Alfalfa: teelt, verzorging en oogst

Alfalfa wordt geteeld als groenbemester en als voedergewas, vooral voor paarden. Vanwege het hoge eiwitgehalte en de indrukwekkende opbrengst aan droge stof wordt ze ook wel de "koningin van de voedergewassen" genoemd.

Echter, Luzern (medicijn spec.) speelt een belangrijke rol - het is ook een belangrijke voedselbron voor wilde bijen met zijn goede nectarvoorziening en aanhoudende bloei. In dit artikel leer je alles over de teelt en mogelijke toepassingen van luzerne.

Alfalfa: oorsprong en eigenschappen

het soort Medicago sativa is ook bekend onder de namen alfalfa, gezaaide alfalfa en groenblijvende klaver. Het synoniem slakkenklaver komt van de opgerolde zaden die op een slakkenhuis lijken. In de meeste gevallen is de alfalfa die in dit land wordt verbouwd echter nu de zogenaamde bastaardalfalfa of de bastaardslakkenklaver (

medicijn X verscheidene), een kruising tussen luzernezaad en sikkelluzerne (Medicago falcata) is ontstaan. In Duitsland wordt onderscheid gemaakt tussen twee meerjarige soorten luzerne: het ene type lijkt qua eigenschappen meer op sikkelluzerne, het andere type lijkt meer op zaadluzerne. De soorten worden ingedeeld bij de peulvruchtenfamilie (Fabaceae) en behoren tot de peulvruchten (Faboideae), d.w.z. aan de peulvruchten. Luzerne is de oudste gecultiveerde plant die uitsluitend voor veevoeder werd verbouwd - al rond 500 voor Christus. Chr. werd ervoor gebruikt. Het komt uit Zuidwest-Azië en de teelt in Duitsland moet in de 18e eeuw zijn geïntroduceerd. eeuw hebben plaatsgevonden. Afgezien van de teelt op het veld, wordt alfalfa vaak in het wild aangetroffen langs bermen en veldranden, in struiken, droge weiden en ruig beïnvloede halfdroge graslanden.

Beide gekweekte luzernesoorten zijn meerjarige, kruidachtige planten die het hele jaar door groene bladeren hebben. De hybride luzerne bereikt een hoogte van 30 tot 80 cm, terwijl de zaadluzerne tot ongeveer 1 m hoog kan worden. Beide soorten vormen een penwortel als primaire wortel en de worteldiepte van luzerne kan oplopen tot 4,5 m. De blijvende toppen bevinden zich ofwel enkele centimeters boven het aardoppervlak of op dezelfde hoogte - ze overwinteren als chamaefyt of hemicryptofyt. De rechtopstaande, vertakte stengels van de luzerneplanten zijn afwisselend gerangschikt in drievoudig geveerde bladeren. Hun vorm is langwerpig-lancetvormig tot elliptisch en de bladranden zijn aan de bovenzijde meestal gekarteld. De stengel van Medicago sativa is ook vierkant en min of meer behaard. De hermafrodiete, spiegelsymmetrische bloemen zitten in trosvormige bloeiwijzen op lange stelen. Ze kunnen blauwachtig tot violet, paars, groenachtig geel of wit van kleur zijn. Vooral hommels en wilde bijen genieten van de bloemen van de alfalfa, maar ook vlinders. Alfalfa heeft een goede aanvoer van nectar, maar bevat slechts kleine hoeveelheden stuifmeel. De bruine peulvruchten van het luzernezaad zijn behaard en ongeveer twee tot drie keer spiraalvormig opgerold. Ze bevatten ongeveer 10 tot 20 zaden. De gladde schil van de hybride luzerne is 0,5 tot 2,5 keer gedraaid en bevat 3 tot 8 zaden. De langlevende zaden zijn niervormig en geelachtig-oranje tot lichtbruin van kleur. Ze worden uit de iets geopende peulen gegooid als de vrucht rijp is en verspreid door mens, wind of dieren.

Wanneer bloeit alfalfa?

De bloeiperiode van de bastaardalfalfa loopt van juni tot augustus. In het geval van luzernezaad daarentegen duurt de bloei tot september.

Alfalfa als groenbemester

Als peulvrucht heeft luzerne ook het vermogen om stikstof uit de lucht te binden met behulp van knobbeltjesbacteriën (rhizobia) in de wortels. Dus als de alfalfa vervolgens in de grond wordt verwerkt, komt de stikstof beschikbaar voor het volgende gewas als het vergaat. Speciaal voor zware voerbak Hoe aardappelen (Solanum tuberosum), kool (Brassica), Maïs (Zea mag) of pompoen (Cucurbita) is de luzerne uitstekend geschikt als voorkweek. Daarnaast helpt luzerne dankzij het uitgebreide wortelgestel de bodemstructuur te verbeteren door deze dankzij de penwortel in de diepte los te maken. Het werkt ook als een bescherming tegen erosie. Het dient ook automatisch als weiland voor bijen en andere insecten, waardoor luzerne een goede keuze is groene mest macht. Niet alleen insecten, maar ook wilde dieren zoals herten of hazen genieten van het beschikbare voedsel op bouwland.

Alfalfa kweken in de tuin

Luzerne doet het erg goed op een zonnige, warme locatie met kalkrijke, goed doorlatende, voedselrijke grond. Geschikte grondsoorten zijn bijvoorbeeld diepe klei- of lössgronden. Zwaar verdichte bodems met wateroverlast of een zure pH-waarde moeten worden vermeden. De optimale pH-waarde van de ondergrond voor luzerneteelt ligt rond de 6,5 tot 7,5. Door zijn wortelgestel kan alfalfa beter tegen droogte dan tegen vocht, dus de grond moet droog tot matig fris zijn. Omdat de gekweekte plant echter een hoge waterbehoefte heeft, speelt ook de opslagcapaciteit van het substraat een rol. Luzerne kan gezaaid worden van april tot half augustus. Als het in het voorjaar wordt gezaaid, kan het zich tot de winter krachtig ontwikkelen en overleeft het zonder problemen. De beste tijd is half april, wanneer de kiemtemperatuur van minimaal 5 °C in de grond is bereikt. Om de grond voor te bereiden, moet al het onkruid worden verwijderd en moet de grond diep worden losgemaakt. De zaden kunnen nu ongeveer 1 tot 1,5 cm diep in het fijn verkruimelde zaaibed worden gelegd en tenslotte worden platgedrukt. Wat het zaaipercentage van luzerne betreft, is ongeveer 25 tot 30 g per 10 m² nodig. Op grotere oppervlakken kan bijvoorbeeld het luzernezaad worden verspreid en gemakkelijk met een hark worden verwerkt. Met de achterkant van de hark kan de aarde weer worden aangedrukt. De luzerne moet in ieder geval tot het ontkiemen gelijkmatig vochtig worden gehouden en bij voorkeur ook in het jonge plantstadium. De eerste zaailingen zouden na ongeveer 7 tot 14 dagen moeten verschijnen.

Tip: Wist je dat alfalfa ook op de vensterbank of direct in de keuken gekweekt kan worden? In de vorm van Alfalfa spruiten ook in de winter kan de plant gerechten op allerlei manieren verfijnen en een waardevolle toevoeging zijn.

De juiste zorg

Na succesvolle ontkieming en vestiging kan het bewateren van de luzerne duidelijk worden verwaarloosd. Zodra er voldoende wortelgestel is ontstaan, kan de plant droge periodes goed aan. De peulvruchtenfamilie heeft een grote behoefte aan kalium en calcium. Daarom is het zinvol om een ​​kaliumrijke meststof met calciumgehalte te gebruiken. Hiervoor is een langdurig kunstmestgranulaat het meest geschikt, dat in het voorjaar wordt toegediend en zijn voedingsstoffen gedurende meerdere maanden afgeeft. Stikstof mag helemaal niet of slechts in kleine hoeveelheden in de meststof zitten, aangezien de luzerne voor zichzelf zorgt.

Het bekalken van de bodem kan in sommige gevallen nodig zijn om de optimale pH-waarde te behouden of te bereiken en voor de aanvoer van magnesium of calcium. Om erachter te komen of kalken nuttig zou zijn voor uw vloer, moet u dit eerst doen bodem pH en de grondsoort bepalen. Hoe dit werkt, leggen we in detail uit in onze bijbehorende artikelen. Onze fijnkorrelige limoen zorgt bijvoorbeeld voor een hoogwaardige limoen Plantura Biologische Limoen voor Gazon & Tuin dar: Door de pH-waarde in evenwicht te brengen, zorgt onze geurloze tuinkalk voor een actiever bodemleven, vooral op zure gronden, en daarmee voor een betere bodemvruchtbaarheid. U hoeft zich bij het aanbrengen geen zorgen te maken over loslopende huisdieren of tuindieren, want het gazon en de tuinkalk zijn ongevaarlijk voor hen.

In de landbouw wordt luzerne gewoonlijk twee tot drie jaar gekweekt en drie tot vier keer per jaar gemaaid voor gebruik als voederplant. De eerste snede tot een hoogte van ongeveer 10 cm moet uiterlijk na het einde van de bloeiperiode plaatsvinden. Als de luzerne als groenbemester wordt gebruikt, wordt deze afhankelijk van de zaaidatum ook afgemaaid en uiteindelijk verwerkt. Als de plant al vroeg in het jaar is gezaaid, moet hij uiterlijk voordat het zaad rijp is, worden afgesneden, zodat hij niet opnieuw kan zaaien. In de herfst kan de luzerne in de grond worden verwerkt. Als het slakkenklavertje pas later in het jaar is aangebracht, kan het overwinteren en pas het volgende jaar worden gemaaid. Luzerne is winterhard tot ongeveer -20 °C en kan daardoor probleemloos meerdere jaren worden geteeld. Alleen de eenjarige luzerne (Medicago scutellata) is een uitzondering waarop dit niet van toepassing is. De winterharde planten mogen na half augustus niet meer gezaaid worden, anders kunnen ze pas in de winter voldoende doorgroeien en zijn daardoor gevoeliger voor lage temperaturen. Betreffende de vruchtwisseling er moet een pauze van 4 tot 6 jaar zijn tussen de herhaalde teelt van alfalfa of andere peulvruchten.

Luzerne oogsten en gebruiken

Zoals je al hebt geleerd van de verzorgingsmaatregelen voor luzerne, wordt het afhankelijk van het beoogde gebruik meermaals of eenmalig gekapt en ondergegraven. Omdat het niet gemakkelijk is om de luzerne in de grond te werken, zijn kleine machines zoals een helmstok of een mulchmaaier erg handig. Na het versnipperen of snoeien van de luzerne kan het plantmateriaal worden gebruikt als voedingsbodem. In de landbouw wordt luzerne vaak gebruikt voor inkuilen of voor pellets, briketten en Baalproductie gebruikt - minder vaak wordt de plant gedroogd gebruikt dan hooi, omdat er minder nodig is geschikt is. Vanwege het hoge gehalte aan eiwitten en mineralen en de uitstekende opbrengst is luzerne een belangrijke voedergewas. Luzerne wordt voornamelijk gebruikt als voer voor paarden, maar de plant is ook geschikt voor andere dieren zoals rundvee, kippen en konijnen.

Voor ons is alfalfa niet alleen eetbaar in de vorm van spruiten, ook de bloemen en jonge bladeren zijn eetbaar. Het is mogelijk om zelf zaden van luzerne te oogsten. Je moet hiervoor het juiste moment kiezen: de peulen moeten bruin en zo droog mogelijk zijn. Als je echter te lang wacht, moet je er rekening mee houden dat ze al open zijn gegaan en de zaden zelf hebben verspreid.

Luzerne wordt vaak gebruikt in mengsels met klaversoorten zoals rode klaver (Trifolium pratense) ingezet. Ook de mooie Karmozijnrode klaver (Trifolium incarnatum) wordt gebruikt als groenbemester en af ​​en toe voor de productie van voer.