Bestrijd vuurkevers in de tuin

De vuurkever lijkt op een brandweerauto, knalrood. Maar dat is niet de belangrijkste reden voor zijn naam. Grappig genoeg voelt hij zich ook aangetrokken tot de geur van rook en hitte. Alle dieren vluchten als er brand is, de vuurkever komt, maar niet om het te blussen. Het is quasi-pyrofytisch en geeft de voorkeur aan een plek tussen de boom en de schors voor zijn larven. Vooral als ze verkoold zijn. Wat betekent zijn uiterlijk voor tuinliefhebbers, is het vriend of vijand van zorgvuldig gecultiveerde tuincultuur?

Kijk

Vuurkevers kunnen tot 2 cm lang worden. Het lichaam van de meest voorkomende vuurkever is langwerpig en felrood. De rode dekschilden zijn vooraan smaller dan achteraan. Daaronder is het zwart, net als de onderkant. De poten, kop en voelsprieten zijn ook zwart. De antennes zijn lichaamslang en gekarteld bij het vrouwtje, gekamd bij het mannetje. Er zijn wereldwijd ongeveer 150 soorten, deze drie soorten zijn inheems bij ons:

• Scharlaken Vuurkever(Pyrochroa coccinea) – het vaakst bij ons te vinden; zoals hierboven beschreven
• Roodharige Vuurkever(Pyrochroa serraticornis) – is iets kleiner dan de vuurkever; maar heeft ook een felrode kop
• Oranje vuurkever(Schizotus pectinicornis) – wordt ook wel de kleine vuurkever genoemd, omdat hij maximaal 1 cm lang wordt; het lichaam is voor en achter even breed; de kleur neigt naar bruinachtig

Alle drie de soorten komen in heel Zuid- en Midden-Europa voor, helemaal niet in het noorden. De larven van de vuurkever lijken op meelwormen en zijn bij de vuurkever tot 3 cm lang. Het lichaam is enigszins afgeplat zodat de larven zich moeiteloos onder de schors kunnen bewegen. Op het achterlijf zitten twee doornvormige staartaanhangsels (Cersus) en vooraan hebben ze een scherp stuk gereedschap om desnoods zelf doorgangen door het hout te kunnen boren.

verwarring

Heel vaak, als mensen over vuurkevers praten, zijn het vuurwantsen. Ook in de media en vooral op internet worden de twee diertjes vaak door elkaar gehaald. Foto's van vuurwantsen hebben als ondertitel vuurwants, er wordt geschreven over de vuurwants, maar wat eigenlijk bedoeld wordt is de kever en vice versa. In directe vergelijking zijn beide soorten vrij goed van elkaar te onderscheiden. De gewone vuurwants is ongeveer 2,5 cm lang met een platte, gelijkmatige rug. Deze is vrij opvallend getekend, met symmetrische, zwarte vlekken op een oranjerode achtergrond. Kop, voelsprieten en poten zijn zwart. Vuurwantsen verschijnen graag in menigten. Bij voorkeur in de zon en in de buurt van kaasjeskruid en lindebomen. Hier doen ze geen kwaad, zuigen aan dode plantendelen en insecten. Door hun uiterlijk, soms massaal, voelen sommige mensen zich ongemakkelijk en worden ze daarom vaak als hinderlijk bestempeld.

levenswijze

De vuurkevers leven voornamelijk in loofbossen. De favoriete verblijfplaatsen zijn dood hout, lage struiken met bloemen. Ze voeden zich voornamelijk met zoete nectar en bladluishoningdauw. De larven ontwikkelen zich binnen een tot twee jaar en brengen hun hele leven ergens tussen de boom en de schors in het dode hout door. Daar hoeven ze geen concurrentie te vrezen en worden ze niet verpletterd door de boom. Een dode boom scheidt ook geen hars af om zichzelf tegen vijanden te beschermen.

Voeding

Terwijl de kevers puur vegetarisch zijn, zijn de larven roofzuchtig. Ze voeden zich met gevallen zaden, plantendelen, insecteneieren en dode insecten. Ook de larven van andere kevers en vooral die van de gevreesde schorskever maken deel uit van hun dieet.

reproductie

Zoals in het begin vermeld, heeft de vuurkever een speciaal instinct voor vuurbronnen, vooral bosbranden. Hier, in het verbrande dode hout, vindt hij een perfecte habitat voor de ontwikkeling van zijn larven. De vuurkevers hebben hiervoor een infrarood orgaan met warmtegevoelige sensoren. Hierdoor kunnen ze de sterke temperatuurstijging waarnemen bij branden op meer dan 50 kilometer afstand. De mannelijke vuurkever heeft iets speciaals bedacht om een ​​geschikte vrouw het hof te maken. Hij biedt haar een cocktail van cantharidine aan op een richel op haar hoofd. Het mannetje krijgt dit afweermiddel voor roofdieren van de oliekever. Ze scheiden cantharidine af op hun benen. Het dient hen vooral als bescherming tegen mieren.

Er zijn enkele keversoorten die zich aangetrokken voelen tot dit gif en het opzuigen om zichzelf te beschermen of om indruk te maken op het vrouwtje. Als de vrouwelijke vuurkever tevreden is met het drankje, kan de paring plaatsvinden. Er zit ook een groot deel cantharidine in het sperma, dat later de eieren beschermt tegen roofdieren. Dus in mei en juni vliegen de vuurkevers rond op zoek naar hun partner. Na een succesvolle paring worden de eieren snel gelegd. De eieren worden gelegd in verrot of verkoold dood hout. De larven verlaten deze plek tijdens hun hele ontwikkelingsperiode nooit. De verpopping vindt plaats in de volgende lente, twee maanden later, in mei, komen de voltooide kevers uit voor hun korte leven. De ontwikkelingsfase van ei tot kever duurt maximaal drie jaar.

bruikbaarheid

De larven van de vuurkever vreten zich een weg door de schors van dode bomen. Ook maken ze graag gebruik van bestaande tunnels die andere keverlarven daar hebben achtergelaten. Vaak komen ze de larven van de schadelijke schorskever tegen, een lekkernij voor de vuurkeverlarven. Het is dan ook duidelijk dat de vuurkever, inclusief de larve, eerder als een nuttige dan als een plaag beschouwd moet worden. Aangetrokken door het licht vliegen de vuurkevers soms het huis in. Maar ze zijn ook hier niet te vrezen en moeten voorzichtig weer naar buiten worden geleid. De vuurkever behoort niet tot de bedreigde en dus beschermde soorten. Zolang er dood hout in het bos blijft, zal er een gezonde populatie zijn. Vanwege de gulzigheid van zijn larven, vooral in relatie tot de larven van de schorskever, is de vuurkever zeer welkom in de bosbouw.

Conclusie

De vuurkever is in alle opzichten fascinerend. Knalrood en uitgerust met gevoel voor vuurbronnen vliegt hij door zijn korte leven. Eigenlijk alleen om succesvol te vermenigvuldigen. Bovendien heeft hij een heleboel fascinerende trucs in petto die hen zullen helpen bij hun zoektocht naar een partner en de juiste plek om hun eieren te leggen. De larven van de vuurkever eten andere keverlarven, waaronder de schadelijke schorskeverlarven. Planten en wat er geplant wordt laten ze onaangeroerd. De conclusie is logisch: de vuurkever is best mooi om te zien en bovendien een nuttig beestje in bossen en tuinen. Tekst ter attentie: Conclusie De vuurkever is in alle opzichten fascinerend. Knalrood en uitgerust met gevoel voor vuurbronnen vliegt hij door zijn korte leven. Eigenlijk alleen om succesvol te vermenigvuldigen. Bovendien heeft hij een heleboel fascinerende trucs in petto die hen zullen helpen bij hun zoektocht naar een partner en de juiste plek om hun eieren te leggen. De larven van de vuurkever eten andere keverlarven, waaronder de schadelijke schorskeverlarven. Planten en wat er geplant wordt laten ze onaangeroerd. De conclusie is logisch: de vuurkever is best mooi.

Meer informatie over plantenplagen