Calla plant: alles over de verzorging van dragonroot, moerascalla

De decoratieve calla plant is relatief weinig veeleisend, maar heeft als moerasplant toch een speciale, aangepaste verzorging nodig. De belangrijkste factoren zijn de ondergrond, de ligging en het water. Geïnteresseerde hobbytuinders kunnen hier ontdekken op welke factoren ze moeten letten en welke speciale behoeften de moerascalla heeft.

Plaats

De moerascalla verraadt al waar de drakenaronskelk zich het prettigst voelt - op drassige, vochtige locaties. Het is daarom ideaal als plant voor het randgebied van de tuinvijver. Ook depressies en gebieden met hoog grondwater zijn goed geschikt voor de callaplant. Afgezien van het vocht, moet de standplaats zonnig tot halfschaduw zijn. Als de moerascalla lelie geen licht heeft, heeft deze de neiging te rotten.

substraat

De calla plant heeft een voedingsrijk substraat nodig dat leemachtig is en goed vocht kan vasthouden. Daarnaast moet het een neutrale tot lichtzure pH-waarde hebben, omdat drakenwortel gevoelig is voor kalk. De eenvoudigste manier is om vijveraarde direct voor de moerascalla te gebruiken. Deze is al optimaal afgestemd op de eisen van het gewas. Bij tuinaarde en mengsels bestaat het risico op schimmel en rot door de hoge waterbehoefte.

Als je het toch wilt proberen, kun je volwassen compost en hoogwaardige tuinaarde gebruiken en deze met zand mengen tot een los substraat. Het is in ieder geval belangrijk dat de ondergrond altijd vochtig wordt gehouden. Een waterpeil van vijf tot tien centimeter boven de grond is zelfs ideaal.

Plant

De calla plant kan het beste in het voorjaar worden geplant of in de vijver worden gebruikt. Hij kan direct aan de oever of rand van een vijver worden geplant of in een plantenmand in het water worden gezet. Zo blijven substraat en wortels compact op één plek en kunnen ze indien nodig weer eenvoudig worden verwijderd. Toch kan de grond voldoende vocht opnemen.

Als de moerascalla niet in een vijver of water moet staan, kan het ook handig zijn om hem in een plantenmand of plantenbak te plaatsen. De drakenwortel kan bijvoorbeeld veel gemakkelijker worden verwijderd om deze te vermenigvuldigen. Ook is het gunstig om de waterafvoer via een vat te beperken. Dit vermindert de inspanning om water te geven en de omstandigheden voor de calla plant kunnen gemakkelijker optimaal worden ontworpen.

Giet

Als de calla plant in een vijver staat hoeft er natuurlijk geen water gegeven te worden. In een emmer of andere plantenbak moet ervoor worden gezorgd dat het waterpeil zo hoog mogelijk blijft. Buiten geplant op een drogere plek daarentegen wel regelmatig water geven. In het geval van de moerascalla bepaalt de locatie hoeveel moeite er nodig is om water te geven.

Bevruchten

Wat de bemesting betreft, is de Drachenwurz bijzonder weinigeisend en gemakkelijk te verzorgen, omdat een extra toevoer van voedingsstoffen in de vijver niet nodig is. Het moet ook worden vermeden in minivijvers, buiten of in emmers. In plaats daarvan is een verandering van substraat de betere keuze voor de calla plant. Dit is echter zelden nodig.

afval

De bloeiperiode is tussen mei en juli, waarna zich vruchten ontwikkelen. Mengen is in dit geval alleen nodig om vruchtvorming te voorkomen. Pas in de herfst trekt de plant zich terug in de wortelstok, waardoor het bovengrondse deel verdort. Het kan dan in de herfst of in de lente worden gemengd.

Dit is niet absoluut noodzakelijk voor de gezondheid van de plant, maar het vermindert het risico op rot, vooral in kleinere watermassa's en containers, en is ook visueel aantrekkelijker.

verpotten

Omdat de calla plant niet mag worden bemest, kunnen voedingsstoffen maar op twee manieren worden aangevoerd. Enerzijds door vijverwater en de daarin aanwezige natuurlijke voedingsstoffen, die door afbraakprocessen en micro-organismen beschikbaar komen. Anderzijds door een voedingsrijk substraat. Als de moerascalla niet in een watermassa is geplaatst of buiten is geplant, kan het nodig zijn om het substraat te veranderen. Dit moet elke twee tot drie jaar als volgt worden uitgevoerd:

1. Het substraat wordt zwaar bewaterd, zodat het al nat en drassig is.
2. De wortelstok wordt voorzichtig uit de grond verwijderd en bevrijd van de overblijfselen van het substraat. Het is zinvol om de wortel grondig te spoelen.
3. De wortelstok wordt in vers, droog substraat geplaatst en ermee bedekt. Hiervoor kan verse vijveraarde of het hierboven beschreven mengsel gebruikt worden.
4. Als het vat weer in een minivijver of emmer moet worden gezet, moet het eerst worden uitgegoten of in een emmer water worden geplaatst. Losse ondergrond wordt hierbij verwijderd.

voortplanting

De vermeerdering van de calla plant is op twee manieren mogelijk.

divisie

De eenvoudigste variant is de voortplanting van de drakenwortel door de wortelstok te delen. De werkwijze is als volgt:

1. De wortel van de moerascalla wordt in het vroege voorjaar uit het substraat verwijderd en met stromend water schoongemaakt.
2. De wortel wordt met een scherp mes in tweeën gedeeld. Er moeten twee secties zijn van dezelfde lengte als mogelijk.
3. Nadat de snijvlakken kort aan de lucht zijn gedroogd, worden de resulterende wortelstokhelften terug in het substraat geplaatst.

Bij het vermeerderen door deling moet worden opgemerkt dat de wortelstok een dood gedeelte heeft vanwege de "kronkelende" uitdrijving. Dit onderdeel ziet er zacht en rot uit, maar hoeft niet per se verwijderd te worden. Er moet echter rekening mee worden gehouden en afgetrokken bij het zo gelijkmatig mogelijk verdelen in twee helften, zodat de resulterende dochterwortelstokken ongeveer even lang zijn.

kieming van zaden

De tweede variant van vermeerdering is het ontkiemen van zaden, wat veel complexer is en meer geduld vereist dan delen. Hiervoor moet je eerst wachten op de bloeifase van de moerascalla, die na aanplant tot wel een jaar kan duren. Hierna vormt de drakenwortel rode vruchten. Wanneer deze rijpen en uiteindelijk verdrogen, kunnen ze worden geoogst en geopend. De daarin aanwezige zaden worden van het vruchtvlees en de schil ontdaan en vervolgens tot het voorjaar op een droge, donkere en koele plaats bewaard.

Daarna kunnen ze als volgt worden ontkiemd:

1. Een ondiepe zaaibak zonder waterafvoer wordt gevuld met potgrond. Er moeten nog ongeveer twee tot drie vingers tussen de ondergrond en de bovenrand zitten.
2. Het substraat is goed bevochtigd. Het water kan er net boven staan. Het is echter ook voldoende als het overlopend wordt gegoten en dus vochtig tot nat is.
3. De zaden van de moerascalla worden nu afzonderlijk lichtjes in het substraat gedrukt op een afstand van ongeveer twee tot drie centimeter. Aangezien dit moeilijk te doen is met alleen je vingers, kun je een pincet, een lucifer of een tandenstoker gebruiken om de zaadjes in de grond te planten.
4. Omdat de ondergrond nat is geworden door overstromingen, is een afdekking niet nodig. Er moet echter voor worden gezorgd dat de grond niet uitdroogt.
5. Het kweekvat wordt op een zo helder mogelijke plek geplaatst en moet worden blootgesteld aan temperaturen tussen 18 en 20 °C.

Onder optimale omstandigheden duurt het ongeveer twee tot drie weken voordat de zaden ontkiemen. Het kan echter ook lang duren. Zodra groene scheuten zichtbaar zijn, kan de afstand tussen de zaailingen worden vergroot. Het is dus zinvol om de jonge planten over meerdere kweekbakken te verdelen. Als ze een hoogte van 10 tot 15 centimeter hebben bereikt, mogen ze naar buiten.

overwintering

De calla plant is in de winter makkelijk te verzorgen omdat hij winterhard is en dus gewoon kan blijven staan. Er moet alleen worden opgemerkt dat de drakenwortel zich vanaf de herfst terugtrekt in de wortelstok. De bladeren verdorren en verdrogen en de moerascalla ontspruit weer in het voorjaar.

Als de calla plant in een emmer of een minivijver op het balkon is gekweekt, kan hij ook binnen worden overwinterd. Hier kan hij donker en koud staan, maar dient wel zo vorstvrij en vochtig mogelijk gehouden te worden. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de wortelstok niet volledig uitdroogt. Alleen dan loopt de moerascalla het risico in de winter beschadigd te raken.

Typische zorgfouten, ziekten en plagen

De calla plant blijft grotendeels gespaard van ziekten en plagen, maar fouten in de verzorging kunnen tot problemen leiden. De meest schadelijke zijn:

• droogte
• Kalkhoudend water of substraat
• Verdorde plantenresten

Als moerasplant verdraagt ​​de drakenwortel niet zo goed droogte. Het hoeft niet de hele tijd in het water te staan, maar het substraat moet wel de hele tijd minimaal vochtig gehouden worden. Als het uitdroogt ontstaat er schade. Drijvend water geven of in water zetten kan de wortelstok in ieder geval redden. Kalkrijk water of substraat voorkomt dat de calla plant voedingsstoffen opneemt. Dit leidt al snel tot een onderaanbod. De enige remedie hier is snel verpotten of een verandering van substraat.

Verdorde plantendelen zijn geen probleem als de moerascalla in een grotere watermassa staat of buiten is geplant. In minivijvers of een kleine emmer water kunnen ze echter voor problemen zorgen en rot veroorzaken. Daarnaast kan het water hierdoor “kantelen”, d.w.z. te rijk worden aan voedingsstoffen, algen en slib. Als verdorde scheuten niet op tijd zijn verwijderd, is snoeien en een waterverversing noodzakelijk.

Let op: giftig

Alle delen van de moerascalla zijn giftig. Bij het planten, knippen of vermeerderen dienen daarom handschoenen gedragen te worden. Er moet ook worden opgemerkt dat de drakenwortel na de bloei rode bessen ontwikkelt. Deze lijken op het eerste gezicht verleidelijk en eetbaar, maar ze zijn ook giftig. Houd daarom kinderen en dieren uit de buurt van de callaplant of vermijd de plant in de tuin.

Meer informatie over bloembollen