Struiken herkennen en herkennen: 8 tips

Het identificeren en herkennen van struiken is een vaardigheid die elke hobbytuinier kan verwerven. Om een ​​soort met zekerheid te kunnen identificeren, moeten verschillende planteigenschappen en omstandigheden op de teeltplaats worden onderzocht. In het begin is de hoeveelheid informatie nog verwarrend. Maar met een beetje oefening zijn de eerste successen snel zichtbaar en wordt het bepalen elke keer gemakkelijker.

Voor de vaststelling

Als u tuinheesters wilt identificeren, zijn de meeste identificatiesleutels niet voldoende. In de tuin worden niet alleen inheemse soorten aangeplant. Veel sierheesters komen uit andere landen en klimaatregio's, wat identificatie bemoeilijkt. Benader dit gebied langzaam en probeer eerst inheemse struiken te herkennen. Als je de basisvaardigheden van identificatie beheerst en basisvormen van bladeren en bloemen herkent, zul je het gemakkelijker vinden om exotische planten te identificeren. Geef niet te snel op, want de vele relevante kenmerken kunnen vooral in het begin voor verwarring zorgen. Houd een notitieboekje bij en krijg een eerste indruk van deze aspecten:

• plaats:Groeit de struik in het bos, aan het water of in weilanden?
• Bloesem:Ontwikkelt de boom een ​​bloeiwijze of enkele bloemen?
• hoogtijdagen:Bloeit de struik in de lente, zomer of herfst?
• Fruit:Indien aanwezig, hoe zien ze eruit?
• Bladeren:Welke vorm heeft het blad en hoe staan ​​de bladeren op de tak?
• takken:Is de schors glad of gestructureerd?
• Knoppen:Welke vorm hebben ze en hoe groeien ze aan de tak?

Schik bladpositie

Let op hoe de bladeren op de tak zitten. Deze zogenaamde bladstand is een cruciaal kenmerk en vertegenwoordigt meestal de eerste classificatie van de soort. Bomen zijn in principe verdeeld in twee hoofdgroepen. Je bladeren zijn tegenoverstaand of wervelend als ten minste twee bladeren op dezelfde hoogte op de tak tegenover elkaar staan. Druivenvlier of sering behoren tot deze groep. De tweede hoofdgroep zijn soorten waarvan de bladeren afwisselend of getuft zijn. Bij soorten als framboos, aardappelroos en sleedoorn komen de bladeren op verschillende hoogtes uit.

Identificeer bladvorm

Er zijn talloze bladvormen die zich met elkaar vermengen en tussenvormen vormen. Probeer een ruwe vorm in het vel te herkennen, zodat je deze kunt verfijnen of verfijnen. soorten kunnen worden uitgesloten. Maak aantekeningen of het bladoppervlak enkel lijkt of is ingesneden in verschillende subbladen. In de botanie vertegenwoordigen deze gedeeltelijke bladeren de geveerde bladeren. Als de bladeren niet volledig zijn ingesneden, spreken botanici van gevingerde of gekromde bladeren. De volgende bladvormen zijn typerend voor eenvoudig vormgegeven bladeren:

• ovaal tot elliptisch: Vogelkers, Spindelstruik, Rode kamperfoelie
• rond tot hartvormig: Kleinbladige en kleinbladige linde, gewone hazelaar
• langwerpig tot lancetvormig: duindoorn, wilgen
• gevingerd of geboekt: Viburnum, meidoorn, wijnstok

De volledig geveerde bladeren zijn een botanische bijzonderheid, omdat de zogenaamd talrijke bladeren slechts één blad zijn. Het aantal blaadjes verschilt per soort. Bladeren worden oneven geveerd genoemd als ze bovenaan een eindstandig gedeeltelijk blad hebben. Dit omvat de meeste struiken en heesters zoals vlierbes of azijnboom. Geveerde bladeren zijn symmetrisch en ontwikkelen aan het einde geen blaadje.

Let op speciale plaateigenschappen

Niet alleen de vorm is een relevant herkenningskenmerk, ook de beharing, bladrand en nerven zijn soortspecifiek. De rand van het blad kan heel verschillend zijn. Bij de meeste heesters is dit geheel onopvallend en lijkt het glad, waardoor veel soorten moeilijk te scheiden zijn. Zodra het blad ingesprongen, getand of gezaagd is, is het soortenaanbod beperkt. Sommige planten volgen speciale overlevingsstrategieën en beschermen zichzelf tegen roofdieren met opvallende structuren. Andere bladvormen zijn een aanpassing aan bepaalde leefomstandigheden. Bekijk het blad goed en zoek naar duidelijk zichtbare kenmerken:

• opvallende bladnerf: Kornoelje en kornoelje met opstaande nerven
• stekelige bladrand: Europese hulst ontwikkelt bladeren met scherpe stekels
• gekartelde tot gekartelde bladrand: Lijsterbes, wilde kers
• donzige harige bladeren: Wollige Viburnum, Schietwilg

bloemen identificeren

Als de tuinheesters in bloei staan, is het gemakkelijk om ze te identificeren, zelfs voor beginners. Probeer ook hier de bloem een ​​bepaalde basisvorm toe te kennen. Elke bloemvorm is typerend voor een bepaalde familie, daarom kunt u in één oogopslag de betreffende soort verfijnen. Niet alle plantenfamilies herbergen soorten die struikachtig groeien. Onder de struiken zijn lipvormige, stervormige of klokvormige bloemen typerend:

• radiaal of stervormig: Gemeenschappelijke Meidoorn, Daphne, Wegedoorn
• spiegel symmetrisch: Kamperfoelie, Rode Kamperfoelie
• klokvormig tot kruikvormig: Gewone cotoneaster, kruisbes, wegedoorn

Bij sommige bomen komen talloze onopvallende individuele bloemen samen in dichte bloeiwijzen, waardoor het moeilijk wordt om de vorm van de individuele bloemen te herkennen. Een voorbeeld van bijzondere bloemvormen zijn berken en wilgen. Ze ontwikkelen bloeiwijzen die katjes worden genoemd. Deze planten hechten geen belang aan mooi uitziende bloembladen, omdat ze worden bestoven door de wind of door insecten.

fruit classificeren

Er zijn verschillende benaderingen om fruit te categoriseren. De eenvoudigste variant is een grove onderverdeling naar het sapgehalte. In tegenstelling tot noten hebben bessen en appels een hoge sappigheid. Sommige soorten ontwikkelen geen voedselrijk of sappig voedingsweefsel, maar sturen hun zaden op reis met een eenvoudige beschermende laag. Deze bijzondere vormen omvatten een heel scala aan verschillende fruitsoorten:

• harige vruchten: Gewone clematis
• Noten verpakt in overwoekerde bladeren: haagbeuk
• kegelvormige vruchten: gal struik
• houtachtige capsules: Gewone sering

Kijk voor sappig fruit en noten naar de grootte en bepaal of ze afzonderlijk of in trossen op een stengel groeien. Aan deze kenmerken kunnen vaak conclusies worden getrokken over de oorspronkelijke bloemvorm, zodat je ook struiken zonder bloemen kunt herkennen. Bessen kunnen ook worden onderverdeeld in kleurcategorieën. Een betrouwbare bepaling met de gebruikelijke toetsen is alleen mogelijk als de vruchten rijp zijn. Ze doorlopen verschillende stadia van volwassenheid, waarin ze meerdere keren van kleur kunnen veranderen.

Winterdoel: takken en knoppen

Als je sierheesters en struiken in de winter wilt herkennen, moet je eerst naar de struik als geheel kijken. Groeiwijze en vertakking zijn belangrijke kenmerken. Let ook op de hoogte van de planten, want de soorten hebben zich met hun groeiwijze aangepast aan verschillende levensgebieden. Aangezien deze kenmerken nog niet voldoende zijn voor een betrouwbare determinatie van de soort, dient u andere kenmerken te gebruiken. Je kunt naar de schors op de takken kijken. Omdat de structuur en kleur van de takken varieert met de leeftijd, vormen deze aspecten aanvullende informatie. Belangrijker is dat je goed naar de toppen kijkt. Deze kunnen anders worden vormgegeven:

• Basis vorm: smal, ovaal tot langwerpig, afgerond, kegelvormig
• Kleur: lichtbruin tot witachtig, donkerbruin tot zwart, rood tot roodbruin, groenachtig
• Einde: puntig of afgerond
• Positie: afwisselend of tegengesteld

Aangezien identificatie aan de hand van de knoppen niet eenvoudig is, is een langzame aanpak aan te bevelen. Identificeer sierheesters in de zomer aan de hand van hun bloemen en bladeren. Houd vervolgens de geïdentificeerde bomen in de gaten en observeer de veranderingen. Zoek in de winter ook naar oude bladeren en vruchten op de grond, daar herken je de bomen duidelijk aan.

Procedure voor naaldstruiken

Coniferen hebben totaal andere structuren ontwikkeld. De bladeren zijn sterk verkleind en verschijnen in de vorm van scherpe naalden. De bloemen hebben geen opvallende bloembladen omdat ze door de wind worden bestoven. De vruchten verschillen ook van die van loofbomen, omdat ze meestal kegelvormig en soms besvormig zijn. De procedure voor het bepalen is echter vergelijkbaar. Aan de hand van de naalden zijn de meeste soorten al duidelijk te onderscheiden. Als bladkenmerken niet genoeg zijn, richt je aandacht dan op bloemen en fruit.

Meer informatie over sierbomen