Pootaardappelen: oude rassen + instructies om zelf te planten en te kweken

Aardappelen vind je zelden in de supermarkt of op weekmarkten in een grote verscheidenheid aan vormen, kleuren en smaken. Vooral oude aardappelrassen bieden onverwacht veel variatie en vooral interessante smaakbelevingen. Boterachtig, romig, nootachtig - in blauwviolet of zelfs met een streep in het vruchtvlees, het zijn highlights op het bord. En verrassend eenvoudig zelf te kweken met de juiste kennis.

Oude variëteiten

Om economische redenen werd het aanbod in de handel beperkt tot enkele aardappelrassen. Hier vind je de varianten die bijzonder hoogproductief en makkelijk te kweken zijn. Dat is begrijpelijk, maar op den duur ook saai. Als je wat meer variatie op het bed en op het bord wilt brengen, moet je eens kijken naar de oude aardappelrassen. Nog steeds beschikbaar vandaag en niet alleen interessant in kleur zijn:

• Edzell Blue met blauwe schil en wit vruchtvlees, licht bloemig bij het koken en ideaal voor aardappelpuree
• Shetland Black heeft geel vruchtvlees en een paarse ring binnenin, romig en boterachtig van smaak
• Roseval licht korrelig rood en bijzonder fijn van smaak, ideaal voor gebakken aardappelen
• Bamberg-croissants zijn langwerpig en hebben een bijzonder kruidig ​​aroma, waardoor ze ideaal zijn voor aardappelsalade
• Sharon Blue is wasachtig en blauwpaars aan zowel de buitenkant als de binnenkant
• Hermanns Blaue is sterk van kleur en smaak
• Ackersegen is boterachtig, romig en kruidig ​​tegelijk
• Highland Burgundy Red is oud maar echt exotisch omdat het rood is van binnen en van buiten en bovendien enorm veelzijdig

Plaats

Hoewel de aardappelen ondergronds goed gedijen, hebben de groene delen van de plant toch veel licht nodig. Een zonnige locatie is ideaal. Als er geen zonnestraling is, is er een gebrek aan fotosynthese, waardoor de productie van zetmeel laag is en de bewaarorganen - de aardappelen dus - vrij klein blijven. Volle middagzon op het zuiden is niet nodig, maar ook niet donkerder dan lichte schaduw.

substraat

Aardappelen kunnen gedijen op zowel onvruchtbare als voedselrijke grond, maar betere opbrengsten kunnen worden behaald met voedselrijk substraat. Mest en volwassen compost worden aanbevolen voor verrijking. Bovendien moet het optimale substraat voor het telen van aardappelen aan de volgende criteria voldoen:

• Makkelijk tot matig
• Diepgaand
• Neigt niet naar verdichting
• Vochtig maar niet nat en niet vatbaar voor wateroverlast
• Best verrijkt met natuurlijke mest

Voorbereiding

Als u zich voorbereidt om uw eigen aardappelen te telen, of het nu een oud ras is of een nieuw ras, zijn twee stappen cruciaal. Enerzijds de bedvoorbereiding en anderzijds het gebruik van correct geteelde aardappelen. Diep graven en verrijken met mest en compost zijn belangrijk voor de bodem en het substraat. Deze voorbereiding kan het beste gebeuren in het najaar voor aanvang van de teelt.

Op deze manier kunnen de nutriënten bezinken en door bodembewoners worden verwerkt en gedistribueerd. Hoewel de teelt van aardappelen ook zonder deze maatregelen mogelijk is, is de opbrengst dan lager en neemt de vatbaarheid voor ziekten, plagen en zorgfouten toe.

Voor de aardappelen is het belangrijk dat ze al hebben kunnen ontkiemen. Hoewel het mogelijk is om pootaardappelen zonder voorkieming te telen, verkorten bestaande groene scheuten ze Wacht tot de oogst en maak de aardappelen ook minder vatbaar voor ziektes, zoals de zgn Phytophthora.

De voorkeur geven aan

Om het pootgoed te laten ontkiemen, zijn de volgende factoren cruciaal:

1. Vier tot zes moeten vooraf worden gepland.
2. De pootaardappelen hebben temperaturen tussen de 10 en 15°C en een lichte ruimte nodig.
3. In het gebied en tussen de aardappelen moet erop worden gelet dat de luchtvochtigheid laag is. Dit is niet absoluut noodzakelijk, maar een hoge luchtvochtigheid verhoogt het risico op schimmelgroei.
4. Om schimmel en rot vroeg op te sporen en aangetaste aardappelen te kunnen sorteren, dienen er minimaal wekelijks controles te worden uitgevoerd.

planten

De aardappelteelt kan beginnen tussen april en mei, afhankelijk van de regio. Een bodemtemperatuur van 9°C is belangrijk. Als dit het geval is, zijn de stappen in de volgende handleiding vereist:

1. De grond wordt weer losgemaakt en ruggen met een breedte van ongeveer 60 centimeter worden opgestapeld. Hierin warmt de grond gemakkelijker op. Bovendien wordt de oogst vereenvoudigd.
2. In de dammen worden groeven van acht tot tien centimeter diep gemaakt. Als alternatief kunnen plantgaten van deze diepte worden ingeschoven.
3. De pootaardappelen worden nu op een afstand van ongeveer 30 centimeter in de grond gezet en bedekt met het substraat.
4. De ruggen worden met de handen rondom licht getikt om te voorkomen dat de grond wordt meegevoerd als het regent of water geeft.
5. De ondergrond is bevochtigd.

Giet

Aardappelen houden van vochtig substraat, maar niet van wateroverlast. Het wordt daarom alleen bewaterd als het nodig is, als de grond droog is of als er lange tijd geen neerslag is gevallen. Tegelijkertijd moet ervoor worden gezorgd, vooral in het begin, dat de aarde tijdens het besproeien niet van de dammen wordt gewassen.

Bevruchten

Als de grond voor het telen van de aardappelen werd voorbereid met paardenmest en compost, is de daaropvolgende bemestingsinspanning zeer laag. Ongeveer vier weken na het poten van de aardappelen kan er gemakkelijk wat meer compost of mest of hoornkrullen in het oppervlak van het substraat worden verwerkt.

opstapelen

Zodra de bovengrondse, groene scheuten van het pootgoed een hoogte van ongeveer 25 centimeter bereiken, is het tijd om ze op te stapelen. Er wordt meer grond geharkt en op de ruggen geschoven tot de scheuten nog maar zo'n tien centimeter boven het substraat uitsteken.

Deze zorgmaatregel is belangrijk zodat de aardappelknollen niet worden blootgesteld aan zonlicht. Door deze instraling worden ze groen en licht giftig. In de regel hoeft het niet meer dan een of twee keer te worden gedaan totdat het klaar is voor de oogst.

Teelt zonder tuin

Aardappelen kweken zonder bed is heel goed mogelijk. Grote zakken of plastic zakken zijn hiervoor zeer geschikt. De pootaardappelen worden met weinig substraat in de zakken gedaan en de randen naar beneden gerold zodat de groene scheuten voldoende zon en warmte krijgen. Hoe hoger de scheuten groeien, hoe meer substraat er wordt ingebracht.

Het is het beste om de reeds gemengde grond te mengen met volwassen compost of een kleine hoeveelheid mest voor bewerking en bemesting in één stap. Bij het besproeien moet er goed op worden gelet dat er geen wateroverlast ontstaat.

oogst

De aardappelen zijn klaar om geoogst te worden als de planten in bloei staan. Dit is een indicatie dat er zich al kleine knollen hebben gevormd, die geoogst en gegeten kunnen worden als krieltjes. In de regel worden de aardappelen echter pas geoogst als de groene scheuten verwelkt en verdroogd zijn. De knollen worden er voorzichtig uit getild, bijvoorbeeld met een plantvork.

opslag

Matig droog, koel, luchtig en donker - zo bewaart u aardappelen het beste. Zodat er geen rot of schimmel kan ontstaan, moeten de aardappelen zo droog mogelijk zijn Bij mooi weer geoogst en enkele uren aan de lucht gedroogd in de zon voordat ze worden opgeslagen kunnen. Beschadigde of verkleurde knollen worden gesorteerd.

Ziekten, plagen en typische zorgfouten

Phytophthora en aardappelkevers zijn typische problemen bij het telen van aardappelen. Zoals gezegd kan het risico op Phytophthora worden verkleind door het pootgoed naar voren te halen. Als het toch uitbreekt, moeten bladeren met bruine vlekken en witte bedekkingen worden verwijderd en vernietigd en moeten de planten worden behandeld met een geschikt fungicide.

Tegen de coloradokever helpt een vervelende maar noodzakelijke maatregel: met de hand verzamelen.

De typische zorgfouten zijn:

• Onvoldoende voorbereiding en losmaken van de grond
• Gebrek aan voedingsstoffen in het substraat
• Aanhoudende droogte of wateroverlast
• de stapel overslaan
• Gebrek aan ziekte- en ongediertebestrijding

Conclusie

De keuze uit oude aardappelrassen maakt het kweken van eigen pootaardappelen gevarieerd en veelzijdig, zowel qua smaak als qua kleur. Als je ook aandacht besteedt aan de paar belangrijke punten van verzorging en teelt, kun je de variëteit in de tuin en op de menukaart verrijken.

Meer informatie over aardappelen