie hebben een groot verspreidingsgebied. Van de ongeveer elf soorten zijn er echter maar twee inheems in Europa, de gewone beuk (Fagus sylvatica) en de oosterse beuk (Fagus orientalis). In Duitse bossen zijn het de meest voorkomende loofbomen. In tegenstelling tot Europese beuk en koperbeuk zijn haagbeuk, haagbeuk en hopbeuk geen beuk, ook al doet hun naam anders vermoeden. Ze behoren tot de berken- of berkenfamilie. Beuken familie.

Bepaal boeking

Beuken zijn een van de zogenaamde peridermbomen
Bomen die geen schors vormen of pas een schors vormen als ze oud zijn
Loofbomen met een hoogte tot 40 m
De bast is zilvergrijs en glad
Bladeren zijn langwerpig-ovaal, spits toelopend
De bladkleur is groen, met uitzondering van de koperbeuk
Koperbeuk, een mutatie van de beuk met roodachtige bladeren
Beuken hebben vrouwelijke en mannelijke bloemen (eenhuizig)
Bloemen en vruchten op zijn vroegst na 10-15 jaar
Bloemen nogal onopvallend

In dit land worden ze vooral gewaardeerd vanwege de bijzondere hardheid van het hout, daarom behoren ze tot de belangrijkste Hout behoren. Ze danken hun populariteit aan hun driehoekige, kastanjebruine notenvruchten, de zogenaamde beukennootjes. Ze bevatten tot 50% olie en daarom worden ze gebruikt voor de olieproductie. Het belangrijkste gebruik zit echter in het gebruik van het hout. Hoewel alle beukensoorten qua uiterlijk erg op elkaar lijken, zijn er toch enkele onmiskenbare kenmerken die kunnen worden gebruikt om elke individuele beukensoort te identificeren.

Boek van A - E

Amerikaanse beuken (Fagus grandifolia)

Groeit als middelgrote boom
Hoogtes tot 30 m
Vormt een spreidende tot ronde en dichte kroon
Bladeren zijn 5-12 cm lang, tot 7 cm breed
De bovenzijde van het blad is glanzend blauwgroen, maar de onderzijde is lichter
Getande bladranden
Bladsteel slechts 3-8 mm lang
Het blad verkleurt oranjegeel tot bruinachtig in de herfst
Natuurlijk verspreidingsgebied in het oosten en noorden van Midden-Amerika
In Noord-Amerika is het echter de enige natuurlijk voorkomende beukensoort

Chinese beuk (Fagus sinensis)

Bereikt hoogtes tot 25 m
De groei is vrij slank, met een mooi gebouwde kroon
Inheems in Noord-Vietnam en Zuid- en Midden-China
Bladeren zijn 9-15 cm lang
Bladranden zijn gekarteld en opgezwollen
Bladstelen zijn 1,0-3,5 cm lang
Bladtoppen zijn frisgroen, glad en glanzend
Blauwgroene onderzijde, fijn en dichtbehaard
Herfstkleur dan oranjegeel

Englers beuk (Fagus engleriana)

Inheems in het zuiden en oosten van China
Groeit tot een hoogte van 15 tot 25 m
Gesteelde bladeren zijn blauwgroen en 4-9 cm lang
De bladeren kleuren oranjegeel in de herfst
Bladonderzijden behalve de zijdeachtige harige nerven, kaal
Bloeitijd is van april tot mei
Kleine katjes zijn meestal onopvallend

Boek bij G - K

Glanzende beuk (Fagus lucida)

Inheems in verschillende provincies in Oost- en Zuid-China
Bereikt hoogtes tussen 20 en 25 m
Glanzend groen blad is 5-10 cm lang
Bladranden licht gekarteld
Bladeren glad en onbehaard, met uitzondering van de zijdeachtige harige hoofdzenuw
Bladstengels zijn tot 2 cm lang
Jonge blaadjes met mate genoten, eetbaar
Een vrij mild aroma hebben

tip: Van de gedroogde beukennootjes wordt meel gemalen om er brood van te maken. Geroosterd worden ze ook gebruikt als koffiesurrogaat en vers voor de olieproductie.

Japanse beuk (Fagus japonica)

Ook bekend als Japanse blauwe beuk
Natuurlijk verspreidingsgebied is in Japan
Groeit voornamelijk als meerstammige boom met een hoogte tot 25 m
Jonge scheuten meestal kaal
De naam 'blauwe beuk' verwijst naar de blauwachtige kleur van de bladeren
Bladeren 5-9 cm lang en 2,5-4,5 cm breed
Bladranden iets ingekeept tot geheel
Bovenzijden van de bladeren zijn blauwgroen
Onderkanten zijn geelgroen
Bladsteel is ongeveer 1 cm lang
Het wordt voornamelijk gekweekt als sierhout

Getande beuk (Fagus crenata)

Gekerfde beuk is ook inheems in Japan
Bereikt daar een statige omvang tot 35 m
Zelden gevonden in Centraal-Europa
Vormt een dichte boomtop met donkergroene bladeren
Bladeren hebben een golvende, ingekeepte rand
De herfstkleur van de bladeren is goudbruin
In hun natuurlijke huis zijn ze voornamelijk ontworpen als bonsai
Bonsai-ontwerp is daar erg belangrijk

tip: De zaden van de gekerfde beuk worden geroosterd en vervolgens gebruikt als vervanging voor koffie of om olie te produceren.

Boek bij O - T

Oosterse beuk (Fagus orientalis)

Natuurlijk thuis is Klein-Azië, de oostelijke Balkan, de Kaukasus en Noord-Iran
Groeit tot 40 m
Dichte, kegelvormige kroon met opgaande takken
Zeer snel groeiend in de eerste jaren
Spruiten 2-3 weken eerder dan Fagus sylvatica
Bladeren zijn 6-12 cm lang
De bladsteel is 0,5-1,5 cm lang en heeft zijdeachtige haren
Bladtoppen zijn kaal, donker blauwgroen en licht geelgroen geaderd
Bladranden zijn fijn behaard, geheel, golvend of golvend ingesprongen
Opvallend grote toppen
Bovenal wordt het hout gebruikt

Gewone beuk (Fagus sylvatica)

De enige beukensoort die inheems is in Duitsland
Kan een hoogte bereiken van 20-30 m
Groeit tot een ouderdom van ongeveer 250 jaar
Naam verwijst niet naar de kleur van de bladeren
Doorslaggevend was echter de licht roodachtig glanzende kleur van het hout
Bladeren zijn tot 10 cm lang en 5 cm breed
Bladranden zijn golvend
Bladeren glanzend donkergroen van mei tot juli
Wordt bruin van augustus tot oktober
Bladsteel is 1,0-1,5 cm lang
Bloemen verschijnen tegelijk met de bladeren
Koperbeuk, haagbeuk en varenbladige rode beuk zijn siersoorten van Fagus sylvatica

Taiwanese beuk (Fagus hayatae)

De natuurlijke thuisbasis van de Taiwanese beuk is China
Met name de provincies Sichuan en Zhejiang zijn inheems
Groeit daar in topgebieden van loofbossen en op berghellingen
Kan een hoogte bereiken tot 20 m
Blauwachtige verkleuring van de bladeren en het hout is echter zeldzaam
Het wordt echter voornamelijk als sierhout gekweekt
Bladeren zijn 3-7 cm lang, randen gekarteld en opgezwollen
Jonge bladeren met zijdeachtige haren aan de boven- en onderkant

Gelijkaardige benoemde genera

Haagbeuk, hopbeuk en pseudobeuk zijn geen beuken. Haagbeuk en hopbeuk behoren tot de Berk planten en de dummy-boeken tot het geslacht van Beuken familie. Maar ook hier zijn er kenmerken die deze bomen duidelijk onderscheiden van echte beuken.

Haagbeuk

(Carpinus)

Haagbeuken lijken verwarrend veel op echte beuken
De belangrijkste verschillen zitten echter in de aard van de bladeren en de grootte van de bomen
Bereik een groeihoogte van maximaal 25 m
De stammen zijn vaak scheef, bruinachtig en duidelijk gebarsten
Dicht vertakte kroon is aanvankelijk conisch
Haagbeuken worden met het ouder worden ronder en groter
Bladeren veel grover, sterk gegolfd en dubbel gekarteld
Bladonderzijden van jonge bladeren zijn zijdeachtig behaard, maar later kaal

Hop beuken

(Ostrië)

Hopbeuken bereiken hoogtes tot 15 m
Meestal als enkele tot meerstammige grote struik of als breedbekroonde, 20 m hoge boom
Bark is een donkere schaalschors
Bladeren zijn 5-12 cm lang, elliptisch tot ovaal, dubbel gekarteld
De naam is afgeleid van de hopachtige vruchten