Grasvlooien in de tuin bestrijden + grasvlooienbeet bij mensen, wat te doen?

Ze zijn klein en kunnen toch een jeuk veroorzaken die veel mensen tot wanhoop drijft. De laatste jaren hebben steeds meer mensen last van een vreemd soort insectenbeten, die op een groter aantal plaatsen voorkomen die niet typisch zijn voor gewone muggenbeten. Bovendien jeuken deze beten veel meer en vaak wekenlang. Iedereen die gebeten is door grasmijt heeft veel zelfbeheersing nodig om niet constant te krabben. Hier leest u wat u kunt doen tegen grasmijten en hun beten.

Beschrijving

Grasmijten behoren tot de soortenrijke familie van spinachtigen, waartoe ook teken behoren. Veel mijtensoorten zijn alleseters of herbivoren, sommige zijn parasitair of roofzuchtig. De mijt die met zijn beten ernstige jeuk veroorzaakt bij de mens is de oogstmijt

(Neotrombicula autumnalis), een zogenaamde loopmijt. Echte grasmijtbeten (Bryobia-graminum) jeukt minder en de mijtensoort is ook beduidend kleiner. Oogstmijten hebben in Duitstalige landen veel namen.

Naast de conventionele aanduiding grasmijt of hooimijt, worden ze ook wel grasluis of grondluis genoemd. De naam grasvlo is enigszins misleidend, want de Neotrombicula autumnalis is groot verwant aan vlooien, maar behoort tot de loopmijtenfamilie en niet tot de vlooien.

Terwijl volwassen herfstgrasmijten onder het grondoppervlak leven en niet bijten, zijn hun larven des te agressiever. Ze zijn klein, slechts 0,2 millimeter groot, maar kunnen vrij snel bewegen. Om zich tegen de kleine parasieten te kunnen verdedigen, is het nuttig om te begrijpen hoe de grasmijt leeft en hoe hij in contact komt met de mens.

Kijk

De volwassen herfstgrasmijt is intens rood van kleur en ongeveer twee millimeter lang. Het lichaam is plat, sterk ingesnoerd achter de schouder en bedekt met dichte haren. Het heeft acht korte poten, elk met twee klauwen aan het uiteinde.

De larven van Neotrombicula autumnalis zijn de veroorzakers van wat bekend staat als trombidiose, in de volksmond ook wel oogstschurft of kruisbessenziekte genoemd. Deze larven hebben een breed ovaal lichaam en zijn slechts ongeveer 0,2 millimeter lang, waardoor ze met het blote oog nauwelijks zichtbaar zijn. In tegenstelling tot de volwassen dieren hebben ze maar zes poten met elk drie klauwen aan het uiteinde. De larven van de herfstmijt zijn lichtgeel tot oranjerood van kleur en hebben sterke klauwen.

contact met mensen

De larven van de oogstmijt leven op grassprieten en andere verhogingen tot 20 cm boven de grond grondniveau en wacht daar op passerende gastheren om celsappen te kunnen bijten en sluiten zuigen. Gastheren van grasvlooien zijn meestal kleine zoogdieren zoals muizen, maar ook huisdieren die door het gras zwerven. Mensen worden alleen het slachtoffer van deze larven door toevallig contact. De parasitaire larven van de herfstmijt houden van laag gras. Of het nu gaat om een ​​natuurlijk weiland, de bosrand of zelfs het grasveld in je eigen tuin, het maakt weinig uit. En ze zijn ook niet erg kieskeurig over hun gastheren.

Als je een larve met je poot of voet van een grassprietje veegt, loopt hij snel langs je benen omhoog. Want ondanks hun kleine formaat zijn de kleine dieren erg mobiel. Grasvlooien geven de voorkeur aan warme, vochtige plekken op het lichaam met een dunne huid. Daarom bevinden ze zich meestal achter in de knie, in de oksels of in de schaamstreek. Maar ook onder nauwsluitende kleding, bijvoorbeeld onder kousen, ceintuurs of de elastische banden van wasgoed, ontstaan ​​bijtwonden.

beten detecteren

Eenmaal in de bovenste huidlaag ingebracht, injecteert de larve van de oogstmijt speeksel dat enzymen bevat die de huid verzachten en vloeibaar maken. Zo bereikt het de celsappen en de lymfe van de gastheer om ze op te zuigen. De rode vlekken zijn meestal vrij klein, ongeveer een tot drie millimeter in doorsnee. Van tijd tot tijd zijn de striemen echter wel een centimeter groot en lijken ze op muggenbeten.

Typisch voor de grasvlo verschijnen er veel kleine beten naast elkaar op de huid. De dieren zelf worden zelden gevonden, omdat de jeukende striemen pas 24 uur na een beet verschijnen. Dan weet je vaak niet wie er eigenlijk verantwoordelijk is voor de steken en vermoed je meestal totaal andere insecten. Zelfs artsen bereiken vaak hun grenzen als het gaat om identificatie, omdat het risico op verwarring met de beten van vlooien en bedwantsen groot is.

symptomen

Na een beet hebben mensen en huisdieren vaak wekenlang hevige jeuk. In de regel zijn dit kleine rode vlekken die vaak als puisten uitsteken. Dit fenomeen wordt in vakjargon trombidiose genoemd, in de volksmond oogstschurft of herfstbeet.

Jeuk begint meestal pas na een dag; en ieder mens reageert heel anders op de beten van de herfstgrasmijt. Sommigen merken bijna niets, terwijl anderen dagenlang ondraaglijke jeuk hebben. Veel mensen reageren op vlooienbeten met een allergische reactie of huidontsteking, vooral als de jeukende delen van de huid intens worden bekrast. Ook zeer gevoelige mensen kunnen koorts krijgen.

• ernstige jeuk
• Roodheid op de prikplaats
• met vloeistof gevulde blaren
• puistjes
• Wheals met een krokant oppervlak
• secundaire infecties
• in zeldzame gevallen koorts

De huidreacties worden voornamelijk aangetroffen in huidplooien (oksels, knieholten) en boven en onder de taille. In de regel is hetzelfde aantal individuele beten te vinden in een klein gebied.

behandeling bij mensen

Gelukkig zijn de beten van grasvlooien niet echt gevaarlijk, omdat de larven geen ziekten zoals teken overbrengen. Om secundaire infectie te voorkomen, is het belangrijk om de bijtplaatsen te desinfecteren met 70% alcohol of een ander geschikt middel. Anti-jeuk gels, crèmes of tincturen kunnen worden gebruikt om de jeuk te verlichten. Ook met een korte schokwarmtebehandeling zijn goede resultaten behaald. Je kunt het beste een elektronische steekgenezer gebruiken of een verwarmde theelepel, die je kort op de juiste plek drukt.

• desinfecteren met alcohol
• Thermische schok met hete lepel of elektronische steekgenezer
• natte enveloppen (koeling)
• Zalf of gel om jeuk te verlichten
• Huismiddeltjes zoals uiensap of citroensap
• niet krabben

Bij een groter aantal beten kan de jeuk ondraaglijk worden. Als het niet meer te verdragen is of als de huid ontstoken raakt, moet u tijdig een arts raadplegen. Zij kunnen je eventueel een cortisonezalf of een antihistaminicum voorschrijven en de ontstoken huid behandelen met een antibioticum.

behandeling bij dieren

Terwijl de larven van de herfstgrasmijt bij mensen meestal na een paar uur verdwijnen, is de situatie bij huisdieren vaak heel anders. De parasieten leven vaak op dierlijke gastheren totdat ze volgroeid zijn. Om uw dier de pijn te besparen en het risico om zichzelf te besmetten met het hardnekkige ongedierte te minimaliseren, is een uitgekiende bestrijdingsmethode vereist.

• was besmette huisdieren met antiparasitaire shampoo
• Behandel beten met alcohol of een ander ontsmettingsmiddel
• breng verzachtende lotion of tinctuur aan voor de juiste soort
• Laat een ontsteking behandelen door een dierenarts
• gebruik een spot-on product ter voorkoming van vlooien, mijten en teken (bijv. met de werkzame stof fipronil)
• was uit voorzorg alle dekens en beddengoed op hoge temperatuur
• Gebruik perimeterspray voor de slaapgedeeltes van huisdieren en moeilijk bereikbare plaatsen

voorkomen en verspreiding

De herfstmijt komt voor van West-Europa tot Oost-Azië. Grasvlooien komen op sommige plaatsen in grote aantallen voor, maar de verspreiding is meestal zeer regionaal beperkt. In Duitsland zijn dergelijke trombodiose-foci wijdverspreid. Vooral in de gebieden Stuttgart, München, Frankfurt en Rijnland zijn ze de laatste 10 tot 15 jaar een echte plaag geworden. Bij warm en zonnig weer besmetten ze hun gastheren, waaronder kleine zoogdieren, honden, katten, vogels en ook mensen, in parken, groene gebieden of zelfs huistuinen. Grasvlooien geven de voorkeur aan lage vegetatie, daarom worden ze meestal aangetroffen op gazons, in mos of in mulchbedden.

Het is heel goed mogelijk dat u oogstmijten in uw tuin heeft en uw buurman volledig ongemoeid blijft. Mijtenpopulaties passen zich snel aan lokale omstandigheden aan, in dit geval waarschijnlijk hun potentiële gastheren. Dus als u bepaalde kleine zoogdieren (muizen, ratten, konijnen, enz.) of honden en katten bij u heeft, is uw tuin bijzonder aantrekkelijk voor de parasieten.

Dat betekent echter niet dat u door uw huisdieren of het bijzonder ecologische tuinieren slachtoffer bent van grasmijten. Een toegenomen voorkomen van deze kwelgeesten is ook onderhevig aan een onontgonnen temporele verandering en is afhankelijk van complexe macro- en microklimatologische omstandigheden. Gelukkig duurt een plaag met deze loopmijten meestal niet langer dan ongeveer twee maanden.

levenscyclus

De volwassen spinachtigen leven eigenlijk in de grond en geven de voorkeur aan zeer specifieke bodemgesteldheid. Bij warm, vochtig weer komen ze dicht bij het aardoppervlak. Bij regen en vorst dringen ze diep in de grond. Volwassen grasvlooien zijn niet gevaarlijk voor mens of dier omdat ze niet parasitair zijn. Het leggen van eieren vindt plaats in de grond. Na ongeveer vier weken komen de mijtenlarven uit en migreren naar de oppervlakte op zoek naar een gastheer.

• Belangrijkste voorkomen: juli tot oktober (larven)
• Afhankelijk van het weer is hij ook al in april te vinden
• Minimumtemperaturen: permanent boven de 10 graden
• ze zijn het meest actief bij temperaturen rond de 25 graden

Ze laten zich door hun gastheer ontdoen van lage begroeiing om met hun krachtige kaakklauwen het hoornvlies open te snijden en de celsappen op te drinken. Afhankelijk van de gastheer duurt dit zuigproces enkele uren (mensen) tot enkele dagen (bij kleinere dieren). Ze vallen dan terug op de grond en ontwikkelen zich tot nimfen. Na de rui en nog een rustfase ontwikkelt zich de volwassen grasvlo, die in de grond blijft en zich alleen voedt met plantaardig materiaal en insecteneieren. Alleen de mobiele larven parasiteren op zoogdieren.

Opsporen van mijten in de tuin

Het is heel moeilijk om erachter te komen of en hoeveel oogstmijten zich in uw tuin hebben gevestigd. Volwassen mijten zijn helemaal niet te vinden omdat ze het hele jaar door onder de oppervlakte van de aarde leven. Alleen de ontelbare larven komen uit de grond en liggen op de loer voor een gastheer op een onbeschutte plek in het gras. De larven van de grasvlooien worden meestal pas opgemerkt bij de eerste beten. En zelfs dan hebben maar weinig mensen ooit een van deze parasieten gezien. Ze zijn zo klein dat je niet eens merkt dat de beestjes over je huid lopen of bijten.

Als je vermoedt dat er zich een kolonie grasmijten in je tuin heeft gevestigd, dan helpt het niet om op je knieën in het gras te gaan zoeken. Leg gewoon een wit vel papier op zijn plaats en wacht. Als massa's larven in beweging zijn, krijgt het blad een roodachtige tint omdat de larven geelachtig tot oranjerood van kleur zijn.

gevecht

Een snelle en effectieve bestrijding en uitroeiing van grasmijten is niet mogelijk. Omdat er geen chemische of biologische bestrijdingsmiddelen bestaan ​​die specifiek deze parasieten doden. Grasvlooien bestrijden betekent dus vooral preventie en decimering van de populatie. Tuinbezitters moeten proberen herfstgrasmijten hun leefgebied te ontnemen. Omdat de parasieten het liefst in het gazon blijven, moet het kort worden gehouden. Nestplaatsen van welke aard dan ook moeten ook worden verwijderd of vermeden.

• Maai het gazon meerdere keren per week zeer kort
• Grasresten direct afvoeren (huishoudelijk afval)
• Draag beschermende kleding (rubberen laarzen, lange broek, handschoenen bij het oppakken)
• Stop broekspijpen in schoenen of sokken
• Geef het gazon dagelijks water
• Verwijder broedplaatsen voor knaagdieren (in houtstapels, gereedschapsschuren, etc.)
• Composthoop verplaatsen (nestplaats voor muizen)
• Verwijder mos uit het gazon (verticuteren)
• spuit kleinere gebieden met neemolie
• Gazon in mei bemesten met kalkcyanamide (vooraf maaien)

beschermende maatregelen

Als u al bent gebeten door herfstmijten of als u een populatie in uw tuin heeft ontdekt, is het belangrijk om elk mogelijk contact met de larven te vermijden. Om de larven van de oogstmijt af te weren, kan het helpen om een ​​insectenwerend middel in te wrijven dat insecten zoals muggen of teken afstoot met geuren. Spray de schoenen en broekspijpen ermee tot op kniehoogte. Het nemen van vitamine B-supplementen zou ook de parasieten verdrijven, omdat in dit geval de lichaamsgeur verandert en de larven het niet meer lekker vinden.

• Betreed geen weilanden met een bekende mijtenplaag
• Draag indien nodig rubberen laarzen en dichte kleding
• ga nooit op de grond zitten of liggen
• Verander kleding en douche onmiddellijk na contact met besmette gebieden
• Gebruik insectenwerende middelen (afschrikmiddelen) tegen insecten en teken (effectief gedurende ongeveer 5 uur)
• Ga alleen in de tuin of wandelen met stevige schoenen en een lange broek
• Kousen over broekspijpen trekken
• Gebruik producten die synthetisch of natuurlijk pyrethrum bevatten (een extract van een bepaalde soort chrysant).
• Neem vitamine B-complex (bespreek eventueel dosering en duur met uw arts)

In de eigen moestuin mogen geen insecticiden worden gebruikt vanwege milieuvervuiling en gevaar voor mens en dier. Daarnaast is er geen voldoende effectief middel bekend om de oogstmijt te bestrijden.

Conclusie

De steken van oogstmijten zijn erg vervelend, soms bijna ondraaglijk, maar niet gevaarlijk voor de mens. De jeukende huiduitslag kan worden behandeld met antipruritische middelen of preparaten die cortison en antihistaminica bevatten (van de arts). Helaas is er nog steeds geen kruid tegen de parasieten zelf. Hier helpt het alleen maar om jezelf goed te beschermen en het de grasvlooien zo onaangenaam mogelijk te maken op je eigen terrein.

Meer informatie over ongedierte