Nootmuskaatpompoen planten, oogsten en bereiden

Hier kunt u alles vinden wat u moet weten Planten, voor eend en voor bereiding van nootmuskaat zou moeten weten.

De nootmuskaatpompoenen (Cucurbita moschata) vormen een ondersoort in de pompoenfamilie (Cucurbitaceae). Een bekende vertegenwoordiger is de populaire Butternut Pompoen. De warmteminnende plantjes stellen wat eisen, maar kunnen onder goede omstandigheden ook in Duitsland worden gekweekt. Wij laten u zien waar u op moet letten.

Nootmuskaat: uiterlijk, eigenschappen en herkomst

Nootmuskaatpompoenen hebben afgeplatte, geribbelde tot peer- of cilindrische, gladde vruchten. De huid komt meestal in de kleuren oranje, geel en groen. De nootmuskaatpompoenhuid verandert vaak van kleur, wat de respectievelijke mate van rijpheid van de pompoen aangeeft. Vaak is een kleurverandering van groen naar beigebruin naar oranje waar te nemen. Het vruchtvlees van de nootmuskaatpompoen is van oudsher oranje en heeft een aromatische smaak en een meloenachtige geur. De nootmuskaatpompoen komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika. Het is al 4000 jaar inheems in Peru en Mexico. Daarom kan al worden geraden dat de planten de voorkeur geven aan een warm, vochtig klimaat. In Midden-Europa gedijen ze het beste in het wijnbouwklimaat.

Kweek je de plant, in Duitsland ook wel "muskuspompoen" genoemd, dan oogst je waarschijnlijk vruchten van maximaal 5 kg. In de tropen en subtropen daarentegen kunnen ze tot 40 kg wegen. Hierdoor worden de pompoenen in de winkels meestal in stukjes verkocht en niet als geheel. Ze bereiken een diameter van maximaal 50 cm en hebben een cilindrische, peervormige, bolvormige of klassiek breed afgeplatte vorm met diepe ribben. Het blad van de eenjarige plant bestaat uit ronde tot hartvormige, donkergroene bladeren. Pompoenen hebben vaak zilverachtige tot witte vlekken. Zowel het bladgroen als de scheuten zijn donzig behaard.

De typische bloemen van komkommerachtigen zijn klokvormig en geel tot oranje. Ze bloeien van juni tot juli. Daarnaast zijn ze bijvriendelijk en komen ze als puur mannelijke en vrouwelijke bloemen voor op een plant. Dit wordt monotonie genoemd. De ondersoort nootmuskaat is een van de meest veeleisende variëteiten wat betreft locatie, voeding en watervoorziening. Ze bereiken alleen oogstrijpheid als aan hun eisen wordt voldaan. Als de vruchten naar wens gedijen, zijn ze na 4 tot 5 maanden rijp, afhankelijk van het ras, en goed houdbaar.

De mooiste soorten

De groep nootmuskaatpompoenen omvat een groot aantal variëteiten. Zo is er voor iedere pompoenliefhebber wat wils. Zo heb je de keuze tussen een grote vrucht en een mini-nootmuskaatpompoen.

• ‘Muscade de Provence': Grote, platronde en diep geribbelde vruchten met een gewicht van ongeveer 5 - 18 kg; kleurovergang van de schaal van donkergroen naar lichtbruin; robuust, houdt van warmte en zeer productief; delicate smaak; vrij late rijping.
• ‘mini-musk‘: Kleinere, breed afgeplatte vruchten met een gewicht van 2 – 5 kg; kleinere variant van 'Muscade de Provence'; schil groenblauw tot oranje afhankelijk van de rijpheid; zoete, volle smaak; gemiddelde rijpingstijd.
• ‘Musquee de Maroc‘: Middelgrote, ronde tot licht afgeplatte vruchten van 3 tot 5 kg; De huid verandert van kleur van donkergroen naar terracotta op de vervaldag; sterk klimmen; zoete smaak; tolerant voor echte meeldauw; eerder vroegrijp.
• ‘Futsu Zwart‘: Kleinere vruchten met 1 – 3,5 kg; brede afgeplatte vorm; schil donkergroen tot terracotta afhankelijk van de rijpheid; donkere patina richting oogstrijpheid; fruitige smaak; gemiddelde rijpingstijd.
• 'Chirimen': Middelgrote vruchten van 5 – 10 kg; platte ronde vorm; kleurovergang van de schaal van zwartblauw naar oranjebrons; sterk klimmen; fruitige smaak; eerder vroegrijp.
• 'shishigatani': Kleine, peervormige vruchten van 0,2 - 2 kg; Shell kleurverandering van zwart-donkergroen naar lichtbruin; sterk klimmen; zoete pulp; gemiddelde rijpingstijd.

Plant nootmuskaatpompoen

Als je zelf nootmuskaatpompoenen wilt kweken en je woont niet in een wijnbouwgebied, dan moeten de zaden zeker op de vensterbank worden gekweekt. Voorkweek is mogelijk vanaf half april. Om de kieming te versnellen, is het raadzaam om de zaden ongeveer 24 uur voor het zaaien in lauw water of kamillethee te weken. Kamille creëert extra voordelen met zijn antibacteriële en schimmelwerende effecten. Om de wortelvorming van de zaailingen te bevorderen, dient u eerst een voedingsarme potgrond zoals de onze te gebruiken Plantura Biologische Kruiden- & Zaadaarde worden gebruikt. Breng nu 2 tot 3 zaden samen in een zaadpotje van ongeveer 3 cm diep in de grond en geef voorzichtig water. De potten moeten nu de komende weken bij 22 tot 26 °C met permanent vochtige grond en veel daglicht in het appartement blijven staan. Na ontkieming, normaal gesproken na 6 tot 12 dagen, mag alleen de sterkste jonge plant doorgroeien. Deze wordt geprikt als het eerste juiste bladpaar verschijnt. Nu is het zinvol om voedingsrijke grond onder de potgrond te mengen om aan de hoge voedingsbehoefte van de pompoenen te voldoen.

De nootmuskaatpompoenzaailingen mogen pas vanaf half mei buiten worden geplant, na de ijsheiligen. Een geschikte locatiekeuze is vooral belangrijk voor de ontwikkeling van de muskuspompoenen. Kies een plek die zo zonnig mogelijk is, maar beschermd tegen de wind. De grond moet hier snel opwarmen, dus niet te zwaar zijn en toch water kunnen vasthouden. Wateroverlast moet echter ten koste van alles worden vermeden. Ideaal is een los substraat met veel organisch materiaal. Over het algemeen is een leemachtig zand of zandige leem het beste.

Het is ook belangrijk op te merken dat pompoenen over het algemeen niet zijn zoals zijzelf en andere komkommerachtigen courgette (Cucurbita pepo subsp. pepo convar. giromontiina), komkommers (Cucumis sativus) en meloenen zijn compatibel. Er moet dus altijd een teeltpauze van 3 tot 4 jaar tussen de teelten in acht worden genomen. Dit is een efficiënte methode om bodemplagen te bestrijden. Als je meer over het onderwerp wilt vruchtwisseling Als je meer wilt weten, kun je ons aparte artikel lezen. Omdat pompoenen zware voeders zijn, is het raadzaam om de grond voor het planten te verrijken met compost, opgeslagen mest of een overwegend organische langdurige meststof. Bovendien mag de nootmuskaat niet naast andere zware feeders of komkommerachtigen worden geplant. Als u het in het bed plant, moet u de jonge planten voorzichtig behandelen om de gevoelige scheuten niet te beschadigen. De muskuskalebassen hebben een hoge ruimtebehoefte tot 3 m². Er moet ook een afstand van 50 tot 80 cm tussen de planten zijn.

Tip: Om de kleine planten te laten wennen aan de hoge blootstelling aan de zon en minder comfortabele buitenomstandigheden, moet u ze geleidelijk afharden voordat u ze uitplant. Hiervoor zet je ze 's ochtends een paar dagen buiten en zet je ze 's avonds weer terug in het appartement. Doe je dit zonder uitharding, dan is er al snel kans op zonnebrand.

De juiste zorg

Het is raadzaam om bij aanvang van de teelt ongewenst onkruid te wieden om concurrentie om water, licht en voedingsstoffen te voorkomen. Dit moet indien nodig worden herhaald in de eerste weken van het planten. Later bedekken ze de grond goed met hun ranken en bladeren, waardoor wilde kruiden op afstand worden gehouden.

Omdat de kleine plantjes zich het beste kunnen ontwikkelen bij temperaturen boven de 12 °C, moeten ze op koudere dagen worden afgedekt met doorschijnende folie of vlies. Om de mooiste en grootste pompoenvruchten te krijgen, mogen bij grootvruchtige rassen slechts 2 tot 3 vruchten per plant rijpen. Kleinvruchtige variëteiten kunnen daarentegen gemakkelijk tot 5 vruchten tot volwassenheid brengen. Om dit te bereiken worden de scheuten na bestuiving ingekort zodat het gewenste aantal pompoenvruchten behouden blijft.

Goed water geven is een van de belangrijkste factoren bij het kweken van pompoenen. Geef bij voorkeur water met lauw regenwater en maak de bladeren niet nat met water, anders neemt de kans op valse meeldauw (Peronosporaceae) toe. Over het algemeen mag de grond nooit helemaal uitdrogen. Geef hem daarom één keer per dag water als het warm is en meerdere keren per dag als het warm is. Ook is het aan te raden om 's avonds of vroeg in de ochtend water te geven, omdat het water dan niet direct verdampt en beter door de plant kan worden opgenomen.

Een andere manier om verdamping tegen te gaan, is door te mulchen. Mulch helpt ook om de pompoenen droog te houden en beschermt ze tegen rot. Stro of gemaaid gras is zeer geschikt als mulchmateriaal.

Tijdens de vruchtgroei is het belangrijk dat de planten van voldoende voedingsstoffen worden voorzien. Om de inspanning zo laag mogelijk te houden is het aan te raden om een ​​langdurige bemesting te gebruiken. Omdat de platte wortels van de pompoenen gevoelig zijn voor zout, moeten hier organische meststoffen worden gebruikt. Minerale stikstofmeststoffen zijn in water oplosbaar en vaak sterk geconcentreerd, waardoor pompoenwortels beschadigd raken. Als u de grond al voor het planten met kunstmest heeft verrijkt, is een bemesting tijdens de groei meestal voldoende. Ons Plantura biologische tomatenmeststof is een kaliumrijke langdurige meststof en heeft daardoor een positieve invloed op de vruchtkwaliteit van de nootmuskaatpompoenen. Het wordt gedurende meerdere weken langzaam en voorzichtig vrijgegeven door bodemorganismen, dus er is geen risico op overbemesting.

Bij zeer hoge zonnestraling bestaat het risico op scheuren in de schaal. U kunt dit tegengaan door het fruit op zonnige dagen af ​​te dekken met vochtige doeken. Helaas houden slakken ook van nootmuskaatpompoenen. Als het er maar een paar zijn, is het voldoende om ze te verzamelen. Bij een grotere plaag kun je echter een slakkenhek gebruiken. Als u hier meer over wilt weten, kunt u ons speciale artikel over de Slakkenhek met tips om het zelf te bouwen lezen. Een handigere manier om actie te ondernemen tegen het ongedierte is het gebruik van slakkenkorrels. Ons Plantura biologische slakkenkorrels is gebaseerd op de werkzame stof ijzer-III-fosfaat en is zacht voor huisdieren en nuttige insecten. De behandelde groenten kunnen onbeperkt geconsumeerd worden.

Oogst nootmuskaat

Je kunt je nootmuskaatpompoen oogsten als de stengel al verhout is. Dit is meestal zo'n 5 tot 6 maanden na het zaaien het geval. Er moet geoogst worden voor de eerste nachtvorst, dus de laatste oogsttijd is meestal begin november. Omdat de steel de pompoen beschermt tegen ziekteverwekkers, moet er tijdens het oogsten altijd een deel van de vrucht op de vrucht blijven zitten. Dit wordt voorzichtig met een scherp mes afgesneden, omdat zelfs kleine verwondingen de houdbaarheid ernstig kunnen schaden en tot rot en schimmel kunnen leiden. Bij goede bewaarcondities is een nootmuskaatpompoen daarentegen zelfs meer dan een half jaar houdbaar. Een koele plaats met een temperatuur van 10 tot 15 °C en goede ventilatie is geschikt.

Hoe ziet een rijpe nootmuskaatpompoen eruit?

Zoals hierboven beschreven, doorloopt de nootmuskaatpompoen verschillende kleuren tijdens het rijpen, afhankelijk van de variëteit. Zo heeft de bekende pompoensoort 'Muscade de Provence' bij rijpheid een uitwendige oranje kleur. Sommige liefhebbers van nootmuskaatpompoen geloven echter dat een vrucht die niet helemaal rijp is, het lekkerst is. De schil van de nootmuskaatpompoen is dan nog donkergroen. Onrijp oogsten heeft echter een negatief effect op de bewaarbaarheid. Als je je pompoen lang wilt bewaren, moet de schil hard zijn en moet de pompoen volledig rijp zijn. De tikproef is een goede manier om te controleren of een pompoen rijp is. Om dit te doen, tikt u lichtjes op het fruit met uw knokkel. Als je een hol geluid hoort, is de pompoen rijp.

Bereiding van de nootmuskaatpompoen

De nootmuskaatpompoen staat bekend om zijn fruitig-zure smaak en om zijn nootmuskaatnoot. Vanwege deze eigenschappen wordt het aanbevolen voor chutneys. Hoewel de schil van de nootmuskaatpompoen eetbaar is als hij maar lang genoeg gekookt wordt, is het tijdrovend. Het is dus meestal praktischer om de pompoen te schillen. Als de vrucht groot is, moet u de nootmuskaat eerst voorzichtig met een scherp mes in partjes snijden en daarna de schil verwijderen. Als je wilt koken met je nootmuskaat, zijn gerechten als soepen en gratins ideaal. Hier komt zijn aroma goed tot zijn recht. Maar ook andere gerechten zoals ovengroenten, pompoengnocchi of pompoentaart kun je maken van een nootmuskaatpompoen. De nootmuskaatnoot van de pompoen komt nog meer naar voren door te kruiden met nootmuskaat. Vanwege de grootte kan de pompoen moeilijk te verwerken zijn voordat hij bederft. Dit kan verholpen worden door de nootmuskaatpompoen in te blikken of in te vriezen.

Naast het vruchtvlees zijn de bloemen, bladeren en zaden eetbaar. De nootmuskaatpompoen wordt als zeer gezond beschouwd, vooral vanwege het hoge gehalte aan bètacaroteen, de voorloper van vitamine A. Dit heeft een positief effect op de huid, het haar en het gezichtsvermogen. Daarnaast zou het een versterkend effect hebben op het immuunsysteem en zou het kalium dat het bevat de bloeddruk verlagen. Bovendien heeft het met ongeveer 19 kcal per 100 g heel weinig calorieën.

Als je meer wilt weten over pompoenen, bekijk dan ons artikel over de verschillende soorten pompoen variëteiten. Daar leer je niet alleen eetbare, maar ook sierpompoenen kennen.