Winterharde bloemen voor buiten: 10 winterharde tuin- en balkonbloemen

Er zijn een aantal bloemen, heesters en vaste planten die gemakkelijk de winter in de tuin kunnen overleven. Ze brengen kleur in de winterse tuin met bladeren en vruchten. Als de planten in kuipen worden gekweekt, is de verzorging in de winter wat complexer. Op de juiste plek en met doordachte voorzorgsmaatregelen kunnen de planten ook bij ijzige omstandigheden buiten blijven staan.

winterhard

Als planten winterhard worden genoemd, kunnen ze nog steeds beschadigd raken. Als vorstbestendige jonge planten vóór het begin van de winter worden verpot, is er niet genoeg tijd voor groei. Temperaturen onder nul kunnen schade aan de plant veroorzaken. Zelfs zieke planten overleven de vorst niet gemakkelijk. De winterharde planten overleven niet als hun wortels zijn overgeleverd aan de vorst. Groenblijvende planten vertragen hun metabolisme niet tijdens de koude maanden. Ze hebben continu vocht in het substraat nodig zodat verdamping via de bladeren niet leidt tot een watertekort.

winterbescherming

In bijzonder strenge en sneeuwvrije wintermaanden moet u ervoor zorgen dat de ondergrond niet doorvriest. Terwijl je de tuingrond kunt beschermen met een dikke laag mulch, is isolatie van jutezakken, folie of tuinvlies aan te raden voor potten en balkonbakken. Kies een grote plantpot zodat er na het vullen een zo dik mogelijke laag aarde tot aan de binnenkant van de pot zit. U kunt de pot op houten planken of piepschuimplaten plaatsen, zodat de kou niet van de grond in de pot trekt. Wintergroene balkonplanten mogen in de winter niet aan direct zonlicht worden blootgesteld, omdat er kans is op droogtestress. Op zonnige locaties kunt u het gebladerte beschermen met een transparant tuinvlies.

Bloemen voor in de balkonbak

Niet veel planten zijn in staat toppen te ontwikkelen tijdens het koude seizoen. De weinige soorten onder hen zijn specialisten die niet alleen belangrijk zijn voor de insectenwereld. Vroege bloeiers zetten kleuraccenten als andere planten nog in rust zijn. Vanwege hun kleine ruimtebehoefte zijn ze ideaal om in balkonbakken te planten.

kussen sleutelbloem(Primula vulgaris hybride)

De kleurrijke vaste planten zorgen vanaf januari voor een spannend vuurwerk in de balkonbak. De bloeiperiode duurt tot in mei. Nadat de bloemen zijn uitgebloeid, siert de plant balkonbakken als decoratieve bladvaste plant. Er zijn eenjarige en meerjarige variëteiten. De bovengrondse plantendelen van de vaste planten sterven in de herfst af. Na de winter lopen ze weer uit. Kussensleutelbloemen hebben in de winter geen onderhoud nodig. Zorg ervoor dat de ondergrond niet te nat wordt. Plaats de emmer op een plaats beschermd tegen sneeuw en regen direct aan de muur van het huis. Watergift wordt uitgevoerd in januari, wanneer de eerste scheuten verschijnen. Geef de plant een vloeibare meststof zodat de bloemen weelderiger worden.

• winterhard tot -20 graden Celsius
• wordt tussen de vijf en tien centimeter hoog
• gedijt op koele, gedeeltelijk schaduwrijke locaties

Groenblijvende candytuft(Iberis sempervirens 'Dwergsneeuwvlok')

Met zijn compacte en kussenachtige groei siert de candytuft niet alleen rotstuinen maar ook bloembakken. De dichte bosjes bladeren blijven tijdens de wintermaanden bij de groenblijvende plant. Door zijn sierlijke groei is het de perfecte plant voor bloembakken. Deze winterharde plant heeft ook geen problemen met het stadsklimaat. Je waterbehoefte is laag. Het substraat mag in de winter niet volledig uitdrogen, zodat de waterkringloop niet wordt onderbroken. Omdat de planten hun bladeren niet verliezen, verdampt er ook in de winter vocht via de bladeren.

• winterhard tot -23 graden Celsius
• Groeihoogte 15 tot 20 centimeter
• zonnige en regenbeschermde balkons

sier kool(Brassica oleracea)

Als winterharde plant slaat deze groente een goed figuur in de bloempot. Sierkool is tweejarig en zet met zijn felgekleurde bladrozetten visuele accenten in de winterse tuin. Het kleurenpalet varieert van roomwit tot geel tot verschillende tinten roze, rood en violet. Naar de bladrand toe loopt de kleur over in donker of blauwachtig tot violetgroen. De kleur van de bladeren wordt intenser tot het begin van de winter, wat verband houdt met de dalende temperaturen. Tijdens de winter mag het substraat niet volledig uitdrogen, omdat de kruisbloemige planten van constant vocht houden.

• winterhard tot -15 graden Celsius
• Groeihoogte tussen de 30 en 50 centimeter
• geeft de voorkeur aan zonnige locaties

heide anjer(Dianthus deltaides)

Als inheemse soort is de heideanjer aangepast aan de koude wintertemperaturen. De rode, roze of veelkleurige bloemen verschijnen tussen mei en juni. De bloeiperiode van de kruidachtige planten loopt door tot in november. De stengelbladeren zijn smal, lancetvormig en zilvergroen van kleur. Heather Pinks ontwikkelen dichte kussens die rotstuinen en droogbedden sieren. Door zijn beheersbare groeihoogte is de plant perfect voor in de balkonbak. Omdat de planten droge substraten met een hoge doorlatendheid nodig hebben, dient u het plantensubstraat te verrijken met grind, zand of perliet. Zorg er in de winter voor dat de grond in de emmer of het bed niet nat wordt. De wortels beginnen gemakkelijk te rotten, zodat ziekten zich kunnen nestelen.

• winterhard tot -40 graden Celsius
• Groeihoogte tussen de tien en 40 centimeter
• groeit op zeer zonnige plaatsen

Grootbladig Kaukasus vergeet-mij-nietje(Brunnera macrophylla)

De lichtblauwe bloemen van het vergeet-mij-nietje uit de Kaukasus doen denken aan de bloemenpracht van het inheemse vergeet-mij-nietje. Ze verschijnen tussen april en juni op kortgesteelde bloeiwijzen. Verse bloemknoppen worden bedreigd door late vorst. Bedek de planten met antivriesvlies. Bij de wilde soort zijn de eenvoudige bladeren lancetvormig tot ovaal van vorm en groen gekleurd. Er zijn aantrekkelijke cultivars met crèmekleurige bladranden, hartvormige bladmessen of zilvergevlekte bladeren. Veel variëteiten hebben de winterharde eigenschappen van de ouderplant geërfd. Het heeft zich aangepast aan de extreme omstandigheden die heersen op de berghellingen van de Kaukasus op hoogtes tot 2.000 meter. Als de winter nadert, slaat de plant zijn energie op in wortelstokken die in de grond overleven.

• winterhard tot -40 graden Celsius
• wordt tussen de 20 en 40 centimeter hoog
• gedijt op zonnige en halfschaduwrijke plaatsen

planten voor het bed

Hoger groeiende, winterharde soorten zijn voorwaardelijk geschikt voor teelt in kuipen. Ze zijn beter af buiten, waar ze tijdens de wintermaanden in de grond slapen en het volgende voorjaar weer uitlopen.

Echt Salomo's zegel(Polygonatum odoratum)

Als plant van loofbossen geeft deze plant de voorkeur aan locaties met natte omstandigheden. De roomwitte bloemen geven contrasterende accenten aan donkere delen van de tuin. Van mei tot juni ontwikkelen de planten hun bloeipracht. In de herfst vormen de diepzwart gekleurde bessen een contrast met de felgeel gekleurde bladeren. Kort voor het begin van de winter onttrekt de plant zijn energie aan de bladmassa om deze op te slaan in de wortelknollen. Ze overleven de winter in de natuur zonder problemen, omdat de bosbodem door de gevallen bladeren wordt beschermd tegen bevriezing.

• winterhard tot - 32 graden Celsius
• wordt tussen de 15 en 50 centimeter hoog.
• voor halfschaduwrijke en schaduwrijke locaties

Zachte damesjas(Alchemilla mollis)

Deze soort, afkomstig uit Oost- en Zuid-Europa, verfraait de tuin tijdens het groeiseizoen met ronde en gelobde bladeren. Het oppervlak is zacht behaard. Tijdens het regenseizoen staan ​​ze prachtig als het regenwater er in grote druppels vanaf rolt. De kleine bloemen verschijnen in losse bloeiwijzen van juni tot juli. De bovengrondse plantendelen sterven kort voor het begin van de winter af en liggen plat op de grond. Ze hoeven niet verwijderd te worden, ze dienen als natuurlijke bescherming tegen vorst. Knip de resten in het komende voorjaar af zodat de verse scheuten zich ongehinderd kunnen ontvouwen.

• winterhard tot -26 graden Celsius
• Groeihoogte tot 50 centimeter
• geeft de voorkeur aan lichte penumbra

vuur(liatris-spicata)

Vlinders en wilde bijen worden in de zomer aangetrokken door de lila, roze of witte bloemen van de hyacint als ze opengaan. De bloemen vormen kaarsvormige bloeiwijzen. Ze openen achter elkaar van boven naar beneden. De bloesems strekken zich uit tot in september. Met hun lancetvormige bladeren vormen ze dichte bosjes die in de herfst volledig verdorren. Ze kunnen vlak voor de winter worden afgesneden of in het bed worden gelaten. Zorg bij het kiezen van een locatie voor goed doorlatende grond. De wortelknollen zijn gevoelig voor wateroverlast. In te natte wintermaanden kunnen ze rotten.

• winterhard tot – 26 graden Celsius
• groeit tussen de 30 en 100 voet lang
• geeft de voorkeur aan zonnige tot halfschaduwrijke plaatsen

barbeel(Penstemon barbatus)

De plant komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika. Afhankelijk van de variëteit openen roze, blauwe, paarse of witte bloemen tussen juli en september. Exemplaren met veelkleurige bloemblaadjes zijn bijzonder decoratief. De donkergroene bladeren zijn langwerpig en staan ​​tegenover op de stengel. Baarddraden hebben tijdens de groeifase een hoge waterbehoefte. Je wortels mogen niet uitdrogen. Het blad van de vaste planten verdort in de herfst en biedt een natuurlijke bescherming tegen grondvorst. Een extra laag mulch verbetert dit effect en zorgt ervoor dat de grond niet uitdroogt op zonnige dagen tijdens het koude seizoen. De wortelstokken zijn gevoelig voor wateroverlast. Een te nat substraat leidt in de winter tot rotvorming.

• winterhard tot -20 graden Celsius
• Groeihoogte 30 tot 100 centimeter
• groeit op zonnige en windbeschutte locaties

meisje oog(Coreopsis verticillata)

Het jonkvrouwenoog, een plant van de prairie, is aangepast aan warme en droge omstandigheden in de zomer en vriestemperaturen in de winter. Het vormt pezige stengels waarop zich filigraan en bijna naaldvormige bladeren ontwikkelen. De scheuten streven rechtop en creëren een bossige groeiwijze. De bloeipracht van de prairieplant begint in mei. Hij siert de tuin met talloze stervormige bloemen die twee tot vijf centimeter groot worden en goudgeel van kleur zijn. Tot september komen er regelmatig verse knoppen uit. De bovengrondse delen van de plant verdorren in de herfst. Ze blijven overwinteren en volgend voorjaar dicht bij de grond afknippen zodat de verse scheuten voldoende licht krijgen.

• winterhard tot -20 graden Celsius
• groeit tussen de 30 en 100 centimeter
• geeft de voorkeur aan zonnige locaties

Lees meer over het verzorgen van planten