Groenblijvende magnolia, Magnolia grandiflora

De groenblijvende magnolia is nog steeds een zeldzaamheid in dit land. De boom met de grote witte bloemen kom je zelden tegen. Deze magnolia is iets heel bijzonders omdat hij ook in de winter zijn blad behoudt. Maar sommige tuiniers maken zich zorgen over het koude seizoen, omdat bekend is dat de Magnolia grandiflora gevoelig is voor koude temperaturen. Om deze reden is het niet aan te raden om een ​​grootbloemige magnolia buiten te planten in bijzonder koude gebieden. Inmiddels zijn er echter ook een aantal soorten die geen last meer hebben van koude temperaturen.

Kort profiel

• botanische naam: Magnolia grandiflora
• andere namen: Grootbloemige magnolia
• behoort tot het magnolia-geslacht
• Hoogte van de groei: tot ongeveer 25 meter
• groeit heel langzaam
• Bloemen: wit, tulpvormig, tot 20 cm in doorsnee
• Bloeitijd: vanaf mei, bloeit geïsoleerd tot juli
• Loof: donkergroen, leerachtig, glanzend
• groenblijvend

Gebeuren

De groenblijvende magnolia is een heel bijzondere plantensoort uit het geslacht magnolia (Magnolia), omdat hij niet alleen het hele jaar door zijn blad behoudt, maar ook bijzonder grote bloemen produceert. De groenblijvende boom, die op oude leeftijd meer dan 25 m hoog kan worden, komt oorspronkelijk uit het zuidoosten van Noord-Amerika. Daar komt de boom voornamelijk voor in laaggelegen kustgebieden langs de Golf van Mexico in warm-gematigde tot subtropische klimaten met relatief veel regenval. De Magnolia grandiflora wordt beschouwd als een karakteristieke plant van de zuidelijke staten en wordt ook wel liefkozend "Zuidelijke Magnolia" genoemd.

Plaats

De groenblijvende magnolia staat het liefst op een zonnige tot halfschaduwrijke plek, die vooral in de wintermaanden bescherming biedt. In wijnbouwgebieden kan hij praktisch overal in de tuin worden geplant, zolang de bodem en de lichtomstandigheden maar goed zijn. Op wat koelere locaties voelt het prettiger op een beschutte plek.

• Lichtomstandigheden: zonnige tot lichte penumbra
• Bodem: humusrijk met goed waterbergend vermogen, rijk aan voedingsstoffen
• pH-waarde: bij voorkeur in het licht zure bereik
• beschut tegen harde wind
• Door zijn hoogte het meest geschikt als solitair.

vorst winterhardheid

Beweren dat de groenblijvende magnolia erg vorstgevoelig is, klopt gewoon niet. Maar feit is dat er grote verschillen zijn van ras tot ras. Vooral jonge magnolia's zijn erg gevoelig voor koude en ijzige wind. Met het ouder worden, wanneer de boom of struik zich goed heeft gevestigd, verbetert de winterhardheid iets, maar het is geenszins vergelijkbaar met de vorstbestendigheid van inheemse bomen. De volgende variëteiten mogen daarom alleen in zeer warme gebieden, zoals wijnbouwgebieden, buiten worden geplant. Als alternatief is natuurlijk een containerbeplanting mogelijk.

• 'Little Gem': vroege bloei, compacte groeiwijze, vorstgevoelig
• 'Galissonière: komt uit Frankrijk en wordt beschouwd als de meest voorkomende variëteit, niet bijzonder winterhard, maar zeer hittebestendig
• 'Goliath': los opgaande groei tot 8 m, vormt een gesloten, ronde kroon, bloeit op jonge leeftijd

Gelukkig zijn er ook rassen die over het algemeen beter tegen vorst kunnen dan andere. Deze soorten komen meestal uit Noord-Amerika. Deze omvatten:

• 'Bracken's Brown Beauty': een van de meest winterharde soorten ooit (tot -25 graden), iets kleinere bladeren en bloemen, de kroon is iets piramidaal van vorm
• 'Edith Bogue': kleiner groeiende soort met lichtgroene bladonderzijde, zeer winterhard
• 'Exmouth': zeer oude variëteit (1737), slanke kroon, licht blad, verdraagt ​​blijvende vorst
• 'Victoria': compacte, dichte, iets kleinere groeiwijze, winterhard tot -25 graden, komt uit Canada

Plant

De ideale tijd voor het planten van de grootbloemige magnolia is in het voorjaar. Omdat de boom erg groot kan worden, moet hij op voldoende afstand van gebouwen en erfafscheidingen worden geplant. Grotere planten (of reeds bomen) kunnen in de herfst ook in milde streken worden gebruikt. In dit geval moet een dikke laag mulch de plant beschermen tegen bevriezing door de kluit heen.

• Tijd: lente
• Plantgat: minimaal twee keer zo groot als de bol
• Verrijk de grond met humus
• werk indien nodig in gruis of grof zand (als er kans is op wateroverlast)

Giet

Omdat de groenblijvende magnolia in zijn thuisland, de zuidelijke staten van de VS, de voorkeur geeft aan rivierdalen of in komt voor in de buurt van moerassen, het heeft ook grond in de tuin nodig die vocht goed opslaat kan. De boom tolereert geen permanente wateroverlast, maar tolereert wel kortdurende overstromingen. Idealiter zou de grond constant vochtig moeten zijn. Regelmatig water geven is daarom noodzakelijk in fasen met weinig regen, vooral in de zomer. Net als andere groenblijvende bomen verdampt de grandiflora in de winter water door zijn bladeren. Daarom moet het ook in het koude seizoen voldoende van vocht worden voorzien. De Magnolia grandiflora reageert op droogte door blad af te werpen.

Bevruchten

Dit type magnolia geeft de voorkeur aan zware, voedselrijke grond en moet daarom indien nodig worden voorzien van kunstmest. Een tekort aan voedingsstoffen blijkt duidelijk uit het feit dat de grootbloemige magnolia plotseling meer bladeren verliest, hoewel hij voldoende water krijgt. Tijdens de groeiperiode worden potplanten tweewekelijks voorzien van een hoogwaardige vloeibare meststof voor potplanten via het gietwater. Voor uitgeplante exemplaren is het raadzaam om drie keer te bemesten met compost, in maart, mei en juni. Als alternatief kan ook een goede organisch-minerale combinatiemeststof voor bloeiende struiken worden gebruikt.

Substraat voor potplanten

Voor het planten van de Magnolia grandiflora in potten is één ding bijzonder belangrijk: aarde van zeer hoge kwaliteit. Wel is het aan te raden om de groenblijvende magnolia op termijn niet in een plantenbak te kweken, omdat uiterlijk na 10 tot 15 jaar is de boom (vooral de wortels) simpelweg te groot voor de Emmer. De bomen worden pas in het voorjaar om de drie tot vier jaar verpot als de kluit goed is ingeburgerd.

• grofkorrelige componenten (zoals geëxpandeerde klei, lavakorrels, steenslag)
• zorg voor structurele stabiliteit en voer overtollig water goed af
• matig aandeel klei
• hoog humusgehalte

vermenigvuldigen

Magnolia's kunnen worden vermeerderd door zaden, stekken, gelaagdheid of mos. De gemakkelijkste manier van vermeerderen voor onervaren hobbytuinders is om te groeien uit zaden of stekken.

stekken

De timing voor het snijden van stekken verschilt voor groenblijvende magnolia's van bladverliezende magnolia-soorten. De stekken worden in de late zomer of vroege herfst genomen van een gezonde, sterke scheut.

• Snijd de halfhoutachtige scheuttip af
• Lengte: ongeveer 10 tot 15 cm
• verwijder het onderste paar bladeren
• Schraap de schors in het onderste gedeelte iets af
• stok in vochtige ondergrond
• Substraat: grond-zandmengsel, potgrond of cactusaarde
• vorstvrij en helder opstellen
• Houd de grond licht vochtig
• Plant volgend voorjaar buiten (of in containers).

zaad

De grootbloemige magnolia vormt na de bloei onopvallende, harige peulen waarin de roodbruine zaden rijpen. Deze kunnen worden verwijderd voor verspreiding. Het kweken uit de zaden van de magnolia is echter wat tijdrovend. Eerst moeten de zaden worden ontdaan van het oranje zaadvlies, omdat dit een kiemremmende werking heeft. Hiervoor kunnen de zaden meerdere keren worden ingewreven met bijvoorbeeld water en scherp zand. Een koude periode is ook nodig voor het ontkiemen.

• doe schoongemaakte zaden in een zak met vochtig zand
• Bewaar enkele weken in de groentelade van de koelkast
• vanaf ongeveer de vierde week beginnen de zaden langzaam te ontkiemen
• Verwijder de zaailingen voorzichtig en plaats ze in het substraat
• laat de resterende zaden in de zak en plaats terug in de koelkast
• Substraat: cactusaarde, potgrond of veenmos
• Houd de grond licht vochtig
• Locatie: gedeeltelijk in de schaduw (niet donker)
• geen directe zon
• Temperatuur: 15-20 graden
• Kweekpot: eerder diep dan breed
• de zaailing vormt aanvankelijk een penwortel
• later een hartvormig wortelstelsel

Snee

Iedereen die een groenblijvende magnolia in de tuin krijgt, moet veel ruimte plannen voor het edele hout. Hoewel de boom heel langzaam groeit, kan hij op oudere leeftijd een hoogte bereiken van meer dan twintig meter. Ook de kroon is vrij uitgestrekt, waarbij de takken van de boom meestal maar een klein beetje vertakken. Een Magnolia grandiflora hoeft niet per se geknipt te worden. Regelmatig uitdunnen en dode scheuten verwijderen is voldoende. Alle grootbloemige magnolia's vormen hun bloembasis in het voorgaande jaar en ontkiemen na de winter uit het oude hout. Wil je de bloei komend voorjaar niet mislopen, dan moet je daar bij het snoeien rekening mee houden.

• Wanneer: late winter
• alternatief (zonder verlies van bloemen): na de bloei
• kies een regenvrije, licht bewolkte dag om te maaien
• verwijder alle dode en zieke takken
• Knip kruisende of naar binnen groeiende takken af
• als de kroon dichter moet groeien, worden de takken ingekort tot ongeveer 2/3

overwinteren

Grootbloemige magnolia's die in wijnbouwgebieden worden gekweekt, hebben in de winter geen speciale bescherming nodig. In alle andere regio's moeten magnoliabomen zo goed mogelijk worden beschermd tegen het ijzige weer. Als u uw groenblijvende magnolia buiten plant, moet u een van de meer winterharde soorten kiezen om bevriezing te voorkomen. Mocht zo'n exemplaar ooit terugvriezen, dan weet hij zich te herstellen en uit sterke stammen en takken weer uit te lopen.

buiten planten

In de regel is het voldoende om het gevoelige wortelgebied van de Magnolia grandiflora te bedekken met een dikke laag schorsmulch, kreupelhout of bladeren. Dit is nodig omdat de magnolia slechts zeer ondiepe wortels ontwikkelt, die bij koude temperaturen volledig bevriezen. Jonge bomen kunnen ook worden afgedekt met vlies of een jutezak als ze worden blootgesteld aan sterk zonlicht bij temperaturen onder nul. In dit geval verdampt de plant water via de bladeren, maar kan geen nieuw water uit de grond opnemen. Zo ontstaat uitdroging. Als bescherming wordt de zak eenvoudig over de kruin van de plant geschoven en aan de onderkant zorgvuldig samengebonden. Het mag echter niet langer aan de plant blijven dan strikt noodzakelijk.

hoge stengels in de open lucht

Alle planten die als hoogstam worden gekweekt hebben buiten speciale winterbescherming nodig.

• Wikkel de romp met fleece
• Bescherm de kroon met een jute zak in sterk zonlicht
• Stapel het wortelgebied in lagen op
• onderste laag: schorsmulch
• middelste laag: gebladerte
• onderste laag: stro of kreupelhout

pot planten

Groenblijvende magnolia's in potten moeten tijdens het koude seizoen naar een helder en koel, maar vorstvrij gebied worden gebracht. Aangezien de planten hun blad behouden, mag het daar niet te donker zijn. In principe geldt: hoe warmer de locatie, hoe helderder het is. Vergeet in deze periode de Magnolia grandiflora niet regelmatig (zij het spaarzamer dan in de zomer) water te geven. Tussen augustus en maart is er helemaal geen kunstmest. Geschikt voor overwintering zijn:

• vorstvrije kassen
• koele serres
• een garage met een raam
• een koele, lichte kelderkamer

ziekten en plagen

Kortom, de groenblijvende magnolia wordt zelden aangevallen door plagen of ziekten. Desalniettemin kan in individuele gevallen een besmetting met plagen of ziekteverwekkers optreden. De meest voorkomende problemen zijn bekend bij potplanten die te warm, te donker of te droog worden overwinterd:

• meeldauw
• witte vlinderdas
• schaal insecten

Conclusie

Wintergroene magnolia's zijn een heel bijzondere toevoeging aan de tuin. Woont u echter niet in gebieden met milde winters (wijnbouwgebieden), dan moet u bij het buiten planten op het juiste ras letten, want niet alle bomen en struiken zijn vorstbestendig. Gevoelige soorten dienen daarom in een emmer te worden geplant en in een koel huis te worden overwinterd. Wilt u zeker zijn van buitenplanten, dan kunt u het beste de meest koudebestendige soorten kopen: Magnolia grandiflora 'Bracken's Brown Beauty' of 'Victoria'.

Meer informatie over struiken