Overzicht perzikrassen: rassen die resistent zijn tegen bladkrulling

Anders dan de soortnaam 'persica' doet vermoeden, komt de perzik oorspronkelijk uit China en Tibet. Het wordt daar al duizenden jaren verbouwd en bereikte uiteindelijk in de oudheid Griekenland en Rome via Perzië. De oude Romeinen brachten de hitteminnende perzik uiteindelijk naar Midden-Europa, waar hij bijzonder goed gedijt in de wijnbouwgebieden. Sommige moderne rassen kunnen echter ook op ruigere locaties worden gekweekt, zoals die vaker in Noord-Duitsland voorkomen. Een groot probleem is echter de krulziekte, die bijna alle perziken treft. Er is geen perzik die bestand is tegen bladkrulling, hoewel sommige soorten minder vatbaar zijn dan andere.

Oorzaak en schade van curlingziekte

De gevreesde curlingziekte wordt veroorzaakt door de zakschimmel Taphrina deformans bij voorkeur tijdens de natte wintermaanden in de blad- en bloemknoppen van perzik, nectarine en Abrikozen nesten. De eigenlijke aantasting vindt uiteindelijk in het voorjaar plaats, vooral bij vochtig weer: de bladeren krullen hevig (en worden in dit stadium gemakkelijk verward met een bladluisplaag), krijgen blaren en worden witachtig tot groen rood. Uiteindelijk drogen de aangetaste bladeren op en vallen ze af. Bij een ernstige aantasting stoot de boom ook de vrucht af.

Onbehandeld, kroezen heeft ernstige gevolgen

Als de krulziekte onbehandeld blijft, lijdt niet alleen de oogst van dit jaar eronder. Omdat de schimmel aan de boom overwintert, keert de ziekte elk jaar terug en veroorzaakt na verloop van tijd een groeiachterstand. De perzikboom ervaart een sterke verzwakking, die niet alleen de groei beïnvloedt. Door de gebrekkige fotosynthese (die door de zieke bladeren niet meer in voldoende mate mogelijk is) en de hoge concentratie van de zieke boom om de vijand weer kwijt te raken, kunnen andere ziekteverwekkers binnensluipen en kan de perzik uiteindelijk zelfs doodgaan brengen.

Krulziekte kan alleen in het vroege voorjaar worden bestreden

Bladkrulling behandelen is niet eenvoudig omdat je dit alleen kunt bestrijden door bepaalde gewasbeschermingsmiddelen te spuiten. Deze moeten echter precies worden aangebracht op het moment dat de toppen opzwellen; als daarentegen de knoppen al breken, is het te laat voor dit seizoen. Controleer de boom daarom regelmatig vanaf eind januari, als het weer het toelaat, en breng het fungicide aan zodra de knopschubben loskomen. In de regel is dit echter pas begin maart het geval. De injectie moet dan één of twee keer worden herhaald, afhankelijk van de temperatuur en de weersomstandigheden, aangezien een hernieuwde infectie mogelijk is na elke nieuwe temperatuurdaling. Er zijn een aantal biologische producten die zijn goedgekeurd voor gebruik in particuliere tuinen. Welke het meest geschikt is, kunt u bij uw speciaalzaak navragen. Indien mogelijk wordt er gespoten bij mild maar vochtig weer.

Zo voorkom je kroezen

Een uitbraak van de ziekte kun je beter voorkomen door passende maatregelen te nemen. Dit omvat de volgende maatregelen:

• preventief spuiten van een fungicide in het voorjaar
• Besproei de perzikboom regelmatig met versterkende heermoesmest
• juiste locatiekeuze
• vermijd natte bladeren B. door dakbedekking, tegen regen beschermde standplaats)
• Houd de kruin van de boom licht om een ​​snelle droging te bevorderen
• Aanplant van een perzikvariëteit die bestand is tegen bladkrulling

Je kunt de perzikboom ook onderplanten met knoflook of Oost-Indische kers, omdat van beide planten wordt gezegd dat ze enige bescherming bieden tegen de schimmels.

De juiste locatie kiezen

De beste preventie tegen wulp is echter de juiste locatiekeuze. De perzik houdt het hele jaar van een zo warm, zonnig en beschut mogelijke standplaats. De winters mogen ook niet te koud zijn, anders beschadigt het hout. De vroege bloei van veel variëteiten wordt bedreigd door late nachtvorst. Perziken gedijen bij uitstek in wijnbouwgebieden, maar kunnen onder bepaalde voorwaarden ook in koelere gebieden worden geplant. Kies in dit geval een zeer beschutte locatie, bijvoorbeeld op een huismuur - hier kan de perzik worden getraind als een mooi latwerk. De grond moet los, goed doorlatend en warm zijn. Perziken gedijen heel goed op lichtere maar kalkarme gronden. Aan de andere kant zijn natte en koude vloeren totaal ongeschikt.

Hier krijgt de perzik al snel last van tandvleesontsteking. Dergelijke ongeschikte locaties en te veel kalk in de grond leiden vaak tot chlorose; de bladeren zien er dan pathologisch geel uit en vallen snel af.

Curlingziekte verminderen door de juiste variëteit te kiezen

Ook al beweren sommige handelaren het tegenovergestelde: er zijn nog steeds geen perzikrassen die resistent zijn tegen bladkrulling. In plaats daarvan kun je echter sterkere soorten kiezen die minder vatbaar zijn voor deze ziekte dan andere, maar niet helemaal vrijgesteld. Deze perziken hebben ook de juiste preventieve maatregelen nodig en een mogelijke besmetting is afhankelijk van zowel het specifieke weer als de locatie. Over het algemeen zijn witvlezige soorten minder gevoelig dan geelvlezige soorten - populaire, zeer aromatische perziken zoals 'Fairhaven', 'Red Haven' of 'South Haven' zijn helaas erg vatbaar.

Winterharde perzikvariëteiten voor de tuin

'Bero'

Dit is tegenwoordig een weinig bekende, witvlezige, middelvroeg rijpende perzik met zeer sappig, matig zoet fruit. Het is een perzik met een hoge opbrengst en een goede vruchtkwaliteit die qua standplaats niet veeleisend is. Zowel de bloemen als het hout worden beschouwd als verbazingwekkend winterhard en de boom zelf is zeer goed bestand tegen bladkrullen. Het ras werd gekweekt in het fruitonderzoeksstation Radebeul bij Dresden en is sinds 1970 op de markt.

, Piloot'

Ook deze witvlezige perziksoort komt van het fruitproefstation in Radebeul en is sinds 1971 op de markt. Het is een krachtige en gezonde variëteit die een rijke opbrengst levert aan zeer sappige, zoetzure en aromatische vruchten. 'Pilot' wordt beschouwd als resistent tegen bladkrulling, maar heeft een locatie nodig die geschikt is voor perziken en vrij intensieve verzorging.

'Benedictus'

De grote, witvlezige en sappige vruchten van het ras 'Benedicte' rijpen eind augustus en zijn zowel als tafelfruit als inmaak zeer geschikt. De boom is krachtig en gezond en wordt zelfs als minder gevoelig voor bladkrul beschouwd dan de bekendere 'Revita'.

'amsden'

Deze zeer oude variëteit, al in 1877 erkend door de American Pomological Society, heeft zich zeer goed bewezen: de boom is groeikrachtig en zeer robuust tegen allerlei ziektes - ook de gevreesde krulziekte - en levert een rijke opbrengst aan witvlezig, erg lekker perziken. Deze rijpen vroeg, maar blijven relatief klein.

'Revita'

Deze perzik is een relatief nieuwe variëteit voor de moestuin en produceert grote, witvlezige vruchten die tussen midden en eind augustus rijpen. De boom is zeer goed bestand tegen bladkrulling, maar heeft een goede standplaats en intensieve verzorging nodig. Daarnaast heeft 'Revita' de neiging om veel vruchten aan te trekken, die, als ze niet op tijd worden gesnoeid, erg klein blijven en pas laat rijpen. Bij voldoende zon smaakt dit ras erg zoet en aromatisch en maakt het uitstekende tafelperziken.

'Kernecht vom Vorgebirge' (ook 'Rode Ellerstädter')

Het 'Vorgebirgspfirsich', ook wel bekend als 'Kernechter vom Vorgebirge' en voornamelijk in het Rijndal tussen Basel en Bonn als 'Rood Ellerstädter' bekend, is niet alleen relatief resistent tegen de krulziekte, maar ook tegen echte meeldauw en monilia. Het is een witvlezige, zeer hoogproductieve variëteit met matig zoet smakende maar zeer aromatische vruchten. Door de lage zoetheid is de typische perziksmaak slechts licht uitgesproken, in plaats daarvan is de variëteit bijzonder geschikt als ingeblikt fruit. De 'uitloperperzik' heeft een goede perzikstandplaats nodig zodat het hout en de vruchten ook in september kunnen rijpen.

'Rode Wijngaard Perzik'

De wijngaardperzik is een robuuste variëteit met vrij kleine vruchten waarvan het vruchtvlees, dat eigenlijk wit is, grotendeels rood gestreept is. Ze smaken erg aromatisch, maar eerder scherp en minder zoet. Daarom zijn ze minder geschikt als tafelfruit, maar veeleer om te conserveren, voor jam of andere vormen van verdere verwerking (bijvoorbeeld voor de productie van fruitbrandewijn).

'Voorheen Alexander'

Deze variëteit, ook uit de VS, produceert tussen eind juli en begin augustus kleine tot middelgrote, witvlezige, zeer sappige en zoete vruchten met stevig vruchtvlees. De boom is winterhard en vrij goed bestand tegen bladkrulling.

'Record van Alfter'

Deze krachtig en gezond groeiende perzik produceert lichtgele, zeer sappige en grote vruchten die tussen half en eind augustus rijpen. De oude variëteit wordt beschouwd als vrij resistent tegen verschillende ziekten, waaronder krulziekte, en winterhard in het hout.

'Fidelia'

Dit nieuwe ras maakt indruk met verschillende voordelen. Niet alleen wordt de soort beschouwd als zeer resistent tegen bladkrulling, ze is over het algemeen ook erg winterhard. De bloemknoppen en bloemen zijn slechts in geringe mate vatbaar voor late wintervorst. De grote, lichtrode, witvlezige vruchten rijpen tussen begin en half augustus. Ze smaken zoet met een zeer aangenaam aroma.

Nectarines en platte perziken zijn ook gevoelig voor bladkrulling

Zowel de platte perzik als de nectarine zijn variëteiten van de perzik en zijn als zodanig ook vrij vatbaar voor de krulziekte. De al enige tijd aan populariteit winnende platte perzik is ook geen kruising tussen pruim en perzik, zoals wel eens wordt beweerd. Nectarines daarentegen zijn afkomstig van knopmutaties van perziken en lijken er erg op, maar hebben een gladde, haarloze en meestal felrode schil. Net als perziken hebben nectarines een warme, zonnige standplaats nodig die goed beschermd is tegen late vorst. Ze worden als iets veeleisender beschouwd dan de perzik en zijn erg vatbaar voor verschillende ziekten. Vooral de rassen 'Snowqueen', 'Independence' en 'Flavourtop' uit de USA zijn voor ons succesvol gebleken. De vrij nieuwe variëteit 'Nektarose' daarentegen is een ongecompliceerde, vrij winterharde nectarine, die ook relatief minder vatbaar is voor bladkrulling. Hun vruchten hebben een witgroen vruchtvlees en zijn bedekt met een rode schil.

Conclusie

Perziken zijn warmteminnende fruitbomen die het het beste doen in wijngaarden. De teelt kan echter ook succesvol zijn in klimatologisch ongunstige streken als de aanplant op een beschermde locatie plaatsvindt. Naast vorst, regen en gebrek aan zonlicht kan ook de gevreesde krulziekte, die bijna alle perziksoorten treft, een probleem worden. Er is geen totaal resistente soort, alleen een paar sterkere soorten. Kortom, perziken met wit vruchtvlees zijn minder gevoelig dan perziken met geel vruchtvlees. Alleen door preventieve maatregelen, zoals een slimme locatie- en variëteitkeuze en goede zorg, kan verspreiding van de ziekte worden voorkomen.

Meer informatie over boomgaardverzorging